فضايلي غیر قابل انکار و بی نظیر برای مولا علی(ع)

تقسیم نان

دو مسافر برای صرف غذا در بین راهی استراحت میکردند
یکی از انها 5 نان داشت و دیگری 3 نان
مسافر سومی از راه رسید و از دو مسافر دیگر تقاضای نمود که او را در غذای خودشان شریک کنند
مسافر سومی نان های مسافر اولی و دومی را به سه قسمت تقسیم نمود و هر کدام از مسافرها به اندازه یکسان از نانها خوردند
بعد از صرف غذا مسافر سومی به دو مسافر اولی و دومی 8 درهم داد و رفت
مسافر اولی که 5 قرص نان داشت به مسافر دومی گفت که سهم من 5 درهم می شود و سهم تو 3 درهم این یه تقسیم عادلانه است
مسافر دومی این تقسیم بندی را رد کرد و اصرار کرد که 8 درهم به طور مساوی بینشان تقسیم شود
این نزاع به نزد امام علی برای داوری برده شد
امام علی از مسافر دومی درخواست کرد که 3 درهم را بپذیرد و به او گفت رفیق تو بسیار منصف تر از عمل کرده است
مسافر دومی این را رد کرد و گفت که او فقط 4 درهم قبول میکند
در این زمان امام علی به مسافر دومی پاسخ داد که سهم تو فقط 1 درهم می شود چون که شماها بین خود 8 نان داشته اید و هر نان به 3 قسمت تقسیم شده است بنابراین شماها
24 قسمت مساوی نان داشته اید
3 نانی که تو داشتی به 9 قسمت تقسیم شده و تو 8 قسمت ان را خورده ای و 1 قسمت از نانها به مسافر سومی داده ای
ولی رفیق تو 5 نان را داشته و نانهایش به 3 قسمت تقسیم شده و به 15 قسمت تبدیل شده
او (مسافر اولی) 8 قسمت از نانها را خورده و 7 قسمت ان را به مهمان(مسافر سومی)داده
به این ترتیب مهمان از نانهای تو 1 قسمت را سهیم شده و 7 قسمت از نانهای رفیق تو
بنابراین تو باید 1 درهم را بگیری و رفیق تو 7 درهم را دریافت کند.

خوش به حال شیعیان امیرالمومنین علی(علیه السلام)!

روزى پيغمبر اكرم(صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) بسيار شاد و خرّم بر اميرالمؤمنين علی(علیه السلام) وارد شد. 

على(علیه السلام) عرض كرد يا رسول الله(صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) هيچگاه نديده بودم مانند امروز شاد و خرّم باشيد. 

پیامبر(صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) فرمود: آمده ام تو را بشارت دهم. يا على! اکنون جبرئيل بر من نازل شد، گفت: خداوند سلامت مى رساند و مى گويد على را بشارت بده: شيعيان مطيع و عاصيش اهل بهشتند. 

همين كه على (علیه السلام) اين سخن را شنيد به سجده افتاد، آنگاه دست به سوى آسمان دراز نمود و عرض كرد: پروردگارا! گواه باش بر من، كه نيمى از حسنات خود را به شيعيانم بخشيدم. 

امام حسن (علیه السلام) نيز همين كار را كرد. امام حسين (علیه السلام) هم گفت: خدايا گواه باش من هم نصف حسنات خود را به شيعيان پدرم بخشيدم. 

پيغمبر اكرم (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) فرمود: شما از من سخاوتمندتر نيستيد. من نيز نيمى از حسنات خود را به شيعيان على بخشيدم. 

خداوند خطاب كرد: كَرَم شما از من بيشتر نيست، من تمام گناهان شيعيان على را بخشيدم و آمرزيدم. 

