ليست شهداي دفاع مقدس (ر)

حسن رمضان‌زاده در روز اول بهمن‌ماه سال 1338 در شهر مقدس مشهد و در خانواده‌اي متديّن و مستضعف ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در دبستان عسجدي سپري کرد در حالي‌که خود معلم قرآن همکلاسي‌هايش بود. پس از طي تحصيلات راهنمايي وارد هنرستان فني شهيد بهشتي شد.
هم‌زمان با اوج‌گيري انقلاب اسلامي، ديپلم خود را در رشته‌ي برق اخذ نمود و در تظاهرات و راهپيمايي‌ها نيز حضوري فعال داشت. پس از مدتي در مقطع کارداني دانشگاه فردوسي مشهد قبول شد و در رشته‌ي برق شروع به تحصيل نمود. در اين زمان که مصاف با انقلاب فرهنگي و تعطيلي دانشگاه‌ها بود، وي به جهادسازندگي پيوست و در کميته‌ي برق جهاد مشغول فعاليت شد و شب‌ها در انستيتوي جهادسازندگي به تحصيل پرداخت و موفق به اخذ مدرک فوق ديپلم شد. در سال 1362 بنا به احساس وظيفه‌ي شرعي و براي دفاع از کيان اسلام و نظام، خود را از کميته‌ي برق جهاد به ستاد پشتيباني جنگ منتقل نمود و راهي جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل گرديد و در طي چندين بار حضور در مناطق جنگي دو بار مجروح شد.
در مردادماه سال 1365 ازدواج کرد اما اين وصلت بيش‌تر از 4 ماه طول نکشيد. يکي از همرزمانش به او گفته بود: تو تازه ازدواج کرده‌اي و فعلاً به جبهه نرو، حسن در جواب او گفت:« هر کسي با احوال و اعمال خودش است، من به درد جهاد و جبهه مي‌خورم، باشد تا خدا راضي باشد.»
وي در مناطق عملياتي مسئوليت‌هاي مختلفي داشت و آخرين مسئوليتش فرماندهي گردان مهندسي رزمي جهاد بود و سرانجام در تاريخ 28/10/1365 بر اثر اصابت ترکش خمپاره در منطقه‌ي شلمچه در سنّ 27 سالگي هنگام عمليات کربلاي 5 به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد و در قطعه‌ي شهدا بهشت رضا (ع) مشهد به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 259

بختيار رمضان‌نژاد در سال 1323 در شهرستان مسجد سليمان به دنيا آمد و تا لحظه‌ي شهادت تمام عمر خود را در همان شهرستان سپري کرد.
او شخصي پرتلاش، زحمتکش و خودساخته بود و هيچ‌گاه به مال‌اندوزي و امور دنيوي نمي‌انديشيد. مردي مؤمن و خداترس بود و تمام همّ و غم خود را براي آسايش خانواده‌اش به کار مي‌برد. در محل کار، بسيار خوشرو و خوش‌رفتار بود و در ميان همکاران محبوبيت فوق‌العاده‌اي داشت.
بختيار، در تاريخ 1/8/59 در جريان حمله‌ي هوايي مزدوران بعثي به کارخانجات تانک‌سازي شهيد فرخ‌نياز با تني چند از افسران و درجه‌داران و کارمندان و سربازان پادگان در اثر انفجار بمب در سنّ 36 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب منظومه‌ي ملكوت جلد 2 صفحه 104

برات رمضاني فرزند علي در سال 1346 در روستاي آويشک از توابع شهرستان بيرجند چشم به جهان گشود. دوران طفوليت را در آغوش پدر و مادري مهربان و متدين سپري کرد. چند سالي به دبستان رفت اما به دليل نبودن مدرسه در روستا ترک تحصيل کرد و سپس همراه خانواده‌اش به کار کشاورزي و دامداري مشغول شد. او به کشاورزي بخصوص کاشتن نهال علاقه فراواني داشت و در مدت عمر کوتاهش ديمه زارهايي از درخت بادام به ثمر رساند.
با رسيدن به سن 18 سالگي براي خدمت سربازي به سپاه پاسداران پيوست و بيش از دو سال در جبهه‌هاي حق عليه باطل حضور يافت و دلاورانه با متجاوزان بعثي جنگيد تا سرانجام در تاريخ سيزدهم مردادماه سال 1367 در سن 21 سالگي در منطقه پدافندي خوزستان بر اثر غرق شدن در رود خروشان کارون به شهادت رسيد. پيکر پاک شهيد پس از تشييع در شهرستان بيرجند به زادگاهش منتقل و به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد1 صفحه 362

