مشاعره رضوی

تا که آن شاه کند میل به قربانی من

سر خود بر کف و دل غرق دعا دارم من

نقاره‌های گنبد مولا رضا غروب

آهنگ حج واجبه انگار می‌زنند

 

هزار حنجره فریاد؛ یا رضا مددی

پرم ز ظلمت و بیداد؛ یا رضا مددی

 

خراب لحظه پرواز گِرد گنبد زرد

دخیل پنجره فولاد؛ یا رضا مددی

 (:  یک شعبه ز مشهد شما شد این دل

یعنی که مرا تو کرده ای باز خجل  :)

لبریز دلم ز معرفت از این زندگی

چون در پناه توام یا ثامن الحجج

جواد آمده از ره به دیدن پدرش                          چه خوب مزد رسالت به مصطفی دادند

در جشن پایکوبی تنبورهای مست

در بزم میگساری انگورهای مست

 

نور خدایی تو چه اعجاز کرده است!

هو می کشند دوروبرت کورهای مست

 

شیرینی ولای شما چیز دیگری است!

این را شنیدم از لب ِ زنبورهای مست

 

دارد تمام شهر به دیوار می خورد!

درپیش ِ چشم قاصر مأمورهای مست

 

ازاین به بعد حرف خدایی نمی زنند

با دیدن جلال تو،منصورهای مست

 

 

 

 تا بت پرست کعبه ی خال شما شدم

 زاهدترین خلیفه ی ملک خدا شدم

 

از زیر قبه ی تو به معراج می روم

 دیوانه وار در پی حلاج می روم

 

من که یک سال پیاپی نگهم سوی شماست
نرسیدن به ضریحت به خدا حقم نیست

همه امّید حیاتم، نفسی دیدن توست
باورم نیست حرم قسمت امسالم نیست

السلام علیک یا ایها الرئوف

 

تـو مـثـل مـاه تـابون مى درخشى		ز استـان خـراسـون مـى درخشى
تـو خـورشـيـدى و نـورت آفتابه		دل دشـمـن ز نـورت در عـذابـه

هر که صید توست دیگر در قفس محبوس نیست

در گل ایرانیان خاکی بغیر از طوس نیست

تيرگی انبوه شـد پشت سحـر
صبح در آفاق شب شد دربه‌در

روزی که شیعه راضی و دلشاد می شود

روزی است که ز فاطمه امداد می شود

مشرق زمین به یمن رضا می شود بهشت

باب الجواد مرکز ارشاد می شود

درماندگان ما به کجا داشتند امید
کشور اگر ز لطف تو دارالشفا نداشت
از سربلندی حرمت مدعی شدیم
بی تو وگر نه مملکت این ادعا نداشت

صلی الله علیک یا ایها الرئوف

 

تو را با نام آهو می شناسند

رضای حضرت هو می شناسند

تمام رعیت ملک عظیمت

به نام شاه خوشرو می شناسند

دل همیشه غریبم هوایتان کرده است

هوای گریه پایین پیاتان کرده است

و گیوه های مرا ردٌ پای غمگینت

مسافر سحر کوچه هایتان کرده است