اشعار ولادت امام زمان حضرت مهدی (عج)

دل دل نکن که می رسد از دلبرم خبر
شام فراق می رود و می شود سحر
چیزی نمانده تا برسد منجیِّ بشر
چیزی نمانده گلشن زهرا دهد ثمر
عید وصال آمده و لحظه ی ظفر
مژده بده که شد حسن عسگری پدر
کعبه به گوش باش که منجی رسیده است
قلب تمام عالم امکان تپیده است
در سامرا امید خدا آفریده است
خورشید روی دامن نرگس دمیده است
عالم دم ِ محمّدیّش را شنیده است
قرآن نشسته بر لب قرآن دادگر
قرآن بخوان که حسرت کعبه صدای توست
رویای عرش زمزمه ی ربّنای توست
تیغ امیر خیبرو خندق برای توست
امِّید فاطمه به دم رونمای توست
شش گوشه در تب سفر کربلای توست
همراه خود مرا به سوی نینوا ببر
دین با حضور ناب تو تکمیل می شود
با تو بساط توطئه تعطیل می شود
وای از فراق یار که تحمیل می شود
اشکم برای آمدنت نیل می شود
امسال هم بدون تو تحویل می شود
نوروز انتظار شد و غصِّه بیشتر
دردانه ی زمین و زمان صاحب الزّمان
امّید قلب مادر سادات و شیعیان
کعبه گرفته با هوس دیدنت زبان
مانده به راه آمدنت چشم عاشقان
یا حیدری بگو و دلم را بده تکان
حیدر مدد بگو و بیا صاحبِ نظر
در دولت تو عدل علی می کند ظهور
حال و هوای فاطمیّه می شود صبور
دست کریم تو به دلم می دهد شعور
کرب و بلاست مقصد این کاروان نور
تو می رسی که دم بزند جمعه از غرور
تو می دهی به آه غریبانه ام اثر
 

شاعر : حسین ایمانی

به عشقِ خمِ مویت همه در جوش و خروشند
همه منتظرند از یدِ تو باده بنوشند
همه پیر و غلامت
همه حلقه به گوشند
یکی گوشه نگاهت
به عالم نفروشند
یا مهدی اباصالح ـ یا مهدی اباصالح (2)
شده انس و ملک جیره خورِ خوانِ نگاهت
جهان روشن از آن روشنی صورتِ ماهت
دل شیعه همیشه
نشسته سر راهت
کجایی گلِ نرگس
خدا پشت و پناهت
یا مهدی اباصالح ـ یا مهدی اباصالح (2)
جهانی که نظر بر رخ زیبای تو بسته
شده از شرر ظلم و ستم‌ها همه خسته
تو ناجی جهانی
به قربانِ ظهورت
الهی که بیفتد
به دنیا گلِ نورت
یا مهدی اباصالح ـ یا مهدی اباصالح (2)

طالب خون شهدا خوش آمد
منتقم خـون خدا خوش آمد
جلـوۀ مصباح هدا خوش آمد
گل بریزید به پای مهدی

جان عالم فدای مهدی

وارث کل انبیـا خـوش آمد
ختم تمام اوصیا خوش آمد
امیــد کـلّ اولیا خوش آمد
عید گرفته خدای مهدی

جان عالم فدای مهدی

روز بـزرگ عیـد اهل‌بیت است
این بهترین نوید اهل‌بیت است
این آخرین امید اهل‌بیت است
نقل دهان است ثنای مهدی

جان عالم فدای مهدی

مظهر حسن حیِّ سرمد است این
آرزوی بــزرگ احمــد است این
منتقـم آل محمّـد است این
ندای حق است ندای مهدی

جان عالم فدای مهدی

ذکـر امـام عسکـری ثنایش
بوسـه زنـد به روی دلربایش
نـام خـدا در لـب جانفزایش
جهان پر است از صدای مهدی

جان عالم فدای مهدی

عید بزرگ مصلح جهان است
طلوع نور صاحب‌الزمان است
دادرس تمــام شیعیان است
پشت سر ماست دعای مهدی

جان عالم فدای مهدی

نقل دهان‌ها همه گفتگویش
چشم امید همگان به سویش
جان جهان بسته به تار مویش
دل شده صحن و سرای مهدی

جان عالم فدای مهدی
********
شاعر : استاد غلامرضا سازگار

آمد از سوی حق بر ما سَروَر
شکرِ حق شام غم گردیده سر
نام او شد شبیه پیغمبر
از تبارِ علی آمد دلبر
حجت بن الحسن ـ یا مهدی (3)
ما تمنا کنیم وصل رویش
عالم گشته مجنون از بویش
دلبری می‌کند با ابرویش
خرده دل‌ها گره بر یک مویش
حجت بن الحسن ـ یا مهدی (3)
مژده ای عاشقان مهدی آمد
آسمان، ‌کهکشان مهدی آمد
همه اهلِ جهان مهدی آمد
بانوی بی نشان مهدی آمد
حجت بن الحسن ـ یا مهدی (3)

