بنام خدا

دوست گرامی و  عضو محترم راسخون

ضمن تشکر از همراهی و نظر شما ، اگر ممکن هست در مورد اینکه قانون حرف اول و آخر را میزنه توضیح بدهید.

با احترام وتشکر

تحصيلات بد نيست!(البته به معناي واقعي كلمه ) 

اشتغال براي زن هم بد نيست، ليكن در جامعه ما بايستي تا جايي كه مي شود به مرد اشتغال داد نه زن،‌ چون درصد بيكاري بالاست و درآمد خانواده با مرد است .

كار در خانه با زن 

كار بيرون خانه با مرد

نگوييم درآمد كم است و زندگي نمي چرخد(پس زن هم شاغل شود)، تا بوده هيمن بود و هست، با هم ساختن هنر زندگي است.

تحصیلات باید بتونه معرفت افراد  رو گسترش بده نه نخوت و جاه طلبی رو

آنچه که دین درمورد تحصیلات عالی گفته است عمل به علم است والا کالعدم میباشد.

رو آوردن زنان به اشتغال در خارج از كانون خانوادگي تأثيري بسزا در ابعاد هويت اجتماعي آنان داشته و اين امر، به نوبه خود، موجب افزايش اعتماد به‌نفس جامعه زنان شده است. احراز موقعيت اجتماعي بهتر با تأثيري كه از نظر شخصيتي به جا مي‌گذارد، تا حدودي، معضلات ناشي از اشتغال دوگانه را هموار ساخته است. البته نه تنها راه اين تحول هميشه هموار نيست، احتمال هم دارد كه در اثر تضاد ارزشي، در ايفاي نقش‌ها تعارضاتي پديد آيد.

خطر بروز چنين حالتي بيشتر در مواقعي است كه فعاليت‌ شغلي زن با الگوي سنتي همخواني نداشته باشد. بويژه آنكه، در زندگي سنتي، با تقسيم كار براساس جنسيت، تحت هر شرايطي، اداره امور خانگي به عهده زن پنداشته مي‌شود و براساس همين ارزش‌هاي سنتي، فعاليت وي در خارج از خانه به معني تضعيف انسجام خانواده تلقي مي‌گردد.

تفكيك مشاغل بر حسب جنسيت و پذيرفتن تفاوت در توانايي‌هاي زن و مرد طرز تفكري است كه در بيشتر مواقع بر ذهنيت خود زنان نيز اثر مي‌گذارد و موجب دامن زدن بر تعارضات موجود مي‌شود.

تحقيقات نشان داده است كه اشتغال مادران به تنهايي عامل تعيين‌كننده در روابط زناشويي و رشد و تربيت كودكان نيست، بلكه آنچه از اين حيث مهم است جو خانواده، نگرش‌ها و انتظارات‌ همسر و چگونگي استفاده از اوقات فراغت در امور خانه و خانواده است. مشاركت زنان در بازار كار تحت تأثير نظام ارزشي حاكم بر جامعه و ساختار فرهنگي خانواده‌هاست.

شواهد آماري موجود در كشورهاي جهان سوم حاكي از افزايش ميزان مشاركت زنان در مشاغل مربوط به آموزش و پرورش، پرستاري و خدمات است و نشان مي‌دهد كه اكثريت زنان تمايل دارند، پس از ازدواج، كار خود را ترك كنند.

مهمترين دليل اين امر عدم تمايل شوهر به همكاري با زن در امور خانه و در نتيجه ناتواني زن در انجام دادن همزمان وظايف خانه‌داري و شغلي است. به عبارت ديگر، زنان، پس از ازدواج، تمايل بيشتري به ترك شغل دارند مگر آنكه تحت فشارهاي شديد مالي باشند.

وجود فرزند در خانواده يكي ديگر از عواملي است كه اشتغال زنان را تحت تأثير قرار مي‌دهد. به بيان ديگر، بين ميزان اشتغال زنان و شمار فرزندان در خانواده نسبت معكوس وجود دارد؛ يعني هر چه شمار فرزندان بيشتر باشد، ميزان مشاركت زنان در بازار كار كمتر است. بدين قرار، علاوه بر عوامل مربوط به بازار كار، عوامل ديگري مربوط به خود زنان و خانواده آنان، در تصميم‌گيري براي اشتغال، مؤثر است. از جمله، عده فرزندان و درآمد خانواده، ميزان مزد و حقوق، همچنين تحصيلات زن، در تصميم‌گيري براي كار در خارج از خانه، نقش مهمي دارند.

