عاشقان امام حسن (ع).......

با عرض سلام وادب

این تاپیک رو بخاطر امام حسن (ع) درست کردم.راستش ایدش رو از تاپیک عاشقان امام رضا گرفتم.در این تاپیک شعر.دلنوشته و هرچیز دیگری که دوست دارید در مورد.مظلوم بقیع بنویسید.

با تشکر فراوان.

ای که چون چشمت، ستاره چشم گریانی نداشت

باغ چون تو غنچۀ سر در گریبانی نداشت

آسمان چشم تو از ابر غم لبریز بود

غیر اشک و خون دل، این ابر بارانی نداشت

سینۀ تو، میزبان داغ و درد و رنج بود

این مصیب خانه کم دیدم که مهمانی نداشت

تو همان سردار تنهائی که در قحط  وفا

غم به غیر از سینۀ تو بیت الحزانی نداشت

نی، ز تو آموخت پنهان کردن غم را به دل

گر نمی آموخت از تو، نی نیستانی نداشت

صبر تو شد چلچراغ نهضت سرخ حسین

هیچ کس مانند تو عمر درخشانی نداشت

بعد چندین سال رنج و خوردن خون جگر

زهر پایان داد بر آن غم که پایانی نداشت

تیرهای کینه وقتی بر تن پاکت نشست

چون حسینت هیچ کس حال پریشانی نداشت

روی بال قدسیان تا گلشن فردوس رفت

عاقبت سامان گرفت آن دل که پایانی نداشت

لاله ها همچون «وفائی» گریه کردند از غمت

غنچه ای در باغ هستی لعل خندانی نداشت

امام حسن علیه السلام فرمودند:

شرح حدیث:

امام حسن علیه السّلام فرمودند:

برای دریافت تصاویر سه بعدی از قبرستان بقیع به لینک زیر مراجعه کنید

http://www.ashoora.biz/3dtour/baqi.exe

http://www.aviny.com/album/mazhabi/amaken/baghi/page01.aspx

امروز چقدر دل تنگم، غصه دارم، دلم هوای مدینه کرده، می شود باز هم به شهر پیغمبر بروم؟ چقدر مدینه برای ما آشناست، وقتی وارد می شوی، احساس می کنی که مدتها در این شهر زندگی کرده ای، هیچ وقت نماز اول را از یاد نمی برم، نماز صبح بود، نماز که تمام شده بود هنوز هم باورم نمی شد که در مدینه النبی هستم، آسمان ، آسمان مدینه، آسمان مدینه بس دیدنی و بس سخن برای گفتن دارد، خدای من، وقتی نام امام مجتبی علیه السلام را می شنوم، چرا ناخوداگاه غربت را احساس می کنم.

زندگی غریبانه، شهادت غریبانه، در منزل غریب، در میان یاران غریب، در نبرد غریب،در صلح غریب، غریبتر از او می شناسی ؟ وقتی زائرانی که از بقیع چیزی نمی دانند، به زیارت ائمه بقیع علیهم السلام می روند، بهت و حیرت آنها را فرا می گیرد، باور ندارند که چهار امام همام در کنار هم چه غریبانه آرامیده اند و حتی یک سایبان هم ندارند، و ناخوداگاه آن را با مشهد مقدس مقایسه می کنند،باورش سخت است، قبول دارم، تازه وقتی آنها را با زور و غلبه از بقیع خارج می کنند و می گویند که زمان زیارت تمام شده، در پله های بازگشت به سر و صورت خود می زنند و این وضع را ناباورانه نمی پذیرند و تازه می فهمند که غربت بقیع یعنی چه ؟

بقیع را باید غربت معنا کنی، بقیع را باید غریبانه معنا کنی، بقیع را وقتی می فهمی که مانند آن پیرمرد آبادانی گریه کنی ... او یکی از زائران بود و با دردی در دل و بغضی در گلو می گفت محل هتل ما به بقیع مشرف است، دیشب بقیع را می دیدم و دنبال قبور ائمه می گشتم تا آنها را مشاهده کنم و زیارتی را از ته دل بخوانم، ولی هر چه دید زدم آنها را پیدا نکردم، چون حتی یک لامپ معمولی هم در بقیع روشن نبود تا بتوانی جایی را تشخیص بدهی، همه اینها را با اشک و آه تعریف می کرد ...

مظلومیت بقیع از روزی شروع شد که مولایمان امام حسن علیه السلام را غریبانه در آن دفن کردند، از آن زمان که پیکر مطهرش را در زمان تشیع تیرباران کردند ...

