زندگی با امام

امام (ره) در بسياري از مسايل مقيّد بودند؛ تا آن‌جا كه يك ريال از سهم امام (ره) مصرف نمي‌كردند.
قطعه زميني داشتند مشترك كه از پدرشان به ارث رسيده بود و دست برادر بزرگشان آقاي پسنديده بود و اين زمين در ماه يك درآمدي داشت و از همان درآمد، ايشان زندگيشان را مرتب مي‌كردند، به نحوي كه با همان درآمد تطبيق بكند.
و لذا ايشان هيچ وقت از سهم امام (ره)‌ استفاده نكردند تا وقتي كه مجتهد و صاحب رساله شدند و اين هم از امتيازاتي بود كه ايشان داشتند.
راوي: آيت الله محلاتي

منبع: كتاب برداشت هايي از سيره امام خميني (ره) جلد2   -  صفحه: 399

در يكي از روزهاي آخر عمر امام، كه بنده و فرزند گرامي ايشان در محضرشان به تلويزيون كه تصوير جنگنده هاي اف-14 را نشان مي‌داد، نگاه مي‌كرديم.
در اين ميان حاج احمدآقا از امام پرسيد: آقا، اين جنگنده‌ها چه خصوصيات و ويژگي‌هايي دارند؟ در اين ميان امام با حالت نقاهتي كه داشتند، با تبسم شيريني اشاره به من كردند و به حاج احمدآقا فرمودند: « اين مسايل را از آقاي انصاري بپرس. چون ايشان از همه چيز سر در مي‌آورد و اظهارنظر مي‌كند. »
( منظور امام اين بود كه وقتي معمولاً اين‌گونه بحث‌ها مي‌شد، من معمولاً اظهارنظري مي‌كردم و امام با آن حال نقاهت سعي مي‌كردند كه با بنده مزاحي داشته باشند. )
حجت الاسلام و المسلمين انصاري كرماني

منبع: مجله فكه   -  صفحه: 9

مهريه‌ام، هزار تومان بود. اما در آخر آقا وصيت كردند كه يك دانگ از خانه‌ي قم، به عنوان مهريه‌ي من باشد. احترام مرا نگه مي‌داشت. حتي حاضر نبودند كه در خانه كار كنم. هميشه به من مي‌گفتند جارو نكن. اگر مي‌خواستنم لب حوض روسري بچه را بشويم، مي‌گفتند: « بلند شو؛ تو نبايد بشويي » من پشت سر او اتاق را جارو مي‌كردم و وقتي او نبود، لباس بچه را مي‌شستم.

منبع: ماهنامه عرشيان  

اگر زماني وارد اتاق امام مي‌شديم و ايشان مشغول خواندن قرآن بودند، از ما اجازه مي‌گرفتند كه خواندن آن صفحه را تمام كنند و بلافاصله آن صفحه را تمام مي‌كردند و بعد به ما اظهار محبت مي‌فرمودند.

منبع: پايگاه اطلاع رساني www.imam-khomeini.com  

رسيدم بالاي سرش، فشارش افتاده بود روي پنج. از نظر پزشكي يعني مرگ. اكسيژن، سرم، خون و .... دو ساعت طول كشيد تا علائم حياتي‌اش ثابت شد. ملحفه را آهسته كشيدم تا روي سينه‌اش. چشمش را باز كرد. خواست بلند شود، گفتم:«چه كار مي‌كنيد؟»
بي‌رمق گفت:«نماز». به دستش سرم وصل بود گفتم:«آقا شما در فقه مجتهديد، من در طب. حركت براي شما به فتواي من حرام است.
هر دو دستش را آورد بالا، به قدر چند سانت. تكبيره الاحرام گفت و خوابيده نماز خواند.