مقايسه حوزه‌هاي اشتغال زنان و مردان در جامعه ايران نمودار آن است كه، به طور كلي، مشاغل اين دو گروه نوعاً‌ متفاوت است. اين تفاوت بعضاً‌ ناشي از تفاوت طبيعت دو جنس است. براي مثال، بخش عمده كادر آموزشي (آموزگاران و دبيران) را زنان تشكيل مي‌دهند. در مطالعات جامعه‌شناختي راجع به «اشتغال زن و خانواده در ايران» كار زن، به طور كلي، بيشتر با توجه به نقش‌هاي سنتي او در خانواده در نظر گرفته مي‌شود؛ به طوري كه، با وجود اشتغال زن در خارج از خانه، وظايف او در داخل خانه نمود بيشتري پيدا مي‌كند و «فشار مضاعف» ناشي از دوگانگي نقش احساس مي‌شود.

در اين تحقيقات، مسئوليت نگهداري و تربيت فرزندان و اداره امور خانه از جمله عواملي شمرده شده كه امكان دستيابي زنان به تخصص‌هاي بالا را محدود مي‌سازد و به دليل ناهماهنگي نقش‌هاي حرفه‌اي و خانوادگي زنان و خودداري شوهران از همكاري با آنان موجب بروز «تضاد نقش‌ها» مي‌گردد.

در مواردي كه جمع و تلفيق نقش‌ها ميسر باشد، كار و خانواده در نظر زن، اهميت يكسان پيدا مي‌كند و ايفاي هر دو نقش با موفقيت همراه و رضايت از شغل و ازدواج و خانواده در بالاترين حد مطلوب است و هيچ تعارضي در نقش‌ها ديده نمي‌شود.

تعارض نقش در خانواده از نگرش منفي شوهر به كار همسرش و تلقي سنتي او نسبت به نقش‌هاي مردانه و زنانه و در نتيجه، عدم حمايت دو جانبه و عدم مشاركت افراد خانواده در اجراي وظايف ناشي مي‌گردد. در چنين حالتي، زنان مجبورند شغل خود را ترك كنند. اما، چنانچه از اشتغال آنان حمايت شود و با مساعدت خانواده و تلفيق‌ نقش‌ها صورت پذيرد، به نظر مي‌رسد كه تعارضي پيش نيايد.

در واقع، واگذاري كار خانه به‌خصوص تربيت فرزندان به زن، حتي وقتي كه زن بيرون از خانه هم كار كند، در همه كشورها، اعم از صنعتي و در حال توسعه، ديده مي‌شود. مردان، معمولاً از زماني كه وارد بازار كار مي‌شوند تا هنگام بازنشستگي، شاغل باقي مي‌مانند و مشاركت آنان در بازار كار تابع تغييرات وضع زندگي‌شان نيست؛ در صورتي كه زنان، معمولاً در بازار كار، مشاركت منقطع دارند و مشاركت آنان تحت تأثير تغييرات زندگي از قبيل ازدواج، بچه‌دار شدن و شمار فرزندان است.

زناني كه فعاليت اقتصادي مستمر دارند معمولاً‌ يا تحصيلات عالي را گذرانده‌اند يا ازدواج نكرده‌اند و يا داراي فرزند نيستند و اغلب در مشاغلي مانند تدريس و پرستاري مشغول به كارند كه از سنخ نقش آنان در خانه است و جنبه مراقبتي- تربيتي دارد.

به علاوه، اين باور كه كار اصلي زنان خانه‌داري و بچه‌داري است، از طريق تبليغات مداوم و الگوها و فشارهاي اجتماعي و مطبوعات و مدارس به گونه‌اي در جامعه‌ رسوخ مي‌كند كه زنان و مردان خود را با آن تلفيق مي‌دهند و آنچنان رفتار مي‌كنند كه عرفاً‌ مقبول است.

