اشعار ولادت امام حسن (ع)

کامل شده ماه شب های علی     مجنون سر راه لیلای علی
خشکی میخونه ، دریا اومده        مجنون میخونه ، لیلا اومده
نوکر میخونه ، آقا اومده
برق نگاش محشره      دلخوشی مادره
چقدر بهش میاد بگن گل پسر حیدره
شور سراینده شد     عشق فزاینده شد
همه میگن حیدر دوم رو زمین زنده شد
کریم آل طاها ، یاحسن مجتبی
******
خورشیدو آوردن رو دست علی      مِی نخورده هستی شد مست علی
فصل شادی و شور و شعفه      عالم همگی مست شد یه دفه
میخونه ی ما ، صحن نجفه
میخونه غوغا شده     هلهله برپا شده
خبر بدید به عاشقا که علی بابا شده
شهرو چراغون کنید     آینه بندون کنید
زهرا ولیمه میده پس عالمو مهمون کنید
کریم آل طاها ، یاحسن مجتبی
******
با من صنما ای دل یکدله کن      گر سر ننهادم وانگه گله کن
مستم بخدا، دستم به دعا     مرغ دل من پر زد به هوا
پر زد به سوی ایوان طلا
صاحبمون حیدره     عیدا...الاکبره
هرکی اسیرش نشده واللهِ در به دره
مژده بدید عاشقا      با امضای مرتضی
یک شب جمعه ایشالا باهم میریم کربلا
کریم آل طاها ، یاحسن مجتبی
******
ای صاحب سفره ، ای شاه کرم     شیعه برات آقا می سازه حرم
روزی حرمت ، صاحب ایوونه    کاشی میکاریم دونه به دونه
معمار حرم ، صاحب زمونه
دشمن سیر از جون میشه      انگشت به دندون میشه
لیلا تا از راه میرسه یکدفعه مجنون میشه
ذکری که روی لبه      سیدتی زینبه
ایشالا نابود بشه هرکی سلفی مذهبه
کریم آل طاها ، یاحسن مجتبی
********
منبع: حسینیه نوحه

شاعر : حمید رمی

باز این دل شده رسوا       شیداییم زده بالا
مستونه شور میگیرم     عشق من گل زهرا
به مجنون ، بگید زود ، بیاد از دل صحرا
ببینه ، که امشب ، اومد حضرت لیلا
می سوزونن اسپند براش حیدر و زهرا
امشب هر کی کرده صراط مستقیم و گم
رو بیاره چون که رسیده قبله ی دوم
مستی کن بگو بی خیال حرف همه مردم
مولانا مدد عشق علی و فاطمه ارباب
******
جون من به فداته     عرش حق زیر پاته
بوسه از لبای تو     افطاری باباته
کریمه ، رحیمه ، پناه عالمینه
تموم ، امید ، خدا و والدینه
حسین عشق ما و حسن عشق حسینه
دنیا اومد سائلاشو دیدم و کف کردم
تیر عشقش اومد و قلبم و هدف کردم
مستی کردم شوق پریدن تا نجف کردم
مولانا مدد عشق علی و فاطمه ارباب
******
من با این دل سردم     آقاجون نذر کردم
ایشالا که به دور         قبر خاکیت بگردم
نخور غم ، که آقا ، پس از چند ماه و چندی
می سازیم ، برات صحن ، میشی شاد و میخندی
یه گنبد شبیه رضا رو میپسندی؟
مجنونت منم ای تو عصای پیری حیدر
قلبی که تو هستی میونش میشه خدا محور
قلبی که تونیستی میونش گل بگیری بهتر
مولانا مدد عشق علی و فاطمه ارباب
********
منبع : حسينيه نوحه

