اشعار مناجات با خدا و ماه رمضان

     اي واي بر من تا گرفتاري ندارم
      با تو كه خلقم كرده‌اي كاري ندارم
       
      هر بار كه مي‌آيم اينجا هم برايت
      چيزي به غير از حرف تكراري ندارم
       
      مي‌خواهم از تو كه مرا فوراً ببخشي!
      از اين دُرُشتي كردنم عاري ندارم
       
      طوري طلبكارانه مي‌آيم به سويت
      گويا به تو اصلاً بدهكاري ندارم
       
      مي‌دانم از من ، تو بدت مي‌آيد امّا
      ردّم كني ديگر كس و كاري ندارم
       
      علي صالحي
   

      الهی به این بنده فرصت بده
      به توفیق بر نفس رخصت بده
       
      الهی کمیلی ابوحمزه ای
      مرا با مناجات عادت بده
       
      شب چارمی بازهم آمدم
      خودت روز محشر شهادت بده
       
      عوض کن مزاج مرا با دعا
      به من حس سبز عبادت بده
       
      سر سفره ات زاهدان سائلند
      به این هم نشینی سعادت بده
       
      اگر اوج انسانیت بندگی ست
      به آزادی من اسارت بده
       
      ...چه می خواهی از من سر و دست و پا
      بهایت چقدر است قیمت بده
       
      تو که هر قدر داشتی داده ای
      مرا با خودم آشتی داده ای
       
      مرا عفو کن تا کمیلت شوم
      ز خود بگذرم باب میلت شوم
       
      نبینم خودم را خدایی شوم
      شب چارمی کربلایی شوم
       
      شبیه مظاهر حبیب آمده
      پر از عطر خوش بوی سیب آمده
       
      حسین امشب آمد به بالین من
      برای مریضت طبیب آمده
       
      سراغ من خسته انگار که
      غریبانه حس غریب آمده 
       
      کنون وقت گریه است زینب بیا
      به گودال آن نانجیب آمده
       
      گلی را که گم کرده ای روی نیزه
      بمیرم که شیب الخضیب آمده
       
      تمام وجودم همین مطلب است
      شب چارمی ضامنم زینب است
       
      مهدی رحیمی

دلت را خانۀ ما کن، مصفا کردنش با من

به ما درد دل انشا کن، مداوا کردنش با من

اگر گم کرده ای ای دل کلید استجابت را

بیا یک لحظه با ما باش، پیدا کردنش با من

بیفشان قطره ای اشکی که من هستم خریدارش

بیاور قطره ای اخلاص، دریا کردنش با من

اگر درها به رویت بسته شد دل بر مکن باز آی

در این خانه دق الباب کن، وا کردنش با من

به من گو حاجت خود را اجابت می کنم آن را

طلب کن آنچه می خواهی، مهیا کردنش با من

چو خوردی روزی امروز ما را شکر نعمت کن

غم فردا مخور، تامین فردا کردنش با من

به قرآن آیه رحمت فراوان است ای انسان

بخوان این آیه ها، تفسیر و معنا کردنش با من

بیا قبل از وقوع مرگ روشن کن حسابت را

بیاور نیک و بد را، جمع و منها کردنش با من

اگر عمری گنه کردی مشو نومید از رحمت

تو توبه نامه را بنویس، امضا کردنش با من

 