شرايطي كه جامعه براي اشتغال زن در خارج از خانه قائل است، بيش از آنكه رضايت زن در آنها لحاظ شود، به منافع خانواده توجه دارد. رضايت شوهر و بي‌خلل ماندن امور مربوط به خانه و خانواده شرط اصلي اشتغال قلمداد مي‌شود. زن ايراني نيز پذيرش اشتغال را به شرط‌هايي مشروط مي‌سازد كه حل مسائل مربوط به خانه و نگهداري فرزندان از جمله آنهاست. لذا، وي به مشاغلي روي مي‌آورد كه وقت كمتري اشغال كند و انتظارات جامعه را نيز از حيث «مادر خوب» و «همسر خوب» بودن برآورد. به نظر مي‌رسد كه رو آوردن بيشتر زنان به مشاغلي چون تدريس به اين دليل است كه نيازهاي آنان در اين گونه مشاغل برآورده مي‌شود، و در نتيجه، رضايت شغلي بيشتري حاصل مي‌كنند.

بي‌گمان، اشتغال زنان به ايجاد تغيير در الگوهاي خانوادگي كمك مي‌كند و همين امر زمينه مساعدي را براي اشتغال زنان فراهم مي‌سازد. اشتغال زنان معلم داراي شوهر و فرزند، كه براي ايجاد تعادل ميان الزامات شغلي و نقش‌هاي همسري و مادري مدام در تلاش‌اند، اثر محسوسي در حيطه وظايف و روابط درون خانواده به جا مي‌گذارد و در مناسبات و نقش‌هاي اجتماعي آنان منعكس مي‌گردد.

به خصوص كه اين قشر از زنان شاغل، ضمن ايفاي مسئوليت تربيت و اجتماعي كردن فرزندان خود، وظيفه تربيت نسل جوان را بر عهده دارند. از اين رو، بررسي و شناخت چگونگي تأثير اشتغال زنان معلم در خانواده و در حيطه مسئوليت‌ها و وظايف اجتماعي آنان ضروري است.

نتايج تحقيق حاضر نشان مي‌دهد كه پسند و قبول جامعه از طريق خانواده و مدرسه و رسانه‌هاي گروهي توجه به اهداف فرهنگي را نهادينه ساخته است و زنان شغل معلمي را، بيشتر به دليل «علاقه به تدريس و ارتباط با بچه‌ها» و نقش‌هاي آموزشي- حمايتي مادرانه اختيار مي‌كنند.

به عبارت ديگر، تأثير اعتقادات و ارزش‌هاي حاكم بر جامعه بر افكار زنان اثر مي‌گذارد و محدوده فعاليت‌هاي اقتصادي آنان را مشخص مي‌كند. اكثريت قريب به اتفاق معلمان نظر همسرانشان را نسبت به شغل خود مساعد اعلام و دليل موافقت آنان را منزلت اين شغل در جامعه و «درك بهتر زنان معلم از مسائل و مشكلات خانواده» و نيز «مشاركت آنان در مخارج خانواده» عنوان كرده‌اند.

دليل منزلت اجتماعي شغل معلمي براي موافقت شوهر را بيشتر معلماني اظهار داشته‌اند كه همسرانشان داراي مشاغل علمي، فني و تخصصي بودند و دليل «درك بهتر مسائل و مشكلات خانواده» را معلماني كه شوهران فرهنگي داشته‌اند و سرانجام دليل «مشاركت در مخارج خانواده» را زنان معلمي كه شوهرانشان بيكار بوده‌اند.

دلايل عمده مخالفت همسران با اشتغال زنان معلم نيز، رسيدگي كمتر آنان به «امور خانه‌داري» و «امور فرزندان» گزارش شده است. اكثريت معلمان اظهار داشته‌اند كه اشتغال آنان در روابط با همسرانشان تأثير دارد و اين تأثير را مثبت ارزيابي مي‌كنند.

همچنين، بنا به اظهار زنان معلم جامعه مورد مطالعه، اكثريت قريب به اتفاق شوهران در امور مربوط به خانه با همسران خود مشاركت دارند و اين مشاركت بيشتر مربوط مي‌شود به خريد مايحتاج خانواده يعني كمكي كه زنان معلم از شوهرانشان انتظار دارند. به عبارت ديگر، همسران زنان معلم مهم‌ترين توقع آنان را برآورده مي‌سازند.

