شهر مشد كه شهرباصفایه
بخاطر آقام امام رضایه
هر طرفش كه می بینی، بهشته
رو سَردَراش ،اسم آقام نوشته
هرخیابونی كه مِزِری قِدم
تو كوچه ها هی می بینی دَم بِدَم
مشدیا دست مِزِرَن روسینه
سلام مدن تا آقاشان ببینه
كی گفته كه بچه مشد بِلایه
مِرِ حَرم ، تو فكر كفترایه
منتظرِ چند تا فیشِ غذایه
یا تو نخِ، او گنبدِ طلایه
بچه مشد صادق و با وفایه
كفتر جلدِ حرم آقایه
هرجا بره ، هركجاره ببینه
بازم میه كُنج حرم میشینه
زلال اشكی ،كه رو گونه هاشه
شاهد عشق پاك و بی ریاشه
آرزوشه كه دم دمای مردن
آقا كنارش بیه ، قبل بردن