شاعر : میثم میرزایی

صل علی محمد ، فرزند زهرا آمد
صل علی محمد ، امام حسن خوش آمد
******
ای روشنای دلها ، خوش آمدی یا مولا
ای نور چشم زهرا ، خوش آمدی یا مولا
******
از نور طلعت تو ، عرش خدا چراغان
از مقدم تو گشته ، ارض و سما چراغان
 ******
دلها ز عطر نامت ، بوی خدا گرفته
بیت الکرم ز رویت ، روح و صفا گرفته
******
قنداقه ی تورا چون ، در بر گرفته مادر
دیدند اهل عالم ، یاسین کنار کوثر
******
در خانه ی ولایت ، قرآن مصطفایی
والشّمس و عادیات و ، وَالّیل و وَالضّحایی
******
از چشم هر فرشته ، اشک شعف روان است
مژگان تو چو تیر و ، ابروی تو کمان است
******
بر ماندگان ِ در راه ، هادی ِ راه ربّی
جانم فدایت آقا ، تو ماه ماه ربّی
******
از آسمان حُسنَت ، شور و شعف میبارد
گلبوسه ی پدر بر ، رویت تماشا دارد
******
روشن شده دلم از ، انوار ماه عشقت
ما را نما حسن جان ، فدای راه عشقت
******
با کاسه های خالی ، در راه تو نشستیم
ای سَروَر کریمان ، ما سائل تو هستیم
******
هر کس که بنده ات شد ، آزاد عالمین است
غمگین عشقت آقا ، دلشاد عالمین است
******
در راه دین و قرآن ، رزق دلت بلا بود
صلح تو همتراز ِ ، نبرد کربلا بود
******
ای جنّت ِ اُمیدم ، خاک رفیعت آقا
مرغ دلم زده پر ، سوی بقیعت آقا

منبع: حسينيه نوحه

شاعر : حاج امیر عباسی

یا حسن یا حسن مولا ، ذکر دل همینه
پر زده دل مشتاقان ، تا شهر مدینه
اومده قمر حیدر ، نسیم سحر حیدر
اولین پسر حیدر ، اومد امام حسن
ای کریم اهل بیت ، واژه و مضمون و بیت
در یبان مدح تو ، ناتوان باشد
سیدی مولا حسن ، ای گل زهرا
******
آمد از کرم ایزد بود و هست علی
نور افشان شده چون مَه بر روی دست علی
بَه بَه بر مه رخسارش ، هر عطر از سوی گلزارش
دلها گشته گرفتارش ، جان من به فداش
بر جمال او سلام ، یوسفش همچون غلام
خوبی اوصاف او ، بیکران باشد
سیدی مولا حسن ، ای گل زهرا
******
زیبایی ِ جمالش چون خورشید سحر است
نیمه ی رمضان ماه زهرا جلوه گر است
مولا محو تماشایش ، بوسد صورت زیبایش
بر آن ایزد یکتایش ، گوید شکر و سپاس
ای عزیز مصطفی ، یا امام ِ مجتبی
مهر تو در سینه ی ، عاشقان باشد
سیدی مولا حسن ، ای گل زهرا
********
منبع: حسینیه نوحه

شاعر : حاج امیر عباسی

هر چی نفس تو سینمه ، نذر چشای حبیبه
آقای مهربون من ، عاشق کش و دلفریبه
از دو دستِ کریم او ، سخاوت داره می باره
حاتم طایی به والله ، پیش مولا کم میاره
روی دست فاطمه هرکسی صورتش رو دیده
اینقدر قشنگ بوده که دیگه مثلش و ندیده
خدا خورشید آفریده
یا حسن عزیز زهرا ، پسر ارشد مولا
******
نور می باره از آسمون ، شهر مدینه روشنه
از قدم دلبر من ، کویر سینه روشنه
غرق شادی و طراوت ، دامن دشت و دمن شد
اهل عالم اهل عالم ، شب میلاد حسن شد
بده مژده رسیده اونکه پناه عالمینه
به نبی به مرتضی به فاطمه نور دو عینه
امامِ امام حسینه
یا حسن عزیز زهرا ، پسر ارشد مولا
********
منبع: حسینیه نوحه