غریبتر از او می شناسی ؟

عزادار حریم آل طاها فرود آرید عمود خیمه ها را ســــــرود غم بخوانید زدیده خون فشانید


عمو دیگر زمیدان بر نگردد


سیه بر تن بپوشید دگر آبی ننتوشید


عمو دیگر نیاید


بر آن دستی که حیدر بوسه میزد لب ســـاقی کوثـر بوسه میزد


بر آن چشم و بر آن دست ز هر سو تیر و بنشست


یتیمــان راه صحـرا را بپــویید که شاید دست صقا را بجویید


پدر قدش خمیده عمو درخون تپیده


عمو دیگر نیاید


عمو دیگر زمیدان بر نگردد لب عطشان تفلان تر نگردد


سیه بر تن بپوشید دگر آبی ننوشید


کنار علقمه غم حجله بسته در آنجا مادرم زهرا نشسته


سرت را روی دامن گرفته مادر من


به پا خیز ای امید و یاور من سوی خیمه هجوم آورده دشمن


به یاریم زجا خیز در این دشت بلا خیز


عمو دیگر نیاید


عمو دیگر زمیدان بر نگردد لب عطشان تفلان تر نگردد


سیه بر تن بپوشید دگر آبی ننوشید

همه گفتند حسین و جگرم گفت حسن

سینه و دست و سر و چشم ترم گفت حسن

گوشم از بدو تولد به شما عادت کرد

مادرم گفت حسین و پدرم گفت حسن

نامتان را به کنار پدرم گفتم و گفت

ای خدا شکر که پیشم پسرم گفت حسن

بعد از این خوب تر است جای صفاتی مثل

سفره دار و پدر جود و کرم گفت حسن

زائری در وسط صحن غریب الغربا

دید تا گنبد زیبای حرم, گفت حسن...

تا که جارو زدن صحن رضا را دیدم

چشم خیس و مژه ی رفتگرم گفت حسن

قاسمت راهی میدان شد و دیدند همه

خواهری موی پریشان ز حرم گفت حسن

پایه ی نهضت خونین حسین صلح تو بود

آیه ی نهضت خونین حسین صلح تو بود

دنیای این اطراف از چندین حرم خالی است

از چار ایوان طلایی دست کم خالی است

قم،کربلا،مشهد،دمشق و سامرا عشقند

در بین اینها جای یک باب الکرم خالی است

من آب و نان سفره های تو بزرگم کرد

من یک گدایم،دست و بالم،کاسه ام خالی است

یک می دهی "صد می ستانی از کریمی،گاه

بازار این عشاق از نرخ و رقم خالی است

اینجا گداها منصب شاهانه ای دارند

اینجا مسیر عاشقی از پیچ و خم خالی است

زائر که باشی روضه هایت فرق خواهد کرد

اینجا چرا از یک ضریح خشک هم خالی است

از هرچه خالی هست این وادی قبول اما

هرگز نگو اینجا چرا از درد و غم خالی است

من کمتر از آنم که آقا شاعرت باشم

اینروزها دور و برت از محتشم خالی است

بسم الله الرحمن الرحیم

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ رَبِّ الْعالَمينَ

سلام بر تو اى فرزند پيامبر (خدا) پروردگار جهانيان

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراَّءِ

سلام بر تو اى فرزند اميرمؤ منان سلام بر تو اى فرزند فاطمه زهرا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حَبيبَ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا صِفْوَةَ اللّهِ

سلام بر تو اى حبيب خدا سلام بر تو اى برگزيده خاص خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَمينَ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللّهِ

سلام بر تو اى امين (وحى ) خدا سلام بر تو اى حجت خدا سلام بر تو اى نور خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا صِراطَ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا بَيانَ حُكْمِ اللّهِ

سلام بر تو اى راه (مستقيم ) خدا سلام بر تو اى بيان (كننده ) حكم خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا ناصِرَ دينِ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا السَّيِدُ الزَّكِىُّ

سلام بر تو اى ياور دين خدا سلام بر تو اى آقاى پاك (و منزه از هر عيب )

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْبَرُّ الْوَفِىُّ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْقاَّئِمُ الاْمينُ

سلام بر تو اى نيكوكردار وفادار سلام بر تو اى قيام كننده (به امر خدا) و امين

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْعالِمُ بِالتَّأويلِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْهادِى الْمَهْدِىُّ

سلام بر تو اى داناى به تاءويل (قرآن ) سلام بر تو اى راهنماى راه يافته

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الطّاهِرُ الزَّكِىُّ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا التَّقِِیُّ النَّقِىُّ

سلام بر تو اى پاكيزه منزه سلام بر تو اى پرهيزكار پاكدامن

السَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْحَقُّ الْحَقيقُ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الشَّهيدُ الصِّدّيقُ

سلام بر تو اى حق سزاوار بدان سلام بر تو اى شهيد راست گفتار

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا مُحَمَّدٍ الْحَسَنَ بْنَ عَلِي وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَكاتُهُ

سلام بر تو اى ابا محمد حسن بن على و رحمت خدا و بركات او

ای که تویی افضل مخلوقها

اعظمی از تمام معشوقها

تو معنی واقعی کریمی

کریمی و غریبی و رحیمی

به لوح دل تویی که شاه بیتی

رئوفی و کریم اهل بیتی

به هر زبان نام تو جاری شود

گره ز کار عالمی وا شود

اگر جهان حسین را عاشق است

حسین هم فقط تو را عاشق است

به چهره عباس کند دلبری

لیک تو داری نمک دیگری

اگر زبان در آورد قلب من

نیم حسین گوید و نیمی حسن

به این همه جود و کَرَم که داری

به حیرتم چرا حرم نداری

طلایه دار صلح و پاکی تویی

خون جگر چادر خاکی تویی

تو شاخه گل شکسته دیدی

تو باغبان دست بسته دیدی

مرد اگر دیده ز غم تر کند

راز دلش بیان به همسر کند

همسر تو نه راز دار تو بود

باعث صد گره به کار تو بود

مزار تو بسکه غریبانه است

نشان ز غربت تو در خانه است

بیچاره دستی که گدای مجتبی نیست

یا آن سری که خاک پای مجتبی نیست

بر گریه ی زهرا قسم مدیون زهراست

چشمی که گریان عزای مجتبی نیست

وقتی سکوتش این همه محشر بپا کرد

دیگر نیازی به صدای مجتبی نیست

در کربلا هر چند با دقت بگردی

چیزی به جز عشق و صفای مجتبی نیست

کرب و بلا با آن همه داغ و مصیبت

هم پایه ی درد و بلای مجتبی نیست

طوری تمام هستیش وقف حسین شد

انگار قاسم هم برای مجتبی نیست

او جای خود دارد در این دنیا مجال

رزم آوری بچه های مجتبی نیست

یا اهل العالم ما گدای مجتبائیم

ما خاک پای خاک پای مجتبائیم

آیا شده بال و پرت افتاده باشد ؟

در گوشه ای از بسترت افتاده باشد ؟

آیا شده مرد جمل باشی و اما

مانند برگی پیکرت افتاده باشد ؟

آیا شده در لحظه های آخرینت

چشمت به چشم خواهرت افتاده باشد ؟

من شک ندارم که عروس فاطمه نیست

وقتی به جان همسرت افتاده باشد

آیا شده سجاده ات هنگام غارت

دست سپاه و لشگرت افتاده باشد ؟

مظلوم و تنها و غریب عالمین است

گریه کن غمهای این بی کس حسین است

ابري شدم به نيت باران شدن فقط

مور آمدم براي سليمان شدن فقط

بايد ز گوشه چشم تو کاري بزرگ خواست

چيزي شبيه حضرت سلمان شدن فقط

بايد به شيعه بودن خود افتخار کرد

راضي نمي شوم به مسلمان شدن فقط

دنياي ديگريست اسيري و بردگي

آن هم به دام زلف کريمان شدن فقط

لا يمکن الافرار ز تير نگاه تو

چاره رسيدن است و قربان شدن فقط

در خانه ي کريم کفايت نمي کند

يک لقمه نان گرفتن و مهمان شدن فقط

اين لطف فاطمه است و عشق است تا ابد

سرمست از نواي حسن جان شدن فقط

فکري براي پر زدن بال من کنيد

من را اسير زلف امام حسن کنيد

آقا شنيده ام جگرت شعله ور شده

بي کس شدي و ناله ي تو بي اثر شده

پيش حسين سرفه نکن آه کم بکش

خون لخته هاي روي لبت بيشتر شده

يک چشم خواهرت به تو يک چشم بین تشت

تشت مقابلت پر خون جگر شده

از ناله هات زينب تو هل کرده است

گويا که باز واقعه ي پشت در شده

اي واي از مصيبت تابوت و دفن تو

واي از هجوم تير و تن و چشم تر شده

مي گفت با حسين اباالفضل وقت دفن

اين تيرها براي تنش دردسر شده

موي سپيد و کوچه و تابوت و زهر و تير

دوران غربت حسن اينگونه سر شده

يک کوچه بود موي حسن را سپيد کرد

يک اتفاق بود که او را شهيد کرد

ای مادری ترین پسر فاطمه ، حسن!

ای مجتبی ترین ثمر فاطمه ، حسن !

آن مقتدا که هیچ کَسَش اقتدا نکرد

با اینکه هست تاج سر فاطمه ، حسن!

وقتی که در مدینه غریبش گذاشتند

یعنی شکست بال و پر فاطمه ، حسن!

حتی صدای تو به سپاهت نمی رسید

یعنی شکسته شد کمر فاطمه ، حسن!

روزی که مادر تو به کوچه ز پا فتاد

چشم تو دید درد سر فاطمه ، حسن!

در ناله ها و نافله های شبش کسی

چون تو ندید چشم تر فاطمه ، حسن!

در بین اهل بیت ، خدایی خودت بگو

مثل تو کیست خونجگر فاطمه ، حسن!

چون تو کسی که چادر خاکی ندیده است

ای قامتت عصا به بر فاطمه ، حسن!

سیلی به پیش چشم تو بر مادرت زدند

دیوار بود و زخم سر فاطمه ، حسن!

زهرا اگر که شد سپر مرتضی علی

آری تویی ، تویی سپرِ فاطمه ، حسن!

الحق که از حسین تو هستی غریب تر

این غربت است ، در نظر فاطمه ، حسن!

یک یار هم کنار تو روز وفا نماند

در غربتی تو هم اثر فاطمه ، حسن!

یک عمر خونِ دل ز گلویت به تشت ریخت

ای پاره پارۀ جگر فاطمه ، حسن!