«إنَّ في الجَنَّةِ قَصرا لايَدخُلُهُ إلاّ صُوّامُ رَجَبٍ؛»  
    
«در بهشت قصرى است كه جز روزه داران ماه رجب وارد آن نمى شوند.»

  بحار الأنوار ، ج 97 ، ص 47

«بهترين برادرت كسى است كه بر فرمانبرى از خداوند تو را يارى رساند و از گناهان باز دارد و تو را به خشنودى خداوند وادارد.»

تنبيه الخواطر: ج ۲ ص 123

«هر كس دوست دارد خداوند هنگام سختى ها و گرفتارى ها دعاى او را اجابت كند، در هنگام آسايش، دعا بسيار كند.»

                   نهج  الفصاحه، ح 3023

در روز قیامت چیزی سنگین تر از خوش اخلاقی در ترازوی اعمال بنده نیست.
پیامبر اکرم (ص)

ایمان بنده ای استوار نگردد تا این که دل او محکم شود و دل او محکم نمیشود تا این که زبانش

اصلاح گردد .پیامبر اسلام

تعریف وحدت اسلامی

وحدت اسلامی به این معناست که مذاهب اسلامی در عین وجود اختلافات عقیدتی و مباحثه علمی نیکو در این اختلافات در کنار یکدیگر زندگی برادرانه و مسالمت آمیز داشته باشند و همیشه در مقابل جبهه ضد اسلام متحد بوده و در این امر شرکت فعال داشته باشند و به این معنا نیست که شریعت و قوانین مذاهب هم یکی شود. 

عموماً حکومت جمهوری اسلامی ایران از این واژه استفاده می‌کند و به همین مناسبت هفته‌ای به نام «وحدت» نامگذاری شده است.

برخی از رهبران اهل تسنن معتقدند حاکمیت ایران در راستای وحدت شیعه وسنی عملاً اقدام چندانی نکرده و در مقابل عده‌ای از رهبران اهل سنت، ایران را به خاطر اقداماتش در این امر ستایش می‌کنند. 

وحدت فرهنگی جهان اسلام

بی‌شک مسلمانان سراسر جهان دارای فرهنگ‌های متعددی بوده و از ویژگی‌های فرهنگی کاملاً یکسانی برخوردار نیستند، اما در هویت فرهنگی مشترکشان و اَعمالی که به عنوان یک مسلمان انجام می‌دهند، یکسان می‌باشند. به عنوان نمونه، ویژگی‌های فرهنگی مسلمانان در ایران با مسلمانان عربستان سعودی و یا مالزی یکی نیست، اما همه آنها با اصول و احکامی که اسلام توصیه نموده است، رهنمون شده‌اند. فرهنگ اسلامی بر پایه ایمان و انسان دوستی است که در روح و روان انسان حسّ خوش‌بینی، اعتماد، انجام کار خیر و ستایش زیبایی را به وجود می‌آورد و بنابراین از دید سایر فرهنگ‌ها، همراه با انعطاف‌پذیری و صداقت شناخته می‌شود. 

اقدامات وحدت آفرین شیعیان

تا قرن ششم هجری وجود مناظره های علمی بسیار میان اندیشمندان، بدون ابراز تعصب ناروا نسبت به یک مذهب خاص، نشان از نزدیکی فرقه های گوناگون اسلامی دارد. 

از اواسط قرن بیستم میلادی، در پی بروز اختلافات جزیی میان مسلمانان و شکل گیری تفرقه، افرادی مثل جمال الدین اسد آبادی، شیخ شلتوت و آیت الله بروجردی اقداماتی در راستای وحدت آفرینی انجام دادند
در زمان انقلاب مشروطه، مراجع تقلید شیعه بیانیه‌ای جهت وحدت شیعه و سنی صادر کردند و نوشتند «چون دیدیم که اختلاف فرقه‌های پنج‌گانه مسلمین (اختلافاتی که مربوط به اصول دیانت نیست) موجب انحطاط دول اسلام و استیلای خارجیان شده‌است، به جهت حفظ کلمه جامع دینیه و دفاع از شریعت محمدیه، فتاوای مجتهدین عظام، که روسای شیعه جعفریه هستند، و مجتهدین اهل سنت، اتفاق نموده بر وجوب تمسک به حبل اسلام... واتفاق شد بر وجوب اتحاد تمام مسلمین در حفظ بیضه اسلام و نگهداری جمع مملکتهای اسلامی از تشبهات دول بیگانه و حمله‌های سلطنتهای صلیبیه، متحد شد رای جمیعا برای حفظ حوزه اسلامیه بر این که تمام قوت و نفوذ خود را براین خصوص مبذول داریم.» آیت‌الله نورالله نجفی اصفهانی، آخوند خراسانی، سید اسماعیل صدر، شیخ‌الشریعه اصفهانی و شیخ عبدالله مازندرانی از امضا کنندگان این بیانیه بودند. اندیشه ی وحدت اسلامی، یکی از مهمترین مبانی اندیشه های آیت‌ الله خمینی محسوب می شود دعوت به وحدت بار ها در سخنان او دیده شده است.[۱۰]« شما می دانید که چیزی که این نهضت و این انقلاب را به ثمر رساند ایمان بود و مومنین همان طورکه قرآن شریف فرموده است ، برادر یکدیگر بوده وفرقی بین آنها نیست 
آیت‌الله خامنه‌ای نیز جهت حفظ وحدت شرکت در نماز جماعت اهل سنت را در مناطقی که اکثریت ساکنان آن سنی هستند (نه فقط مکه و مدینه) را لازم دانست و برای این منظور سجده بر فرش، نماز مغرب زودتر از اذان مغرب شیعیان را جایز شمرد اما تکتف (گرفتن دست‌ها به هم) را خیر.

