نماز اول وقت در مسجد، بهترین شکل اقامه نماز
تو که خانه‌ات بغل مسجد است، چرا نماز را در خانه می‌خوانی؟! مگر نشنیدی «لَا صَلَاةَ لِجَارِ الْمَسْجِدِ إِلَّا فِي الْمَسْجِد» (دعائم الإسلام، ج ‏1، ص 148) همسایه‌ی مسجد، از همسایه‌ی مسجد توقّع هست. از افراد خاصّی توقّع هست، «لَا صَدَقَةَ وَ ذُو رَحِمٍ مُحْتَاج‏» (وسائل الشیعه، ج 9، ص 412)، وقتی فامیلت فقیر است، کمک به فقرا می‌خواهی بکنی، اوّل به فامیل خودت بکن، توقّع فامیل بیش‌تر است. حتّی چشم توقّع می‌آورد، بنده از دنیا می‌روم، ارثی دارم، وارث‌ها جمع می‌شوند، تقسیم کنند، یک نفر هم که وارث نیست، وارد خانه شد، گفت: «سلام علیکم»، تا نگاهش به ارث خورد، قرآن می‌گوید چون نگاهش به ارث خورد، یک چیزیش بده، ولو وارث نیست، حق ندارد، ولی چون نگاهش به ارث خورده، شما یک گوشت قربانی را داری تقسیم می‌کنی، یکی از همسایه‌ها در را باز کرد، آمد داخل، همین که نگاهش به گوشت قربانی شد، این یک توقّع طبیعی پیدا می‌شود. شاخه درخت از سر دیوار رفته خانه‌‌ی همسایه، به طور طبیعی بچّه‌های همسایه چشم دارند به این میوه‌ها، چون شاخه‌اش آمده در خانه‌ی این‌ها، این‌ها نگاه‌های طبیعی است، توقّع دارند.
ما صبح تا شام با هر کس و ناکسی حرف می‌زنیم، پنج دقیقه هم با خدا حرف بزنیم. امام باقر سفارش کرد که نماز را عنایت داشته باشید. امام صادق، او هم در لحظه‌ی آخر عمر فرمود: «فامیل‌ها را دعوت کنید، من یک حرف آخری می‌خواهم بزنم.» بزرگان حرف آخرشان، حرف خیلی بزرگی است، چون قطعنامه‌ی عمرشان است، خلاصه‌ی عمرشان را می‌خواهد در یک موعظه بگوید، امام صادق علیه السلام در آستانه‌ی رحلت، شهادت، فرمود فامیل‌ها را دعوت کنید، من یک حرف مهمّی دارم، بزنم. سریع همسایه‌ها را دعوت کردند، فامیل‌ها را دعوت کردند، امام صادق علیه السلام چشمش را باز کرد، فرمود: «اگر کسی نماز را سبک بشمارد، ما روز قیامت شفاعت او را نخواهیم کرد.» (من لا يحضره الفقيه، ج ‏1، ص 206) ما شفاعت نمی‌کنیم کسی که نماز را سبک بشمارد. نمره‌ی بچّه‌ات را دستت می‌دهند، کارنامه‌ی بچّه‌ات را، ببین نمازش چند است، دینی‌اش چند است. شما بچّه‌ات را ورزشگاه می‌بری، ببرش، استخر، شنا یاد می‌دهی، یاد بده، هر چیزی آموزشی است یاد بچّه بدهید که به بچّه فشار نیاید، کار خوبی است، اما لازم نیست یک استاد هم بگیریم بگوییم آقا شما دو تا نیم ساعت بیا، نماز این را درستش کن؟ یا پهلوی عمویی، پسر عمویی، خانم پهلوی خانم، برادر پهلوی برادر. مگر نماز چند تا کلمه هست؟ هفده تا کلمه بیش‌تر نیست، واجبات نماز هفده تا کلمه هست، باقی‌هایش یا مستحب است، یا تکراری، هفده تایش را هم دو تایش را ایرانی‌ها درست می‌گویند، یکی «الله اکبر» است که همه درست می‌گویند، یکی «مالِكِ يَوْمِ الدِّين»‏ را، این دو تا را معمولاً غلط ندارند، پانزده تا کلمه هست، این پانزده تا کلمه را یک آدم باسواد، یک آدمی که یک مقدار کمی هم سواد داشته باشد، چند دقیقه یاد می‌گیرید. سفارش نماز، نماز، نماز.