شاعر : محمد مهدی روحی

می رسه مژده از تو آسمونا
سبط اکبر حسن آمده دنیا
کوچه ی بنی هاشم شده بن بست
ملائک اومدن برا تماشا
گل گلها رسید ، عزیز طاها رسید
پسر ارشد ، علی و زهرا رسید
لا اله الا الله ، یا کریم آل الله
******
دل آرام حیدر عشق پیمبر
داداش زینب و عزیز مادر
قدری از قدرتش حضرت قاسم
مربیّ رزم علی اکبر
ماه عالمینه ، به شیعه نور عینه
مرجع تقلید ، اباالفضل و حسینه
لا اله الا الله ، یا کریم آل الله
******
میون کریما کریم ترینه
بهش شیعه میگه ماه مدینه
هرکی داره به سر شور گدایی
سر سفره ی این آقا بشینه
خدا آفریده ، گل یاس و سپیده
فتنه های جمل ، با قدرتش خوابیده
لا اله الا الله ، یا کریم آل الله
********
منبع: حسینیه نوحه

شاعر : محمد مهدی روحی

نیمه ی ماه خدا ، دل ما مسروره
جاری از کوثر دل ، آیه های نوره
دنیا زیبا شده امشب    دلها شیدا شده امشب
گلبارونه همه عالم     حیدر بابا شده امشب
جانم حسن گل زهرا
******
پسر مولامه ، دین و هم دنیامه
همه عالم بدونن ، که حسن آقامه
تا که جون دارم میخونم         با ذکرش امشب دیوونم
خیلی آقاست ، خوب میدونم     هستیم و مدیون اونم
جانم حسن گل زهرا
******
تو دو عالم پیچیده ، بوی عطر یاسمن
دوست دارم که جون بدم ، با نوای یا حسن
زمزمش آب وضومه        خوندن براش آبرومه
شهادت در راه عشقش    این جون دادن آبرومه
جانم حسن گل زهرا
********
منبع: حسینیه نوحه

شاعر : حاج امیر عباسی

نیمه ی ماه خدا شده عیان ، کوکب هل اتی
اومده کریم آل فاطمه ، حسن ِ مجتبی
اومده جانان فاطمه     یوسف کنعان فاطمه
جلوه ی ی جمال سرمد     اومده ابا محمد
یا حسن ای گل زهرا
******
بین ِ گهواره به سمت آسمون ، داره اشاره
ملائک شدن به ماه صورتش ، گرم نظاره
قبله ی اهل ولایته     کعبه ی جود و کرامته
مظهر ربّ رحیمه        آقامون خیلی کریمه
یا حسن ای گل زهرا
******
توی آسمون دل ماه ِ رُخش،کرده جلوه گری
اومده ناب ترین مُدَرّس ِ،مکتب دلبری
عالم از نورش مُزَیَّنه        جشن مولودیّ ِ حسنه
همه دنیا شده گلشن    یا علی چشم تو روشن
یا حسن ای گل زهرا
******
تو نسیم جانی و بهار دل ، بی تو گردد خزان
محفل ذکر تو داده آبرو ، بر زمین و زمان
ای به مُلک ِ جان ما امیر     از کرامت دست ما بگیر
دل به الطاف تو بستیم     سر راه ِ تو نشستیم
یا حسن ای گل زهرا
******
جان فدای صبر بی نهایتت ، ای مرا نور عین
صلح تو برای حفظ دین حق ، چون قیام حسین
ای صفابخش ِ هر انجمن    اَلدَّخیلُک یا امام حسن
حاجت دلم همینه         به زودی بیام مدینه
یا حسن ای گل زهرا
********
منبع: حسینیه نوحه

شاعر : حاج امیر عباسی

جانم حسن حسن
ای جان و جانانم حسن
نخل ولا را ثمری ، دخت نبی را پسری
از قدمت ماه خدا ، گرفته نور دگری
******
لطف و کرامات تو را ، حدّ و نهایت نبود
کار تو در وادی حق ، به جز عنایت نبود
******
بی سر و سامان توایم ، ای گل زهرا یا حسن
جُزو ِ گدایان توایم ، ای گل زهرا یا حسن
******
خانه ی زهرا و علی ، لاله فشان شد ز شعف
از افق نور خدا ، سر زده خورشید شرف
******
از قدم خیر حسن ، جلوه شده قرص قمر
فاطمه مادر شده و ، شیر خدا گشته پدر
******
نور رخت سر زده از ، وادی سَینا یا حسن
سائل در گاه تو ایم ، اُنظُر اِلینا یا حسن
 ******
ما به تو عبدیم ز قدیم ، معنی رحمان و رحیم
بسته ایم آقا دل خود ، به بذل دستان کریم
******
هر که شود خاک رَهَت ، دُرّ دو عالم بشود
هر که شود بر تو اسیر ، حُرّ دو عالم بشود
******
ای شرف ارض و سما ، ای قمر ماه خدا
کن تو دعا تا که شویم ، اهل مناجات و دعا
 ******
ای به مدینه حرمت ، قبله گه اهل ولا
کن تو دعا تا که شود ، روزی ما کرببلا
********
منبع: حسینیه نوحه

