ليست شهداي دفاع مقدس (ر)

محمد در تاريخ 1/3/1343 در روستاي «چهو» در خانواده‌اي باايمان تولد يافت. پس از پايان تحصيلات ابتدايي در دبستان شهيد موسوي، براي ياري رساندن به خانواده وارد بازار کار شد. مدتي به بنايي پرداخت و سپس به شيراز رفت و مشغول خياطي شد. در شيراز با معلم اخلاق و شهيد محراب – حضرت آيت‌الله دستغيب - آشنا گرديد و از خرمن عرفان آن استاد فرزانه خوشه‌ها چيد. آشنايي با تاريخ و جامعه از او آزاده‌اي باايمان ساخته بود که روابط ناسالم اجتماعي و علل و عوامل آن را به خوبي درک کرده و در پي اصلاح آن بود. با اوج‌گيري نهضت اسلامي، در شيراز و آبادان، به تبليغ انديشه‌هاي امام پرداخت.
پس از پيروزي انقلاب، جوانان محل را در پايگاه مقاومت سازماندهي کرد و با تجاوز دشمن به مرزهاي کشور، سراسيمه به سوي جبهه شتافت. در جبهه، به ستاد جنگ‌هاي نامنظم شهيد چمران پيوست و همزمان با شهادت شهيد چمران، در دهلاويه مجروح گرديد.
مدتي بعد به سپاه پاسداران پيوست و در جبهه‌هاي سوسنگرد، گيلان‌غرب و شلمچه حماسه آفريد. سرانجام در عمليات رمضان، هنگامي که با يک گروه 30 نفري مشغول پاک‌سازي مواضع دشمن بود، موشک‌هاي آر.پي.جي‌اش تمام شد و با تني مجروح در اطراف بصره در تاريخ 25/4/61 در سن 18 سالگي به محاصره‌ي دشمن درآمد. هنوز آن شهباز آسمان عشق به آشيان باز نگشته است، شايد بر شاخسار فردوس برين مأوي گزيده باشد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 211

محمد در سال 1333 در روستاي طاشکو شهرکرمان به دنيا آمد. پدرش مردي فاضل و وارسته بود و او را آن‌گونه شايسته‌ي يک جوان مسلمان است، تربيت نمود. محمد پس از طي دوران کودکي، به کرج مهاجرت کرد. آموختن علم را در سنّ 7 سالگي آغاز نمود و تا اخذ مدرک سيکل به تحصيل علم پرداخت سپس در کارخانه چيت مشغول به کار گشت.
رشيدي در عنفوان جواني به خدمت نظام فرا خوانده شد و با اتمام اين دوره در شرکت مخابرات استخدام گشت. سال‌هاي پرشور انقلاب او را نيز به خيل ياران امام (ره) کشاند. با پيروزي اين نهضت آسماني، محمد در کميته‌ي مرکزي فعاليتش را آغاز کرد. با شروع جنگ نيز به عضويت پايگاه شهيد غياثي درآمد.
محمد بعد از شهادت برادرش، در عمليات والفجر 4 عزمش را جزم نمود و با سمت تيربارچي راهي ميدان نبرد شد.
روز دوم اسفندماه سال 1364 سرزمين فاو معراج محمد شد و او در سنّ 31 سالگي به آسمان بال گشود. عمليات والفجر 8 يادمان آخرين حماسه‌ي اوست.

منبع:كتاب منظومه‌ي ملكوت جلد 1 صفحه 181

روز دوازدهم آذرماه سال 1343 در آغوش گرم خانواده‌اي مذهبي در شهرستان اليگودرز از توابع استان لرستان کودکي به دنيا آمد که بعدها به صف پاسداران حريم حق پيوست.علي ،پدر خانواده نام کودکش را حميد نهاد .حميد روزهاي پر شور کودکي را همراه ساير برادران و والدين خود در کلاسهاي قرآن حضور ي فعال داشت. در سال 1349 ،حميد به همراه خانواده به تهران مهاجرت نمود. با شروع امواج انقلاب او نيز مانند ساير جوانان حق‌جوي اين سرزمين به امواج پر خروش قيام مردمي پيوست و در فعاليت‌هاي انقلاب خود با حضور فعال در راهپيمائي‌ها و تظاهرات‌ها چندين بار تا مرز دستگيري و شهادت پيشرفت.او که تحصيلاتش را در دبيرستان دهخداي تهران با موفقيت به پايان رساند و توانست مدرک ديپلم اقتصاد را دريافت کند.
پس از انقلاب به عضويت بسيج درآمد و با لياقتي که از خود نشان داد توانست به عنوان مسئول پايگاه بسيج ناحيه 18 انتخاب شود .همزمان با آغاز آتش افروزيهاي رژيم بعث در مرزهاي ايران درسال 1359 احمد نيز به جمع سبزپوشان سپاهي پيوست و به عنوان نيروي رسمي آموزش برادران در مسجد را بر عهده گرفت. 16 ساله بود که عازم جبهه‌هاي نبرد شد. اولين عملياتي که در آن شرکت نمود والفجر مقدماتي بود و در همان عمليات نيز مجروح شد .اما دوباره عاشقانه به سوي جبهه‌هاي نبرد شتافت .در سال 1362 ،در حين عمليات والفجر 1 در حاليکه فرمانده گردان خيبر بود و در همان عمليات نيز مجروح گشت که جهت مداوا به تهران منتقل شد.او که عاشق اهل‌بيت (ع) بود ،به سلاله پاک آن يعني حضرت امام (ره) نيز ارادت مخلصانه‌اي داشت. سرانجام در روز بيست و نهم آذرماه سال 1362 در مرحله سوم عمليات والفجر4 در منطقه پنجوين عراق در حاليکه 19 سال بيشتر نداشت، عاشقانه زخم سرخ گلوله را به جان خريد و به سوي ديدار دوست پر گشود.جسد مطهرش پس از 10 سال گمنامي در تاريخ 30/7/1372 به آغوش خانواده بازگشت و قطعه 27 بهشت‌زهرا (س) شماره 5 رديف 55 پذيراي قدم اين مهمان کربلا بود.

منبع:پرونده‌هاي اماني از لشگر27

مهدي در روز سوم خردادماه سال 1332 در روستاي جعفرآباد شهرري به دنيا آمد. روزهاي پرشور و نشاط کودکي را در کنار خانواده سپري کرد و آموختن علم را تجربه نمود.
والدين مهدي مردماني متديّن بودند و از خردسالي به او مسايل ديني را آموختند. با اوج‌گيري انقلاب، مهدي در جرگه‌ي تظاهرکنندگان قرار گرفت و اندک زماني بعد ازدواج نمود.
رضا بعد از اخذ مدرک ديپلم رياضي به استخدام اداره‌ي کل ناحيه‌ي 6 مخابرات درآمد و هم‌زمان با آغاز جنگ، دل از همه تعلّقات بريد و راهي ميدان جنگ شد.
روز نهم مهرماه سال 1361 روز عروج مهدي بود. او عاشقانه از ميان مردم پرکشيد؛ بي‌آن‌که نشاني از پيکرش بگذارد.
از او 1 فرزند به يادگار ماند.

منبع:كتاب منظومه‌ي ملكوت جلد 1 صفحه 185

زوارعلي رضائي در سال هزارو سيصدو چهل و هفت در دامان خانواده‌اي مصفا از صفاي جان‌فزاي برگزيدگان عصمت و طهارت (ع) در روستاي طوغان از توابع شهرستان قروه تابيدن گرفت و از تلألو انوارش کانون خانواده طراوت و گرمي يافت. رضايي پس از آن‌که دوران خردسالي را پشت سر گذاشت و به سن قانوني مدرسه رسيد هم‌چو ساير هم‌سالان خويش راهي مدرسه گرديد و با استعانت از خداوند منان و نيز تلاش و پشتکار بي‌وقفه خود توانست مقاطع ابتدايي و راهنمايي را به پايان رساند. علي مدتي بعد کشاورزي را رها کرد و از طريق سپاه پاسداران انقلاب اسلامي شهرستان قروه به خدمت مقدس سربازي اعزام و به عنوان مشمولي در سپاه پاسداران شهرستان بانه به ايفاي وظيفه خطير حراست از مرزهاي ميهن اسلامي و نيز ارزش‌هاي انقلاب پرداخت وي چندين بار در عمليات‌ها حضور يافت و يک بار هم از ناحيه‌ي سر به شدت مجروح گرديد اما اندکي پس از بهبودي مختصر باز هم به جبهه‌ها شتافت.
رضایي در بيست و يکمين روز از خرداد ماه سال هزار و سيصد و شصت و هفت در منطقه‌ي گامو ماووت بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سن 20 سالگي به شرف عظماي شهادت نايل گرديد و با جامه‌ي خونين در محضر دوست شتافت تا در فرداي رستاخيز آن جامه‌ي خونين سندي باشد بر ايثار و مقاومت سربازان دلباخته‌ي مکتب حسين (ع)

منبع:كتاب روايت لاله هاي بهار

جلال رضايي در روز هفتم شهريورماه سال 1346 در شهرستان قوچان و در خانواده‌اي مذهبي و متوسط ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را در شهرستان قوچان سپري کرد و وارد هنرستان شهيد چمران شد و در کنار تحصيل در مغازه‌ي نانوايي پدر مشغول کار گرديد. در هنرستان عضو انجمن اسلامي بود.
در دوران اوج‌گيري انقلاب اسلامي نيز در تظاهرات و راهپيمايي‌ها حضور فعال داشت و در مسجد محل نيز عضو بسيج شده بود و با نگهباني به انقلاب خدمت مي‌کرد. اما عشق به کربلا و امام حسين، شوري وصف‌ناپذير در او به وجود آورده بود که آرام و قرار نداشت از اين رو عاشقانه راهي جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد و از طريق جهادسازندگي به عنوان نيروي خدماتي به کمک رزمندگان اسلام شتافت و سرانجام در تاريخ 21/4/1366 بر اثر اصابت ترکش خمپاره در منطقه‌ي جزيره‌ي مجنون در سنّ 20 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد و در گلزار شهداي قوچان آرام گرفت.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 417

سال 1343 علي مشتاقانه به خانه بازگشت و براي اولين بار فرزندش را در آغوش گرفت با تلاش بسيار در شهر رهنان اصفهان به تربيت او همت گماشت و محمد حسن نيز در سايه زحمات خانواده رشد نمود. تا اينکه جنگ تحميلي آغاز شد رضائي تاب ماندن در سکوت شهر را نداشت و عاشقانه براي دفاع از حريم ايران اسلامي قدم بر خاک جبهه نهاد. با حضور در جبهه مدرسه راهنمايي را رها کرد و مردانه در عملياتهاي بسياري جنگيد. درايت و شجاعت محمدحسن فرماندهان را بر آن داشت تا مسئوليت متصدي مخابرات گروهان فرماندهي دسته و معاونت گروهان را به او بسپارند. او چهار مرتبه زخم عشق را به جان خريد و هر بار مصمم‌تر از قبل در جبهه حاضر شد. رضائي سرانجام در تاريخ 29/1/1366 در منطقه ماووت (ارتفاعات گلان) در سن 23 سالگي به ديدار يزدان شتافت عمليات کربلاي 10 آخرين جلوه حضور او را نگريست. مزا پاک او در گلزار شهداي رهنان قرار دارد.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان 2

حسن رضائيان در روز ششم تيرماه سال 1339 در شهرستان نيشابور و در خانواده‌اي مذهبي و متوسط ديده به جهان گشود. در چهار سالگي پدرش را از دست داد. تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت گذراند و سپس وارد هنرستان صنعتي شد و در رشته‌ي راه و ساختمان به ادامه‌ي تحصيل پرداخت و تحصيلات را تا اخذ مدرک فوق ديپلم ادامه داد.
هم‌زمان با اوج‌گيري انقلاب شکوهمند اسلامي، در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت گسترده داشت. پس از پيروزي انقلاب و تشکيل جهادسازندگي وارد اين نهاد شد و به طور رايگان به خدمت به اقشار محروم جامعه پرداخت. در سال 1360 به خدمت سربازي اعزام شد و چون سرپرستي مادر را بر عهده داشت، کفيل مادر شده و از خدمت سربازي معاف گرديد. پس از معافيت، به جهادسازندگي آمده و پس از گذراندن دوره‌ي راه‌سازي و آبرساني در شهرستان خواف به خدمت به روستاييان همت گماشت. پس از مدتي از طريق جهاد عازم جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد و به کارهاي راه‌سازي و سنگرسازي در جاده‌ي شلمچه پرداخت.
پس از مدت 4 ماه به اصرار دوستش به مرخصي آمد و هنوز چند روزي نگذشته بود که به او خبر رسيد براي حمله‌ي کربلاي 4 و 5 به وجودش نياز مي‌باشد و بلافاصله راهي جبهه شد و در تاريخ 24/10/1365 در عمليات کربلاي 5 بر اثر اصابت ترکش گلوله در سنّ 26 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.
مزار پاکش در گلزار شهداي نيشابور قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 254