چت انقلابی

اگر دقت کنیم تمام کسانی(کسانی که قصد و قرض و هدفی جز اهداف انقلاب دارند)که در ان زما فعالیت داشته اند الان برای خود دستگاهی دارند و زیر مجموعه خود (ذینفع - خانواده دوست و اشنا)را رشد می دهند

 

اگر ولایت فقیه نبود نه تنها انقلاب اسلامی ایران پیروز نمی شد بلکه در دست گروه های مختلف ضد اسلامی و ملی گراها قرار می گرفت و مجددا کشور را تقدیم آمریکا می کردند.

سلام نه طبیعتا اینجوری نیست وقتی کودتا میشه یعنی نقض قانون شما

دوست من تمام کسان؟؟؟ خلخانی هم از اون کسان هست ؟ منتظری چی ؟

اینکه الآن هستند مهم نیست مهم اینه که چه دستگاهی دارند چی رشد می دهند . خیلی هاشون که بجای رشد دارن تیشه به ریشه انقلاب می زنند.

اگه تو اون دوران انقلاب بودیم دوست داشتیم در چه سمت یا پستی بودیم ؟

و چیکار می کردیم بعنوان یه انقلابی دارای قدرت تأثیر ؟ یا شاید دوست داشتیم انقلاب در چه مسیری می بود؟

 

دوستان منظور از پست همون جایگاه هست که قطعا هر جایگاهی هم مذموم نیست که همه میگن هیچ پستیو دوست داریم ناشناس بمونیم

من دوست داشتم اون زمان بودم اگه لیاقت شهادت داشتم شهید میشدم اگرم نه دوست داشتم مثل خیلی از بسیجی ها تو سازندگی کشورم نقش ایفا کنم .

از بابت مسیر انقلاب هم مسیرش درست بوده ولی بایستی از ابتدا جلوی خیلی کجروی و تکروی ها گرفته میشد . که اگه این کار میشد کار به جام زهر نمی کشید . اگه تو ارگان های نظامی بودم دست از سرپیچی امام میکشیدم و مجبورشون نمی کردم به پذیرش قطعنامه . اگه بودم بهونه های الکی نمیگرفتم که ما مثلا باید سلاح لیزری داشته باشیم تا جنگ رو ادامه بدیم . ملت 8 سال دست خالی جنگیدن بعد سال 68 یه عده ای میگن فلان سلاح و فلان تجهیز رو میخوایم حالا که همه چیز به نفع ما بود چرا پذیرش ...

اگه بودیم باید سمت هایی که فساد داخلشون بود رو دست می گرفتیم و درستشون می کردیم .

سلام. به نظر بنده، ارزشمند است که به عنوان یک فرد کاملاً عادی، بدون سمت و سو، تحت اختیار و انتخاب خود، به دور از چاپلوسی و نفاق، و به دور از هر گونه افراط و تفریط، دوشادوش سایر اقشار (بسیجی، غیر بسیجی، معلم، کارگر و ...) با تمام عشق و ارادتی که به کارِ عظیمِ نشرِ خوبیها و زدودنِ تاریکیها داشتیم، همراه و همیارِ امام و ملتِ مجاهد می شدیم.

خب مسلما کسانی که برای انقلاب زحمت کشیدند و از اول انقلاب بودند بهتر میدونستند که هدف انقلاب چی بوده.

تلاش اونها و مدیریت اونها نبود شاید خیلی از جاها در کار انقلاب اشکال ایجاد میشد.

البته‌همه بدون اشتباه هم نبودند

مثال ساده یک مجموعه ی کوچیک‌ رو در نظر بگیرید. 

چند نفر کاری رو برنامه ریزی میکنند.‌پروژه ساختمانی، یا امثال اون.

از دیگران هم کمک میگیرند.

ولی مسلما کسانی که از اول پروژه رو پایه ریزی کردند بهتر از عهده ی اداره اون برمیان.

این درست نیست که توقع داشته باشیم افرادی که زمانی مدیریت اصلی بحران های انقلاب رو داشتند به خاطر اینکه نباید دنبال سود از انقلاب باشند کلا اسمی ازشون برده نشه.

یه وقتایی هم ما عجب توقعاتی داریم!

تا کسی بر اساس تلاشش به جایگاهی میرسه میگیم سهمشو از انقلاب گرفت.

همه توقع دارند  افرادی که زمانی طلایه دار انقلاب بودند الان برن تو‌خونه بشینن و هیچ‌جا اسمشون نیاد!

بله سواستفاده از منصب درست نیست ...

 

بنام خدا

بنده در آن دوران بودم و البته در سنین جوانی ، بیاد دارم که از اواخر سال 55 که در انستیتو تکنولوزی یزد(در رژیم قبل برای گرفتن فوق دیپلم فنی باید دو سال بعد از دیپلم در انیستیتو تکنولوزی در س می خواندیم) مشغول تحصیل بودم دائما با مدیر که از سرسپرده های ساواک بود درگیر بودیم زیرا در هر فرصتی بر دیوارها شعار می نوشتیم و یا عکس های شاه را که در کلاسها بود وارونه و پاره می کردیم و یا اطلاعیه های امام را بین دانشجویان توزیع می کردیم و کار بجائی رسید که تعدادی از ما را از امتحانات خرداد سال 57 که آخرین ترم ما بود محروم کردند. بهرحال تا انسان در یک موقعیت و زمان خاص قرار نگیرد نمیتواند قضاوت و نظر صحیح و دقیقی داشته باشد که اگر بود چه می کرد البته حدس زدن اشکال ندارد.داشتن پست و مقام در دوران قبل برای کسانی که مبارزه میکردند نه تنها بد نبود بلکه خوب هم بود و میتوانستند از این طریق کمک خوبی  برای آماده سازی و هموار کردن راه پیروزی انقلاب باشند و  البته بودند افرادی که پست و مقام بلای جانشان شد و به هلاکت رسیدند.