سر نامیده شدن امیر المومنین به ابوتراب

از عبایه بن ربعی نقل است که به عبدالله بن عباس گفتم:چرا رسول خدا(صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) کنیه علی(علیه السلام) را ابوتراب قرار داد؟

ابن عباس گفت:

زیرا امیرالمومنین(علیه السلام) صاحب زمین و حجت خدا بعد از رسول الله(صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) بر اهل زمین بوده و به وجود حضرتش زمین باقی است و ارامش آن منتهی به آن جناب می شود از رسول خدا(صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) شنیدم که می فرمودند:
روز قیامت وقتی کفار ثواب و قرب و کرامتی را که حق تبارک و تعالی برای شیعیان امیرالمومنین(علیه السلام)آماده نموده ملاحظه کردند می گویند:کاش ما خاک بودیم یعنی کاش شیعه علی(علیه السلام) بودیم و به همین معنا اشاره دارد آیه شریفه:و یقول الکافر یا لیتنی کنت ترابا.

در روایات فراوانى آمده است که در شب هفدهم که فرداى آن جنگ بدر واقع شد، رسول خدا(صلى الله علیه وآله)به اصحابش فرمود: چه کسى حاضر است برود از چاه آب بکشد و بیاورد؟ اصحاب سکوت کردند و هیچ کدام اعلام آمادگى نکردند (چون کار خطرناکى بود) على(علیه السلام) برخاست، و براى آوردن آب بیرون رفت، آن شب، شبى سرد و ظلمانى بود و باد سردى مى وزید. حضرت به چاه آب رسید، چاه بسیار عمیق بود. حضرت دلوى نیافت که بتواند از آن آب بکشد، لذا از چاه پایین رفت و مشکى را که با خود داشت پر از آب کرد و بیرون آمد. به هنگام مراجعت ناگاه باد شدیدى وزید، امام(علیه السلام) نشست تا باد فرو نشیند آنگاه برخاست و حرکت کرد که تندباد دیگرى وزیدن گرفت، ناچار امام(علیه السلام) نشست، پس از آرام شدن، مجدّدا به راه افتاد که در مرتبه سوم نیز تندبادى همانند قبل وزید، آن حضرت نشست، تا هوا آرام شد; آنگاه به راه خود ادامه داد و خدمت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) رسید، پیامبر(صلى الله علیه وآله) پرسید: اى ابوالحسن! چرا دیر آمدى؟ امام جریان را توضیح داد.

رسول خدا(صلى الله علیه وآله) پرسید: متوجّه شدى آن بادهاى شدید چه بود؟ عرض کرد: نه، فرمود: اوّلى جبرئیل بود همراه با هزار فرشته که بر تو سلام کردند و دوّمى میکائیل بود که با هزار فرشته بر تو سلام کردند و سوّمى نیز اسرافیل بود با هزار فرشته بر تو سلام کردند و آنها براى کمک و یارى ما در جنگ آمدند.(1)

و آن کس که گفته است براى امیر مؤمنان(علیه السلام) در یک شب سه هزار و سه فضیلت است، اشاره به همین جریان دارد که سه هزار فرشته، همراه با سه فرشته مقرّب الهى بر آن حضرت سلام کردند!

شایسته‌ترین مؤمن. هنگامی‌که آیه «وَصالِحُ الْمُؤْمِنِینَ...»( سوره تحریم،آیه 4.) نازل شد،
رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود:
«یا عَلِی! أَنْتَ صالِحُ الْمُؤْمِنِینَ»؛( بحارالانوار، ج‌36، ص‌30؛ تفسیر فرات، ص‌489. الدرّ المنثور، ج 10، ص 57؛ الکشف والبیان، ج 9، ص 349.)
«ای علی! تو شایسته‌ترین مؤمنان هستی».
در جای دیگر فرمود:
«إِنَّ عَلِیاً بابُ الْهُدی بَعْدِی وَالدّاعِی إِلی رَبِّی وَهُوَ صالِحُ الْمُؤْمِنِینَ»؛( امالی صدوق، ص 31؛ روضة الواعظین، ج‌1، ص‌100؛ مناقب آل ابی طالب، ج 3، ص 77.)
«همانا علی‌علیه السلام باب هدایت بعد از من، و دعوت‌گر به سوی خدا و شایسته‌ترین مؤمنان است».
در زیارت مطلقه آن حضرت آمده است:
«اَلسَّلامُ عَلی صالِحِ الْمُؤْمِنِینَ»؛( بحارالانوار، ج 97، ص 287؛ مفاتیح الجنان، زیارت مطلقه امیرالمؤمنین.)
«سلام بر شایسته‌ترین مؤمنان».

