اشعار دفاع مقدس

السلام ای خاکریز جبهه ها 
نام سبز تو عزیز جبهه ها
السلام ای آتش خمپاره ها 
السلام ای جسم پاره پاره ها
السلام ای عشق بازان صبور 
السلام ای خاک گرم بدر و هور
روی خاک لاله ها پرپر شدند 
بچه های کاروان بی سر شدند
نام تو پر شور از نام شهید 
سبز شد گام تو با گام شهید
آه اینجا خاک تو از یاد رفت 
لحظه های پاک تو از یاد رفت
ما که غرق زندگانی بوده ایم 
دور از بحر معانی بوده ایم
ما فقط بر سینه و سر می زنیم 
کاش روزی تا خدا پر می زدیم
ما کجا آن خاک نورانی کجا 
ما کجا آن دشت روحانی کجا
ما کجا و خیمة صحرا کجا 
ما کجا و گریة شبها کجا؟
می شود تا آسمان ها پر کشید 
می شود آیا شهادت را خرید؟
می شود با هر شقایق راز گفت 
بال و پر وا کرد و از پرواز گفت؟
می شود آیا دوباره مست شد 
بار دیگر بی سر و بی دست شد
کاش می شد داغ ها را یاد کرد 
نام سرخ لاله را فریاد کرد
ای خدا این خفته را بیدار کن 
لحظه ای از عشق برخودار کن
عشق بیدار است پس بیدار شو 
با شهیدان خدایی یار شو
آنچه می بینید هرگز عشق نیست
حال می گویم برایت عشق چیست
عشق یعنی « حاج همت »، « باکری » 
عشق یعنی « رستگار » و « باقری »
عشق یعنی « قاسم دهقان » ما 
عشق یعنی « مصطفی چمران » ما
عشق یعنی پر زدن با « بردبار » 
« مصطفی گلگون » ما شد روی دار
عشق یعنی چون « علمدار » شهید 
عشق یعنی مثل « عمار » شهید
عشق یعنی مثل « خوش سیرت » شدن 
رهسپار وادی غربت شدن
عشق یعنی مثل « طوقانی » شدن
موج ناآرام و طوفانی شدن

با تو می گویم تو ای زیباترین 
ای همیشه یاور مردان دین 
ای زن ای اعجاز حق یار شفیق 
ای ولایت را تو تنهاتر رفیق 
ای شهید ای زن تو ای همراه درد 
آشناتر با هوای سرد سرد 
ای که رفتی بال در بال خدا 
تا رها گردی از این دیر فنا 
ما گرفتاریم در طوفان درد 
تو ندیم لایق مردان مرد 
ای که بی منت خدا جستی و بس 
از خلایق دست ها شستی و بس 
مرده می داند تو را خلق زبون 
لیک فرموده خدا « هم یرزقون » 
این شهیدان زنده در قرب حق اند 
معنی ایثار و فضل مطلق اند 
باید اول قلب را صافی کنیم بعد از آن شایسته ی کافی کنیم 
نرخ بالاتر در این سودا دل است 
شرط اصلی بهر انسانه ها دل است 
جسم خاکی را قفس پنداشتی 
پر کشیدی لاله ها انباشتی 
این قفس را خود شکستی عاقبت 
با ملایک هم نشستی عاقبت 
رفتی و آسوده از بار گناه 
ما بنا کردیم انبار گناه 
حرف ماندن سبز و رفتن سبز را 
با خدا تکرار کردی هم صدا 
ای شهید مادر ای نور برین 
با تو می گویم تو این زیباترین 
از تو گفتن را زبانی لازم است 
تیر چشمت را کمانی لازم است