بر اساس نتايج تحقيق، مرداني كه با اشتغال همسران معلم خود موافق‌اند، در امور مربوط به خانه، مشاركت بيشتري دارند و همكاري آنان در امور مربوط به خانواده موجب مي‌شود كه زنان بار مسئوليت دوگانه در خانه و خارج از خانه را راحت‌تر تحمل كنند و كمتر دچار «احساس اجحاف» و «احساس فشار» شوند و در نتيجه، زوجين روابط بهتري با يكديگر پيدا كنند.

عامل ديگري كه براي سنجش رضايت‌مندي از زندگي زناشويي مطالعه شد رضايت زن شاغل از نحوه خرج كردن درآمد وي در خانواده است. تحقيقات نشان مي‌دهد كه هر گاه زن شاغل خود را به صرف درآمدش در مخارج خانواده ناگزير ببيند، اين امر در سازگاري زناشويي اثر منفي خواهد داشت. نتايج تحقيق حاضر حاكي از آن است كه اكثريت قريب به اتفاق معلمان «كل حقوق» يا «بخش قابل ملاحظه‌اي از حقوق» خود را صرف تأمين مخارج خانواده مي‌كنند.

مهم‌ترين انگيزه زنان معلم براي سهيم شدن در امور مالي خانواده «ميل و رضايت شخصي» و نيز «احساس مسئوليت در قبال خانواده» اعلام شده است و اين را بيشتر زنان معلمي ابراز داشته‌اند كه همسرانشان با اشتغال آنان موافق بوده‌اند. به نظر مي‌رسد كه توافق زوجين براي اشتغال زن موجب بهبود روابط آنان مي‌گردد و زنان را به مشاركت در امور اقتصادي خانواده راغب‌تر مي‌سازد.

تحقيق حاضر همچنين نشان مي‌دهد كه 77 درصد مادران، نظر فرزندانشان را نسبت به شغل خود مثبت دانسته‌اند و مهم‌ترين دليل رضايت فرزندان را برخورداري شغل معلمي از اعتبار و ارزش اجتماعي اعلام داشته‌اند. «درك بهتر مسائل و مشكلات فرزندان» و «كمك تحصيلي مؤثرتر به فرزندان» از ديگر دلايل اين رضايت‌مندي ذكر شده است. در عوض «حضور كمتر مادر در خانه» مهمترين دليل نارضايي فرزندان از اشتغال مادر شمرده شده است.

در خصوص رسيدگي به امور تحصيلي فرزندان، 65 درصد از معلمان خود را مسئول اين امر مهم ذكر كرده‌اند؛ 30 درصد آنان به اتفاق همسرانشان اين مسئوليت را بر عهده داشته‌اند و تنها 5/3 درصد شوهران، كه به مشاغل فرهنگي و در آموزش و پرورش اشتغال داشته‌اند، به تنهايي رسيدگي به امور تحصيلي فرزندان را متقبل بوده‌اند.

اكثريت قريب به اتفاق معلمان اثر اشتغال خود را بر فرزندانشان مثبت ارزيابي كرده‌اند و معتقدند كه فرزندان آنان، در مقايسه با فرزندان مادران غيرشاغل، از اعتماد به نفس و استقلال رأي بيشتري برخوردار بوده و در امور شخصي منضبط‌تر و مسئول‌ترند و در انجام دادن تكاليف درسي به خود متكي بوده و از پيشرفت تحصيلي قابل ملاحظه‌اي برخوردارند. فرزندان آنان، اعم از دختر و پسر، در امور شخصي و تحصيلي، ترجيحاً با مادر خود مشورت مي‌كنند و پدران به ندرت طرف مشورت فرزندان قرار مي‌گيرند.

نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه، در مورد اشتغال زنان، رضايت شوهر در رضايت فرزندان بي‌تأثير نيست و هر گاه شوهر از اشتغال زن ناراضي و روابط زوجين نامساعدتر باشد، فرزندان نيز از اشتغال مادرشان ناخشنود مي‌گردند.

مطالعات انجام شده در خصوص تأثير اشتغال زنان معلم بر خود آنان نشان مي‌دهد كه پذيرش مسئوليت در خارج از خانه روحيه و كارآيي زنان را تقويت مي‌كند و درجه هوشياري و خلاقيت آنان در تصميم‌گيري درباره مسائل خانوادگي افزايش مي‌يابد.