رسول اكرم (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) مي فرمايند :

قسم به خدا پيامبري به نبوت نرسيد جز به خاطر معرفت او و اقرار به ولايت ما ، و هيچ مخلوقي از جانب خدا اهليت پيدا نكرد كه خدا به او نظر كند مگر با بندگي در مقابل خدا و اقرار به ولایت علي (علیه السلام) بعد از من . 
 

خطبه بدون نقطه معروف به مونقه

روزی عربی در مسجد کوفه و پس از نماز، برای ریشخند علی از او درخواست گفتن چند جمله بدون نقطه می‌کند، و او این خطبه را می‌خواند ، بی درنگ!!!!!!!!.

 

 همانطور که بر طبق آیات قرآن و روایات برای اینکه ما مومن باشیم و در زمره ی رستگاران باشیم باید اقرار به نبوت تمام انبیای پیش از رسول خدا کنیم: 

الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ 
وَ الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ  
أُولئِكَ عَلى‏ هُدىً مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (5- بقره) 
آنان كه به غيب ايمان مى‏آورند، و نماز را بر پا مى‏دارند، و از آنچه به ايشان روزى داده‏ايم انفاق مى‏كنند 
و آنان كه بدانچه به سوى تو فرود آمده، و به آنچه پيش از تو نازل شده است، ايمان مى آورند و به آخرت يقين دارند. 
آنهايند كه از هدايتى از جانب پروردگارشان برخوردارند و آنها همان رستگارانند. 

زمانی هم که در کتب ادیان پیشین هم ذکر رسول الله و وصی او میشود هم باید به نبوت و وصایت آن پیغمبر آخر الزمان و وصی او اقرار کنند تا جزو مومنین و رستگاران شمرده شوند 

به ذکر یک آیه در این زمینه اکتفا میکنیم: 

الَّذينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجيلِ ... (157-اعراف) 

همان كسان كه آن رسول پيغمبر ناخوانده درس را كه وصف وى را نزد خويش در تورات و انجيل نوشته مى‏يابند...

همانگونه که ما باید اقرار کننده باشیم به نبوت پیامبرانی که در قرآن آمده است و ایمان به همه ی آنها واجب است طبق آیات قرآن!!!!!!! 
ذکر نام رسول الله و وصی رسول الله هم که تصریح شده در آیات قرآن که در کتب الهی پیش از رسول الله آمده است واجب میکند که به نبوت و ولایت وصی بعد از او ایمان بیاورند و این ایمان بر آنها واجب بوده است. 


اما سخنی هم از یگانه مفسران حقیقی قرآن 14 معصوم در این زمینه 
امام کاظم علیه السلام میفرمایند: 
وِلایةُعَلیٍّ مَکتُوبُ فی جَمیعِ صُحُفِ الاَنبیاءِ و لَن یَبعَثَ اللهُ نَبِیّاً اِلّا بِنُبُوّةِ مُحَمَّدٍ وَ وِلایةِ وَصِیّه عَلیٍّ. 
ولایت حضرت علی در تمامی کتابهای آسمانی انبیاء نوشته شده بوده و خدا هیچ پیامبری را به نبوت بر انگیخته نکرد مگر اینکه او مأمور به دعوت خلق به سوی نبوت محمّد و ولایت وصیّ او علی بوده. 
بصائر الدرجات/72 


