اشعار ولادت امام سجاد (ع)
فروغ دیده ی حسین
زبانوی ایران زمین
سنگ صبور زینبی
ولای زین العابدین
یا سید السا جدین
دلبر ناز آفرین
حب تو حبل المتین
عشق تو با جان اَجین
طراوت گل ز توست
نوای بلبل زتوست
هم جزء و هم کل زتوست
روح توسل ز توست
یا سید السا جدین
دلبر ناز آفرین
حب تو حبل المتین
عشق تو با جان اَجین
تو معنی عبادتی
تو اسوه ی سخاوتی
روح بلند عصمتی
آبروی شفاعتی
یا سید السا جدین
دلبر ناز آفرین
حب تو حبل المتین
عشق تو با جان اَجین
منم من آشنای تو
بر لب من نوای تو
شهید زنده مانده از
كرببلا فدای تو
ا سید السا جدین
دلبر ناز آفرین
حب تو حبل المتین
عشق تو با جان اَجین
من مست و دیوانه ام
گرد تو پروانه ام
دلبر جانا نه ام
سائل این خانه ام
یا سید السا جدین
دلبر ناز آفرین
حب تو حبل المتین
عشق تو با جان اَجین
به سوی تو پر زده ام
با این شکسته بالیم
کن نظری عنا یتی
بر من و دست خالیم
یا سید السا جدین
دلبر ناز آفرین
حب تو حبل المتین
عشق تو با جان اَجین
بیاد قبر خا کیت
ناله زنم زسینه ام
غریب آل فاطمه
من عاشق مدینه ام
یا سید السا جدین
دلبر ناز آفرین
حب تو حبل المتین
عشق تو با جان اَجین
علی امام من است و منم غلام علی
هزار جان گرامی فدای نام علی
سرمایه محبت زهراست دین من
من دین خویش را به دو دنیا نمی دهم
در سینه ام جمال علی نقش بسته است
این سینه را به سینه سینا نمی دهم
امیر عشقی، یــا عــلی سـجاد
اسیر عشقی، یــا عــلی سـجاد
همدم زینب، یــا عــلی سـجاد
امید زیـنب، یــا عــلی سـجاد
دوای دردم، یــا عــلی سـجاد
دورت بگردم، یـا عـلی سجاد
به روی شانه، یــا عـلی سجاد
داری نشانه، یــا عــلی سـجاد
ز تــازیـانه، یــا عــلی سـجاد
مــاه مــنیرم یــا عــلی سـجاد
بر تو اسیرم، یـا عــلی سـجاد
تویی امـیرم، یــا عــلی سـجاد
برات بـمیرم، یــا عــلی سجاد
مِی مینای حــیدر آمــد
شـــام مــحنت ســر آمــد
آمــد نگــاری کـه دل از او مــنجلی شد
ذکــرم عــلی بن الحـــسین ابــن عــلی شــد
ای هــمه دلخـــوشی ام
بـــا غـــمت مـــی کـــشی ام
مولانا علی علی جان3
گـل زیبای زهــرا تــویی
هــمه هــستی مــولا تـــویی
حــیدر زند بوسه به رخــسار چــو ماهــت
زینب کشد شـــانه بــه گــیسوی زیـــبایت
ای صـنم خـوشبوی مــن
عــشق تــو شــد قاتــل مــن
مولانا علی علی جان3
به ســـویم مِی نـــاب آمــد
دلــدار اربــــــــاب آمــد
پیــغمبر کــرب و بلا امــشب رســـیده
آیـــــینه دار غـــــصه زیــــنب رســــیده
ای معنی ایــمان و دیـن
امـــــام زیــــن العــــابدین
مولانا علی علی جان 3
ای که میلاد تو اسرار قدم را زنده کرد
معنی نور علی نور نعم را زنده کرد
جد تو باشد محمد باب توباشد حسین
بود تو دین رسول محترم را زنده کرد
گر علی نامش بعالم مشتق از نام خداست
نام تو نازم که مولود حرم را زنده کرد
