اشعار ولادت امام زمان حضرت مهدی (عج)

زلفت اگر نبود، نسیم سحر نبود
گمراه می شدیم نگاهت اگر نبود
مهر شما به داد تمنای ما رسید
ورنه پ صراط، چنین بی خطر نبود
تعداد بی نظیریِ تان روی این زمین
از چهارده نفر به خدا بیشتر نبود
پیراهن، اشتیاق نسیمانه ای نداشت
تا چشم های حضرت یعقوب تر نبود
بی تو چه گویمت که در این خاک سرزمین
صدها درخت بود ولیکن، ثمر نبود
ای آخرین بهار چرا دیر کرده ای
ای مرد با وقار چرا دیر کرده ای
این جشن ها برای تو تشکیل می شود
این اشک ها برای تو تنزیل می شود
رفتی، برای آمدنت گریه می کنم
چشمانمان به آینه تبدیل می شود
بوی خزان گرفته ی پاییز می دهد
سالی که بی نگاه تو تحویل می شود
ایمان ما که اکثراً از ریشه ناقص است
با خطبه های توست که تکمیل می شود
تقویم را ورق بزن و انتخاب کن
این جمعه ها برای تو تعطیل می شود
ای آخرین بهار چرا دیر کرده ای
ای مرد با وقار چرا دیر کرده ای
ای آخرین توسل خورشید بام ها
ای نام تو ادامه ی نام امام ها
می خواستم بخوانمت اما نمی شود
لکنت گرفته اند زبان کلام ها
ما آن سلام اول ادعیه ی توییم
چشم انتظار صبحِ جواب سلام ها
آقا چگونه دست توسل نیاوریم
وقتی گدا به چشم تو دارد مقام ها
از جا نماز رو به خدا و بهشتی ات
عطری بیاورید برای مشام ها
ای آخرین بهار چرا دیر کرده ای
ای مرد با وقار چرا دیر کرده ای
آقا بیا که میوه ی ما کال می شود
جبریل مان بدون پر و بال می شود
در آسمان و در شب شعر خدا هنوز
قافیه های چشم تو دنبال می شود
یعنی تو آمدی و همه گرم دیدن اند
وقتی کنار پنجره جنجال می شود
روز ظهور نوبت پرواز می رسد
روز ظهور بال همه بال می شود
بیش از تمام بال و پر یا کریم ها
دست کبودِ فاطمه خوشحال می شود
ای آخرین بهار چرا دیر کرده ای
ای مرد با وقار چرا دیر کرده ای
شاعر:علی اکبر لطیفیان

ای شیعیان دوبـــاره اومـــد مـــاه شــعبون
کف بزنید شادی کنید رســــیده مــــهمون
تــــنگ دلــــم، واســـــه اون چـــــه بـــی قرارم
چشمامُ دوخته ام به راه چـــــــشم انــتظارم
آقا یوسف زهــــرا – بــیا عـــترت طاها2
هـــــمه آرزوم ایـــنه بـــــــشم غـــــلامش
فــــدای اون خــال ســـیاه و روح مـــــاهش
مــــسجد جــــمکران تـُــو قــــم یــــه یــــادرگــارِ
واســــــــه زائـــــر و مــــــردم اعـــــــتبارِ
آقا یوسف زهــــرا – بــیا عـــترت طاها2
آن مظهر صـــلح و صـــفا آمـــده خوش آمــــد
با حُسن خود از عــــاشقان دل مــــی رباید
گـــشته جــهان از مقدمش چـــون بـــاغ رضــــوان
دل بـــــــی قرار از آن مــــــاه تــــــــابان
آقا یوسف زهــــرا – بــیا عـــترت طاها2
کی می شود اینک بــــه پـــیش مـــــا بـــــیایی
ما را از این تـــاریـــــکی و غـــــفلت رهــــایی
بــــهر گــــرفتاری و درد، مشکــــل گـــشایی
بــــــیا بـــــیا یــــابن الحسن مــــــهدی کــــجایی
آقا یوسف زهــــرا – بــیا عـــترت طاها2
شاعر:طاهره پور رحمتی

فدات شم آقا خونت چه دوره
ایشا الله امسال سال ظهوره
ببین یكی از دل دریا میاد
ببین برا بردن ماها میاد
ببین داره یوسف زهرا میاد
آقا میاد
فدات شم آقا خونت چه دوره
ایشا الله امسال سال ظهوره
عشق تو كه خود بهاری
مثل حرارت تابستون
رنگ دل ها شبیه پاییز
رفتن كلاغای زمستون
سیم گل هارو می زنه به هم
شمیم پر تو خونه ی دلم
امید وا می كنه پنجره رو
می ریم شبونه با دل تا حرم
دنیا توی حكومت تو
شفاف مثل دل بلوره
مردم همه خدارو می خوان
رنگ سلیقه ها یه جوره
دیگه همه درها وا می مونه
كلید رو همه درها می مونه
قفس می ره توی افسانه ها
امید با كبوترها می مونه
اذون با نماز تو كامل می شه
خدا به دل همه نازل می شه
ریا سندش دیگه باطل می شه
چه خوشگل می شه
قنوتم امشب یه كاسه نوره
ایشا الله امسال سال ظهوره