یک نکته ی دیگر مخصوص کسانی که میگویند ما فقط هر چیزی که در قرآن باشد را قبول داریم: 
حسبنا کتاب الله (کتاب خدا ما را بس است) یکی از کافرانه ترین جمله هایی است که خلیفه دوم در زمانی که رسول خدا امر کردند که چیزی بیاورید که بگویم بنویسید و باعث شود بعد از من گمراه نشوید به زبان آورد 
مخالف صریح حکم خدا در قرآن است که میفرماید 
این قرآن باید تبیین شود 
آنهم توسط رسول خدا و جانشینان بر حقش 
وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (44- نحل) 
و ما اين ذكر [قرآن‏] را بر تو نازل كرديم، تا آنچه به سوى مردم نازل شده است براى آنها روشن سازى و شايد انديشه كنند! (44) 
خدا خیلی چیزها را در قرآن اشاره کرده تبیین آن با رسول خدا و جانشینان بر حقش که میشوند ائمه هست 

خداوند اراده فرموده است که متر و محک و میزان و امتحان و ملاک ایمان حقیقی جهتگیری حقیق قلب نسبت به وجود نازنین امیرالمومنین علی بن ابیطالب روحی لتراب مقدمه الفداه باشد از بین کل 14 معصوم ایشان برای این امر برگزیده شده است!

مُعَاوِیَةُ بْنُ عَمَّارٍ عَنِ الصَّادِقِ علیه السلام:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلوات الله علیه و آله: 
إِنَّ حُبَّ عَلِیٍّ قُذِفَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ فَلَا یُحِبُّهُ إِلَّا مُؤْمِنٌ وَ لَا یُبْغِضُهُ إِلَّا مُنَافِقٌ 
وَ إِنَّ حُبَّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ قُذِفَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُنَافِقِینَ وَ الْکَافِرِینَ فَلَا تَرَى لَهُمْ ذَامّاً
مناقب آل أبی طالب علیهم السلام(لابن شهرآشوب)، ج‏3، ص: 384

امام صادق علیه السلام فرمودند:
رسول خدا صلوات الله علیه فرمودند:
همانا حب علی (علیه السلام) تنها در قلوب مومنین قرار دارد و به همین دلیل غیر از مومن او را دوست نخواهد داشت و غیر از منافق او را دشمن نخواهد داشت
ولی محبت حسن و حسین (علیهما السلام) در قلب مومنین و منافقین و کافرین قرار داده شده است، لذا هیچ کس آنها را مذمت نخواهد کرد. 



 

1) على با قرآن و قرآن با على است

از امّ سلمه روایت شد كه گفت: از پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله شنیدم كه مى فرمود: على با قرآن است و قرآن با على است، از هم جدا نمى شوند تا نزد حوض كوثر بر من وارد مى شوند. (1)
2)حق با على و على با حق آمیخته است و ابداً از هم جدا نمى شوند

ابو ثابت غلام ابوذر(رحمه الله) گفت: بر امّ سلمه وارد شدم و او را گریان دیدم در حالى كه امیرالمؤمنین علی علیه السلام ـ را یاد مى كرد و مى گفت: از رسول اكرم صلى الله علیه وآله شنیدم مى فرمود: على با حق است و حقّ با علی علیه السلام است و هرگز از یكدیگر جدا نمى شوند، تا در روز قیامت در كنار حوض كوثر بر من وارد شوند. (2)
3) پیامبر شهر علم و على باب آن

ابن عباس مى گوید: پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: منم شهر علم و على درِ آن شهر، پس هر كس علم مى خواهد از درِ شهرِ (علم) وارد شود. (3)
4) دوستان علی علیه السلام ـ مؤمن و دشمنان او منافق هستند

زرّ بن جیش گفت از علی علیه السلام ـ شنیدم كه مى فرمود: قسم به خدایى كه دانه را بشكافت و مخلوقات را به وجود آورد پیمانى است كه پیغمبر اكرم صلى الله علیه وآله وسلم با من كرده است كه: (اى على) تنها شخص مؤمن دوستدار تو است و كسى با تو دشمنى نمى كند مگر شخص منافق. (4)
5) علی علیه السلام ـ و شیعیان او رستگارند