منبع: بروشور فرهنگ سراي پايداري  

امام از نظر تربيتي، براي ما يك الگو بودند. وقتي به ما مي‌گفتند: « اول وقت بايد نماز بخوانيد " خودشان از نيم ساعت به ظهر وضو مي‌گرفتند و مشغول قرآن و بعد خواندن نماز مي‌شدند و ما هم داخل حياط مشغول بازي بوديم.
آقا يك مرتبه هم نيامدند صدا كنند كه « دخترها بايستيد براي نماز؛ بياييد من ايستاده‌ام پشت‌سر من يا خودتان نماز بخوانيد. »
ايشان اول اذان، نماز مي‌خواندند ولي يك بار هم به ما نگفتند: « الآن دست از كارتان برداريد موقع اذان است؛ دست از بازيتان برداريد و بايستيد براي نماز. »
مي‌گفتند: « شما بايد در طول اين ساعت نماز بخوانيد؛ واي به حال كسي كه در طول اين ساعت نماز را نخواند» آن وقت اگر آن نماز را نمي‌خواند، مي‌بايست از خانه بيرون برود.

منبع: كتاب برداشت هايي از سيره امام خميني (ره) جلد3   -  صفحه: 68

يادم هست در آن ايام جنگ بر روي شيشه‌ي اتاق‌ها نوارهايي مي‌چسباندند كه اگر احياناً شيشه‌ها شكست، به صورت ذرات ريز درنيايد. خواستيم اين كار را نيز در منزل امام (ره) انجام دهيم. اما امام (ره) به شدت عصباني شدند و به حاج احمدآقا گفتند: «اين‌ها توكل انسان را پايين مي‌آورد و اميد انسان را به خداوند ضعيف مي‌كند، اين كار را نكنيد».

منبع: مجله ياران   -  صفحه: 44

يادم هست وقتي در بيمارستان بستري شدند همه برنامه‌هاي عبادي ايشان مطابق معمول انجام مي‌شد. هيچ تفاوتي در مستحبات قبل و بعد از بيمارستان نداشتند. مگر بعد از عمل كه پزشكان اجازه نمي‌دادند.
براي مثال موقعي كه يك نفر از ما به ايشان غذا يا مايعات مي‌داد، اگر از دستمال استفاده مي كرد، مي‌فرمودند: آن را چند قسمت كنيد. در آن وضعيت در مورد خاموش كردن چراغ‌هاي اضافه مرتب تذكر مي‌دادند. از يك ساعت قبل از نماز مرتب به ساعتشان نگاه مي‌كردند. گويي در اشتياق نماز لحظات برايشان سخت مي‌گذشت.

منبع: كتاب فصل صبر  

امام بعد از نماز شب قرآن مي‌خواندند تا هنگام نماز صبح. پس از نماز صبح نيز قرآن مي‌خواندند. ايشان در هر فرصتي كه بين كارها فراغت داشتند بين كار، قرآن قرائت مي‌كردند و روزانه هشت مرتبه قرآن مي‌خواندند. امام ماهي يك مرتبه قرآن را ختم مي‌كردند.

منبع: كتاب برداشت هايي از سيره امام خميني (ره) جلد3   -  صفحه: 3

گزارشي در رابطه با زياده‌روي يكي از روحانيون كه از طرف امام مجاز در اخذ و گرفتن وجوه شرعيه و امور حسبيه بود، به خدمت ايشان رسيد.
به همين مناسبت چند بار از مقدار وجوه تحويل داده شده به وسيله‌ي ايشان به دفتر از من سؤال شد كه استخراج شده و تحويل دادم.
چند روز بعد امام با آهنگي جدي و قاطع فرمودند: « به فلاني بگوييد بايد ظرف 10 روز تمام حساب زندگيش را ارايه بدهد. [ وسايلش ] را از كجا خريده است . »
سپس با لحني ناراحت و محكم ادامه دادند: « من گرفتار تكليف شرعي هستم بايد ظرف 10 روز حساب همه چيز را روشن كند والّا من ناچارم عكس‌العمل نشان بدهم و ايشان ساقط خواهد شد.
راوي: حجة‌السلام رحيميان

منبع: كتاب برداشت هايي از سيره امام خميني (ره) جلد2   -  صفحه: 400

تهران را بمباران مي‌كردند. گفتم:«اگر اجازه بديد يه خونه‌ي ديگه همين اطراف بگيريم. شما بايد خودتون رو حفظ كنيد لااقل به خاطر مردم.
لبخندي زيبا بر روي لبانش نشست و گفت:«دوست دارم اولين شهيد جماران من باشم».

منبع: بروشور فرهنگ سراي پايداري