به عبارت ديگر، اشتغال موجب رشد شخصيت زنان مي‌شود، آنان را در نيل به تفاهم با ديگران تواناتر مي‌سازد، و حس همكاري و مشاركت در زندگي زناشويي را در آنان قوت مي‌بخشد.

در تحقيق حاضر، اكثريت قريب به اتفاق زنان معلم از شغل خود رضايت كامل داشته‌اند و دليل رضايت خاطر خود را «ايفاي نقش مؤثر در اجتماع» و «كسب منزلت اجتماعي» و «برخورداري از استقلال مالي» عنوان كرده‌اند. آنان احساس مي‌كنند كه به سبب نوع شغل‌شان، در خانواده و جامعه، از احترام بيشتري برخوردارند، نسبت به زنان غيرشاغل، «شأن اجتماعي بالاتر» و «ديدگاه اجتماعي وسيع‌تري» دارند و در مواجهه با مشكلات از ظرفيت بيشتري برخوردارند.

آنان «درك بهتر خانواده» و «مديريت بهتر خانه» را از مزاياي ديگر شغل خود در خانواده برشمرده‌اند. اكثريت قريب به اتفاق معلمان تأثير حرفه معلمي را بر خود مثبت ارزيابي كرده و «ايجاد حس اعتماد به نفس»، «استقلال رأي»، «مفيد بودن»، «خلاقيت» و «انعطاف‌پذيري» را از آثار اين حرفه دانسته‌اند.

آنان اظهار داشته‌اند كه غيبت خود در ساعاتي از روز در خانه را با تلاش و رسيدگي بيشتر به امور خانه جبران مي‌كنند و اوقات فراغت خود را نيز به خانواده اختصاص مي‌‌دهند و براي «رسيدگي به امور خانه و خانواده» اولويت قايل مي‌شوند.

بنام خدا

خدا را شاکریم که دوستان و همراهانی داریم که همیشه و در همه حال یار و یاور ما هستند.ضمن تشکر از همه عزیزانی که تا کنون ما را در این بحث اجتماعی روز همراهی کرده اند ، خواهشمند است ضمن مرور و پاسخ به سوالات مطرح شده لطف فرموده و آیات و روایاتی در مورد موضوع مورد بحث (تاثیر تحصیلات عالی و اشتغال زنان در زندگی خانوادگی و جامعه) اگر دارید را ارسال نمائید.

با احترام و تشکر.

حضرت امیرالمومنین علیه السلام میفرمایند :

 

 

وَ لا تُمَلِّكِ المَرأَةَ أَمرَها ما جاوَزَ نَفسَها فَإِنَّ المَرأَةَ رَيحانَةٌ و َلَيسَت بِقَهرَمانَةٍ... ؛

كارى كه در توان زن نيست به او مسپار زيرا او چون گُلى است (ظريف و آسيب پذير) نه قهرمان و كار فرما.

 

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 405 ، نامه 31

امام علی علیه السلام :

جِهادُ المَرأَةِ حُسنُ التَّبَعُّلِ؛

جهاد زن خوب شوهردارى كردن است.

کافی(ط-الاسلامیه) ج5 ، ص9 - خصال ج2 ، ص 620

زنى به رسول خدا عرض كرد:خدمت كردن زن در خانه شوهر چه فضيلتى دارد؟

 

فرمود:در مقابل هر كاريكه براى اداره امور منزل انجام دهدخدا نظر لطفى به او ميفرمايد.و كسيكه مورد نظر خدا واقع گردد معذب‏ نخواهد شد

 

بحار ج 103 ص 251  به نقل از کتاب همسرداری /ابراهيم امينى

رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

أيُّما امرَأةٍ خَدَمَتْ زَوجَها سَبعَةَ أيّامٍ ، غَلَّقَ اللّه‏ُ عَنها سَبعةَ أبوابِ النارِ وفَتَحَ لَها ثمانِيَةَ أبوابِ الجَنّةِ تَدخُلُ مِن أينَما شاءَتْ . وقالَ عليه‏السلام : ما مِنِ امرَأةٍ تَسقِي زَوجَها شَربَةَ ماءٍ إلاّ كانَ خَيرا لَها مِن سَنةٍ صِيامِ نَهارِها وقِيامِ لَيلِها .

