ایام ماه مبارک درمحضر امام محمد باقر (ع)

بنام خدا

هشام بن سالم نقل روایت مى‏نماید و مى‏گوید: ما هشت نفر از رجال در محضر حضرت ابى جعفر امام باقر (علیهما السلام) بودیم، پس سخن از رمضان به میان آوردیم.
فقال علیه السلام: لا تقولوا هذا رمضان، و لا ذهب رمضان و لا جاء رمضان، فان رمضان اسم من اسماء الله عز و جل لا یجیى و لا یذهب و انما یجیى‏ء و یذهب الزائل و لكن قولوا شهر رمضان فالشهر المضاف الى الاسم و الاسم اسم الله و هو الشهر الذى انزل فیه القرآن، جعله الله تعالى مثلا و عیدا و كقوله تعالى فى عیسى بن مریم (علیهما السلام) و جعلناه مثلا لبنى اسرائیل. (1)

امام علیه السلام فرمود: نگوئید این است رمضان، و نگوئید رمضان رفت و یا آمد، زیرا رمضان نامى از اسماء الله است كه نمى‏رود و نمى‏آید كه شى‏ء زائل و نابود شدنى مى‏رود و مى‏آید، بلكه بگوئید ماه رمضان، پس ماه را اضافه كنید در تلفظ به اسم، كه اسم اسم الله مى‏باشد، و ماه رمضان ماهى است، كه قرآن در او نازل شده است، و خداوند آن را مثل و عید قرار داده است همچنانكه پروردگار بزرگ عیسى بن مریم (سلام الله علیهما) را براى بنى اسرائیل مثل قرار داده است.

1- بحار جلد 96، ص 376، طبع اسلامیه

حضرت امام محمد باقر (علیه السّلام) می فرمایند:

اسلام بر پنج رکن پایگذاری شده است : نماز٬ زکات٬ روزه حج٬ ولایت٬ و در هیچ چیز به اندازه ولایت توصیه و تاٴکید نشده است.

منبع : اصول کافی

به خدا سوگند٬ شیعه ما نیست مگر آن کس که از خدای پروا کند و از وی فرمان برد٬ و اینان شناخته نمی شوند مگر به تواضع٬ خشوع٬ ادای امانت٬ زیادی یاد خدا٬ روزه٬ نماز٬ نیکی به پدر و مادر و رسیدگی به همسایگان مستمند٬ زمین گیر٬ و بدهکاران و یتیمان٬ و نیز راستگویی در سخن٬ تلاوت قرآن و باز داشتن زبان از مردم جز نیکی.

منبع : تحف العقول ٣٣٨

امام باقر علیه السلام :    
 
اِنَّما شيعَةُ عَلِيٍّ ألحُلَماءُ وَ العُلَماءُ الذُّبْلُ الشِّفاهِ تُعْرَفُ الرُّهبانِيَّةُ عَلى وُجُوهِهِمْ؛  

براستى شيعيان على عليه ‏السلام بردباران و دانشورانند كه لبانشان (از تشنگى روزه دارى) خشكيده و بر چهره ‏هاشان رنگ عبادت و ساده‏ زيستى پيداست. 
                                                                     اصول كافى : ج 3، ص 332                            
  

قال الباقر عليه السلام

لا صيام لمن عصى الامام و لا صيام لعبد ابق حتى يرجع و لا صيام لامراة ناشزة حتى تتوب و لاصيام لولد عاق حتى يبر.

امام باقر عليه السلام فرمود:

روزه اين افراد كامل نيست:

1 - كسى كه امام (رهبر) را نافرمانى كند.

2 - بنده فرارى

سدير در ماه رمضان بر امام باقر عليه السلام وارد شد، امام عليه السلام به او فرمود:
اى سدير! آيا می ‏دانى كه اين شبها، چه شبهايى است؟

سدير گفت: بلى، فدايت شوم، اين شبها، ماه رمضان است، ولى منظور شما چيست؟

فرمود: آيا می ‏توانى در هر شبى از اين شبها، ده بنده را آزاد كنى؟
گفت: پدر و مادرم فدايت، مال من به اين مقدار و اين عمل نمی ‏رسد.

امام باقر عليه السلام از شمار و تعداد بندگان می ‏كاست تا به يك بنده رسيد. و بالاخره فرمود:

می ‏توانى در هر شبى، يك بنده را آزاد كنى؟
سدير پاسخ داد كه توانايى آن را ندارد.

حضرت فرمود: آيا توان آن را دارى كه در هر شبى، مرد مسلمانى را به افطار فراخوانى؟
گفت: بلى ، تا ده مرد را می ‏توانم.

آنگاه امام باقر عليه السلام فرمود: منظور من همين بود، زيرا افطارى دادن به برادر مسلمان، با آزاد كردن بنده ‏اى از اولاد اسماعيل عليه السلام برابرى می ‏كند.

حديث 1953، من لایحضرالفقیه ج 2، ص 134.