ژوليده نيشابوري

   من کیستم که لطف خود ابراز می‌کنی
      در را نیامده به رویم باز می‌کنی
       
      من چوب قهر کردن خود را نخورده‌ام 
      از بس می‌آوری و مرا ناز می‌کنی
       
      اول تویی همیشه که لبخند می‌زنی
      اول تویی همیشه که آغاز می‌کنی
       
      من یک گناه کرده‌ی گردن شکسته‌ام
      آیا مرا دوباره سرافراز می‌کنی
       
      بگذار خوب گریه کنم از خجالتت
      امشب که باز در به رویم باز می‌کنی
       
      گفتم پرم شکسته، به دردت نمی‌خورد
      گفتی دلت شکسته و پرواز می‌کنی
       
      من آدمم، یقین یقین می‌کنم که باز 
      با یک حسین در دلم اعجاز می‌کنی
       
      رحمان نوازنی

پر شکسته ی من را ببین خدای کریم
ببین چگونه شدم مُستکین خدای کریم

نشسته ام سر راهت مگر نظر بکنی
تویی غنی و منم خوشه چین خدای کریم

به هر که رو زدم اصلاً به من محل نگذاشت
نزن تو روی مرا بر زمین خدای کریم

خمیده ، با سر زانو ، شکسته و نادم
به سویت آمده ام این چنین خدای کریم

به یاد حرف اویسم ... ببخش عبدت را
که با غریبه شدم همنشین خدای کریم

نریز آبرویم را به پیش چشم همه
نگیر بر گنهم ذرّه بین خدای کریم

اگر چه روسیهم عاشق علی هستم
شفیع من شده حصن حصین خدای کریم

*
به خاطر گل روی علی مرا بخشید
همین خدای رحیم و همین خدای کریم

*
علاج درد گناهم هوای کرب و بلاست
مرا ببر به بهشت برین خدای کریم
بهانه دارم و دلتنگ کف العباسم
شبیه حضرت امّ البنین خدای کریم

