جانبازان شهيد دفاع مقدس

علي‌اکبر کرد در روز سيزدهم فروردين ماه سال 1335 در شهرستان نيشابور در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف ديده به جهان گشود. به دليل عدم بضاعت مالي نتوانست درس بخواند و لذا به انجام کارهاي مختلف پرداخت و به عنوان راننده در شرکت‌هاي خصوصي کار مي‌کرد. در زمان شکل‌گيري انقلاب اسلامي، دوشادوش اقشار مختلف مردم در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت کرد. پس از پيروزي انقلاب با اين‌که از سوي شرکت‌هاي مختلف به ايشان پيشنهاد کار مي شد اما وارد جهادسازندگي شد، سپس از طريق پدر همسرش که در جهاد کار مي‌کرد با خانواه همسرش آشنا شد که از وي دو فرزند به يادگار باقي مانده است. وي از طريق جهاد در کلاس‌هاي نهضت سوادآموزي شرکت کرد و توانست مدرک تکميلي خود را بگيرد. پس از شروع جنگ تحميلي و از همان آغاز جنگ، راهي مناطق عملياتي شد و به عنوان سنگرساز بي‌سنگر در 12 مرحله عمليات و مجموعاً 44 ماه در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل حضور داشت و سرانجام در تاريخ 6/7/1372براثر بمباران‌هاي شيميايي در سن 37 سالگي به درجه رفيع شهادت نائل آمد.
مزار پاکش در گلزار شهداي مشهد قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 584

نامش را از قرآن گرفتند، يوسف و از همان کودکي در جلسات قرآن شرکت کرد و آموخت چگونه کلام آسماني را با صوتي دلنشين قرائت کند.
پدرش بنا بود و هرازگاهي همراه پدر کار مي‌کرد. با مشاهده سختي و مشکلات پدر تابستان‌ها در يک تعميرگاه ماشين مشغول به کار شد تا بتواند حداقل هزينه تحصيل خود را تأمين کند.
کمي که بزرگتر شد در جلسات قرآن و نشست‌هاي آيت الله مدني در مسجد جوادالائمه (ع) شرکت کرد. سال سوم دبيرستان به عضويت بسيج درآمد و عازم جبهه غرب شد.
گل‌کار همراه لشکر 14 امام حسين (ع)، گردان موسي بن جعفر (ع) واحد خوراسگان در جبهه جنوب حماسه آفريد.
چندي بعد همراه و همسفر خود را يافت اما از حضور در جبهه غافل نشد، بالاخره نيز جراحتي عميق از جنگ به يادگار برداشت. گروه امداد به گمان اين‌که او شهيد شده است، او را در کنار شهدا قرار دادند ولي خوشبختانه يکي از هم‌رزمانش متوجه نفس کشيدن او شد و او را به عقب انتقال داد.
گل‌کار سال‌ها درد را تحمل کرد و سرانجام در تاريخ 8/4/1375 به بيکران آسمان بال گشود.

منبع:نشريه قافله نور   -  تاریخ:   1387/4 -  شماره مجله: 97-  صفحه: 10

حبيب‌الله مجد در سال 1339 در شهرستان دامغان از توابع استان سمنان ديده به جهان گشود. ايام نوجواني و جواني او مصادف با خروش عظيم مردم ايران بر عليه بيداد حکومت ستم‌شاهي بود وحضور در ميدان مبارزه با ظلم از او جواني رشيد با دلي پرشور و انديشه‌اي پويا ساخت که از سال 1360 با ورود به واحد مهندسي رزمي جهادسازندگي دل به درياي ايثار سپرد تا سدي در مقابل هجوم دشمن بعثي به ميهن اسلامي باشد. وي کار خود را با رانندگي لودر آغاز کرد و سنگرسازي بي‌سنگر شد. سپس با عنوان مسئول محور عملياتي به فعاليت پرداخت و پس از چندي فرماندهي گروهان مهندسي رزمي و پس از آن فرماندهي گردان مهندسي رزمي لشگر 27 حضرت رسول اکرم (ص) دامغان را پذيرفت و در نهايت به عنوان جانشين عمليات قرارگاه مهندسي رزمي حمزه سيدالشهدا حماسه افريد. وي در عمليات‌هاي متعددي از جمله خيبر، کربلاي 5، بيت المقدس 2 و 3، نصر 8، و والفجر10 شرکت و بارها در حملات شيميايي دشمن آسيب ديد .پس از پايان ايام جنگ در رشته کارشناسي مديريت بازرگاني به تحصيل پرداخت و مسئوليت‌هايي را در وزارت جهادکشاورزي عهده‌دار گشت که از آن جمله مي توان به فعاليت در موسه جهان پيام و مديرعاملي شرکت جهاد نصر کوثر اشاره کرد که خدمات ارزنده‌اي در استان هرمزگان و منطقه بشاگر ارائه نمودند. وي هم‌چنين اجراي طرح احداث سد شهرچاي اروميه و سد حوضيان اليگودرز از سوي شرکت جهاد نصر عهده‌دار گرديد که پروژه اول چند روز پس از شهادت مظلومانه او در بيست و هفتم فروردين ماه سال 1384 به بهره‌برداري رسيد. گرچه دفتر 45 سال تلاش و مبارزه او بسته شد ليکن نام و يادش تا ابد در دل‌ها زنده خواهد بود. روحش شاد