شاعر : حاج امیر عباسی

آتش از مهر تو می گردد گلستان یا حسن
خار را فیض تو سازد لاله باران یا حسن
گر نسیمی از سر کویت وزد سوی جحیم
ناز در محشر کند بر باغ رضوان یا حسن
نی عجب کز شعله خیزد لاله در دامان حشر
گر برد نام تو را در نار، شیطان یا حسن
نیست هرگز دفتر اوصاف تو پایان پذیر
گرچه آید عمر این عالم به پایان یا حسن
از دو قرص نان بود کمتر به چشمش مهر و ماه
هر که گردد بر سر خوان تو مهمان یا حسن
هر که بی مهر تو دعویّ مسلمانی کند
کافرم خوانم اگر او را مسلمان یا حسن
گر کند روزی هزاران ختم قرآن دشمنت
نیست غیر از دشمن قرآن به قرآن یا حسن
تو کریم اهل بیتی ای کریم اهل بیت
عالمت یکسر گدا بر باب احسان یا حسن
دشمنت کز دشمنی در پیش رو دشمنام داد
شد خجل از جودت ای دریای غفران یا حسن
طاعت کونین اگر آرند روز حشر خلق
نیست با یک ذرّه از مهر تو میزان یا حسن
دشمنت در آتش قهر خدا سوزد چنان
کز عذابش می شود دوزخ گریزان یا حسن
تربتت بی سقف از آن باشد که در هر بامداد
بوسه بر قبرت زند مهر فروزان یا حسن
مدح تو ای پاکتر از آیه ی تطهیرهم
ناید از دست من آلوده دامان یا حسن
از مزار بی چراغت می‌دمد هر صبح و شام
بر دل اهل تولّی نور ایمان یا حسن
خاک گَرد حائرت یا گَرد راه زائرت
درد بی درمان عالم راست درمان یا حسن
گر شوم بهر گدائی ساکن باب البقیع
می فروشم ناز بر مُلک سلیمان یا حسن
صلح تو کم نیست در تاریخ از جنگ حسین
بلکه شد این جنگ را آن صلح بنیان یا حسن
صلح و جنگ و صبر و فریاد و سکوت و مهر و قهر
تا قیامت از تو می گیرند فرمان یا حسن
اولیا با صلح تو تا صبح محشر سرفراز
انبیا از صبر تو ماتند و حیران یا حسن
مصطفی از کودکی بوسیده لب های تو را
در دهانت رازها می دید پنهان یا حسن
گه به دوش و گه به زانو گه به گردن گه به پشت
گاه در بر می گرفتت خوش تر از جان یا حسن
گفت پیغمبر که هر چشمی بگرید در غمت
نیست در روز جزا آن چشم گریان یا حسن
دوست دارم چون چراغ لاله سوزم در بقیع
آب گردم شمع سان در آن بیابان یا حسن
دوست دارم روی بگذارم به روی تربتت
گرچه مانع می شود خصم تو از آن یا حسن
دوست دارم ماهی دریا شوم تا از غمت
بحر را پیچم به هم مانند طوفان یا حسن
هر کسی از دشمنان آزار بیند لیک تو
دیده ای از دوستان رنج فراوان یا حسن
گرچه عمری با جفای همرهانت ساختی
سوختی هر روز چون شمع شبستان یا حسن
روز و شب خون شد دلت تا همسرت شد قاتلت
ریخت در کامت شرار زهر سوزان یا حسن
جعده جغدی بود و در گلخانه ی زهرا نشست
باغبان را کشت تنها در گلستان یا حسن
آنچه تو از یار دیدی دشمن از دشمن ندید
ای غریبِ خانه، ای مظلوم دوران یا حسن
چون غریبان در وطن جان دادی ای جان جهان
شد وطن در ماتمت شام غریبان یا حسن
با که گویم بر سر دوش عزیزان جای گل
جسم بهتر از گلت شد تیر باران یا حسن
گرچه ممکن نیست با گفتار، شرح غربتت
غربتت از تربتت باشد نمایان یا حسن
گر دهد مهلت عدو «میثم» کند قبر تو را
لاله باران با دو چشم اشک افشان یا حسن