اولين روز از فروردين ماه سال 1339 زمانيکه مردم دسته دسته براي ديد و بازديد ايام عيد نوروز به خانه‌هاي يکديگر مي‌رفتند، صداي گريه حسين شور و نشاطي خاص در خانه‌ي کريم به وجود آورد. طنين صداي او لبخند رضايت را بر لبان پدر نشاند. حسين دوران کودکي را در شهر تهران سپري کرد و در سن 7 سالگي به مدرسه رفت؛ شور و شوق آموختن باعث شد تا اخذ مدرک ديپلم تحصيل نمايد. رمضاني همزمان با آغاز جنگ تحميلي به عنوان سرباز همراه ارتشيان غيور ايران به جبهه پيرانشهر رفت و در سي‌امين روز از مهرماه سال 1359 در سن 20 سالگي به آسمانيان پيوست. پيکر پاکش را در امامزاده عقيل (ع) اسلامشهر به خاک سپردند.

منبع:پرونده‌ي شهيد در بنياد شهيد منطقه‌ي 3 استان تهران

موسي‌الرضا رمضاني فرزند غلام‌رضا در تاريخ 9/3/1336 در روستاي سنيان شهرستان اسفراين در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف ديده به جهان گشود. يکي از همسايگان چند شب قبل از ولادتش به او الهام شد نام فرزند خانواده‌ي رمضاني، نام امام هشتم شيعيان است. به همين علت مادر نام موسي‌الرضا (ع) را براي او انتخاب کرد.
تحصيلات ابتدايي خود را در روستا گذراند اما به دليل عدم بضاعت مالي خانواده، از ادامه‌ي تحصيل محروم ماند و به ناچار جهت امرار معاش به کارهاي مختلفي از جمله مکانيکي روي آورد. در 17 سالگي ازدواج کرد.
در جريان انقلاب اسلامي،‌ فعالانه در راهپيمايي‌ها و تظاهرات شرکت مي‌کرد. در سال 63 به عنوان راننده وارد نهاد مقدس جهادسازندگي شد و در خدمت به انقلاب مشغول خدمت گرديد. وي دو بار در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل حاضر شد و نوبت دوم در تاريخ 18/12/63 به اهواز و جزيره‌ي مجنون اعزام گرديد و بر اثر بمباران هوايي دشمن در تاريخ 19/1/64 در سنّ 28 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.
از او 4 فرزند به يادگار ماند.
پيکر او را در گلزار شهداي اسفراين به خاک سپردند.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس صفحه 93

غلام‌رضا در روز سيزدهم خردادماه سال 1333 در روستاي مهدي‌آباد شهرستان محلات به دنيا آمد. کودکي او در کنار خانواده‌اي مؤمن، بزرگ شد و به مدرسه رفت. با اخذ مدرک ديپلم آماده‌ي خدمت نظام وظيفه شد؛ اما به خاطر مسئله‌ي سرپرستي خانواده سال 1351 از خدمت، معاف شد.
سال 1354 پس از طي دوره‌ي تکنسيني ارتباطات و مخابرات به استخدام مخابرات درآمد و مسئوليت آزمايش و توزيع خطوط اداره‌ي کل ناحيه‌ي 5 تلفن شهري را بر عهده گرفت.
اوج‌گيري انقلاب اسلامي باعث شد در توزيع نوارهاي کاست (سخنراني مذهبي) فعاليت داشته باشد. او با پيروزي انقلاب اسلامي به دفاع از خاک کشور پرداخت و 8 بار به جبهه اعزام شد تا اين‌که عمليات مرصاد او را به غرب کشور کشاند و بعد از پيروزي ايران در زمان تثبيت منطقه در تاريخ 16/5/1367 در سنّ 34 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب منظومه‌ي ملكوت جلد 1 صفحه 197