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1384/1/22

روز هفتم خرداد ماه سال 1334 روستاي فيض‌آباد شهرستان ساوه ميزبان قدوم کودکي از تبار دلاورمردان ايران زمين بود. اسدالله در سايه‌ي حمايت بي‌دريغ پدر رشد نمود و آموختن علم را تا سال پنجم ابتدايي ادامه داد. چندي بعد به استخدام ارتش درآمد و در جريان جنگ تحميلي مردانه به مصاف باطل رفت. محبوب در هنگام نبرد با دشمن بعثي در تنگه‌ي حاجيان به علت پخش گاز هاي شيميايي به بستر بيماري افتاد و سرانجام در تاريخ 12/9/1381 در سن 47 سالگي در تهران جان به جان آفرين تسليم کرد و در گلزار شهداي امامزاده عباس (ع) چهار دانگه آرام گرفت.

منبع:پرونده شهيد در حوزه273 ناحيه سيدالشهدا اسلامشهر  

سيف‌الله از ديگر رعناقامتان و جوانان صبور ايران زمين بود، که در تنگناي حادثه به ياري پير خمين شتافت تا در نبرد با کفار بعثي صداي هل من ناصر مولايش را لبيک گويد.
وي مردانه به ميادين نبرد حق عليه باطل شتافت و در بهمن ماه سال 1361 در منطقه عملياتي والفجر از ناحيه کمر مجروح و سپس قطع نخاع گرديد.
محسن جانباز 70% جنگ پس از 24 سال تحمل رنج و مشقت سرانجام در هفدهمين روز تير ماه سال 1385 در بيمارستان شهداي يافت‌آباد تهران به بيکران آسمان بال گشود.
مزار پاکش در گلزار شهداي گچساران قرار دارد.

منبع:ماهنامه وصال   -  شماره مجله: 22-  صفحه: 5

بيست و نهمين روز از دي‌ماه سال 1335 بود که سومين فرزند خانواده محمدياني در محله نقاشک شهرستان سبزوار از توابع استان خراسان ديده به جهان گشود و به عشق اباعبدالله(ع)حسين نام گرفت. پرورش يافتن در دامان پدر و مادري متدين نعمتي بود که خداوند به او ارزاني داشت. هفت سال بعد دستبان شيخ داورزني خانه دوم حسين شد و سال‌ها بعد او با تلاش و جديت موفق به اخذ مدرک ديپلم در رشته ادبيات از دبيرستان دکتر غني گرديد.حسين، ‌سردسته سينه‌زنان حسينيه ابوالفضلي (ع) در سال 1356 جهت انجام خدمت نظام وظيفه به ارتش پيوست و از آن‌جا که در دفتر يکي از فرماندهان ارتش به‌عنوان تايپيست به کار گمارده شد مي‌توانست با دادن اخبار و اطلاعات به روحانيون و علما گامي مهم در جهت حمايت از مبارزان انقلابي بردارد. با پيروزي انقلاب اسلامي و آغاز جنگ تحميلي به همراه اولين گروه‌هاي اعزامي به عنوان يک بسيجي راهي جبهه شد و 6 ماه در منطقه سومار حضوري دليرانه داشت. يک سال بعد (در سال 1360) به عضويت سپاه سبزوار درآمد و در سال 1366 به سفر حج مشرف شد. حاج حسين فرمانده دلير گردان ولي‌الله از لشگر 5 نصر در عمليات‌هاي بسياري حماسه آفريد. او که تمام هستي خود را براي دفاع از انقلاب در طبق اخلاص نهاده بود نخستين بار در عمليات خيبر شيميايي شد و چندي بعد در عمليات والفجر8 ماسک خود را در اختيار يکي از برادران رزمنده قرار داد و براي دومين بار در معرض گازهاي شيميايي قرار گرفت و اسطوره‌اي از ايثار شد. جنگ به پايان رسيد اما حماسه خيبر و والفجر 8 با سرنوشت حاج حسين پيوندي ابدي داشت. پيوندي که او را در يازدهمين روز از آذرماه سال 1370 آسماني کرد و کارنامه 35 سال زندگي با حب ائمه اطهارعليهم‌السلام را مزين به سند شهادت نمود. امروز سه فرزند حاج حسين يادگاراني از شکوه ايثار او در ميان ما هستند. پيکر مطهر او در گلزار شهداي سبزوار آرام يافت.