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

درب دل می ‏زنم به نام حسن
سائل تشنه ‏ام به جام حسن
رب رحمت به روى دل وا شد
شد به کام دلم کلام حسن
می رسانم به اهل صوم و صلاة
در بهار خدا، سلام حسن
در شب چارده نمایان بین
نه فلک جلوۀ تمام حسن
باز دل ها شد نمک گیرش
این بود عادت مدام حسن
سفره دار مدینه را عشق است
بذل و جود و کرم مرام حسن
افتخارم  همین که در خلقت
نام من ثبت شد غلام حسن
ذکر خیرش نه حرف امروز است
از ازل شیعه شد به دام حسن
صلح او را قیام  صبر بخوان
در سکوت و سکون قیام حسن
پر ز خون کاسه جهان بى او
بى ستون است آسمان بى او
نه حیاتم بدون او تأمین
نه مماتم بدون او تضمین
نه نمازم بدون او مقبول
نه دعایم بدون او آمین
نه جهادم بدون او پیروز
نه زکاتم بدون او تحسین
نه صیامم بدون او افطار
نه قیامم بدون او تمکین
نه تولى بدون او ممکن
نه تبرى بدون او تدوین
نه نمک بى ولایتش خوش طعم
نه شکر بى محبتش شیرین
نه نگاهى بدون او مشروع
نه صداقى بدون او کابین
نه جنانى بدون او در کار
نه جهانى بدون او تأمین
نه ریاضت بدون او توفیق
نه سعادت بدون او تبیین
عالم آشفته بى تولایش
آدم آورده سجده بر پایش
دلبر آشناى دیرینم
برده دل را ز عهد پیشینم
دردمند طبیب دوّارم
او دهد از مدینه تسکینم
آن کلیم آن مسیح آن یوسف
کرده وادار او به تمکینم
دین من مجتبایى الاصل است
حسنى مذهب است آئینم
دین اگر بى حسن شود عرضه
نه مسلمان نه شیعه، بى دینم
چهره ‏اش را به ماه انگارم
جلوه‏ اش را اله می ‏بینم
آفتاب هزار منظومه
خنده‏ اش چلچراغ تزئینم
نمکین مشرب و شکر شکن‏ است
مست از آن جام شور و شیرینم
گر که از هیبتش بپا خیزم
خون شوق از ولایتش ریزم
سیرت او نمونه ی حیدر
صورت او شبیه پیغمبر
آنکه ممدوح حىّ سبحان است
وصف او را کجا و صد دفتر
نام او را خدا حسن بنهاد
که گلش خلق شد به حُسن نظر
چه حسن؟ پَروَرَنده ی احسان
چه‏ حسن؟ حُسن سیره‏ اش محشر
.خُلق را استوانه ی تقوى
خَلق را پشتوانه ی کوثر
جمع حُسن صفات زهرایى
مجتمع در وجود این سرور
از چنان خانواده ی پاکى
باید این گل چنین شود اطهر
نور او اظهر من الشّمس است
مهرش اکسیر جان و جان پرور
سرور انبیاست دلدارم
یوسف اولیاست دلدارم
چونکه وقت نماز می ‏آید
از صلاتش فراز می ‏آید
یارب از بس ‏ملیح و خوش‏ بالاست
در نظر سَروِ ناز می ‏آید
دیدگانش سیه، رُخش اَبْیَض
اَبروانش تراز می ‏آید
قامتش را شمایل محراب
سجده‏ اش را جواز می ‏آید
نور پیشانى اش چو مه ساطع
قمرش پیشواز می ‏آید
گردنش نقره‏ فام، لعلش سرخ
صحبتش دلنواز می ‏آید
گونه‏ هایش سپید و دندان دُرّ
صوت او خوش نواز می ‏آید
به قدومش عقیقه داد پدر
دلرباى حجاز می ‏آید
یاد طاووس جنّت افتادم
یوسف چاره ساز می ‏آید
همچو مهدى نگار من حسن‏ است
طالع آسمان بخت من است