 

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

هر زنى كه هفت روز شوهرش را خدمت كند ، خداوند هفت در دوزخ را به روى او ببندد و هشت در بهشت را به رويش بگشايد ، تا از هر در كه خواهد وارد شود .
 

و فرمود : هيچ زنى نيست كه جرعه‏اى آب به شوهرش بنوشاند مگر آن كه اين عمل او برايش بهتر از يك سال باشد كه روزهايش را روزه بگيرد و شبهايش را به عبادت سپرى كند .

 

إرشاد القلوب : 175 منتخب ميزان الحكمة : 254

سلام؛ با این جملتون شدید مخالفم! حقوقِ الآآآآآآآآآن قابل قیاس با گذشته نیست!

تا چن سال پیش اکثر مردم نه تنها میتونستن نیازای مالیشونو برطرف کنن بلکه پس اندازم میکردن!

الآن پس اتداز ک هیچ، شده رؤیای متوسط جامعه! خرج ماهیانشونو دربیارن خیلیه... فعلا ک اکثرا زندگیشون با قرض و نسیه میگذره!

پس متوسط جامعه، زن باید شاغل باشه مگر مرد حقوق ماهیانه بالای 2/5 میلیون داشته باشه + زندگی آرومو بدون تنش و قرض

---- اینم بگم ک قبول دارم با اشتغال زن کار واس مردا کمتر میشه ولی چ کنیم ک گرونی و حقوقای کم مجبور میکنه ک همه کار کنن چ زن چ مرد چ مجرد چ متأهل...

 

سلام وعرض ادب ...

به طور کلی با اشتغال زنان مخالف نیستم .اشتغال زن باید تحت شرایط خاص باشه .....کارهایی که به آرامش زن ،همسر و فرزند ،لطمه نزنه ...تفریحی باشه ...حقوق خوب در قبال زحمت و وقت

 

البته خانم های مجرد ،یا خانم هایی که از پُروسه ی تربیت فرزند به نحوی فارغ هستند (شرایط اشتغال بهتری براشون فراهم هست )

 

ولی  بحث در مورد حقوق و خرجی کم این روزها ...اگه واقعیتش رو بخواین .اینه که یک مساله بین خانواده ها و افراد کم رنگ شده ویا ازبین رفته (حس قناعت) هست که به اونچه که داریم ،قانع نیستیم و نمیشیم

 

کدوم مشاغل برای زنان هست که شرایط خوب در کنار حقوق خوب باشه ؟؟؟؟؟؟غیراز چند مورد محدود، اکثرا بیگاری کشیدن از زن هست .....یا اگرم حقوق خوب باشه  واقعا زن از زندگیش میوفته ...

 

با سلام و احترام خدمت دوستان همراه و تشکر از مدیر محترم این مبحث و همه عزیزانی که بحث را تا بدین لحظه، به نحو احسن پیگیری کرده اند؛

نظرات شخصی بنده پیرامون سؤالات:

 

1. تحصیلات عالی چه نقشی (مثبت یا منفی) در زندگی خانوادگی دارد؟

تحصیلات عالیه هم برای مرد و هم زن مسلماً مفید و اثرگذاره، بر تمامی جوانب-اعم از اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و ...- برای مرد که هم ضروریه و هم واجب به نظر من. برای زن هم ضروریه. اگر زن این تحصیلات رو داشت چه بهتر و اگر نداشت چی؟ در مورد تحصیلات عالیه زن باید بگم هر کسی یه برداشتی داره از سطح تحصیلات. یه نفر دیپلم را سطح کافی برای زن میدونه و یه نفر هم نه(مثلاً باید تا دکترا هم پیش بره). با توجه به وضع موجود جامعه، وضعیت معیشتی و اقتصادی خانواده ها و نیازهای گوناگون اولاد، بایستی زن سطح بالایی از اطلاعات و تحصیلات رو داشته باشه. و نظر من اینه که حداقل لیسانس رو داشته باشه. چرا؟ چون برای شاغل شدن هم لازمه. برای بعضی جاها که فوق لیسانس لازمه.

 

2. آیا داشتن تحصیلات عالی فقط برای اشتغال و کمک به موارد اقتصادی می باشد؟

تحصیلات برای اشتغال و موارد اقتصادی که لازمه. اما محدود فقط به اینها نمیشه. توی تربیت فرزندان و پیشبرد زندگی و برخورد با مشکلات هم میتونه نتایج بسیار خوبی داشته باشه.

