*****مشـــاعره مهدوی*****

موسی تویی، مسیح تویی، مکّه طور توست

شهر مدینه، چشم به راه ظهور توست

صبحِ وصالِ تو  شبِ غم را سحر کند

آفاق را نگاهِ تو زیر و زبر کند

محمّدجواد غفورزاده (شفق)

داوود من! دوباره بخوان تا که عالمی

ایمان بیاورد به طنین صدایتان

از این همه سحر که گذشته است می شود

یک شب نصیب این دل من هم دعایتان

نگاهم کن عطش سوزم دلم را بر تو می بندم

تو ای شوق مسلمانی نگاهم می کنی امشب

بیا موعود هنگام قیام است

جهان مجروح یک جو التیام است

زمان لبریز شوق و انتظار است

زمین بر رجعتت امیدوار است

ترس از فقر ونداری دو جهان در ما نیست

عشق رزقیست که تا آخرت اندوخته ایم

مادرت پشت در افتاد،صدا زد مهدی

محسن اش در خطر افتاد،صدا زد مهدی

نیمه شب پای غریبانه ترین غصه،علی

تا نگاهش به در افتاد،صدا زد مهدی

یازده بار علی بعد علی آمده است

یازده مرتبه از عشق علی سوخته ایم

محیط سفره ی گسترده ی کرامت اوست

پناه عالم هستی به ظل قامت اوست

امامت همه مستضعفین امامت اوست

سلامت همه آفاق در سلامت اوست

تا کیسه ما پر شود احسان تو کافی است

مسکین به جز خیرات از آقا چه می‌خواهد

در شب میلاد مهدی قدسیان

گل به دست پاک زهرا می دهند

در رخ مهدی خدا را بنگرد

هر که را اذن تماشا می دهد

در بوته امتحانت، مثل طلا ذوب گشتیم

ممنون، دل سنگ ما را دادی چه نیکو عیاری

یادمان باشد اگر تنگی دل غوغا کرد

مهدی فاطمه تنهاست،ازو یاد کنیم

مالک نبودیم اگر نیست شور علی در سر ما

میثم نبودیم اگر نیست تقدیرمان سربداری

یاران حریف اشک تو مولا نمی شود

شاهی غریب تر ز تو پیدا نمی شود

ارباب عالمی و نمی بینمت که چشم

غرق گناه گشته و بینا نمی شود

در نبودت همه چیز از جریان افتاده‌ست

کوه و دشت و چمن و رود روان چشم به راه