شاعر : محمود ژولیده

دلدار سرای فاطمه می آید
ممدوح خدای فاطمه می آید
هركس كه ثنای حسنش را گوید
مرضیِ رضای فاطمه می آید
×××
خاتون جنان پسر به دنیا آورد
خورشید حرم قمر به دنیا آورد
هركس حسنی است با علی می گوید
زهرای نبی جگر به دنیا آورد
×××
این مژده ز عرش كبریا می آید
گویند امام مجتبی می آید
هر لقمه ز احسانِ حسن روزی شد
از خوان علی مرتضی می آید

شاعر : محمود ژولیده

آقاي من ديونتم پس خوش به حال من
رخصت بده پس کي ميشه وقت وصال من
عشقت تو دلم از قديمه
راهت صراط المستقيمه
فخرم اينه آقام کريمه
جام عشقتو سر ميکشم       با تو تا خدا پر ميکشم
يا حسن 3 آقام آقام حسن

طوفان ميشه تو قلب من با يک نظر تو
دل بردن از يزدان شده آقا هنر تو
وقتي مددي ميشه لازم
اسمت تو دلم ميشه حاکم
دعوت کن ازم جون قاسم
هر کي داره دلبر بياره         رو  پاي آقام سر بزاره
يا حسن 3 آقام آقام حسن

ذکر حسن بر لب ميشه شيرين تر از عسل
مست دلم با ذکر تو نام آور جمل
اومد تا قيامت بپا کرد
آقام جملُ کربلا کرد
اونجا راضي قلب خدا کرد
دلبر دل فاطمه اي         مرجع مه علقمه اي
يا حسن 3 آقام آقام حسن

