مشاعره صَّائِمِينَ

نازم آن دوست که با لطف سلیمانى خویش
پله از سلسله دیو دعا کرد مرا

فیض روح‌القدسم کرد رها از ظلمات
همرهى تا به لب آب بقا کرد مرا

امر داور شد که ماهی روزه دار

دور کن خواب وخورت رادردیار

ذکرگو هم روزدار و کار کار کن

شب تهجد کـــن  به روز امیدوار 

فی البداهه: منصور مقدم 16/2/1400

رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا
مستعد سفر شهر خدا کرد مرا

از گلستان کرم طرفه نسیمى بوزید
که سراپاى پر از عطر و صفا کرد مرا

اسم رحمان و رحیم آمد و در وا شده است

درد عصیان مرا خویش مداوا شده است

مبادا لیله القدرت سر آید

گنه بر ناله ام افزون تر آید

مبادا ماه تو پایان پذیرد

ولی این بنده ات سامان نگیرد

در این ماهی که روزش روزه هستی
کنار سفره ی رحمان نشستی ،
در آن ساعت که سائل را جواب است
دعای روزه داران مستجاب است ،

تا می توانی توشه گیر از ماه پر فیض خدا

یک سال دوری تو و این ماه ایمان می رسد

ای کاش فیض ماه حق در جان ما مانا شود

بینیم یک سال دگر این مه فروزان می رسد

اسماعیل تقوایی

در رحمت به رویت کرده حق باز

به او رو آور و دفع عدو کن

گدای درگه حق شو به عالم

گدایی گر کنی با آبرو کن

ناله کن ای دل به عزای علی(ع)

گریه کن ای دیده برای علی(ع)

پیش حسین و حسن و زینبین(ع)

خون چکد از فرق همای علی

یارب این سوخته دل راکه محک لازم نیست
بچه اي راکه کتک خورده، فلک لازم نیست

گرد خوان تو فقیرم من و شک لازم نیست
تا سر سفره حسین است نمک لازم نیست

تلخ تر از این نبود ه در دیار

این خبر ازبهر دلها روزه دار

آخرین ایام این ماه است یار

بهر روزه بایدت سال انتظار

فی البداهه: منصور مقدم 19/2/1400

رمضان امتداد جاده نور

در گذرگاه هر مسلمان است

رمضان چلچراغ نور افشان

در شبستان قلب انسان است

آمدیم از سفر دور و دراز رمضان

پی نبردیم به زیبایی راز رمضان

هر چه جان بود سپردیم به آواز خدا

هر چه دل بود شکستیم به ساز رمضان

علیرضا قزوه