 

3. تفاوت زنان تحصیل کرده که خانه دار هستند و به کار خانه و تربیت فرزندان می پردازند با زنان شاغل چیست؟

زنان تحصیل کرده خانه دار به نظر من آرامش روحی و جسمی و ذهنی بیشتری نسبت به شاغلین دارند. البته همین زنان خانه دار هم دغدغه دارند، ولی از نوع اقتصادی. یعنی اینکه چرا منبع درآمدی ندارند. بعضیا خانواده دو موتوره می پسندن(مثل خودم) یعنی هم مرد شاغل باشه و هم زن. باز هم میگم فقط به خاطر وضعیت اقتصادی نامناسب و گرانیها و ... تا بشه از پس مخارج زندگی در آمد. تمام بار تأمین مخارج زندگی، نباید روی دوش مرد باشه. همین دو موتوره بودن، درسته که شاید بر بهبود روابط اجتماعی تأثیر مثبت داشته باشه(از طریق برخوردها و رفت و آمدها و مشاهده اقشار گوناگون در محل کار)، اما احتمال بی حوصلگی و اعصاب خوردی هم -به خصوص برای زن- وجود داره. همچنین رسیدگی به اوضاع خانه و فرزندان مسلماً برای خانه دارها بهتر و بیشتر فراهمه، اما شاغلین کمتر این فرصت رو دارند.

خلاصه: برای زنان تحصیل کرده خانه دار، امکان تربیت فرزند بهتر و امکان رویارویی دقیق تر و منطقی تر با اوضاع گوناگون منزل، وجود داره. اما باز شاید جوش درآمد ناکافی رو بزنن. اینها بحث قناعت هم مطرح میشه. یک خانواده قانع شاید اصلاً نیازی به موتور دوم هم نداشته باشه. برای زنان تحصیل کرده شاغل، موارد دسته قبل رو ندارن یا در سطح پایین دارن. اما ممکنه از دو موتوره بودن و درآمد خودشون راضی باشند. اینجا هم باز بحث قناعت پیش میاد. چنین خانواده دو موتوره و به حساب پولدار باز هم حریص باشند و دنبال پول بیشتر هم بگردند.

کلّی نمیشه نظر داد و حالات مختلفی رو باید در نظر گرفت.

شاغل بودن زن در کنار مرد، درسته که دسترسی به یه گزینه هایی رو محدود میکنه، اما اگه باشه خیلی بهتره برای اینکه وضع زندگی افتضاح نشه.

 

4. اشتغال زنان در خانه و خارج از خانه چه تأثیری بر روابط اعضاء خانواده، اعتماد به نفس زنان و مدیریت خانه خواهد گذاشت؟

بستگی به فرد داره. اما احساس من میگه: شاغلین در بیرون خانه، اعتماد به نفسی بیشتر و مدیریتی خوب(نمیگم بهتر/میگم خوب) دارند. روابط اعضای خانواده رو هم میتونن در حد عالی نگه دارن و بعضیا هم نه. خانه دارها بر روابط اعضای خانواده مسلّط ترن و اداره بهتری روش دارن و روابط تنگاتنگی هم با همدیگه میتونن برقرار کنن. اما شاااااید اعتماد به نفسشون پایین باشه(باز هم میگم این اصلاً کلّی نیس و ممکنه پیدا بشه که یه خانم خانه دار هم اعتماد به نفس بالاتری از یک خانم شاغل داشته باشه). مدیریت خانه برای خانم خانه دار مسلماً راحت تر و آسان تر و نتیجه بخش تره.

 

موفق و مؤید و پیروز و سربلند باشید.

خوب است

با اهدای سلام-

1- تحصیلات عالی نقش بسیار مثبتی درزندگی خانوادگی دارد.

2- خیر، برای روابط اجتماعی وخانوادگی  بسیار مهم است. 

3- زنان شاغل زودتر پیرترمیشوند چون مجبورا بار مضاعفی را تحمل بکنند.

4- اکثریت زنان شاغل نسبت به خانه دار روابط عاطفی کمتری نسبت به فرزندان وخانواده دارند .

موفق باشید.