علما شیعه همچنین مقابله به مثل با سنیانی که شیعیان را کافر می‌خوانند را جایز ندانسته‌اند. در این رابطه آیت‌الله سیستانی گفته‌است: «لا تقولوا اخواننا السنه بل قولوا انفسنا اهل السنه» به این معنا که «شیعیان خطاب نکنند برادران سنی ما، بلکه بگویند ما خود اهل سنت هستیم» که در سایت وی نیز این مطلب آمده است[
آیت‌الله سید محمد حسینی شیرازی در کتاب "باماهواره چه باید کرد؟" در بخش قوانین فراموش شده نوشته:

آری نادیده گرفتن قوانین اسلامی، پیامدهای ناخوشایند بسیاری به همراه دارد، مثلاً: الغای(= لغو و باطل کردن) قانون وحدت امت اسلامی، موجب از میان رفتن روح همکاری میان فرزندان امت، ضعف مقاومت و پایداری در مقابل دسیسه‌ها گردیده، قید و بندها و مقررات بسیاری را فراروی هجرت و اقامت در سرزمینهای اسلامی پدید آورده، تا اگر مسلمانی در نقطه‌ای از کشورهای اسلامی نتوانست به کسب و کار بپردازد امکان مسافرت و هجرت به مکانی دیگر برای گشایش در زندگی را نداشته باشد.. در آیه شریفه پروردگار متعال می‌فرماید: وَمَن یُهَاجِرْ فِی سَبِیلِ اللّهِ یَجِدْ فِی الأَرْضِ مُرَاغَمًا کَثِیرًا وَسَعَةً سوره نساء - آیه ۱۰۰ (یعنی: کسی که در راه خدا هجرت کند، نقاط امن فراوان و گسترده‌ای در زمین می‌یابد) ...

لذا می‌بینیم امروزه مسلمانان مصداق آیه شریفه: حَتَّی إِذَا ضَاقَتْ عَلَیْهِمُ الأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ سوره توبه - آیه ۱۱۸ (یعنی: تا آنکه زمین با همه وسعتش بر آنها تنگ شده) گردیده‌اند.

و این امری طبیعی است که هر امت متفرق و از هم گسسته‌ای، بسیاری از موهبتها و سرمایه‌های خود را از دست می‌دهد و در معرض انواع خطرات و آفات داخلی و خارجی، نظامی و اجتماعی و اخلاقی و روانی قرار می‌گیرد.

و الغای (= لغو و باطل کردن) قانون اخوت و برادری اسلامی موجب شد که مسلمانان به طبقات مختلف تقسیم و با یکدیگر بیگانه شوند، و بسیاری از مغزهای علمی و متفکران آنها به کشورهای بیگانه مهاجرت کنند. همین دو عامل به تنهایی کافی است تا یک امت را از بسیاری پیشرفتها و تحولات باز دارد و باعث افزایش دشمنیها و جنگ و خونریزیهایی که امروزه در کشورهای اسلامی به وقوع می‌پیوندد بشود؛ و ریشه همه این نابسامانیها از آنجا نشأت گرفته که حقایق و دستورات حیات بخش قرآن کریم نادیده گرفته شده، مگرنه اینکه خدای متعال فرمود:

یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُم مِّن ذَکَرٍ وَأُنثَی وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا سوره حجرات - آیه ۱۳

یعنی: ای مردم، ما شما را از مرد و زنی آفریدیم و شما را تیره‌ها و قبیله‌های مختلف قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید. 

