*ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر*
*کان چهره مشعشع تابانم آرزوست*
۱۴۰۰ آدینه و ندبه / چه قرنها که با انتظار گذشت / چه دیده ها که به راهت سپید شد/ چه عمرها که در تمنای یک نگاهت به سر شد/ اینک منتظران جان و تن به عشق تو نهاده و  در سودای وصال تو دل به شراره های عشق تو سپرده اندباز  آ که جهان به شوق قدمهایت  بهار تا بهار گل می روید. سروها ی ارادت به احترام حضورت ، سبز ایستاده اند. باز  آ که خلیل های مودت در انتظار گلستان تو ، در آتش فراق می سوزند آری نفس بر آمد و کام از تو بر نمی آید.
بیا ای تک سوار خطه نور  که دیریست در این ظلمت شب دیجور، ، پروین عشق، ماه رخ تمام تو را  تا صبح سپیده تمنا همی کند و همای مهر تو بر شاخه های سبز انتظار ظهور ترا با ارغنون زهره بخواند.
اکنون ببین که موسی جانهای عاشقان، در کوی سینای تو ارنی گوی امده اند و  کعبه عشق را به امید حضور تو طواف می کنند