محمد فردوسی

پر شکسته ی من را ببین خدای کریم
ببین چگونه شدم مُستکین خدای کریم

نشسته ام سر راهت مگر نظر بکنی
تویی غنی و منم خوشه چین خدای کریم

به هر که رو زدم اصلاً به من محل نگذاشت
نزن تو روی مرا بر زمین خدای کریم

خمیده ، با سر زانو ، شکسته و نادم
به سویت آمده ام این چنین خدای کریم

به یاد حرف اویسم ... ببخش عبدت را
که با غریبه شدم همنشین خدای کریم

نریز آبرویم را به پیش چشم همه
نگیر بر گنهم ذرّه بین خدای کریم

اگر چه روسیهم عاشق علی هستم
شفیع من شده حصن حصین خدای کریم

به خاطر گل روی علی مرا بخشید
همین خدای رحیم و همین خدای کریم

علاج درد گناهم هوای کرب و بلاست
مرا ببر به بهشت برین خدای کریم

بهانه دارم و دلتنگ کف العباسم
شبیه حضرت امّ البنین خدای کریم

محمد فردوسی

چرا ز من بریده ای بنده ی پر خطای من؟ 

چرا صدا  نمی زنی خدای من خدای من؟

مگر ز من چه دیده ای مگر بدی کشیده ای؟

چرا صفا نمی کنی به ذکر دلربای من؟

خدای مهربان منم کریم و میزبان منم

عاشق میهمان منم بیا بیا گدای من

اگر چه کرده ای خطا تباه کرده ای عطا

بیا بیا دوباره ای بنده ی بی وفای من

بیا بیا به نیمه شب بزن تو زانوی ادب

بخوان شکسته دل مرا تا بچشی صفای من

به معصیت زدی چو دست، دل حبیب ما شکست

بیا بیا گنه مکن به یاد او برای من

ای تو که شکسته ای مریض و زار و خسته ای

مرا بخوان تو در سحر، سحر بود شفای من

تو شیعه ی علی بُدی، چرا سیه چهره شدی؟

مرو به جای دیگری سرت بنه به پای من

شود دل تو صیقلی فقط به ذکر یا علی

ذکر علی علی بود برای تو دوای من

به عشق مرتضی بگو لعنت حق به خصم او

که شد به کوچه روبرو به مظهر وفای من

دعای توست مستجاب سحر دهم تو را جواب

به عشق روی بوتراب رسد تو را ندای من

بیا بیا تو مرد باش عاشق رنج و درد باش

ز غصه چهره زرد باش تا که شوی فدای من

  رویم نمیشود که بگویم مرا ببخش
      با این همه گناه ولیکن خدا ببخش
       
      شاید دلت گرفته ازاین توبه های سست
      اینبار چندمین ولی آخر بیا ببخش
       
      ای مهربان عرش نشین ای همیشه خوب
      این بنده ی به خاکِ غم افتاده را ببخش
       
      شاید چنان بدم که نمیخواهی ای عزیز!
      از جرمهام بگذری ، اما چرا؟ببخش
       
      حالا تو هستی و من و تصمیم آخرت
      یا غرق کن درون عذابم...ویا ببخش
       
      کوه گناه خالص و خوبی همه ریا
      رویم نمیشود که بگویم مرا ببخش
       
      علي اصغر ذاكري

فرصت توبه گذشت و گریه می بارم هنوز

 حسرت اوقات غفلت را به دل دارم هنوز

باز هم جا ماندم و این غافله از ما گذشت

 مانده خاری در کف پا و گرفتارم هنوز

هر چه درمان بود مخصوص ضیافت خانه بود

 عافیت بود و شفا هر چند بیمارم هنوز

بعد از آن شب های بهتر از تمام سال ها

 در مسیر بندگی ای وای کم کارم هنوز

من نبودم زینت مهمانی خوبان تو

 هر چه تو بخشیده ای من عبد سربارم هنوز

گر چه دارد می رود این ماه اما میزبان

 باز می گوید گنه داری؟ خریدارم هنوز

لحظه ای با ما سرِ یاری اگر داری بیا

 اشتیاق دستگیری از تو را دارم هنوز

تا که من هستم چرا بر دیگران رو می زنی

 من که قبل از هر که گویی دوستت دارم هنوز

    سفره باز است بیایید غذا آماده است
      هرکجا صحبت توبه است خدا آماده است
       
      بهترین فصل پریدن به خدا اکنون است
      بال پرواز بگیرید هوا آماده است
       
      شهر را با خبر از سفره ی احسان سازید
      آن کریمی که کِشد ناز گدا آماده است
       
      ای که جا مانده ای از توبه ی ماه شعبان
      فرصت توبه در این ثانیه ها آماده است
       
      خوب یا بد همه آئید که دعوت شده ایم
      که در این بند برای همه جا آماده است
       
      دیگر از درد گناه آه کشیدن کافیست
      هر چه درد است بیارید دوا  آماده است
       
      ماه احسان علی و حسن و فاطمه شد
      سفره ی شمس جدا شاه جدا آماده است
       
      شام جمعه است با آمدن ماه خدا
      سفره مادری خون خدا آماده است
       
      آخر درد دلم روضه بخوانم خوب است
      مجلس گریه ی ما اهل بکا آماده است:
       
      دل من پر زده و باز به گودال رسید
      تا سر شاه عطش؛ نیزه چرا آماده است
       
      تا نشیند به روی بوسه گه پیغمبر
      خواهرش دید که یک چکمه به پا آماده است
       
      تیز میکرد سر خنجر خود را نامرد
      حرمله گفت که ای شمر بیا آماده است
      **
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب اول ماه رمضان91

سفره تا باز شود زود گدا می آید
مثل هر بار به دنبال عطا می آید

آمد از عرش نوایی که بیایید همه
راه گم کرده به دنبال صدا می آید

همه سرمایه ی یکساله ی خود باخته ام
بنده ی باخته ی بی سر و پا می آید

یک نفر نیست بگوید که میان پاکان
این گنه کار زمین خورده کجا می آید

آن کسی که همه جا رفته طردَش کردند
تا تعارف بزنی اش که بیا ، می آید

به من و کاسه ی خالیِ تمنا کردن
به تو و دست کریم تو سخا می آید

هر دلی می شکند خانه ی تو می گردد
دل که از دل تهی گشت خدا  می آید

وا شود گوش دل ما اگر ای اهل سحر
بین مان زمزمه های شهدا می آید

هر چه خیر است در خانه ی زهرا باشد
مادر ما صف محشر پِیِ ما می آید

تا که گفتیم حسین مجلس ما ریخت بهم
بوی سیب حرم کرب و بلا می آید

بی قرارم چه کنم من نجفم دیر شده
عطر زهراست ز ایوان طلا می آید

اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب پنجم ماه رمضان 93

بساط عاشقی ما به پاست این شبها
زمان آشتی باخداست این شبها

گناهکارقدیمی  دوباره برگشته
صدای زمزمه ها آشناست این شبها

زمان بده به زمین خورده ای اله کریم
اگرمرابزنی هم رواست این شبها

خوشا به حال گدایی که چشم تردارد
که گریه های سحر کیمیاست این شبها

کنارسفره ی افطار،زیرلب گفتم
نگفته ای به خود ، آقاکجاست این شبها

قسم به خاک نشسته به چادرزهرا
مراببخش ، ببخشی رواست این شبها

ز فتنه های زمانه خط امان داریم
چرا که نام علی ،ذکرماست این شبها

گدای صحن و سرای شهنشه نجفم
دلم هوایی ایوان طلاست این شبها

دل شکسته ی ما با سلام ارباب
مسافر حرم کربلاست این شبها

سلام بر لب عطشان سیدالشهدا
سخن زتشنه لب سرجداست این شبها

شنیده ام که  سرش نی به نی عوض میشد
شکایت من از آن نیزه هاست این شبها

قاسم نعمتی

یاد داری شروع مهمانی

در مناجات مان چه می گفتیم؟

درد و دل عاشقانه می کردیم 

 بین حالاتمان چه می گفتیم؟

 

