مشاعره فجر آفرینان

در خلال ده شب از بهمن، برون
صدهزاران فجر آمد، گونه‏گون

نورحـق تابـید در دلهـای ما / دست ها دست خدایی گشته بود

نارها گشــته اســیرنـورها / موسـم جشن رهایی گشته بود

باسلام،

دیدار روی روح خدا را به بهمن است

دستار زین دل شیدا گسستن است

تا  تو  بودي  جهان  چه  زيبا  بود       گل سرخ    و   اقا قيا   بودي 

یادگار از تو همین سوخته جانی است مرا            شعله از توست اگر گرم زبانی است مرا

از نهضت قاطعانه ی روح الله

شد دست ستمگران ز ایران کوتاه

هوا دلپذیر شد ، گل از خاک بردمید

پرستو به بازگشت زد نغمه ی امید

به جوش آمد از خون درون رگ گیاه

بهار خجسته فال خرامان رسد ز راه

هنوز خاک ما عطر از تو دارد

که خونین رزم ها فخر از تو دارد

دراوج بی عدالتی و جور آن زمان             مردی زجنس عدل و عدالت ظهور کرد

باد کنکای رنگی
نقل و گل و شیرینی

شروع جشن فجره
لاله ها رو می بینی

یاد آن روزی که بهمن گل به بار آورده بود
و آن زمستانی که با خود نوبهار آورده بود

در نگاهش جلوه گل بود و با غوغای عشق
در چن هر گوشه‏ای را صد هزار آورده بود

در خلال ده شب از بهمن، برون
صدهزاران فجر آمد، گونه‏ گون

نه شرقی‌و غربی است، نه سرخ است و نه زرد
در وسعت و عمق و شور و یک‌پارچگی
زیباتر از این نمی‌توان پیدا کرد

درون هر ورق سبز بنگری، بینی
جمال یوسف مصری در این تراز آمد