آیا میدانید مذهبی

امام سجاد علیه السلام فرمودند:

مردم زمان غیبت او ( امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ) كه معتقد به امامت وى هستند و منتظر

ظهور او هستند، از مردم تمام زمان ها بهترند، زيرا خداوند عقل و فهمى به آن ها داده كه غيبت در نزد آن ها 

حكم مشاهده را دارد!

خداوند آن ها را در آن زمان مثل كسانى می‌داند كه با شمشير در پيش روى رسول خدا (صلی الله علیه و آله

و سلم) (عليه دشمنان دين) پيكار كرده‌‏اند.

آن ها مخلصان حقيقى و شيعيان راستگوى ما هستند كه مردم را به طور آشكار و نهان به دين خدا می‌خوانند.







 

 حضرت امام موسی بن جعفر (علیهما السلام) فرمود: روز قیامت، بر عرش خداوند چهار نفر از اوّلین

و چهار نفر از آخرین خواهند بود. چهار نفر از اوّلین، عبارتند از : حضرات نوح، ابراهیم، موسی و عیسی

(علیهم السلام)، و چهار نفر از آخرین عبارتند از : محمّد و علی و حسین و حسین (علیهم السلام).

سپس این مجلس توسعه داده می‌شود و هرکس قبور ائمه اطهار (علیهم السلام) را زیارت کرده باشد،

در کنار ما خواهد نشست.

 حضرت امام رضا علیه السلام فرمود: هر امام، عهدی بر گردن دوست داران و شیعیانش دارد، و از لوازم

وفای به عهد و ادای حقّ ائمّه خود، زیارت مرقد ایشان است. پس هرکس با رغبت به زیارت ایشان برود 

و به آنچه آورده‌اند، تصدیق کند، امامانش روز قیامت از وی شفاعت خواهند کرد. 

 رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هرکس مرا یا یکی از ذرّیّه مرا زیارت کند،

روز قیامت او را زیارت می ‌کنم و او را از ترس ‌های آن روز رهایی می‌ بخشم. 

 رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمود: عده ‌ای قبور شما اهل بیت (علیهم السلام) را زیارت

خواهند کرد و به این کار، برکت طلب می ‌کنند. حقّی است بر من که روز قیامت نزد آنها بیایم و ایشان را از 

ترس ‌های بزرگ روز قیامت که به واسطه گناهانشان است، رهایی بخشم و خداوند آنها را در بهشت 

ساکن می ‌نماید. 







رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) به حسین بن علیّ (علیهما السلام) فرمود: هرکس برادرت

را در حال حیات و ممات زیارت کند، بر عهده من است که روز قیامت او را زیارت کنم، و از گناهانش

رهایی بخشم، و او را داخل بهشت کنم. 

رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هر کس حسن بن علی (علیهما السلام) را در بقیع زیارت

کند، روزی که قدم ‌ها بر صراط می ‌لغزند، قدم او بر صراط استوار خواهد بود. 

رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمود: ‌ای علی! هرکس دو پسرت را در حال حیات یا بعد از

مماتشان زیارت کند، ضمانت می ‌کنم که روز قیامت، وی را از ترس ‌ها و سختی‌ های آن روز نجات بخشم

و با من در درجه من قرار گیرد.(

رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) به حسن بن علی (علیهما السلام) فرمود: عده‌ای تو را به منظور

نیکی و صله با من، زیارت می ‌کنند، پس روز قیامت، آنها را در موقف زیارت می ‌کنم، و بازوان آن‌ها را می ‌گیرم،

و از ترس‌ها و سختی‌های آن روز نجات می ‌دهم. 

رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) به حسین بن علی (علیهما السلام) فرمود: هرکس برادرت را بعد

از موتش، زیارت کند، به بهشت می ‌رود. 




حضرت صادق علیه السلام فرمود: هرکس پدرم را زیارت کند، بهشت برای او خواهد بود، و هرکس این عمل

را با بی ‌رغبتی ترک کند، روز حسرت، حسرت خواهد خورد.






حضرت امام صادق علیه السلام فرمود: هرکس مرا زیارت کند، گناهانش آمرزیده می ‌شود و فقیر نمی ‌میرد.



حضرت امام حسن عسکری علیه السلام فرمود: هرکس امام صادق علیه السلام را زیارت کند، از (درد) 

چشم شکایت نمی‌ کند، و بیماری طولانی مدّت به او نمی ‌رسد، و مبتلا (به بیماری) از دنیا نمی ‌رود.