از امیرالمؤمنین علی علیه السلام روایت شده كه فرمود، پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله وسلم فرمودند:

یا على روز قیامت گروهى از قبرهاى خود بیرون مى شوند كه لباسشان نور است و بر ناقه هایى از نور سوار مى باشند كه لجامهاى آن ناقه ها از یاقوت سرخ است و فرشتگان، آنان را به سوى محشر حركت مى دهند، پس علی علیه السلام ـ گفت: تبارك اللّه، این قوم چقدر در پیشگاه خداوند گرامى هستند! رسول خداـ صلى الله علیه وآله وسلم ـ فرمود: یا علی علیه السلام ـ آنان شیعیان و دوستداران تو مى باشند، كه تو را به دوستى من دوست دارند و مرا به دوستى خداوند دوست مى دارند، آنان در روز قیامت كامیاب و رستگارند. (5)
6) پیامبر صلى الله علیه وآله و علی علیه السلام حجت خداوند بر بندگانش

انس گوید رسول اكرم صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: من و على حجّت خداوند بر بندگانش هستیم. (6)
7) هر كس بر علی علیه السلام آزار رساند پیامبر صلى الله علیه وآله را آزرده است

از عمرو ابن شاس روایت است كه از پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله وسلم شنید كه مى فرمود: هر كس على را بیازارد در حقیقت مرا آزرده است. (7)
8) دوست داشتن علی علیه السلام ـ (در اندیشه و عمل) سبب بخشش گناهان

ابن عباس گفت كه پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله وسلم ـ فرمود: دوست داشتن على بن ابى طالب، سیّئات و گناهان را مى خورد (و نابود مى كند) همان گونه كه آتش هیزم را مى خورد (و از بین مى برد)(8).
9) اطاعت از علی علیه السلام ـ اطاعت از پیامبر است

ابوذر مى گوید: پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: هر كس از من اطاعت كند از خدا اطاعت كرده است و هر كس از من دورى كند از خدا دورى كرده است و هر كس از على اطاعت كند، از من اطاعت كرده است و هر كس از على اطاعت نكند، از من اطاعت نكرده است(9).
10) علی علیه السلام رهبر تمام مؤمنین است

عمرو بن میمون از ابن عباس نقل مى كند كه رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم به علی علیه السلام ـفرمود: یا على تو بعد از من ولى و رهبر تمام مؤمنین هستى». (10)
11) علی علیه السلام آقاى دو جهان است و دوستى او دوستى خدا است

ابن عباس مى گوید: رسول خداصلى الله علیه وآله وسلم به علی علیه السلام ـ نگاه كرد و فرمود: (یا) على تو آقاى دنیا و آخرت هستى، هر كس تو را دوست دارد به حق مرا دوست داشته است. دوستى تو دوستى خداست، و هر كس تو را دشمن بدارد با من دشمنى كرده است، دشمنى با تو دشمنى با خداست. واى بر كسانى كه بعد از من تو را دشمن بدارند. (11)

این ها نمونه هایى از روایات وارده در منابع اهل سنت، درباره فضائل امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام است.

پی نوشت ها:

1. أبى عبداللّه الحاكم النیسابورى، المستدرك على الصحیحین. بذیله التلخیص للحافظ الذّهبى (دار المعرفة، بیروت ـ لبنان) ج 3، ص 124. حاكم بعد از نقل این حدیث مى گوید: هذا حدیث صحیح الاسناد و در ذیل مستدرك حافظ ذهبى نیز بعد از نقل حدیث فوق مى گوید: این حدیث صحیحى است. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودة، باب 20، ص 103. ـ سیوطى، تاریخ الخلفاء، ص 173 (باب فضائل علی علیه السلام ـ ). ـ متقى هندى، كنزالعمال، ج 11، ص 603 (مؤسسة الرساله بیروت، چاپ پنجم).

