زبان و گفتار در نهج البلاغه
16. اهانت به شخصيت
هانت عليه نفسه، من أمّرَ عليها لسانَه.
كسى كه زبانش را امير خود كند، شخصيت خود را کوچک شمرده است.16
17. رابطه عقل و گفتار
من أكثرَ أهجرَ، و من تفکر أبصرَ.
هركه پُر گويد هذيان گويد و هر كه انديشه كند بينا گردد.17
18. تفاوت راستگو و دروغگو
الصادق على شفا مَنجاة و كرامة، و الكاذب على شرَف مَهواة و مَهانة.
راستگو در آستانه نجات و بزرگوارى است و درغگو در لبه پرتگاه و خوارى.18
19. ثمرات خاموشى
بكثرة الصَمت تكوّنُ الهيبة.
با خاموشى بسيار، هيبت و شكوه در آدمى پديد مى آيد.19