از موسى بن اسماعيل بن موسى كاظم عليه السلام در سال ٢۵٠ هجرى از پدرش از پدرانش از 

اميرالمؤمنين (علیه السلام) درباره سخن خداوند  فرمود:

من از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شنيدم كه فرمود: خداوند عزّوجل فرموده: جزاء كسى كه 

من ، توحيد را به وى نعمت داده ‏ام، بهشت است.










 

يونس بن عبد الرّحمن از حضرت موسی بن جعفر علیه السلام نقل می کند که فرمود: پنجمین نفر از

فرزندانم، غیبتی دارد که مدّت آن طولانی است. گروه هایی در آن دوران، از دین خارج می شوند، و 

عده ای نیز ثابت قدم باقی خواهند ماند. خوشا به حال شیعیان ما! آنهایی که در دوران غیبت قائم ما

(علیه السلام)، به محبّت ما تمسّک می جویند، و بر ولایت ما و برائت از دشمنان ما ثابت قدم می باشند.

ایشان از ما، و ما از ایشان می باشیم. آنها به امامت ما رضایت دارند و ما به این که آنها شیعه ما هستند، 

خوشنودیم. پس خوشا بر احوال ایشان، خوشا بر احوال ایشان. به خدا قسم! آنها در روز قیامت، با ما و در

درجه ما خواهند بود.

اى على(علیه السلام)! بدان كه شگفت‏ آور ترين مردم در ايمان و بزرگترين آنان در يقين مردمى باشند

در آخرالزمان كه پيغمبر خود را نديدند و از امام خود محجوبند و با همان بنوشته كه خط سياهى است

بر صفحه سفيد ايمان آورده ‏اند.

«علت غسل دادن میت این است که به این وسیله طاهر و نظیف شده و از آلودگی های امراض و آنچه

در هنگام بیماری به او رسیده پاکیزه می گردد چه آنکه انسان بعد از مرگ با فرشتگان و اهل آخرت 

ملاقات می کند لذا مستحب است وقتی بر خداوند و اهل طهارت وارد می شود طاهر و نظیف بوده و

به واسطه طهارت به خداوند توجه کند و از او خواسته خود را خواسته و بخواهد که شفاعت شفعائ را 

در حق او بپذیرد.

وعلت دیگر برای غسل دادن میت آن است که وقتی روح از کالبد خارج می شود نطفه ای که وی از آن خلق

شده از جسد او بیرون می رود لذا این غسل به خاطر خروج آن نطفه نیز می باشد»











« به غسل میت دستور داده شده است زیرا زمانی که انسان می میرد نجاست و آفت و ناراحتی ها بر او

غالب می شود. میت دوست دارد زمانی که اهل طهارت از ملائکه را می بیند و با آنها مباشرت می کند طاهر

باشد و با این طهارت به خداوند توجه کند.»

از اباعبداللَّه (عليه السلام) از رسول خدا (صلى اللَّه عليه و آله و سلم) نقل كرده كه حضرت فرمود : 

خداوند زبان را در روز قيامت عذاب مى ‏دهد به طورى كه عذاب او از همه اعضاى ديگر شديدتر است.

زبان مى ‏گويد: خداوندا ! چرا مرا با چنين عذاب شديد عذاب مى ‏دهى؟ ولى اعضاى ديگر را چنين معذب

نمى ‏كنى؟

خداوند مى ‏فرمايد: از تو كلمه ‏اى بيرون آمد در مشرق و مغرب زمين منتشر شد و بوسيله همان كلمه ،

خون هاى حرام زيادى ريخته شد و مال ها غارت گرديد و ناموس ها بر باد رفت. پس سوگند به عزتم،

تو را چنان عذابى خواهم داد كه هيچ كدام از اعضاى ديگر بدنت را چنين عذاب ندهم.








 

امام (عليه السلام) فرمود:

ادب عبارت است از اينكه وقتى كه از خانه خارج مى شوى به هركسى برخورد مى كنى او را برتر از خود بينى.

(يعنى هميشه ديگران را از خود بهتر بينى و احترام آنها را نگهدارى)
























 

ریان بن صلت گوید: به امام رضا (علیه السلام) گفتم: آیا شما صاحب الأمر هستید؟

فرمود: من صاحب الأمر هستم اما کسی که زمین را از عدل آکنده سازد همچنان که پر از جور شده باشد

نیستم و چگونه او باشم در حالی که ضعف بدن مرا می بینی.

و قائم کسی است که در سن شیوخ و منظر جوانان قیام کند و نیرومند باشد به غایتی که اگر دستش را 

به بزرگترین درخت روی زمین دراز کند آن را از جای برکند و اگر بین کوه ها فریاد برآورد صخره های آن

فروپاشد عصای موسی و خاتم سلیمان (علیهماالسلام) با اوست، او چهارمین از فرزندان من است.