شهر بانو تا تو را با شیره جان پرورید
در مصلای عرب نام عجم را زنده کرد
علم با قرفقه صادق صبر موسی از تو بود
چون کلامت جوهر فتح قلم را زنده کرد
بررضای حق رضا بودی و از حب رضا
رحمت حق مظهر جود و کرم را زنده کرد
مشعل را هدایت را به هادی داده ای
کز صفایش نعمت خوان نعم را زنده کرد
فخر ما ایرانیان این بس که از نسل تو حقّ
عسکری و مهدی صاحب علم را زنده کرد
ســاقی امشب در مــدینه جـــلوه ای دارد
از دو چــشمانش مِی نابی بــه دل بــارد
دیـــده ها روشـــن، شــد جــهان گــلشن
بوی یوسف می رسد، از سوی پیراهن
کعبه من، قبله من، مروه من، منای من
سیدی سجاد مدد، سیدی سجاد 2
شـــهر بانوی حسیـــن بــر روی دامــانش
بشکفد یـک دسـته گل، نـور دو چـشمانش
زیـــنب عـــباد، روح عـــدل و داد
آمــد از ســوی خــدا، نــام تــو یــا سجــاد
دلــبر من، سرور من، نگار من، قرار من
(سیدی سجاد مدد، سیدی سجاد) (2)
مست مستم از ازل، دل بر تو بستم من
از شراب عشق تو، سر مستِ مستم مـــن
ای هــمه هسـتم، عبـد تو هســتم
دســت گــدایی بــر درگــاه تــو بــستم
غریب من، حبیب من، طبیب من، مجیب من
(سیدی سجاد مدد، سیدی سجاد) (2)
امشب مدینه ثانی خلد برین است
زیرا شب میلاد زین العابدین است
امشب رسد بر گوش ما فریاد شادی
بین زمین و آسمان گوید منادی
امشب شقایق باده در پیمانه دارد
پیمان عزم رفتن میخانه دارد
امشب سحر با بامدادان راز گوید
راز مگوی کربلا را باز گوید
امشب شفق آغوش خود را باز کرده
سوز دل عاشوریان را ساز کرده
امشب خدا را دیگ بخشایش بجوش است
هنگامه شادی پیر می خروش است
امشب جهان از جام وحدت مست گردید
بیگانه از خویش و هر آنچه هست گردید
امشب خدا را نور طاعت منجلی شد
عالم تجلّی گاه انوار علی شد
امشب شود ظرفیت عاشور کامل
زیرا رسد فلک نجات ما به ساحل
امشب عروس فاطمه ناز آفرین است
چون افتخار مردم ایران زمین است
امشب بگو ساسانیان را شاد باشند
از آتش دوزخ شبی آزاد باشند
آمرزش جرم و گنه آغاز گشته
امشب برد باد صبا را اشرف الناس
هم بوی زین العابدین هم بوی عباس
امشب حسین بن علی را یار آمد
بعد از شهادت قافله سالار آمد
امشب به یمن مقدم میلاد سجاد
گردد جهان شیعه از قید غم آزاد
او آمده تا با پدر همگام گردد
عازم به دشت کربلا تا شام گردد
او آمده در خاک و خون بیند شناور
در نیمروزی جسم هفتادو دو پیکر
او آمده بر روی نی ها سر ببیند
غرقاب خون قنداقه اصغر ببیند
امشب شب شادی ، شادی آفرین است
امشب جهان را جلوه حق الیقین است
امشب بهشت آسمانی ها زمین است
امشب شب میلاد زین العابدین است
مولود پاکی که همه هست حسین است
قرآن دیگر بر سر دست حسین است
امشب عروس فاطمه قرص قمرزاد
طوباس ثارالله بشکفت و ثمرداد
در شهر شعبان شهر بانو ، یک پسر زاد
نه یک پسر ، بر عالم خلقت پدر زاد