گــل بـــریزید، فـــرشته ها، امـــام گــــل ها اومـــد
بوی گل و بهار می یاد، یوسف زهرا اومد2
ای گل ناز فــــــاطمه، یـــا مـــهدی    
ذکـــر نـــماز فـــاطمه، یـــا مـــهدی
راز و نیاز فاطمه، یا مهدی
تـــــا زنــــده ام، هَــــمّش مـــی گـــم      
تویی امــید مــا هــمه یـــا مـــهدی2
بوی گلِ، نـرگس اومــد، دل از هــمه مــی بره
یه دلــبرو، مونس اومــد، کـه که از همه بـهتره 2
عشق تو همیشه مهمونم، یا مـــهدی       
هــــــمیشه با تو می مونم، یــــا مــــهدی
در و بلا تو به جونم، یا مهدی2
هســـــــــتی مــن، مســــتی مـــــن     
کـــنم هــمیشه زمــزمه یــا مــــهدی2
گـــــل بــریــزید
هستی من، مال تو هست، دار و ندارم فدات
دلم به دنبال تــو هــست، تــا بــشه نــذر چـــشمات 2
عشق تــو کُـــل حــاصلم، یــا مــهدی        
سرشــــته با آب و گـــلم، یـــا مــــهدی
مهدیه تو شد دلم، یا مهدی 2
الــــــــــهی مــــن، فـــــدات بشـــــــم       
یــــــوسف آل فـــاطمه، یــا مــهدی 2
گـــــل بــریــزید

هستی من، مستی من ،یابن الزهرا یا مهدی
در و دیوار قلب من شده آیینه بندان     
که بیایی به سر گردد شب یلدای هجران
عزیزم یار نازم دلنوازم                
نمی دونم زهجرونت چه سازم
دوای درد ما وصل چه باشه           
بیا دردم دوا کن چاره سازم
دو چشمونت پیاله پر زمی بی       
دو زلفونت خراج ملک ری بی
همی وعده کنی امروز و فردا          
نمی دونم که فردای تو کی بین
مژده یاران حبیب جان آمد        
مهدی صا حب الز مان آمد
رخش هویدا شد 
جهان مصفا شد
سبو بده سا قی
سرور زهرا شد
یا مولانا مهدی      
هر جا صوت ترانه می آید     
آوایی عاشقانه می آید
جهان شده شادش
گدای امدادش  
فلک به رقص آمد 
ز شام میلادش
یا مولانا مهدی      
آید هر سو ندای یا مهدی       
گلبانگ جان فزای یا مهدی
صدای عشق آمد      
جلای عشق آمد  
بشارت ای یاران
خدای عشق آمد
یا مولانا یا مهدی
شاعر:محمد رضا طاهری

بشارت ای شیعیان نسیم رحمت وزید  
برفت شام سیه صبح سعادت رسید
مهر فروزان حقّ لطف خدای حمید     
در افق لامکان گشت به عالم پدید
مظهر ذات و صفات ماه منوّر رسید
ندای غیبی رسد به گوش اهل جهان      
که آمده عدل کل مهدی صاحب زمان
شهنشه کائنات امام بر انس و جان           
خدیو ملک وجود خسرو عصر زمان
نور دو چشم نبّی ز حیّ سرمد رسید
نرگس باغ نبی ز نرجس آمد وجود        
حجت یزدان پاک لب به سخن برگشود
به نزد باب گران شهادتین را سرود       
بخواند آیات حقّ حجّت حقّ ودود
حجّت ثانی عشر شاه ملک فر رسید
مظهر الطاف حقّ  خسرو کون و مکان      
شاه ملائک سپا وارث تاج شهان
حجّت ثانی عشر مهدی صاحب زمان      
ز مقدم پاک خود ساخت منوّر جهان
ناشر شرع نبی ز سوی داور رسید
خلق جهان جملگی ریزه خور خان او       
پهن به روی زمین سفره احسان او
جن و ملک خادم حاجب دربان او           
باقری نغمه ساز دست به دامان او
ماه ولایت چو خور ز سمت خاور رسید
ای شه گردون و قار ای ملک دادگر          
ز لطف و احسان نما به دوستانت نظر
نماند ز آئین حقّ به جز نشانی اثر     
جهان اسلامیان فتاده اندر خطر
شتاب کن در ظهور که وقت کیفر رسید