گُل نرگس

زکعبه سر زده سپیده، غم از دلها رمیده

که از دامان نرجس، گل نرگس رسیده

ببین بلبل چو مستان، میانه دشت و بستان

دهد پیغام شادی، که پایان شد زمستان

رسیده وقت شادی، دل از غمها شد عاری

که شد نور ولایت، به قلب شیعه جاری

جهان محوِ جمالش، تحیر از کمالش

که پیغام ان الحق، تراود از لبانش

رسیده نورِ دیده، چنان که کَس ندیده

که گوئیا دوباره، ز ره حیدر رسیده

گُل باغِ رسول است، ز دامان بتول است

چنان رخشنده ماهی ست، که چون شمس الشمول است

شاعر: امین بهاری زاده

جمعه یعنی یک غزل دلواپسی
جمعه یعنی گریه های بی کسی
جمعه یعنی روح سبز انتظار
جمعه یعنی لحظه های بی قرار
 بی قرار بی قراری های آب
جمعه یعنی انتظار آفتاب
جمعه یعنی ندبه ای در هجر دوست
جمعه خود ندبه گر دیدار اوست
 جمعه یعنی لاله ها دلخون شوند
از غم او بید ها مجنون شوند
 جمعه یعنی یک کویر بی قرار
از عطش سرخ و دلش در انتظار
 انتظار قطره ای باران عشق
تا فرو شوید غم هجران عشق
 جمعه یعنی بغض بی رنگ غزل
هق هق بارانی چنگ غزل
 زخمه ای از جنس غم بر تار دل
تا فرو شوید غم هجران دل
 جمعه یعنی روح سبز انتظار
جمعه یعنی لحظه های بی قرار
 بی قرار بی قراری های آب
جمعه یعنی انتظار آفتاب
 لحظه لحظه بوی ظهور می ید
عطر ناب گل حضور می ید
 سبز مردی از قبیله عشق
ساده و سبز و صبور می ید

خدا کند تو  بیایی و صبح سر بزند
که بی ستاره ترین شب شب جدایی توست
بیا که دیدن رویت بهشت موعود است
بهشت هم آیتی از جلوه خدایی توست
مولا بخوان تو آیه اَمّن یجیب را
زیرا که می رسد به اجابت دعای تو
اول بیا مدینه و بنما که در کجاست
گمگشته قبر مادر درد  آشنای تو
گر دیده ام ندید رخ دلربای تو
دل پر زند به سینه من در هوای تو
خواهم که جای پای ترا بوسه زنم
در حیرتم که کجاست جای پای تو

زهی خجسته زمانی که یار باز آید
به کام غمزدگان غمگسار باز آید
به پیش خیال خیالش کشیدم ابلق چشم
بدان امید که آن شهسوار باز آید
اگر نه در خم چوگان او رود سر من
ز سر نگویم و سر خود چه کار باز آید
مقیم بر سر راهش نشسته ام چون گرد
بدان هوس که بدین رهگذار باز آید
دلی که با سر زلفین او قراری داد
گمان مبر که بدان دل قرار باز آید
چه جور ها که کشیدند بلبلان از دی
به بوی آنکه دگر نوبهار باز آید
ز نقش بند قضا هست امید آن حافظ
که همچو سرو به دستم نگار باز آید

روی به هرسو کنم چشم دلم سوی توست
جنّت اعلای من خاك سرکوی توست
خلق قیامت کنند گرتو قیامی کنی
محشر کبری همان قامت دلجوی توست
هرکه خدا راشناخت دور توگردید و گفت
روی تو روی خدا روی خدا روی توست
خضر حیات ابد یافت زآب بقا
آب بقا تا بقاست تشنه لب جوی توست
جان تمام جهان خاك کف پای تو
دل نه،زمام وجود بسته به یک موی توست
یوسف زهرا بیا لاله ی طاها بیا
باغ گل دوستان طلعت نیکوی توست
گرچه زتیغت جهان پرشوداز عدل وداد
تیغ عدالت همان طاق دو ابروی توست

خواهد آمد ای دل دیوانه ام
او که نامش با لبانم آشناست
من گل نرگس برایش چیده ام
باورم کن خواهد آمد، باوفاست
امشب از فرط جنون در سینه دل
یکنفس تا صبح هو هو میکند
آخر این دل، این دل بی طاقتم
دست احساس مرا رو میکند
نذر کردم لحظه ی تنگ غروب
نذر، یک شب اشک نیلی ریختن
بر سر هر کوچه ی شهر خیال
شب چراغی از نگاه آویختن
باز میسایم نگاهم را به راه
خیره بر دروازه های نیمه باز
گامها فرسوده ام در کوچه ها
کوچه های خاکی دور و دراز
بیقرارم، ناشکیبم، مست مست
امشب از یاد تو لبریزم بیا
آه میخواهم که قبل از مرگ خویش
دست بر دامانت آویزم بیا
خواهد آمد ای دل دیوانه ام
او که نامش با لبانم آشناست
من گل نرگس برایش چیده ام
باورم کن خواهد آمد، باوفاست
 مژده پاك سرشت

