حدود سه ساعت که از یاسوج دور شوید به قلب روستاهای منطقه‌ای می‌رسید که مردمانی ناشناخته برای پایتخت‌نشینان دارد؛ بویراحمد. خانواده‌هایی را می‌بینید که هزینه‌ی ماهانه‌ی خانوارشان شاید دویست هزار تومان نیست ولی در خانه‌هایشان همچون دل‌هایشان به روی هر مهمان ناخوانده‌ای باز است. بعد از سلامی کوتاه، در چشم بهم‌زدنی می‌بینید که چراغ‌ها روشن، زیرانداز مخصوص میهمان پهن و چای آماده شده است.
این مردم نازنین در بسیاری از روستاهای بویراحمد با مشکلات فراوان روبرو هستند و از امکانات اولیه‌ی زندگی نظیر آب شرب و نفت (بعنوان سوخت زمستانی) هم برخوردار نیستند.
بیشتر جاده‌های روستایی این منطقه به علت بارش برف در زمستان مسدود می‌شوند. کار کشاورزی نیز به علت ایجاد سدهای مختلف و کمبود آب حاصل چندانی ندارد. همین دلایل باعث شده تا مردهای جوان این روستاها تا پیش از بارش برف به شهرها بروند و کارگران روزمزد شهرها شوند و فقط در زمستان در کنار خانواده‌هایشان باشند.
در غیاب مردان، همه‌ی مسئولیت‌ها بر عهده زنان است؛ مادری کودکان، چوپانی احشام و هیزم‌شکنی خانه‌ها.
البته نرساندن نفت به این مناطق و استفاده از چوب درختان به عنوان تنها راه گرم شدن در زمستان باعث بروز مشکلات زیست‌محیطی در این منطقه نیز شده است؛ چرا که ده‌ها سال باید صبر کرد تا شاید جایگزینی برای درختان بلوط بویراحمد پیدا شود.
هرچند باید از ساکنان روستاهای این منطقه قدردانی کرد که با وجود همه‌ی این مشکلات در روستاهای خود مانده‌اند و همچون درصد بالایی از هم‌ولایتی‌های خود تن به کوچ نداده‌اند.
این مجموعه حاصل سفری کوتاه است به روستاهای منطقه‌ی بویراحمد در استان کهکیلویه و بویراحمد.
