مشاعره صَّائِمِينَ

قوانین مشاعره :

• اشعار متناسب با موضوع و در رابطه با ماه مبارک رمضان ، میلاد امام حسن مجتبی (ع) شهادت حضرت علی (ع) وشب های قدر  باشد .
• هر بیت با آخرین حرف بیت نفر قبلی شروع میشود .
• هر کاربر فقط یک پست در جواب نفر قبلی در قسمت نظرات ارسال می کند .
• پاسخ به پست یک بیت و یا حداکثر دو بیت باشد .
• در پست های ارسالی فقط جواب شعر قبلی را ارسال کنید و برای گفتگو از سایر بخش های انجمن  استفاده کنید .
• حتی الامکان  از به کار بردن اشعار تکراری خودداری کنید، پس قبل از ارسال جواب لطفا پاسخ های قبلی رو مرور سریعی داشته باشید .
• از مشاعره تک نفره(مشاعره با خود) بپرهیزید و صبرکنید تا شخص دیگری جواب شعر شما را بدهد .
• چنانچه به علت همزمانی ارسال ،  دو یا چند نفر پاسخ ارسال کردند ملاک برای ادامه مشاعره بیتی است که زودتر ثبت شده باشه بنابر این پست خود را ویرایش کنید در غیر اینصورت پست شما حذف می گردد .
• درصورت امکان نام شاعر را بنویسید و  اگر شاعر بیت خودتان هستید ذکر نمائید .

ماه برکت ز آسمان می آید

صوت خوش قرآن و اذان می آید

تبریک به مومنین عاشق پیشه

تبریک،بهار رمضان می آید

در شگفتم ز کرامات و خطاپوشی او

من خطا کردم و او مهر و وفا کرد مرا

دست از دامن این پیک مبارک نکشم

که به مهمانی آن دوست ندا کرد مرا

فتح الله اسلامی نیا

ای در غرور نفس به سر برده روزگار

برخیز،کار کن،که کنونست وقت کار

ای دوست! ماه روزه رسید و تو خفته ای

آخر ز خواب غفلت دیرینه سر بر آر

  رمزها در رمضان است، خدا مى‏ داند
برتر از فهم و گمان است، خدا مى ‏داند

در خلوت شب ز حق صدا می آید

از عطر سحر بوی خدا می آید

با گوش دگر شنو به غوغای سکوت

کز مرغ شب،آواز دعا می آید

دلا در روزه مهمان خدایی / طعام آسمانی را سرایی
درین مه چون در دوزخ ببندی / هزاران در ز جنّت‏ برگشایی 

یا اله الخلق یا رب الفلق

ای خدای انجم و شمس و شفق

از تو می خواهم در این ماه شریف

چشم پوشیدن ز جرم ما سبق

تشنه چون گشتی در این ماه خدا

پس نما یاد از عطش در کربلا

تشنگی اصلش در آنجا بوده است

بر حسین و آل زهرا بوده است

تا خدا عمر دهد با دل شاد

نشوم از تو جدا ای رمضان 

نظر کردم کلاه از سر بیفتاد

سرم را مست کرد آن شاه روزه

مسلمانان،سرم مست است از آن روز

زهی اقبال و بخت و شاه روزه

هر سر مویم اگر شکر کند تا به ابد

کم بود زین همه فیضی که عطا کرد مرا

آنکه از فرط گنه ناله کند زار کجاست؟

آنکه ز اغیار برد شکوه بر یار کجاست

باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک

می زند بانگ منادی که گنه کار کجاست

ژولیده نیشابوری

تا پیک صبا مژده ز عید  رمضان  داد

او باب چنان را ز رخ ماه نشان  داد