برات رمضاني تاج‌الديني روستازاده‌اي ساده و باصفا که در بيست و نهم اسفندماه سال 1338 هم‌گام با آمدن بهار، پا به عرصه‌ي گيتي نهاد. دوران کودکي را در آغوش گرم مادر و در کانون پرمهر و بي‌رياي روستاي تاج‌الدين (‌خراسان ) سپري کرد و وجود پاکش تلفيقي شد از صفا و سادگي مردم روستا و شهامت و دليري اهالي کوهستان.
هر شام با تماشاي آسمان پرستاره‌ي روستا که گويي هر ستاره‌اش راهي است از عالم خاک به فراسوي افلاک، به خواب مي‌رفت و هر بامداد با آواي ملکوتي اذان که از مسجد روستا برمي‌خواست و فضا را عطرآگين مي‌کرد، از خواب بيدار مي‌شد و روح و جانش در آن لحظات قدسي بيش از پيش تشنه‌ي عروج مي‌گشت.
تحصيلات خود را تا مقطع ششم نظام قديم ( سيکل ) ادامه داد و پس از آن تحصيل را رها کرد و همراه با پدر مشغول کشاورزي گرديد. بيست سال داشت که به خدمت نظام‌وظيفه اعزام شد و پس از گذراندن دوران آموزشي به جمع دلاورمردان تيپ 55 هوابرد پيوست و وارد هنگامه‌ي نبرد نور با ظلمت گرديد.
او که هر بامداد در روستا شاهد نبرد نور با ظلمت بود، نيک مي‌دانست که در پي هر شب تاريک، روشنايي روز در پيش است و در آن آوردگاه نيز استيلاي ظلمت ديري نخواهد پاييد.
بعد از گذشت ماه‌ها حضور در مناطق مختلف عملياتي و رشادت‌هاي فراوان، سرانجام در دوم مهرماه سال 1365 درکشاکش پيکار با خصم در اثر اصابت ترکش خمپاره به جمجمه، جام جانش از شوق ديدار دوست لبريز شد؛ شربت وصل نوشيد و در سنّ 27 سالگي شهد شهادت سر کشيد و به ديار باقي شتافت.
مزار پاکش در بخش لطف‌آباد درگز قرار دارد.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد10 صفحه 107

در سال 1339 يدالله رمضاني در خاوران از توابع اردستان و در خانواده‌اي مذهبي به دنيا آمد. سال‌هاي کودکي خود را در قم سپري کرد. از 7 سالگي به اقامه‌ي نماز برخاست و از 10 سالگي روزه گرفت. تحصيلاتش را تا پنجم ابتدايي ادامه داد و در کنار تحصيل به قالي‌بافي مشغول شد. پس از ترک تحصيل، نزد عموي روحاني‌اش قرآن را فرا گرفت. سپس براي کمک به وضع اقتصادي خانواده به حرفه‌ي مکانيکي مشغول شد. پس از مدتي به کار تزيينات ساختمان روي آورد و از آن‌جا که دوست نداشت به رژيم ملعون شاه خدمت کند، از رفتن به سربازي صرف‌نظر کرد و گفت:« اگر به سربازي بروم، به طاغوت خدمت کرده‌ام.»
خشم او از رژيم پهلوي زماني بالا گرفت که فرزند برومند امام (ره) به شهادت رسيد و او که به راه امام (ره) اعتقاد داشت، به پخش اعلاميه‌، چاپ عکس امام (ره) مبادرت ورزيد و در اعتصابات مردمي شرکت کرد و بارها مورد شناسايي و تعقيب مأموران قرار گرفت ولي هر بار با هوشياري از دام طاغوتيان گريخت. يک بار مأموران به خاطر ظاهر انقلابي‌اش او را دستگير کردند ولي چون او را تفتيش بدني نکردند، متوجه اعلاميه‌هايي که همراه داشت، نشدند و پس از ضرب و شتم او را رها نمودند.
پس از پيروزي انقلاب مدتي عضو افتخاري سپاه شد و سپس داوطلبانه براي خدمت سربازي در هنگ ژاندارمري آبادان به انجام وظيفه پرداخت. با شروع جنگ تحميلي از مسئولان امر درخواست کرد محل خدمتش را به جبهه منتقل کنند تا بتواند با دشمن مبارزه کند؛ لذا به آبادان رفت و در عمليات از ناحيه‌ي دست و پا مورد اصابت گلوله قرار گرفت و بعد از انجام يک عمل جراحي در تهران به جبهه بازگشت.
رمضاني در حالي‌که 9 روز به پايان دوره‌ي خدمت سربازي‌اش مانده بود، در روز دوم فروردين‌ماه سال 1360 در کوي ذوالفقاريه آبادان در سنّ 21 سالگي به شهادت رسيد و در گلزار شهداي شيخان قم آرام گرفت.

منبع:كتاب سبزقامتان   -  صفحه: 48