منبع:كتاب وقت قنوت   -  صفحه: 3

سيد منوچهر مدق در روز سي و يکم خردادماه سال 1335 پا به عرصه هستي نهاد. پدر تلاش بسياري براي تربيت اسلامي او انجام داد .منوچهر تحصيلاتش را تا سال دوم دبيرستان ادامه داد سپس در يک معازه مکانيکي به کار پرداخت.زماني‌که مردم دسته دسته به خيابان‌ها آمدند و فرياد مرگ بر شاه سر دادند او نيز در خيل کثير سربازان روح‌الله (ره) نسبت به عملکرد رژيم اعتراض نمود.روز چهارم تيرماه سال 1359 مصادف با نيمه شعبان با دوشيزه‌اي پارسا ازدواج کرد و صاحب دو فرزند شد. با آغاز جنگ تحميلي دفاع از حريم ايران اسلامي را ارجح‌تر از مسائل ديگر دانست و عاشقانه عزم سفر بست و به عنوان آرپي‌جي‌زن و مسئول تدارکات گردان حبيب از تيپ حضرت رسول (ع) به مصاف باطل رفت .مدق در اولين اعزامش مجروح شد و براي مداوا به شيراز و تهران منتقل گشت اما از پاي ننشست و بار ديگر قدم در راه جهاد نهاد.او در طول سال‌هاي دفاع از خاک کشور بارها مورد آماج تيرهاي دشمنان بعثي قرار گرفت .در عمليات کربلاي 5 به علت پخش گازهاي شيميايي به بستر بيماري افتاد. سال 1367 مسئوليت پادگان کرج را پذيرفت. گاهي اوقات نيز براي پاکسازي مناطق جنگي و مرزداري به جنوب کشور رفت .سال 1369 بعد از 4 ماه تلاش به علت شدت بيماري با آمبولانس به تهران انتقال يافت و در بيمارستان بستري گشت. علاقه خاصي به ادامه تحصيل داشت ولي پزشکان به علت وجود ترکش‌هاي متعدد در سرش او را از اين کار منع کردند. به ناچار جهت تأمين معاش خانواده با ماشين در شهر به مسافربري مشغول شد.سرانجام اين سرباز سپاه توحيد پس از سال‌ها صبوري به علت جراحات شيميايي در روز دوم آذرماه سال 1379 در سن 44 سالگي در بيمارستاني در تهران عاشقانه به عرش پر گشود و دنيا را به خاکيان سپرد.

منبع:كتاب اينك شوكران جلد 1  

غلام‌رضا در روز پنجم فروردين ماه سال 1339 به دنيا آمد و در شهرستان اراک بزرگ شد و مثل همه کودکان به مدرسه رفت و تحصيلاتش را تا اخذ مدرک سيکل ادامه داد. سپس به عنوان کمک راننده در شرکت ايران‌پيما مشغول کار شد.
مدني با پيروزي انقلاب به عضويت بسيج درآمد تا گامي کوچک در جهت حفظ انقلاب بردارد لذا در خيل رزمندگان اسلام به جبهه رفت و در عمليات‌هاي بيت‌المقدس، والفجر 8، خيبر و... حماسه آفريد.
وي در منطقه فاو در تاريخ 23/11/1364 بر اثر بمباران شيميايي و موج انفجار به بستر بيماري افتاد و 70% جانباز گشت. غلام‌رضا سال‌ها درد و رنج اين حادثه را تحمل کرد و از خداوند شهادت در راه حق را طلب نمود. سرانجام در بيمارستان ساسان در تاريخ 29/3/1379 در سن 40 سالگي به بيکران آسمان بال گشود. از او 4 فرزند به يادگار ماند.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش  