2. ترجمه الامام على بن ابیطالبـ علیه السلام ـ (با مشخصات سابق) ج 3، ص 119، ح 1162. ـ حاكم، المستدرك، (با مشخصات سابق) ج 3، ص 124، ح 61، فرائد المسطین، (با مشخصات سابق) ج 1، ص 439. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودة، باب 20، ص 104. ـ هیثمى، مجمع الزوائد، ج 9، ص 135.

3. اسد الغابة فى معرفة الصحابه (با مشخصات سابق) ج 4، ص 22. ـ فرائد المسطین، (با مشخصات سابق) ج 1، ص 98، ح 67. ـ البدایة و النهایة (با مشخصات سابق) ج 7، ص 359. ـ المستدرك على الصحیحین (با مشخصات سابق) ج 3، ص 126. ـ ترجمة الامام على بن ابى طالب (با مشخصات سابق) ج 2، ص 464، ح 984.

4. الحافظ أبى عبدالله محمد بن یزید القزوینى ابن ماجه، سنن، تحقیق: محمد فؤاد عبدالباقى (بیروت، دار احیاء التراث، 1395 هـ ق 1975 م. فرائد السمطین (با مشخصات سابق) ج 1، ص 130، ح 93ـ95. ـ البدایة و النهایة (با مشخصات سابق) ج 7، ص 355. ـ ترجمه الامام على بن ابى طالب علیه السلام ـ (با مشخصات سابق) ج 2، ص 190، ح 6740.

5. ترجمة الامام على بن ابى طالب (با مشخصات سابق) ج 2، ص 346 و 846. ـ گنجى شافعى، كفایة الطالب، باب 86، ص 313. ـ هیثمى، مجمع الزوائد، ج 10، ص 21 و ج 9، ص 173. ـ بلاذرى، حدیث 215، شرح حال امیرالمؤمنین از انساب الأشراف، ج 2، ص 182، ط 1.

6. ترجمة الامام على بن ابى طالب علیه السلام ـ (با مشخصات سابق) ج 2، ص 272، ح 793 تا 796. ـ خطیب، شرح حال محمد بن اشعث، تاریخ بغداد، ج 2، ص 88. ـ ابن مغازلى، مناقب، حدیث 67 و 234، ص 45 و 197، ط 1. ـ ذهبى، میزان الاعتدال، ج، ص 128، شماره 8590. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودة، باب مناقب السبعون، ص 284، حدیث 57

7. ترجمه الامام على بن ابى طالب علیه السلام ـ من تاریخ مدینة دمشق (با مشخصات سابق) ج 1، ص 388، ح 459. ـ المستدرك الصحیحین (با مشخصات سابق) ج 3، ص 122. حاكم بعد از نقل این حدیث مى گوید: هذا حدیث صحیح الاسناد. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودة، باب مناقب السبعون، ص 275، حدیث 9. ـ احمد بن حنبل در عنوان «حدیث عمرو بن شاس الاسلمى» از المسند، ج 3، ص 483، ط 1.

8. ابن عساكر، شرح حال امام علی علیه السلام ـ ، تاریخ دمشق، ج 2، ص 103، حدیث 607 (شرح محمودى). ـ خطیب، شرح حال احمد بن شبویة بن معین موصلى، تاریخ بغداد، ج 4، ص 194، شماره 1885. ـ متقى هندى، كنزالعمان، ج 15، ص 218، شماره 1261. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودة، باب مناقب السبعون، ص 279، حدیث 33. در باب 56، ص 211 و نیز در ص 252.

9. المستدرك الصحیحین (با مشخصات سابق) ج 3، ص 121. حاكم بعد از نقل حدیث فوق مى گوید: هذا حدیث صحیح الاسناد.

10. ابوالفراء الحافظ ابن كثیر الدَّمشقى، البدایة و النهایة (بیروت ـ لبنان، مكتبة المعارف) ج 7، ص 346.

11. البدایة و النهایة (با مشخصات سابق) ج 7، ص 356.