به عــــشق خـــال لبت، پـر از قــفس مـــی زنم
بــــه ســــایه مـــهر تـــو، نــفس نـــفس مــی زنم
بـــــیا قـــــرار مـــــــن               
 دار و نـــــدار مــــــن
بـــــاغ و بــــهار مــــن          
بــیا کـــنار مــــن 2
ابــــا صالح مـــدد (4
تـــو آن پــری چــهر کــه، عــالمی مــست تـــوست
بــهار جــان و دلـــم، هـــمیشه در دست تــوست
ای تـــار و پـــود مـــن      
تــــویی ســـرور مــــن
ســــــتون خـــــیمه ات       
بــــاشد وجـــود مـن2
ابــــا صالح مـــدد 4
بــه عــشق خال لبت 
مـــــریض روی تــوام، تـــــویی دوای دلـــــم
بــــیا و قـــرآن بـــخوان، تــو بــر شـفای دلـم
دل بستم به کـــوی تــــو     
 بــــیمار روی تــــو
شــــــد قــــاتل دلــــم       
 زیـبا ابـروی تو(2
 ابــــا صالح مـــدد (4
بــه عــشق خال لبت 

در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به   
صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به
ای شیعه نما شادی ، با کمال آزادی      
زان که مهدی و الهادی شد رخش عیان به به
در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به
صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به
شیر کردگار آمد ، ختم هشت و چار آمد   
وز قدوم او عالم ، شد اَمن و امان به به
از مادر عالی جاه ، تا شد متولد شاه     
فخریه کند نرجس ، نزد بانوان به به
در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به
صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به
عسکری از این مولود ، گشته خرّم و خشنود     
نزد خود طلب بنمود ، آن راحت جان به به
بگرفت در آغوشش ، خواند اقامه در گوشش   
گوش دگرش آن شاه ، بسرود اذان به به
در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به
صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به
قدسیان صف اندر صف ، دسته های گل بر کف   
گرد شمع رخسارش ، گشته پر زنان به به
از دامن بابایش قنداقه زیبایش                   
روح القدسش بگرفت ، شد به آسمان به به
در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به
صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به
زد قدم چه در عالم ، سبط حضرت حاتم       
سامره ز میلادش ، شد رشک جنان به به
انبیا همه شادان ، اوصیا همه خندان             
جدّ او محمدّ چون ، گشته شادمان به به
در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به
صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به
مرتضی بود خندان ، فاطمه بود شادان             
گویند به او تبریک ، جمله حوریان به به
این مدیحه شیوا ، قاری چو نمود انشا                
هر کس بشنیدی گفت ، زان نطق و بیان به به
در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به
صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به

 دلم امشب هواتو کرده
 هوای یک نگاتو کرده
هوای اون صداتو كرده
ماه امشب مال منه
ستاره هم دنبال منه
تامهر تو خورشید من
و كوكب اقبال منه
خدا امشب دوا می بخشه
شب جمعه شفا می بخشه
داره كرببلا می بخشه
ماه بی تاب سحره
باده بزن كه بی خطره
م‍ژده بدید به فاطمه
كه كودك نرگس پسره
دل بیچاره بی نواته
مثل صیدی كه زیر پاته
خون من گردن چشاته
هر شب بی قرارتم
یه عمریه كه دچارتم
بخوای نخوای هواییه
ابروهایه ذوالفقارتم
كمال طه كمال تو
كمال تو عشقه
جمال مولا جمال تو
جمال تو عشقه
علی اكبر جمال تو عشقه
به اقتدا بر علی اكبر
لباس تقوی و شرم و غیرت بر تنمونه
برق شجاعت تو چشمامونه
رخره ی دشمن ولایت تو چنگمونه
ماها بیقرارای رهبریم
خاك زیرپاهای حیدریم
ماهی های دریای اكبریم
علی اكبر جمال تو عشقه
شاعر:محمود کریمی

مژده ای دل که شب نیمه شعبان آمد   
بر تن مرده و بی جان جهان جان آمد
بانگ تکبیر نگر در همه عالم برپاست   
همه گویند مگر جلوه ی یزدان آمد
عالم کون و مکان در طرب و وجود و سرور   
حور و غلمان و ملائک همه خندان آمد
از زمین نور به بالا رود امشب زیرا    
نور خورشید امامت همه تابان آمد
فاش گویم که شود شاد دلت زین مژده  
مهدی فاطمه آن مهر فروزان آمد
مهدی آل محمّد گل گلزار رسول         
حجة ابن الحسن آن مظهر ایمان آمد
باب او عسکری و مام او را نرجس شد
زین دو گوهر ثمر لؤلؤ و مرجان آمد 
شاعر:قاضی زاهدی