خداوند او را در ستر خود نهان سازد سپس او را ظاهر کند و به واسطۀ او زمین را از عدل و داد آكنده سازد 

همچنان که پر از ظلم و ستم شده باشد.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمود:

«هر که صبح کند و چهار نعمت خدا را یاد نکند می ترسم که نعمت خدا از او زائل گردد»



ستایش خدا را که خود را به من شناساند ومرا کوردل نگذاشت.




ستایش خدا را که مرا از امت حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله) قرار داد.




ستایش خدا را که روزیم را در دست خودش قرار داد و آن را در دست مردم ننهاد.




ستایش خدا را که گناهانم وعیوبم را پوشاند ومرا در میان مردم رسوا نکرد.

اگر [شما دو زن‏] به درگاه خدا توبه كنید [بهتر است‏]، واقعاً دلهایتان انحراف پیدا كرده است. و اگر علیه او 

به یكدیگر كمك كنید، در حقیقت، خدا خود سرپرست اوست، و جبرئیل و صالح مؤمنان [نیز یاور اویند] و

گذشته از این، فرشتگان [هم‏] پشتیبان [او] خواهند بود.

این دو زن که خداوند در آیه شریفه به آنها اشاره می فرماید چه کسانی هستند ؟

بخاری - مشهورترین محدث اهل تسنن در صحیح خود که معتبرترین کتاب حدیثی نزد عامه است-

از عبید ابن حنین نقل کرده که گفت : از ابن عباس شنیدم که می گفت :خواستم تا از عمر سوأل کنم

لذا به او گفتم : ای امیرمؤمنان! آن دوزنی که بر رسول خدا تظاهر کرده و با او مخالفت کردند 

چه کسانی بودند ؟ هنوز کلامم تمام نشده بود که جواب گفت:عایشه وحفصه(2)

اما ماجرا از چه قرار است ؟

عایشه و حفصه چه کرده بودند که دلهایشان انحراف پیدا کرده بود و باید توبه می کردند ؟ 

واقعا آنها علیه رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) هم پیمان شده بودند ؟




پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) گاه كه نزد "زینب بنت جحش" همسر خود مى ‏رفت، زینب او را 

نگاه مى‏ داشت و از عسلى كه تهیه كرده بود خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله) مى‏ آورد. این سخن

به گوش "عایشه" رسید و بر او گران آمد، مى‏ گوید: من با "حفصه" همسر دیگر پیامبر قرار گذاشتیم

كه هر وقت پیامبر (صلی الله علیه و آله) نزد یكى از ما آمد، فورا بگوئیم آیا صمغ "مغافیر" خورده ‏اى؟! 

(" مغافیر" صمغى درختی بود که بوى نامناسبى داشت) و پیامبر (صلی الله علیه و آله) مقید بود كه هرگز

بوى نامناسبى از دهان یا لباسش شنیده نشود، بلكه به عكس اصرار داشت همیشه خوشبو و معطر

باشد! به این ترتیب روزى پیامبر (صلی الله علیه و آله) نزد "حفصه" آمد، او این سخن را به پیامبر

(صلی الله علیه و آله) گفت، حضرت فرمود: من "مغافیر" نخورده ‏ام، بلكه عسلى نزد زینب بنت جحش 

نوشیدم و من سوگند یاد مى‏ كنم كه دیگر از آن عسل ننوشم (نكند زنبور آن عسل روى گیاه نامناسبى

و احتمالا مغافیر نشسته باشد) ولى این سخن را به كسى مگو (مبادا به گوش مردم برسد، و بگویند

چرا پیامبر غذاى حلالى را بر خود تحریم كرده و یا از كار پیامبر در این مورد و یا مشابه آن تبعیت كنند

و یا به گوش زینب برسد و او دل‏شكسته شود). ولى سرانجام او این راز را افشا كرد، و بعدا معلوم شد

اصل این قضیه توطئه ‏اى بوده است. پیامبر (صلی الله علیه و آله) سخت ناراحت شد و آیات فوق نازل

گشت و ماجرا را چنان پایان داد كه دیگر این گونه كارها در درون خانه پیامبر (صلی الله علیه و آله) تكرار نشود.

بخاری در صحیح خود در باب 73 این واقعه را به اعتراف عایشه نقل نموده و بر این توطئه صحه گذارده است (3)


در ادامه آیه خداوند می فرماید :

اگر آن دو زن علیه او هم دست شوند در حقیقت، خدا خود سرپرست اوست، و جبرئیل و صالح مؤمنان 

[نیز یاور اویند] و گذشته از این، فرشتگان [هم‏] پشتیبان [او] خواهند بود.