اقدامات وحدت آفرین اهل سنت

اهل سنت نیز با اعتقاد به اینکه نماز هر کس برای خودش درست باشد، برای دیگران هم درست است اقتدا به شیعیان را مجاز اعلام کردند.

در همین رابطه مفتی مصر دکتر نصر فرید واصل گفت:

هر مسلمانی که به خدا ایمان دارد و شهادتین می‌گوید و ضروریات دین را پذیرفته و او آگاه به ارکان اسلام و نماز و شرایط آن باشد، امامت او برای دیگران و امامت دیگران برای او در صورت دارای بودن آن شروط صحیح است هر چند از نظر فقهی با یکدیگر اختلاف داشته باشند و پیروان اهل بیت از این قبیل می‌باشند و در اصول شریعت با یکدیگر اختلافی نداریم. از این رو ما در تهران و قم پشت سر آنان نماز خواندیم.

عده‌ای از علمای اهل سنت از جمله شیخ شلتوت، مفتی اعظم الازهر و معتقدند که تقلید از فقه مذهب جعفری، نظیر مذاهب چهارگانه اهل سنت بوده و معتبر است.

با تشکر از همه دوستان بخاطر شرکت در این بحث

انشالله علاوه بر امتیازمباحث  از اجر معنوی هم برخوردار خواهید شد 

فقط دوستان عزیز یک  لطف کنند  وقتی حدیث میزارن : 

-- قبل ارسال از تکراری نبودن حدیث مطمئن شوند 

--منبع دقیق حدیث رو بزارن چون خیلیا میرن دنبال صحت و سقم حدیث و اگه منبع نباشه حدیث هم اصلا ارزشی نداره ( در علم حدیث شناسی این یک اصل هست)

-- دوستان لطف کنند بعد از حدیث یک تفسیر مختصری از اون حدیث بزارن در این صورت امتیاز ویزه ای هم خواهند گرفت

با تشکر از همکاری شما عزیزان

پیامبر از همه مردم فصیح تر و شیرین سخن تر بود و می فرمود: من فصیح ترین عربم، و اهل بهشت به زبان محمّد صل الله علیه و آله و سلم سخن می گویند. آن حضرت کم حرف و نرم گفتار بود و در وقت حرف زدن، سخن بیهوده نمی گفت و سخنش مانند جواهر به رشته کشیده بود. عایشه می گوید: سخنش آرام و منظم بود، در حالی که شما پراکنده سخن می گویید. سخن پیامبر موجز بود و با کلمات جامع سخن می گفت; نه کم و نه زیاد. بین دو جمله توقّفی داشت تا شنونده درک کند. از همه مردم خوش نواتر بود، بیشتر سکوت می کرد و جز به هنگام نیاز سخن نمی گفت، حرف ناروا نمی زد. اگر ناگزیر بود مطلب ناپسندی را بگوید، آن را با کنایه می فرمود. از روی خیرخواهی و نصیحت سخن می گفت.
مجله معرفت » بهمن 1385 - شماره 110، نویسنده : فاضلی، خادم حسین

پیامبر از همه مردم فصیح تر و شیرین سخن تر بود و می فرمود: من فصیح ترین عربم، و اهل بهشت به زبان محمّد صل الله علیه و آله و سلم سخن می گویند. آن حضرت کم حرف و نرم گفتار بود و در وقت حرف زدن، سخن بیهوده نمی گفت و سخنش مانند جواهر به رشته کشیده بود. عایشه می گوید: سخنش آرام و منظم بود، در حالی که شما پراکنده سخن می گویید. سخن پیامبر موجز بود و با کلمات جامع سخن می گفت; نه کم و نه زیاد. بین دو جمله توقّفی داشت تا شنونده درک کند. از همه مردم خوش نواتر بود، بیشتر سکوت می کرد و جز به هنگام نیاز سخن نمی گفت، حرف ناروا نمی زد. اگر ناگزیر بود مطلب ناپسندی را بگوید، آن را با کنایه می فرمود. از روی خیرخواهی و نصیحت سخن می گفت.
مجله معرفت » بهمن 1385 - شماره 110، نویسنده : فاضلی، خادم حسین

پیامبر اکرم:

يا عَليُّ ! ثَلاثٌ مِن مَكارِمِ الأخلاقِ : تَصِلُ مَن قَطَعَكَ وتُعطِي مَن حَرَمَكَ‏وتَعفُو عَمَّن ظَلَمَكَ؛

اى على! سه چيز از جمله كرامت‏هاى اخلاقى است : با كسى كه از تو گسسته ، بپيوندى ، و به كسى كه از تو دريغ ورزيده ، بخشش كنى ، و كسى‏را كه به تو ستم كرده ، ببخشايى.

منبع:حدیث سیتی