این کیست مولانا امام السّاجدین است
زیب عبادت بلکه زین العابدین است
ذکرخدا را عشقبازی بالب او
روح دعا را نوش از شهد لب او
ایثار و صبر و علم و عرفان مکتب او
مرغ سحر دلداده ی تاب و تب او
ای شهربانو شهربانوی وجودی
تو مادر حمد و رکوعّی و سجودی
لب در ثنای او حلاوت آفریده
رخ ناز خاک مقدم او را کشیده
هان بشوید ای اهل دل در این قصیده
امشب به بیت وحی خورشیدی دمیده
کافتاده مه در آسمان خانه ی او
یک آسمان انجم شده پروانه ی او
این جان شیرین جان شیرین حسین است
این یوسف طاها و یاسین حسین است
ای سروبستان ریاحین حسین است
این حامل فریاد خونین حسین است
صورت نهاده صبر در صفّ نعالش
ایوب و یعقوبند مشتاق وصالش
کوه و درو دشتند مشتاق نیازش
موسیقی روح ملایک سوز وسازش
هر شب خداوند است مشتاق نمازش
دل برده از داود آوای حجازش
چون در نماز از خوف حق افتد به زاری
نهری زاشکش در سجده جاری
تفسیر کلّ وحی در صورت دعایش
دل برده از قرآن صدای دلربایش
یک نینوا صدق و صفا در هر نوایش
روئیده نخلستان به آهنگ صدایش
ذکر مناجاتش به اوراق صحیفه
اعجاز کرده و همچو آیات شریفه
یوسف خریدار جمال و جان ، کلامش
بیت الحرام دل مقام اعتکافش
در دیده ی ظاهر حرم آمد مطافش
در چشم باطن کعبه سرگرم طوافش
بادیدنش آید ندا از چاه زمزم
اهلاً و سهلاً مرحبا ای امام زمزم
ای زلف حورالعین به زنجیر تو بسته
پیش از ولادت مهر تف بردل نشسته
جنّ و ملک زوّار کویت دسته دسته
ایّوب بر سنگ صبورت سر شکسته
تو کیستی ، مشعر ، منی ، مروه ، صفایی
حیدر ، حسن ، زهرا ، حسینی ، مصطفایی
ای جلوه ات از جلوه ی معبود مشتق
ای عبد حق در بندگی ای حقّ مطلق
عالم اگر گردد فرزدق در فرزدق
مدح تو نتواند کسی جز حضرت حق
بگذار گویم کیستی ای بی قرینه
هم مکّه ای ، هم کربلایی ، هم مدینه
تو ، کلّ قرآن ، کلّ ایمان ، کلّ دینی
ممدوح حق ، یا انت زین العابدینی
عین لله و عین الحیات عین الیقینی
مشهورتر در آسمان ها از زمینی
ای آسمانی نور ذات حیّ بیچون
جای تو در عرش است در فرش آمدی چون
گردون چون تو قرص قمر دارد ندارد
دریا بدین پاکی در گهر دارد ندارد
سینا بدین قامت شجر دارد ندارد
طوبی بدین خوبی ثمر دارد ندارد
تو خوب تر از خوب ترهای جهانی
تو از زمین مشهورتر در آسمانی
خاصان عالم در هوای فیض عامت
روح القدس همچون کبوتر گردبامت
باریده باران با مناجات غلامت
زنجیرها هم صحبت بازار شامت
مرغ سحر تا صبح نجوا کرده با تو
ویرانه قدر کعبه پیدا کره بانو
توشام را در چشم دشمن شام کردی
در موج دشمن یاری اسلام کردی
تو فتح ثارلله را اعلام کردی
تو انقلاب کربلا را شام کردی
دین در اسیری از تو حریّت گرفته
اشعار «میثم» از دمت زینت گرفته
شاعر:سازگار
به گوش اهل عالم نغمه روح آفرین آمد
بشارت مومنین را قبله اهل یقین آمد
امام چهارمین آمد2
مدینه نورباران شد
که زین العابدین آمد