مولای پیامبر صلی الله علیه و آله ،خداوند و جبرئیل و صالح مومنان است . 

منظور از صالح مومنان چه کسی است که به همراه خداوند و جبرئیل امده است ؟




پیامبراکرم (صلی الله علیه وآله) می فرماید :

صالح المؤمنین در این آیه  است.(4)


قندوزی از اســماء بنت عمیس روایت می کند : بعد از نزول آیه؛ 

پیامبر صلی الله علیه وآله به امام امیر المومنین علی علیه السلام فرمود:



آیا تو را بشــارت بدهم که نام تو با نام جبرئیل قرین شــده است آنگاه آیۀ فوق را تلاوت نمود و فرمود:

«تو و مؤمنان از اهل بیت تو صالحان و شایستگان از مؤمنان هستید».(5)


در حدیثى از امام باقر(علیه السلام) مى خوانیم:

 
(رسول خدادو بار على(علیه السلام) را [با صراحت] به یارانش معرفى کرده، یک بار آنجا [در غدیر خم] که فرمود:

 (هر کس من مولاى او هستم على مولاى او است)، و اما بار دوم هنگامى

که آیه نازل شد، رسول خدادست على(علیه السلام) را گرفت و فرمود:

اى مردم این صالح المومنین است!).(6)

این معنى را بسیارى از علماى اهل سنت نیز در کتاب هاى خود نقل کرده اند از جمله علامه «ثعلبى»، 

و علامه «گنجى» در «کفایه الطالب» و «ابو حیان اندلسى» و «سبط ابن جوزى» و غیر آنها.(7)

کوتاه سخن این که: احادیث در این زمینه فراوان است، مفسر معروف، محدث «بحرانى» در تفسیر «برهان»

بعد از ذکر روایتى در این زمینه، از «محمّد بن عباس» نقل مى کند، او 52 حدیث در این زمینه از طرق شیعه

و اهل سنت جمع آورى کرده، سپس خود او به نقل قسمتى از آن مى پردازد. (8)



1-سوره تحریم : ایه 4

2-(صحیح بخاری،ج4،ص1868 ، حدیث 4630 . )ارادت ان اسأل عمر فقلت :یا امیر المؤمنین من المرأتان اللتان

تظاهرا علی رسول الله صلی الله علیه و آله ؟فما اتممت کلامی حتی قال :عایشه و حفصه »

3-عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّه عَنْهَا قَالَتْ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم يَشْرَبُ عَسَلاً عِنْدَ زَيْنَبَ بِنْتِ

جَحْشٍ، وَيَمْكُث عِنْدَهَا، فَوَاطَيْتُ أَنَا وَحَفْصَةُ عَلَى أَيَّتُنَا دَخَلَ عَلَيْهَا فَلْتَقُلْ لَهُ: أَكَلْتَ مَغَافِیرَ؟ إِنِّی أَجِدُ مِنْكَ

رِیحَ مَغَافِیرَ، قَالَ: «لا، وَلَكِنِّی كُنْتُ أَشْرَبُ عَسَلاً عِنْدَ زَيْنَبَ بِنْتِ جَحْشٍ، فَلَنْ أَعُودَ لَهُ، وَقَدْ حَلَفْتُ،

لا تُخْبِرِی بِذَلِكَ أَحَدًا». (بخارى:4912) ترجمه: عایشه میگوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم برای خوردن

عسل نزد زینب دختر جحش میرفت و آنجا میماند. من و حفصه با یكدیگر، توافق كردیم كه هرگاه،

رسول خدا صلی الله علیه وسلم نزد هر یك از ما آمد، به او بگوید: آیا مغافیر (صمغی شیرین و بد بو) 

خورده‌ای؟ زیرا از تو بوی مغافیر به مشام میرسد. پیامبر اكرم صلی الله علیه وسلم فرمود: «خیر، 

بلكه نزد زینب دختر جحش، عسل میخوردم ولی سوگند میخورم كه دیگر این كار را نخواهم كرد. و شما 

هم احدی را از این كار، باخبر نسازید».

4--- مجمع الزوائد ، جلد ۹ ، صفحه ۱۹۴فتح الباری ، جلد ۱ ، صفحه ۳۳۱تاریخ دمشق ، جلد ۴۲ ، صفحه ۳۶۲

5- ینابیع المودة ، جلد ۱ ، صفحه ۲۴۶

6-تفسیر «مجمع البیان»، جلد 10، صفحه 316.

7-براى توضیح بیشتر به جلد 3، «احقاق الحق»، صفحه 311 مراجعه فرمائید

8-تفسیر «برهان»، جلد 4، صفحه 353، ذیل حدیث 2