شاعر : رضا تاجیک

تمام شهر مدينه ستاره باران شد          نسيم آمد و دل مست عطر رضوان شد
ز آسمان شده نازل دوباره يک قرآن        که نقل مجلس خوانندگان قرآن شد
به روي دست پيمبر نظر بيندازيد                 هنرنمايي دست خدا نمايان شد
کسي به دين پيمبر اگر که شکي داشت   فقط به پاس تماشاي او مسلمان شد
رسد ز کعبه براي خلائق گمراه
طنين اشهد ان حسن ولي الله
خدا به دست علي بوتراب مي بيند        علي به جام نگاهش شراب مي بيند
نگاه حضرت جبريل قاصد قرآن              به رحل پاي پيمبر کتاب مي بيند
قسم به قطره ي باران ديده ي زهرا          هرآنکه داده عذابش عذاب ميبيند
عدو به معرکه ي جنگ خيره استاده       در آسمان شجاعت عقاب مي بيند
براي آنکه شود نازل افضل برکات
نثار روي درخشنده ي حسن صلوات
کتاب حسن حسن را مولف الله است   حسن امير دل است و حسن يدالله است
حسن به عالم امکان فقط يکي باشد           زمان خواندن آيات قل هو الله است
ز لطف حق تعالي حسن امير من است          لبم هميشه معطر به حسبنا الله است
ز حکمت حسني پروریده شد عباس   دليل آن فقط اين شد که غيرت الله است
امير بي مثل در جزيره اي مولا
امام دوم اهل عشيره اي  مولا
خدا به عبد کريمش ارادتي دارد                  نگاه عاشق مولا حکايتي دارد
ميان شهر مدينه هميشه معروف است       سراي او که غذاهاي حضرتي دارد
بدون آنکه بگويي تو مشکلت حل است       بداند او که گداي خجالتي دارد
اگر چه مرد کريم است و مهربان بوده        ولي براي عدويش صلابتي دارد
رسيد مصرع آخر و قطعه جالب شد
فقط ولادت او بود روزه واجب شد
قرار سينه و سنگ صبور زينب بود    حسن اميد وحسن شوق وشور زينب بود
قيام قد حسن تازه دست برسينه             فقط به خاطر يمن حضور زينب بود
شبي که زائر مادر شده به نيمه ي شب     رخ حسن چو چراغ عبور زينب بود
و ارث هيبت احمد ميان چشمانش          همين نشان و دليل غرور زينب بود
ترانه ي دل زينب حسن حسن بوده
هماره عاطفه بر لب حسن حسن بوده
جمل شد و حسن و وعده گاه جولان شد    در آن ميانه حسن پهلوان ميدان شد
علي به دست حسن داد قبضه ي شمشير     همه مشاهده کردند وقت طوفان شد
همين که او به رجزهاي عشق پايان داد    سپاه عايشه در گرد و خاک پنهان شد
در آن زمان که چهار پاي سرخ مو ببريد   پسر به جاي پدر بود و شير يزدان شد
شتر و راکب آن پيش مجتبي به سجود
و ناله زد که خدا کاش حيدر آمده بود
اگر چه خوي حسن خوي حيدري بوده      ولي شجاعت او ارث مادري بوده
براي عالميان بين جنگ ثابت شد           حسن عجب يل شير و دلاوري بوده
بگرد در همه دنيا ببين کدامين دل               اسير عشق چنين ماه دلبري بوده
چرا ميان خلائق غريب و بي کس بود        به دوش او که عباي پيمبري بوده
خدا بيا و اسير شميم ياسم کن
بيا به برکت امشب حسن شناسم کن
شما معلم درس وفاي عباسي                   به دست تو متبرک لواي عباسي
ز قبل آنکه شود سينه چاک عشق حسين        تو مرجع همه کاره براي عباسي
اگر که او به شکيبائيش دوام آورد               تو اسوه ي عمل کربلاي عباسي
ز بس که پيش تو سر خم نموده،نه،هرگز   نرفته عکس تو در ديده هاي عباسي
چنان ز عشق توعباس ميشود بي تاب
که بي اجازه و امر تو او ننوشد آب
شما امام زمان حسين مي باشي               شهادتين اذان حسين مي باشي
تو نسل پاک امامت سپرده اي بر او      شما گذشته ز جان حسين مي باشي
براي کرببلا قاسمت فرستادي              چرا که دل نگران حسين مي باشي
تو گفته اي نشود روز مثل روز حسين   تو جزء سينه زنان حسين مي باشي
به کربلا ز زبان غيور عبدالله
صدا زدي که خدا جان فداي ثارالله
غريب دوم شيعه به روزگاري تو           شبيه ابر بهاري درآن دياري تو
تمام عقده دل بين گريه ها اين شد   بميرم اي همه عشقم، حرم نداري تو؟
به پيش مادرتو سر به زير مي آيم       چرا که زنده ام آقا و بي مزاري تو
هنوز قبر تو خاکيست از همين پيداست   هنوز از محن کوچه سوگواري تو
به ديدنت برسم گر نظر بيندازي
فقط به نيت معماري و حرم سازي

شاعر : رضا تاجیک

خورده گره عنان دل خسته با کریم          ماها گدای پشت دریم و شما کریم
عمری ز دست رحمت تو دانه می خوریم     ما یاکریم بام تو هستیم یا کریم!
ماهم خورشیدم               تویی کوه امیدم
به عشق تو دل بستم     تویی اصل توحیدم
حسن خیر العمل؛ حسن مرد جمل
حسن روی لبم سرود احلی من عسل
حسن ...

دل را فقط برای حسن آفریده اند          اصلاً مرا گدای حسن آفریده اند
(آن پرچمی که دست علمدار کربلاست    از گوشه عبای حسن آفریده اند)
موج دریاییم        همه مست و شیداییم
تمام ما مدیون        حسن ابن الزهراییم
به دل تاب وتبه؛ به ما میده هبه
فقط ولادت آقاست که روزه واجبه
حسن ...

آن لحظه که به روی زمین پا نهاده ای      ذکر همه شده چقدر فوق العاده ای
روی کتاب مدحت تو حک نموده اند         تو مادری ترین پسر خانواده ای
نور حاجاتی          علمدار ساداتی 
مدینه تو معروفی   که بانی خیراتی
شب نیمه ی ماه؛ شدی نور اله
اباالقاسمی و آقا اباعبدالله
حسن...