علی ابن حسین آمد
حسین را نور عین آمد
مام چهارمین آمد2
فضای شهر یثرب جلوه خلد برین دارد
دینه غرق در شادی است که زین العابدین آمد
به لب شهرٌلکم بر فاطمه روح الامین آمد
امام چهارمین آمد ، امام چهارمین آمد
امام چهارمین آمد2
زمین و آسمان امشب ندای شادی آورده
نسیم آفرینش نغمه ی آزادی آورده
عروس فاطمه بهر هدایت هادی آورده
به بزم اهل دل شمع و گل و پروانه صدها آفرین آمد
امام چهارمین آمد2
زمین بر آسمان بالد که همچون وادی طور است
عیان از بیت مصباح الهدانور علی نوراست
به دامان حسین فاطمه آینه نور است
برای یاری دین نور قرآن مبین آمد
امام چهارمین آمد2
به دامان تولایش بود دست ولای ما
دعاهای گرانقدرش بود سرمشق راه ما
عجب دریای رحمت را عطا کرده خدای ما
هزاران شکر ایزد را که زین العابدین آمد
امام چهارمین آمد2
گل گلخانه آل محمد
امام چهارمین آمد خوش آمد
شده از مقدمش عالم گلستان
جهان روشن از این مهر فروزان
به ما کرده عطا خلاق سرمد
امام چهارمین آمد خوش آمد
فروغ دیده ختم رسولان
امام چهارمین آن نور یزدان
به جمع عابدان آمد سر آمد
امام چهارمین آمد خوش آمد
بود بر مهدی و رهبر مبارک
به زهرا و به پیغمبر مبارک
که نورجلوه هایش بود بی حد
امام چهارمین آمد خوش آمد
کنون که پنجم شعبان رسیده
فروزان جلوه جانان رسیده
که دین حق شده از او موید
امام چهارمین آمد خوش آمد
شده قلب محبان روشن از او
شده گیتی نمای گلشن از او
عنایتها بما بنموده ایزد
امام چهارمین آمد خوش آمد
او که چون فاطمه در عزّت و در قدر و شرف
او که شور ، شبیر و به شجاعت شبراست
من کجا منقبت حضرت سجاد کجا
ذرّه از وسعت خورشید کجا با خبر است؟
جنّت از روضه جود و کرمش دسته گلی
دوزخ از آتش خشم و غضبش یک شرر است
بوسه بر سلسله گردن او باید زد
که به هر حلقه دو صد آیت فتح و ظفر است
چه بر ویرانه شام و چه در آغوش حسین
این امام است که روح القدسش خاک دراست
نخل میثم که همه سبز به فیض دم اوست
به ولای علی علیه السلام و آل علی علیه السلام باروراست
پنجم ماه ، مه چاردهی جلوه گراست
که زخورشید فروزنده ، فروزنده تر است
شهربانو که جهان محو جلالش گشته
پسری زاده که برخلق دوعالم پدر است
چه پسر ثانی حیدر چه پسر جان حسین
چه پسر آینه طلعت خیرالبشراست
پسری رشک ملک یا ملکی فوق بشر
هم از این پاک تر است و هم از آن خوبتر است
این پسر کیست علی بن حسین بن علیست
که حسین بن علی نیز او مفتخر است
این چراغی است که در دست حسین بن علی
همدم نورفشان و همه جا جلوه گر است
به حسین بن علی سیّد احرام قسم
این علی بن حسین است و حسینی دگراست
این بود زمزم و مسعی و صفا و مروه
این منا و عرفات است و مقام و حجر است
همه گل های نبی گشت خزان و پس از آن
هرچه دادند به شیعه همه از این شجراست
یاراوباش که عالم همه یار تو شوند
مهر او جوی که بر آتش دوزخ سپر است
