مظفر نامدار رئيس پژوهشكده مطالعات فرهنگ‌ها در قسمت نخست گفت‌وگو به نقد ديدگا‌هاي كساني پرداخت كه توسعه را توسعه دانستند و نقص مدعي آنان را وجود انواع مد‌ل‌ها بيان كرد كه با توجه به انواع مدل‌ها نتيجه گرفته مي‌شود مدل‌هاي توسعه بيشتر بارايدئولوژي دارند و گفت: توسعه‌ها بار ايدئولوژيك دارند و اگر توسعه ماهيت ايدئولوژيكي دارد، پس ايدئولوژي‌ها لزوما فراگير نبوده؛ ايدئولوژي‌ها ماهيت منطقه‌اي و فرهنگي دارند و زاييده جغرافيا و فضاي جغرافيا هستند. 

آنچه در ذيل مي‌آيد قسمت دوم اين گفت‌وگو است: 

* فارس: پس از پديد آمدن ليبراليسم از دل ماركسيسم و شكست اتحاد جماهير شوروي سرمايه‌داري سرمستانه پايان تاريخ را اعلام كرد و بعد قشري از روشنفكران با مقايسه كره جنوبي و كره شمالي و سطح پيشرفت به اين نتيجه رسيدند پيشرفت و توسعه همان مدل غربي است چون رفاه در كره جنوبي با شمالي قابل قياس نيست؟ 
ـ‌ مگر مدل كمونيستي توسعه و پيشرفت مدل اسلامي است؟ اگر شكستي هم اتفاق افتاده در مدل غربي اتفاق افتاده است؛ اصلا ماركسيسم و فاشيسم حيات خلوت ليبراليسم بوده است و بحث الگوي اسلامي ـ ايراني پيشرفت همين است كه مدل غربي شكست خورده است.