سخنی از علامه جعفری
هيچ عملى بدون عكس العمل در صحنه هستى به وجود نمى آيد خواه خوب و خواه زشت.
اگر ايفاى تعهّدها ضرورى تلقّى نشوند، زندگى اجتماعى قطعاً مختل خواهد گشت.
ذاكر دايمى كسى است كه آشنايى نزديكى با هستى آفرين پيدا كرده است.
فرار از تعهّدها، در حقيقت فرار از خويشتن است.
خيانت به تعهّد، خيانت به شخصيّت است و ايفاى آن احترام به شخصيّت.
تا وقتى قانون و وظيفه اى فرض نشود، گمراهى و رستگارى قابل تصور نخواهد بود.
كسى كه انتظار دارد مى توان زندگى را بدون نظم سپرى كرد، در حقيقت منكرِ قانونِ حاكم بر هستى بوده، و هيچ چيز را شرط هيچ چيز نمى داند!
براى برخوردارى از يك جامعه سالم، خاستگاهى جز عدالت جويى وجود ندارد.
بى ايمانى به نظم يا مسامحه در اجراى آن، يكى از نيرومندترين عوامل تضعيف شخصيّت و هويّت مردم جامعه است.
جاى بسى تأسف است كه بعضى از جوامع با داشتن مبانى فكرى فراگير و عقلانى، به جهت بى توجهى به مسأله نظم، بر هيچ مبناى صحيحى زندگى نمى كنند.
در هر انسانى كه عشق به عدالت برافروخته شود، ميان او و عشق به خدا، گامى بيش نمانده است.
تماشاى مختل شدن هندسه الهى، كه جان هاى آدميان عالى ترين جلوه آن مى باشد، مبارزه با عدالت الهى است.
عشق به عدالت در كسانى به وجود مى آيد كه عشق به حيات واقعى در آنان شكوفا گردد.
قوانينِ جارىِ اجتماعى، اصلى را برتر از عدالت خواهىِ فردى و اجتماعى نمى شمارد.
در هيچ دوره اى از تاريخ بشرى، نمى توانيد منظره اى زيباتر از چشمان يك انسان پيدا كنيد كه فروغِ احساس وظيفه، شعله ورش مىسازد و نورِ الهىِ وظيفه، پرتو ابدى بر او مى بخشد.