اصطلاحات آزادگان

به قطار عراقي‌ها كه جهت حمل نفر از آن استفاده مي‌كردند، به دليل وضعيت بسيار بد آن " حيوان تور " ناميده " مي‌شد.

 

نوعي غذا بود كه عراقي‌ها به خود اسرا مي‌دادند و بعد از خوردن آن غذا دل درد شديدي به سراغ آن‌ها مي‌آمد. بدين سبب اسرا اين غذا را ((خورشت وحشت)) مي‌ناميدند.

زماني كه اسرا در اردوگاه تكريت جهت مداواي بيمار پوستي كه با خارش همراه بود، به بهداري مراجعه مي‌كردند دكتر عراقي اردوگاه، شلاق تجويز مي نمود؛ بدين جهت " داروي خارش " كنايه از كتك بود.

 

در اردوگاه موصل در مواقع حساس كه نياز به دارو براي بيماران و يا وسايل ديگر بود گروهي از برادران كه تبحر خاصي در اين امر داشتند اقدام به زد و خورد ساختگي و پاتك زدن به وسايل عراقي‌ها مي‌كردند.

 

چون يكي از پزشكان عراقي هميشه به جاي فشارسنج و يا گوشي معاينه در يك دست كابل داشت و با آن بيماران را مي‌زد، بچه‌ها به او " دكتر كابلي " مي‌گفتند.

لقبي بود كه بچه‌ها براي يك افسر عراقي به نام ضابط احمد انتخاب كرده بودند.
وي در هنگام عصبانيت حتي به سربازان عراقي هم رحم نمي‌كرد.

براي سفره‌ي هفت‌سين در يكي از اردوگاه‌ها، برادري توانسته بود با سبز كردن دانه‌هاي گياهي، آرم جمهوري اسلامي را درست كند و سفره‌ي هفت‌سين آن سال مزيّن به آرم جمهوري اسلامي بود.
اين سبزه نيز شهرت خاصي در آن اردوگاه يافته بود.

در اردوگاه راديويي بود كه توسط افراد به خصوصي به صورت مخفيانه اخبار مربوط به ايران استخراج و به صورت شايعه در اردوگاه پخش مي‌شد و وقتي منبع خبر از كسي سوال مي‌شد، در جواب گفته مي‌شد: از سفره‌‌ي حضرت عباس (ع).
 

در يكي از اردوگاه‌ها اسرا نايلوني را از پلاستيك روكش مرغ و گوشت درست كرده بودند و اخبار مهمي را كه به دست مي‌آمد مخفيانه بر روي آن مي‌نوشتند تا همه بخوانند. به كساني كه به كاتب اين اخبار بودند «سفره نويس» گفته مي‌شد.

سفره هفت سيني بود كه با توجه به امكانات موجود در اردوگاه تدارك ديده شده بود. موادي كه براي تزيين اين سفره مورد استفاده قرار گرفته بود بدين شرح است: سرنگ، سوزن، سيم خاردار، سبزه، سمّون، سطل، سنجاق.

اين لغت عربي به ماشين آيفايي گفته مي‌شد كه آذوقه‌ي روزانه‌ي اسرا را مي‌آورد.

يكي از سربازان عراقي كه لوله‌كش اردوگاه بود، چون در هنگام عصبانيت با لوله اقدام به ضرب و شتم اسرا مي‌كرد، بچه‌ها اسمش را سيدلوله گذاشته بودند.