آمدم ای کریم بخشنده 

سر و کارم به کوی تو افتاد

باز هم بر مشام این بنده

 مژده عطر و بوی تو افتاد

 

بارِ من را کسی نمی خواهد

 تو بیا حاصلم ندیده بخر

از من بی پناه درمانده 

 این دلِ بارِ غم کشیده بخر

 

آمدم با کمال نومیدی

 مثل هر سال سوی این درگاه

دیدم اما کریم هست و کریم 

 کوه را می خرد به یک پر کاه

 

جامۀ معصیت ز جانم کَند

 جامه ای از لباس نورم داد

تشنه بودم، تشنه رحمت

جرعه ای از مِی طهورم داد  

 

 

چه شب و روز با صفایی بود

 ناله ام مژدۀ استجابت داشت

نفسم بود هم چنان تسبیح 

 خواب هم جلوۀ عبادت داشت

 

گر چه گاهی کنار این سفره

 حق نعمت به جا نیاوردم

با همه رو سیاهی ام اما

 رو به غیر خدا نیاوردم

 

نکند باز توبه ام شکند

 عبدِ شرمندۀ گذشته شَوَم

نکند ماه بگذرد اما

 من همان بندۀ گذشته شَوَم

 

گر به خود واگذاری ام یا رب! 

  می شوم آن گدایِ دل خسته

زندگی مرا به عهده بگیر

 آبرویم به لطف تو بسته

 

باد عصیان، چراغ ما را کشت

 دشت تاریک و من زمین گیرم

نوری از رحمتت مرا بفرست 

 من بدون حسین می میرم

     الهی شکر وا کردی زبانم را به یا الله 
      دوباره باز شد درها به رویم من کجا این ماه!
       
      به شهرُالله ما را باز دعوت کرده ای جانا 
      چگونه وارد مهمانی ات گردم منِ گمراه 
       
      کنار صاحبان سفره ما را همنشین کردی 
      چه شد دستم گرفتی باز آوردی به این درگاه
       
      دعاهایم اجابت شد؛ خواب من عبادت شد 
      ضیافت در ضیافت شد؛ شتابید ای عباد الله 
       
      بشارت می رسد هر آنکه بسته دست هر شیطان ...
      ...ندا آید که در های بهشتم باز شد یک ماه 
       
      بهار رحمت و غفران؛ بهار عترت و قرآن 
      بهار نیکی و احسان شده مهمانی دلخواه 
       
      دهان بسته ام ذاکر، لبان تشنه ام شاکر 
      به یاد یار عطشانم سحر، افطار یا هرگاه 
       
      یقین دارم به احسان حسینت بیمه ام کردی 
      گنهکاران درگاه را تو بخشیدی به ثارالله 
       
      هلال ماه رویت شد دل من رفت به دروازه 
      هلال یک شب زینب مرا با خود کند همراه 
       
      صدای مادری انگار مهمان میکند ما را 
      گهی با یا بُنَیَّ؛ گاه ناله؛ گاه با یک آه
       
      **
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب دوم ماه رمضان91

حال و احوال گرفتار تماشا دارد

گریه ی عبـد گنـه کار تماشا دارد

آمدم گریه کنم تا که نگاهی بکنی

چون ستاره به شب تـار  تماشا دارد

هر چه شد بین من و تـو  ز همه پوشاندی

آبروداریِ ستـّار تماشا دارد

بـارها زیـر همه قـول و قـرارم زده ام

دست گیریِ تـو  هـر بـار  تماشا دارد

مهربـانی بـه گنـه کار بُــَود عادت تو

کـَرم سفرۀ غفـّار  تماشا دارد

ماه، ماهِ رجب و سفره بـه نـام عـلی است

لحظه ی جلوه، رخ یـار  تماشا دارد

عاشق نیمه شب صحن و سرایِ نـجفـم

حـرم حیـدر کـرّار  تماشا دارد

همۀ آرزویم یک سحر کرب و بلاست

شب جمعه حـرم یـار  تماشا دارد

مادری دست به پـهلو پـسری پـاره گلو

گـریـه ها لحظۀ دیـدار  تماشا دارد

روضـۀ قحطی آب و لبِ عـطشان حسین

گـوشۀ صـحن علمـدار تماشا دارد

خاک ری را به بـهای سـر آقـا دادند

زین جهت گریۀ بسیار  تماشا دارد

کـاش امسال شـود سال ظهـور دلبـر

پـرچم خیمۀ دلـدار  تماشا دارد

قاسم نعمتی