چشم دوزد به نماز شب او شب ، هرشب
گوش در پای دعای سحر او سحر است
به دعای شب و اشک سحر اوسوگند
که نماز از نفسش معتبر و مفتخر است
نرگس دیده و سر و قد و مرآت جمال
همه تصویر خدای احد دادگر است
ذکر و تسبیح و مناجات و نماز و روزه
بی ولایش همگی هیزم پیش شرر است
جدّ او ختم رسل مام گرامی زهرا
سه وصی را پسر و هفت ولی را پدر است
او که با تیغ زبان و معجز حیدر دارد
او که سر تا به قدم آئینه پیغامبر است
خیره می سازد به خود مهتاب را
نور باران می کند محراب را
بارکوعش آسمان خم می شود
چشم گلها باغ شبنم می شود
اوخداوند مناجات است و بس
بهترین تندیس طاعات است و بس
درّ و گوهر ریخته روی لبش
عرشیان مبهوت یا رب یا ربش
نور می ریزد زچشم مست او
عرش می رقصد به روی دست او
عاشقان مژده شب میلاد شد
دل گدای حضرت سجّاد شد
بار دیگر حیدر از خبیر رسید
آبروی مسجد و منبر رسید
پای تا سرمی دهد بوی دعا
نرگش مستش بود دارالشفا
عشق از مژگان چشمش منجلی است
برروی دست حسین بن علی است
سجده می نازد به پیشانی او
مست از آهنگ عرفانی او
البشارة ای محبّان حضرت سجاد آمد
شیعیان مرتضی را شافع میعاد آمد
بر مسلمانان گیتی پیشوای دین و دانش
شادی ما گشته کامل رهبر عُبّاد آمد
چون قدم بنهاد در عالم ندا در دادجبرئیل
عالم کون و مکان راسیّد سجّاد آمد
تابعین کربلا را رهبرنستوه و دانا
دشمن پیگیر ظلم و جورو استبداد آمد
هست شمشیرش دعا ، برخوان کتابش تا بدانی
آن که باشد در فنای خصم دین استاد آمد
بود معراجش نمازش ، منبع عرفان کتابش
آن که درس دین و دانش را به عالم داد آمد
ارث علم محمد پیشوای اهل تقوی
مومنین را تاکند از علم خود را ارشاد آمد
زهد و تقوایش شد عالمگیر و در تفسیر قرآن
آن که تقوی را همی دانست خیر الزاد آمد
ناله هایش در سکوت شب شد فریاد امّا
آن که می باشد سکوتش برتر از فریاد آمد
حضرت سجاد آمد« سرویا » برگو به یاران
آن که جان ها را کند از قید غم آزاد آمد
شاعر:سرودی
امشب ای اهل دعا روح دعا می آید
پسر خامس اصحاب کسا می آید
مؤمنین گرد هم آئید به محراب دعا
صف ببندید که مولای شما می آید
سر تسلیم به پایش بگذارید همه
که ز ره صاحب تسلیم و رضا می آید
سجدة شکر به درگاه خداوند آرید
که ز ره راهبر و راهنما می آید
مؤمنین هیچ نباشید از این در نومید
پرده پوش گنه و جرم و خطا می آید
آن خدا جوی که چون پای به محراب نهد
طاق محراب به برش گشته دو تا می آید
آن که بگرفته ز حق سید سجاد لقب
امشب از غیب به تأیید خدا می آید
آن که از جای کند ریشه طغیان یزید
آن که حق را کند از خدعه جدا می آید
آن که بیند به صف کربُبلا روی زمین
پیکر بی سر شاه شهدا می آید
آن که سائل نرود از در او بی حاجت
فیض بخشنده به هر شاه و گدا می آید
دست «ثابت»مکش ای دوست به هر صبح و مسا
چون که صاحب او رنگ و لا می آید
شاعر:ثابت