چه شود که پا گذاری
به رواق دیدگانم
منم آنکه انتظارت
زده شعله ها به جانم
چه مدیحه ای بخوانم
که تو را قبول افتم
مددی که بی زبانم
تو مگر دهی زبانم
تو به باغ گل گلابی
پسر ابو ترابی
ز من ار تو رو بتابی
به زبان بی نشانم
 کجایی ای حبیبم
که بدون تو غریبم
ز غمت گرفته آتش
همه مغز و استخوانم
به امید آنکه آئی
به گدا نظر نمائی
به  سر گذر نشینم
که رسد شه جهانم
شده موی تو کمندم
به ره تو پای بندم
تو بخند تا بخندم
به خدا که شاد از آنم
اللهم عجل لولیک الفرج
تو بهار وسبزه زاری
تو نگار گلعذاری
تو گل بدون خاری
منم آنکه چون خزانم
من و وصف تار مویت
شده ام اسیر کویت
چه کنم شرح رویت
زده قفل بر دهانم
تو حقیقت وجودی
تو نمودی از سجودی
که مدیحه گفته سرودی
به تولدت بخوانم
چه شود که رخ نمایی
گره از گره گشایی
گل فاطمه کجایی
که دهی خط امانم
اللهم عجل لولیک الفرج
شاعر:سیب سرخی

کوکب است این که ز دامان سحر می ریزد  
یا که در مقدم تو سکّه زر می ریزد
چون که از راه رسد موکب فرخنده تو        
در رهت آنچه فلک داشت گهر می ریزد
این شهاب است که ریزد به افق از هر سو   
یا که شاهین جهان پیش تو پر می ریزد
آورد باد صبا مژده که شه می آید             
زین جهت گل به همه راه گذر می ریزد
کن شتاب ای شه والی بهر تعمیر جهان      
که ز دیوار و درش فتنه و شر می ریزد
لشکر حسن تو نازم که دل هر بشری     
پیش مژگان سیاه تو سپر می ریزد
هر که جز عشق تو مهر دگری برگیرد        
هستی خویش به سیلاب خطر می ریزد
نور زهرا است ، کز او دیده ی نرگس روشن    
شاخ طوبی است که بر خاک ثمر می ریزد
مصلح و منتظر و ، حجت و ، مهدی ، قائم     
آنکه از قامت او شوکت و فر می ریزد
چه شود لطف کنی عیدی ما را شاها 
ز آن برایت که گناهان بشر می ریزد
دیگر از تلخی دوران نکند شکوه حسان       
ا ز شیرین لب دلدار شکر می ریزد
خلعتی شاه به من داد ، چو می داند او     
گر نپوشد گنهم ، عرض هنر می ریزد

اگه مجنون ببینه رو تو میشه مجنون تر
هوای عشق تو ربوده عقلمو از سر
تو امیر من  من اسیر تو
چه کنم  نظر به سوی من کنی
یار و یاورم دل و دلبرم
ذکر تو که به روی من کنی
بیا بیا گل نرگس بیا بیا گل نرگس
توی هفت آسمون ملائک همه مجنونند
برای طاووس جنت همه می خونند
این پسر کیه مه عالمه
شده آخرین پسر فاطمه
اونا که دیدن
رخشو میگن
رفته صورتش به مه علقمه
بیا بیا گل نرگس بیا بیا گل نرگس
شاعر:سیب سرخی

شادی کنید ای شیعیان چون ماه شعبان آمده  
بر این زمین آسمان مهر درخشان آمده
از دامن نرجس بدان یک ماه تابان آمده               
بر یاری درماندگان مهدی شتابان آمده
بانگ طرب از هر طرف از سوی نیکان آمده
وقت سرور و شادی ختم رسولان آمده
هر کس که بینم خرّم است تبریک می گوید ز جان    
گویا که این قرص قمر شد جلوه گر از آسمان
برخیز و جشنی کن بپا ، چون ماه شعبان آمده 
یار آمده یار آمده مهدی دوران آمده
بانگ طرب از هر طرف از سوی نیکان آمده
وقت سرور و شادی ختم رسولان آمده
مهدی امام منتظر شد نیمه شب جلوه گر          
باب نکویش عسکری تا دید آن قرص قمر
بگرفت او اندر بغل قنداقه نیکو پسر            
بوسید روی ماه او گفتا که جانان آمده
بانگ طرب از هر طرف از سوی نیکان آمده
وقت سرور و شادی ختم رسولان آمده

امشب سرای عسکری مهری درخشان آمده 
کز نور رویش شرمگین خورشید تابان آمده
روی زمین از مقدمش ما ناصفاهان آمده     
از مقدم شاه زمان عالم گلستان آمده
گشته تولّد گوئیا نور دو چشم عسکری            
در بین مردم حق کند با دست آن شه داوری
از دامن نرگس مهی بنگر سر آورده برون     
بینی ز درج عفتش خوش گوهر آورده برون
از گنج مخفی خدا نرجس زر آورده برون           
از بهر دین مصطفی وی یاور آورده برون