وحيد در سال 1341 در تهران ديده به جهان هستي گشود. روزهاي کودکي را در سايه پدر و مادري فرزانه و با ايمان گذراند و به مدرسه رفت. تحصيلاتش را تا اواسط سال چهارم دبيرستان ادامه داد و بعد از اتمام سربازي به شغل رانندگي تاکسي روي آورد.
وحيد در زمان جنگ تحميلي به عنوان سرباز وظيفه در جرگه رزمندگان اسلام قرار گرفت و عاشقانه به سوي همراه دلاوران نيروي زميني ارتش جبهه‌هاي حق رهسپار شد. او مردانه جنگيد و در تاريخ 24/9/1362 بر اثر موج انفجار و جراحات ناشي از بمباران شيميايي به بستر بيماري افتاد.
مصطفايي مدت‌ها درد و رنج ناشي از اين جراحت را تحمل کرد و سرانجام در تاريخ 9/2/1370 در بيمارستان آراد در سن 29 سالگي جان به جان آفرين تسليم کرد. از او 1 فرزند به يادگار ماند.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش  

صابر يکي ديگر از رعناقامتان و جوانان اين مرز و بوم بود. او در مکتب سرخ سالار شهيدان عشق به شهادت و جوانمردي را آموخت. او در زمان جنگ تحميلي در جرگه رزمندگان اسلام قرار گرفت و در جبهه‌هاي حق عليه باطل حماسه آفريد. در تاريخ 23/12/1363 در عمليات بدر از ناحيه گردن قطع نخاع گرديد. صابر 19 سال درد و رنج ناشي از اين جراحت را تحمل کرد و صبورانه و سربلند از هر آزمايش بيرون آمد و در تاريخ 11/10/1382 برات وصال حق را دريافت کرد و به سوي نور پرکشيد.

منبع:مجله روزهاي زندگي   -  شماره مجله: 288-  صفحه: 34

حجت‌الله در آغازين روز بهار سال 1338 در شهر دلبران به دنيا آمد و در خانه‌اي محقّر بزرگ شد. چند سالي که گذشت، پدر نامش را در مدرسه نوشت و او تا اخذ مدرک ابتدايي تحصيل نمود. سپس به کار کشاورزي مشغول شد.
سال 1362 به خدمت نظام وظيفه اعزام گرديد تا حافظ مرزهاي کشور باشد. او قريب به دو سال در جبهه جنگيد؛ روز اول شهريورماه سال 1363 بر اثر اصابت ترکش گلوله‌ي توپ در منطقه‌ي عملياتي گرمدشت خرمشهر از ناحيه‌ي دست، پا و سينه مجروح و به درجه‌ي جانبازي مفتخر گرديد.
تا اين‌که در روز پانزدهم مردادماه سال 1374 در سنّ 36 سالگي شربت شيرين شهادت نوشيد.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1382/3/6 -  صفحه: 3

حجت‌الله در پنجم اسفند ماه سال 1345 ديده به جهان هستي گشود. روزهاي کودکي‌اش را در تهران سپري کرد و تحت سرپرستي پدر و مادري کشاورز بزرگ شد.
او از همان آغازين روزهاي حيات انسي با قرآن و سيره اهل بيت عصمت و طهارت پيدا کرد و خيلي زود به فعاليت‌هاي فرهنگي روي آورد.
وي درس و مدرسه را تا پايان دوره ابتدايي ادامه داد، سپس به کسب و کار پرداخت تا بخشي از هزينه‌ معاش خود را تأمين کند.
با آغاز جنگ او راهي مناطق جنوب شد و همراه دلاورمردان نيروي زميني ارتش در دهلران به فعاليت پرداخت.
مغيري مردانه جنگيد و سرانجام بر اثر اصابت ترکش به پيکر و چشم راستش به تهران انتقال يافت و بعد از درمان در بيمارستان بقية‌الله در تاريخ 1/12/1368 در سن 23 سالگي به بيکران آسمان بال گشود.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش  

علي‌اصغر در اولين روز مهرماه سال 1307 ديده به جهان هستي گشود. روزهاي کودکي را در شاهرود گذراند. روزها و ماه‌ها از پي هم گذشت و او به عنوان کارمند سازمان گوشت مشغول فعاليت شد. چندي بعد همراه و هم‌سفرش را يافت و زندگي مشترک خود را آغاز کرد.
منتظري در زمان جنگ تحميلي در جرگه رزمندگان اسلام قرار گرفت و با سمت تخريب‌چي در ميادين نبرد حق عليه باطل حاضر شد.
وي 36 ماه در جبهه جنگيد و براثر استنشاق گازهاي شيميايي به بستر بيماري افتاد. علي‌اصغر دو مرتبه مجروح شد يک‌بار در فاو و بار ديگر در پنجوين.
او مدت‌ها صبورانه درد را تحمل کرد. آب برايش ضرر داشت و سرانجام نيز با لب تشنه در تاريخ 5/11/1379 در سن 72 سالگي در تهران به آرزوي ديرينه‌اش دست يافت.
مزار پاکش در تهران _ بهشت زهرا (س) قطعه 50 قرار دارد.
از او 6 فرزند به يادگار ماند.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش  

