مشاعره فجر آفرینان

ديو ظالم كه برون شد ز سرا
شد پديد روح خدا همچو حرا
از همه خوبان عالم او نشان
سينه اش گنجايش صد كهكشان

نایب صاحب زمان چون وارد ایران اولوب

خائنان ملک ایران خانه سی ویران اولوب

بیا بیا که شمیم بهار می‏آید
دل رمیده ما را قرار می‏آید
سر از افق بدرآورد صبح آزادی
سرود فتح و ظفر زین دیار می‏آید

در ظلمت شب،با سرود هاتف عشق

در موج موج هر صدا،خورشید گل کرد

دیگر هراسی از هجوم شب نداریم

در آسمان جان ما،خورشید گل کرد

در آسمان جان ما، خورشید گل کرد
پیش از دعا ،وقت سحر ،خورشید گل کرد

چون لاله ای خونین کفن، در سینه خاک
با یاد میر کربلا،خورشید گل کرد

در مزا رآباد شـهر نیستی / اسـتخوان زندگی پوسـیده بود

مرگ وحشت با دهان اسـلحه / اسکلت ها را دهان بوسـیده بود

دهه فجر همان اجر خداست
مژدگاني ز حريم كبرياست
داد وعده كه شود ياري دين
نصرت ما ببرد آتش كين

نوبت ظفر این زمان رسید
به کوری دیده دشمنان

شکسته شد سر اهریمنان
صبح پیروزی مبارک باد

دشمن بداند ما موج خروشانیم
زاییده بحریم، فرزند توفانیم

در سنگر اسلام، بگذشته از جانیم
بازو به بازو، صف به صف، ما آهنین چنگیم

ره نیابد چو سستی به عزم تو

می هراسد ستمگر ز عزم تو

این تویی،این تویی مایه امید

از قیام تو شد روی ما سپید

در دل بهمن سرد تاریخ
لاله سر زد، ز خون شهیدان

نوبت ظفر این زمان رسید
به کوری دیده دشمنان

نازم آن عزم دشمن شکار تو
خشم تو قهر تو اقتدار تو

و آن زمستانی که با خود نوبهار آورده بود

یاد آن روزی که بهمن گل به بار آورده بود

  دیو چو بیرون رود فرشته در آید دیو چو بیرون رود فرشته در آید
    بگذرد این روزگار تلخ تر از قبل بار دگر روزگار چون شکر آید