خاطره

خانه ما در طبقه سوم آپارتمان است. یک روز که قصد خروج از خانه داشتم، در ضمن گوشی همراه را به شارژ زده بودم به این فکر افتادم که اگر در زمانی که بیرون از خانه هستم و برق قطع شومد چگونه به خانه برگردم؟ چند فکر به سرم زد. یک فکر این بود که به خانواده اطلاع بدهم من یک ربع دیگر به خانه برمی گردم و اهالی منتظر من باشند. فکر دیگر این بود که با پرتاب سنگ  و سر و صدا کردن اهالی را متوجه آمدنم بکنم. این کار به علت ارتفاع بالای ساختمان منطقی و عملی نبود. فکر دیگر این بود که منتظر شوم یکی از اهالی آپارتمان بیرون بیابد و من داخل آپارتمان شوم. این راه به دلیل اینکه معلوم نبود آیا کسی به این زودی ها از آپارتمان بیرون بیاید یا خیر؟ عملی نبود. در آخر به یاد آوردم که خودم کلید. دارم. نمیدونم چرا انقدر ما مجذوب تکنولوژی شدیم؟ نمیشه مقداری هم به خودمون و داشته هامون فکر کنیم؟