چرا به کوی عاشقان دگر گذر نمی کنی
چه شد که هر چه خوانمت به من نظر نمی کنی
مگر مرا ز درگهت خدا نکرده رانده ای
دگر برای خدمتت مرا خبر نمی کنی
نشسته ام به راه تو عاشق یک نگاه تو
ز پیش چشم خسته ام چرا گذر نمی کنی
خوش است گر مسافری رسد سلامت از سفر
چه شد که قصد بازگشت از این سفر نمی کنی
دگر به خیل سائلان به سامرا به جمکران
چرا ز باب خانه ات سری به در نمی کنی
شده است غصه ها بسی گذشت ز حد بی کسی
مگر برای دوستان دعا دگر نمی کنی

روشن ترين ستاره اين آسمان تار
بر دخمه های تيره دل روشنی ببار
من زنده ام به يمن نفس های گرم تو
ای پيک سبز پوش و مسيحا دم بهار
با تو دلم چو آينه شفاف می شود
بی تو گرفته است تمام مرا غبار
بر برگ برگ دفتر ما ثبت کرده اند
يک عمر جست وجوی تو، يک عمر انتظار
يک شب بيا به حرمت اين چشم های خيس
بر ديدگان مانده به راهم، قدم گذار
ما مانده ايم در خم اين کوچه های تنگ
ما را بيا از اين همه دلواپسی درآر
برگرد روشنای دل انگيز آفتاب
مولای آب و آينه، مولای ذوالفقار
الهام امين

به دنبال تو می گردم نمی يابم نشانت را
بگو بايد کجا جويم مدار کهکشانت را
تمام جاده را رفتم غباری از سواری نيست
بيابان تا بيابان جسته ام رد نشانت را
نگاهم مثل طفلان زير باران خيره شد بر ابر
ببيند تا مگر در آسمان رنگين کمانت را
کهن شد انتظار اما به شوقی تازه, بال افشان
تمام جسم و جان لب شد که بوسد آستانت را
کرامت گر کنی اين قطره ناچيز را شايد
که چون ابری بگردم کوچه های آسمانت را
الا ای آخرين طوفان! بپيچ از شرق آدينه
که دريا بوسه بنشاند لب آتش نشانت را
حسين اسرافيلی

در پای سرو قدت‌ سر می نهم‌ به‌ زاری
باشد که‌ يک‌ قدم‌ هم‌ بر چشم‌ من‌ گذاری
تو آسمانی و من‌، افتاده‌ چون‌ زمينم‌
ره‌ می برم‌ به‌ سويت‌ دستی اگر برآری
جان‌ شکسته‌ام‌ را اميد عافيت‌ نيست‌
جز آنکه‌ با نگاهی وی را علاج‌ داری
در سايۀ بلندت‌ اقبال‌ کوته‌ من‌
آن‌ بخت‌ جاودان‌ را دارد اميدواری
ای تکيه‌ گاه‌ هستی از غربتم‌ برون ‌آر
از تنگنای ظلمت‌ تا اوج‌ رستگاری
ای آرزوی دلها در صبح‌ دولت‌ تو
خوش‌ می رسد به‌ پايان‌، يک‌ عمر انتظاری
چشمان‌ بی فروغم‌ در انتظار رويت‌
هر جمعه‌ می شمارد يک‌ هفته‌ بی قراری
ابراهيم‌ سيفی نژاد

آقا اجازه! من بنويسم برای تو
دارايی ام تويی، دل و جانم فدای تو
می خوانمت به حُرمت آوای قُدسی ات
جان می دهد به ما نفس آشنای تو
وقتی طلوع می کنی از پشت ابرها
گل می کند زمين و زمان، زير پای تو
در آسمان دهکده اعجاز می شود
با شعله‌ای که می دمد از چشم‌های تو
برگرد آخرين سفری را که رفته‌ای
تب کرده‌اند هر دو جهان در هوای تو
برگرد تا گره بخورد لحظه‌ای به هم
فرياد گريه‌های من و های های تو
آقا بيا که هر کسی از راه می رسد
سر می دهد طنين «انا الحق» به جای تو!
تنها خودت شفاعت‌مان کن که اين طلسم
وا می شود به مُعجزة رَبّنای تو
سيد مهدی نژاد هاشمی

شاعر : مصطفی هاشمی نسب