جانباز شهيد رضا مهراني، فرزند علي‌اکبر، در روز بيست و ششم دي‌ماه سال 1340 در يکي از محله‌هاي شرق تهران ( خيابان پيروزي ) به دنيا آمد. رضا چهارمين فرزند خانواده بود. پس از طي دوران طفوليت در سنّ 7 سالگي وارد مدرسه شد. او تا پايان دوره‌ي ابتدايي ادامه‌ي تحصيل داد.
با آغاز جنگ تحميلي به صورت داوطلبانه به خدمت سربازي رفت و پس از طي دوره‌‌هاي آموزشي عمومي در روز هيجدهم بهمن‌ماه سال 1359 به عنوان بي‌سيم‌چي در يکي از يگان‌هاي لشگر 77 زرهي خراسان در آبادان مشغول به خدمت شد.
او در مورخه‌ي هفدهم آذرماه 1360 در جريان عمليات شکست حصرآبادان در جاده‌ي اهواز – آبادان بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر و صورت و چشم و ستون فقرات به شدت مجروح شد. رضا هم‌چنين مورد اصابت ترکش بمب شيميايي نيز قرار گرفته بود. ابتدا به بيمارستان طالقاني آبادان، سپس به بيمارستان اهواز، سپس به بيمارستان خليلي و مدتي بعد به بيمارستان فيروزگر تهران منتقل و تحت درمان قرار گرفت. ابتدا چشم راستش تخليه شد و مدتي بعد از بينايي هر دو چشم محروم شد. ترکش‌ها براي هميشه در کمر او باقي ماند. رضا ماه‌ها در بيمارستان‌هاي مختلف بستري شد و مورد مداوا قرار گرفت.
پس از بهبودي نسبي، ديگر نمي‌توانست به ميدان نبرد بازگردد و اين موضوع به شدت او را متأثر مي‌ساخت. مهراني از آن به بعد به فعاليت‌هاي اجتماعي پرداخت؛ او ادامه‌ي تحصيل داد و در رشته‌ي رياضي ديپلم متوسطه گرفت. در سال 1364 ازدواج نمود و صاحب دو فرزند به نام‌هاي محمد و مصطفي شد.
او هم‌زمان با کار در مخابرات به ورزش روي آورد. رتبه‌هاي ورزشي او عبارتنداز:
1-کسب مقام اول در مسابقات وزنه‌برداري کشوري جانبازان و معلولين در سال 1364 با مهار وزنه 157/5 کيلوگرم در حرکت يک ضرب.
2-کسب مقام اول در سومين دوره‌ي مسابقات وزنه‌برداري کشوري جانبازان و معلولين در سال 1367 با مهار وزنه‌ي 110/5 کيلوگرم در حرکت يک ضرب.
3-کسب مقام قهرماني کشور در مسابقات دو ميداني در رشته‌ي پرتاب وزنه کلاس پزشکي B1 از استان تهران در سال 1374.
پس از پايان جنگ تحميلي به تدريج با بروز علايم مصدوميت شيميايي بستري و تحت درمان قرار گرفت. او چندين بار مورد عمل جراحي قرار گرفت و سرانجام در روز هشتم مهرماه سال 1375 در بيمارستان آراد در سنّ 35 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:روزنامه كثيرالانتشار  

اميد در سال 1342 در تهران ديده به جهان هستي گشود، روزهاي کودکي را با شادي و نشاط پشت سر گذاشت. تحصيلاتش را تا اخذ مدرک سيکل ادامه داد و در عنفوان جواني در جرگه ياران امام (ره) قرار گرفت.
روزها و ماه‌ها اميد در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل با دشمنان اسلام و قرآن جنگيد و بارها زخم عشق را به جان خريد و در تاريخ 16/8/1363 در منطقه پيرانشهر بر اثر استنشاق گازهاي شيميايي به بستر بيماري افتاد و اين درد جانکاه تا آخرين دقايق حيات جسمش را آزار داد. اما او که تشنه وصال حق بود، از حضرت حق طلب شهادت نمود. سرانجام نيز در تاريخ 16/3/1375 در سن 33 سالگي در بيمارستان رسول اکرم (ص) به بيکران آسمان بال گشود.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش