ليست شهداي دفاع مقدس (پ)

شهين پرسته در سال 1344 در خانواده‌اي زحمتكش در آبادان به دنيا آمد؛ پس از چندي كه به تحصيل خود ادامه مي‌دهد، ازدواج مي‌كند تا بالاخره يك روز دو ميگ عراقي در آسمان آبادان پرواز مي‌كنند و آموزش و پرورش و خانه‌هاي اطراف را بمباران مي‌كنند.
آن‌ها نمي‌دانستند و نمي‌دانند و نمي‌فهمند كه با هر قطره خون شهيدي كه بر زمين مي‌ريزد، هزاران نفر براي پاسداري از خون او قيام مي‌كنند. در اين بمباران ناجوانمردانه كه توسط مزدوران عراقي انجام مي‌گيرد، شهين پرسته نيز به همراه عده‌اي ديگر شربت شهادت مي‌نوشد به لقاءالله مي‌پيوندد.

منبع:كتاب اسوه هاي شهادت در اصفهان   -  صفحه: 504

علي‌اکبر پرک در اول خردادماه سال 1330 در خانواده‌اي کاملاً مذهبي قدم به عرصه‌ي گيتي نهاد.
او در سال 1350 اقدام به تشکيل خانواده نمود که ثمره‌ي وصلتش سه دختر و يک پسر بود.
با آغاز جنگ تحميلي، به مدت دو سال و نيم در ژاندارمري جمهوري اسلامي و در پاسگاه‌هاي مرزي به دفاع از آرمان‌هاي انقلاب مشغول شد تا آن‌که در تاريخ پانزده شهريورماه سال 1362 به عضويت بسيج درآمد و ضمن شرکت در عمليات‌هاي متعدد، در عمليات والفجر سه مجروح گرديد. در تاريخ دوازدهم خردادماه سال 1365 به عضويت سپاه درآمد.
ايشان مسئوليت‌هاي زيادي را در گردان‌هاي خط‌شکن لشکر يازده اميرالمومنين (ع) از جمله فرماندهي دسته و معاونت گروهان بر عهده گرفت.
وي سرانجام در روز چهارم ارديبهشت‌ماه سال 1366 در عمليات کربلاي 10در منطقه‌ي عملياتي بانه در سنّ 36 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب سجاده عشق(ويژه نامه راهيان نور)  

محمدرضا پرکاله در سال 1345 در شهرستان ايرانشهر پا به عرصه‌ي وجود گذاشت. پس از گذراندن دوران کودکي وارد مدرسه شد و از دانش‌آموزان بسيار موفق محسوب مي‌گرديد. تا اينکه ديپلم خود را در رشته‌ي ادبيات با کسب نمرات عالي اخذ نمود. محمدرضا اوقات فراغت خود را در مسجد سپري مي‌کرد و در درس به دوستانش کمک مي‌نمود. او همچنين در کارهاي کشاورزي و تجاري به پدرش ياري مي‌رساند. پس از اتمام تحصيلات براي انجام دوره‌ي سربازي به جبهه‌هاي نور عليه ظلمت اعزام شد و پس از نه ماه خدمت در سال 66 در عمليات « نصر دو » منطقه‌ي ميمک به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 1 صفحه 122

احمد در يکي از روزهاي سرد ديماه سال 1339 در دامان پر مهر خانواده‌اي متدين و مذهبي پا به عرصه هستي نهاد. سالهاي شاد کودکي را در کنار خانواده گذراند و با معارف الهي اسلام آشنا شد. از کودکي علاقه زيادي به شرکت در مجالس قرآني داشت و با شوق زياد در محافل ديني و اسلامي شرکت مي‌کرد. 7 ساله بود که راهي مدرسه شد و تحصيلات خود را تا پايان دوره دبيرستان ادامه داد. سال 58 احمد موفق به گرفتن ديپلم شد و در همين دوران براي انجام خدمت سربازي به شاهرود رفت و بعد از ديدن دوره آموزشي به اروميه اعزام گرديد، با آغاز غائله کردستان احمد به همراه گردان خود به «دره قاسم‌لو» منتقل شد بعد از 59 روز نبرد دليرانه در مقابل ضد انقلابها و منافقين اين مرز و بوم براي بار دوم عازم اشنويه «دره قطور» شد و در همين حين هنگامي که براي مرخصي قصد بازگشت از منطقه را داشت توسط حزب دمکرات به گروگان گرفته شد و پس از شکنجه‌هاي فراوان از اسارت نجات يافت. اما همه اين سختي‌ها، عشق به حق را در وجودش شعله‌ور ساخت، به همين دليل به محض آزادي بدون هيچ فوت وقتي عاشقانه راهي جبهه‌هاي نبرد جنوب گرديد و سرانجام پس از نبردي خونين و دلاورانه در برابر مزدوران رژيم بعث روز يازدهم آبان ماه سال 1359 در حاليکه روزه‌ بود، در سن 20 سالگي بر خوان الهي مهمان شد و افطار خون کرد.

منبع:كتاب شهداي دزفول صفحه 30

روز نيمه شعبان سال 1338 يکي از سربازان خميني کبير در دامان پر مهر خانواده‌اي متدين متولد شد. نامش را به عشق آقا و مولايمان حضرت صاحب‌الزمان (عج) مهدي نهادند. مهدي دوران شيرين کودکي را در کنار خانواده گذراند. 7 ساله بود که راهي سنگر علم و معرفت شد و با شوق و علاقه بسيار تحصيلات خود را تا اخذ ديپلم اقتصاد ادامه داد. مهدي در کنار تحصيل کار مي کرد تا کمک خرج خانواده باشد و در کار سخت در کوره‌هاي آجرپزي، شرکت در محافل قرآني و قرائت قرآن از او انساني خودساخته و با اراده ساخته بود. با شروع انقلاب اسلامي عاشقانه به صف مجاهدان راه حق پيوست و در تظاهراتها حضوري فعال داشت. و پس از پيروزي شکوهمند انقلاب به کميته انقلاب پيوست و خود را وقف پاسداري و محافظت از ارزشهاي انقلاب اسلامي نمود. مهدي در کنار فعاليتهاي سياسي و انقلابي هرگز از پرورش روح و جسم خود (ورزش) غافل نبود و شايد به همين دليل مشتاقانه به جمع جهادگران سازندگي پيوست تا بتواند از تمام توان خود جهت خدمت به محرومين جامعه استفاده کند. آغاز جنگ بهانه‌اي بود تا مشتاقان حق به دعوت دوست لبيک گويند و در جبهه‌هاي نور حضور يابند. مهدي که چندين بار طعم حضور در کنار رزمندگان اسلام را چشيده بود و افتخار شرکت در عمليات پيروزمندانه فتح آبادان (ثامن‌الائمه) را داشت سرانجام روز هفتم آذرماه سال 1361 در منطقه ابوغريب عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره شربت نوشين شهادت را نوشيد و در سن 23 سالگي به معراج آسمانها رفت.

منبع:كتاب حماسه سنگرسازان بي‌سنگر صفحه 159

محمدرضا پرهيزگار فرزند حسين در سال 1345 ه.ش در شهر مشهد در خانواده‌اي مذهبي و محروم متولد شد.
دوران کودکي را همراه پدر و مادرش سپري کرد. در سن هفت سالگي وارد دبستان عامل شد و به تحصيل مشغول گرديد. پس از دوران ابتدايي به مقطع راهنمايي وارد شد و سال اول راهنمايي را پشت سرگذاشت.
در اين زمان همراه خانواده به مکه و مدينه مشرف شد و بعد از سه ماه به ايران بازگشت. وي مجدداً به تحصيل پرداخت و موفق شد دوره‌ي راهنمايي را پشت سرگذارد. با اوج‌گيري مبارزات مردمي عليه رژيم پهلوي، در راهپيمايي‌ها و تظاهرات حضوري فعال داشت.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايران و با شروع جنگ تحميلي عراق عليه ايران، محمدرضا پرهيزگاري _ که سال‌هاي آخر تحصيل را در دوره‌ي راهنمايي طي مي‌کرددرس را رها کرد و به سوي جبهه‌ها شتافت. او براي اولين بار به جبهه‌‌ي جنوب اعزام شد و پس از سه ماه حضور در جبهه به مرخصي رفت بار دوم به جبهه‌ي جنوب و در دفعه‌ي سوم به کردستان اعزام گرديد. او پس از بازگشت از جبهه کردستان به عنوان نيروي رسمي وارد جهادسازندگي شد و از طريق اين نهاد براي چهارمين بار به جبهه کردستان اعزام شد.
وي در جبهه به عنوان رزمنده به نبرد مي‌پرداخت و در امور تبليغات همکاري مي‌نمود.
پرهيزگار پس از يک ماه حضور از آخرين اعزام در تاريخ 16/7/1362 ه.ش در گيلان‌غرب بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سن 17 سالگي به شهادت رسيد. پيکر وي در بهشت رضا (ع) مشهد به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس جلد3   -  صفحه: 495

نامش محمد بود؛ متولد سوم مردادماه سال 1345 و از اهالي روستاي کنگان، پدر و مادر برايش هزاران آرزو داشتند و محمد آن‌گونه که والدينش دوست داشتند، تربيت شد.
وقتي 7 ساله بود، مثل همه‌ي کودکان به مدرسه رفت تا توشه‌اي از علم روز بردارد اما شوق حضور در ميدان جنگ او را به جبهه کشاند.
16 ساله بود که نامش در قصه‌ي حماسه‌سازان عاشورايي ثبت شد. روز دوم بهار سال 1361 هنگام عمليات فتح‌المبين در منطقه‌ي رقابيه به آرزوي ديرينه‌اش دست يافت.
مزار پاکش در کنگان قرار دارد.

منبع:مجله عرشيان شماره 26

عباس پروانيا در سال 1347 در روستاي منصوري از توابع بخش شيب‌آب زابل در خانواده‌اي مؤمن چشم به جهان گشود. با وجود مسافت طولاني ميان منزل و مدرسه، دوران ابتدايي را به پايان رساند. در دوره راهنمايي پدر را از دست داد و براي امرار معاش، ترک‌تحصيل کرد و مشغول به کار شد. وي اهل تقوا و باايمان بود و در محافل مذهبي شرکت مي‌کرد. از همه مي‌خواست که از غيبت و تهمت دست بردارند و به صلاح مملکت و جامعه کار کنند.
با اعضاي خانواده بسيار مهربان و صميمي بود. در سال 1365 به خدمت سربازي درآمد و پس از طي دوره آموزش، عازم جبهه جنوب شد و سرانجام در ميدان جنگ به شهادت رسيد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 58

علي‌بخش پرورش در سال 1342 در بخش دلگان از توابع شهرستان ايرانشهر در خانواده‌اي مذهبي ديده به جهان گشود. تحصيلاتش را تا پايه اول راهنمايي ادامه داد ولي به جهت مشکلات مالي و اقتصادي مجبور به ترک تحصيل گرديد و براي کمک به مخارج خانواده، وارد بازار کار شد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد. با شروع جنگ تحميلي، شوق و علاقه وصف‌ناپذيري براي رفتن به جبهه در او ايجاد شد و در اولين فرصت راهي ميادين حق عليه باطل گرديد. سرانجام در تاريخ 20/2/61 در سن 19 سالگي پس از جنگاوري و رشادت‌هاي بسيار به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 1 صفحه 123

محمدپرورش در تاريخ 11/10/1336 در خانواده مذهبي و سرشار از عرفان و معرفت پا به عرصه وجود گذاشت، و دوران کودکي مادرش به ديار باقي شتافت و با مشکلات فراوان به تحصيلات خود ادامه داد و موفق به اخذ مدرک ديپلم شد. سپس به استخدام نيروي هوايي ارتش درآمد، اما به علت جو حاکم بر ارتش استعفا داد، و به نيروهاي مذهبي و انقلابي پيوست. پرورش بعد از پيروزي انقلاب به عنوان مربي تربيتي در آموزش و پرورش به کار پرداخت.با شروع جنگ تحميلي به جبهه‌هاي حق عليه باطل رفت و در تاريخ 10/5/1362 به درجه رفيع شهادت نائل گشت.

منبع:كتاب يادياران

علي‌حسين در سال 1344 به دنيا آمد. روزهاي کودکي‌اش را با شادي و نشاط سپري کرد و در سايه دستان نوازشگر خانواده‌اي مهربان بزرگ شد.
پرورش نمونه يک انسان واقعي بود. او قلبي پاک و پر از مهر به اسلام داشت. در برپايي واجبات و عمل به فرايض ديني کوتاهي نمي‌ورزيد.
او از جوانان پرشور انقلابي بود که هميشه آمادگي داشت، جان خود را به خاطر انقلاب و اسلام فدا نمايد و به شدت به امام (ره) علاقه داشت.
پرورش سرانجام در روز دهم دي ماه سال 1365 در سن 21 سالگي در اروند رود هنگام عمليات کربلاي 5 به آسمان بيکران شهادت بال گشود.
مزار پاکش در چهاربيشه (گچساران) قرار دارد.

منبع:كتاب خاطرات نور   -  صفحه: 52