اما اینکه چکار می کردیم؟ باید بگویم اکثریت مردم گوش به فرمان رهبری و امام خمینی بودند و هراندازه توان داشتند برای کمک به همدیگر و انقلاب در کف اخلاص گذاشتند شاید باورش کمی سخت باشد که بگویم چقدر دلهای مردم به هم نزدیک شده بود و مردم با هم مهربان و صمیمی شده بودند و بجرات میتوان گفت بجز یک عدع خاص سردمدار رژیم بقیه مردم یکپارچه و یکدست شده بودند و هیچ فاصله ای بین مردم وجود نداشت و همه تغییر کرده بودن و همین تغییرات باعث شد که وعده الهی خداوند که در قرآن فرموده: هیچ تغییری ایجاد نمی شود مگر اینکه مردم انفاس خود را تعییر دهند بوقوع پیوست و رژیم تا دندان مسلح در مقابل مردم و رهبری امام به زانو درآمد.

اما در مورد اینکه دوست داشتیم انقلاب در چه مسیری می بود؟ باید بگویم تنها و بهترین مسیر همین مسیری بود که امام ترسیم نموده بود و مردم هم در آن قرار گرفتند و اگر غیر از این بود شاید به انحراف کشیده می شد و یا اتفاقات دیگری پیش می آمد که اظهار نظر در مورد آن بی حاصل است.

در همه دنیا فبل و بعد از انقلاب مردم به چند گروه خوب و بد و میانه تقسیم میشوند و اینکه افرادی پیدا شوند که از موقعیت خودشان سوء استفاده کنند همیشه بوده و تا قیامت هم خواهد بود و البته مردمی که تا پای جان برای پیروزی انقلاب همت کردند و حتی جانشان را تقدیم کرده و می کنند لذا نمیتوان انتظار داشت که همه خوب باشند و انشاء الله در حکومت امام زمان (عج) این اتفاق خواهد افتاد که سراسر عالم یکپارچه تحت فرمان ولی عصر قرار گیرند.

سلام. صبح بخیر؛

یه عالمه حرف نوشتم، آخر هم از بین رفت،با این سرعت سایت! اه. پستا ارسال نمیشه. تمام پستام پرید. 

انقلاب بعداز کودتاه محقق می شود

طبیعیطا مانع از سر راه برداشته می شود

این اشتباه است که فکر کنیم با یک کل بهار خواهد امد

اعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

 

عامل کودتا نارضایتی اگثریت بر اقلیت است

تاثیر انقلاب بر دین داری مردم جهان- ۴

«روبین وود زورث کاریس»، خبرنگار آمریکایی، در تشریح جریان ملاقات خود با امام خمینی (ره) در جماران در کتاب «زیباترین تجربه من» می نویسد: 

«زمانی که امام خمینی (ره) از در وارد می شد احساس کردم که از لابه لای آن گردبادی از نیروی معنوی وزیدنگرفت. گویا در ورای آن عبای قهوه ای، عمامه مشکی و ریش سفید روح زندگی جریان داشت؛ به طوری که همهبینندگان را محو تماشای خود کرد. در آن هنگام حس کردم که با حضور او همه ما کوچک شده ایم و گویا در سالنکسی جز او باقی نمانده است.

آری او بارقه ای از نور بود که در قلب و روح همه حضار رسوخ کرده بود. او تمام معیارهایی را که گمان می کردممی توانند مرا در تعریف و ارزیابی شخصیت و مقامش یاری کنند، در هم شکست. او با حضور خود آن قدر در ماتـأثیر گذارد که احساس کردم تمام روح و جسمم را فرا گرفته است.

… زمانی که بر روی صندلی خود نشست، احساس کردم که نیرویی از وجودش ساطع می شود؛ نیرویی بسانیک گردباد که اگر با دقت نگاه می کردی در می یافتی که نوعی آرامش مطلق در درون آن نهفته است. چرا کهامام خمینی (ره) بسیار جدی و استوار و مسلط بود.

در عین حال او را آن چنان ساکت و آرام می یافتی که گویی نیرویی ثابت و استوار در درون او جریان دارد و البته ایننیرو همان چیزی است که رژیم سابق ایران را به یک باره برچید. حال آیا چنین شخصیتی می تواند یک فرد عادیباشد؟ … من تاکنون هیچ یک از مردان بزرگ را برتر از این مرد و یا نظیر او ندیده ام.

… کمترین چیزی که می توانم بگویم این است که گویا او یکی از انبیای گذشته است و یا این که او موسایاسلام است و آمده تا فرعون کافر را از سرزمین خود براند.»