پردازنده‌های سندی‌بریج، نسل جدید پردازنده‌های اینتل هستند که در همان سری CORE iX منتشر می‌شوند. در این پردازنده‌ها تغییرات زیادی نسبت به نسل قبل دیده می‌شود و کارایی آنها افزایش پیدا کرده است. با این حال هنوز قیمت آنها بزرگ‌ترین مشکل کاربران است و برای اغلب افراد صرف هزینه بیشتر برای خرید مدل‌های سندی‌بریج توجیح ندارد. در کنار این موضوع رده‌بندی قیمت سندی‌بریج‌ها هنوز رده‌های متوسط و پایین بازار را بطور کامل پوشش نمی‌دهد و تقریبا از یکسال و نیم گذشته که سوکت‌های جدید اینتل وارد بازار شده‌اند برای گروه متوسط و ارزان هیچ انتخابی غیر از مدل‌های قدیمی با سوکت ۷۷۵ وجود ندارد. بنابراین اگر قصد خرید یک سیستم جدید را داشته باشید، صرف نظر از پردازنده‌های AMD سه گروه یا سه پلتفرم مختلف را می‌توانید انتخاب کنید.

پلتفرم اول، سیستمی است که از مدت‌ها پیش تا کنون مورد توجه بوده و از مادربوردهای سوکت LGA775 بهره می‌برد. این پلتفرم در حال حاضر صرفا برای سیستم‌های ارزان قیمت قابل پیشنهاد است که در این رده هم می‌توان تراشه‌هایی مانند G41 را معرفی کرد. در یک تقسیم بندی کلی می‌توان گفت برای جمع‌آوری قطعات یک کیس تا قیمت ۴۵۰ هزار تومان و کمتر، این گزینه منطقی‌ترین پیشنهاد است زیرا می‌توانید در کنار یک مادربورد و پردازنده از حجم مناسب رم، پک پاور با توان کافی و هارددیسکی با ظرفیت بالا هم بهره ببرید در حالی که تاکید روی پردازنده و مادربورد بهتر باعث محدود شدن انتخاب در سایر قطعات می‌شود.

رده دوم شامل پردازنده‌های نسل اول سری CORE iX می‌شود. این پردازنده‌ها در سه گروه i3، i5 و i7 و بر اساس سوکت LGA1156 معرفی شدند که قرار بود به ترتیب رده ارزان، متوسط و حرفه‌ای بازار را پوشش دهند. اما قیمت آنها به حدی بالا بود که عملا ضعیف‌ترین عضو این خانواده در یک سیستم متوسط قرار می‌گرفت و هنوز هم اگر قصد خرید یک سیستم با ارزان‌ترین پردازنده Core i3 را داشته باشید، باید حدود ۱۳۰ هزار تومان برای پردازنده هزینه کنید و این در حالی است که اغلب مادربوردهای سازگار با این سوکت نیز قیمتی در حدود ۱۴۰ هزار تومان به بالا خواهند داشت.

گروه سوم پردازنده‌های نسل جدید اینتل هستند که همان رده‌های i3، i5 و i7 را شامل می‌شوند و بر اساس سوکت LGA1155 فعالیت می‌کنند. برای انتخاب بهتر است گروه دوم یا پلتفرم دوم را فراموش کنید و اگر قصد هزینه‌ای مناسب برای خرید یک سیستم را دارید این هزینه را برای اعضای خانواده سندی بریج انجام دهید. برای سیستم‌های ارزان نیز به نظر می‌رسد تا اواخر پاییز گزینه‌های زیادی وجود نداشته باشد. البته برای این رده قیمت پردازنده‌های AMD گزینه‌ بسیار مناسبی هستند و تنوع قابل قبولی هم از نظر قیمت دارند.

اما اینکه چرا باید پردانده‌های سندی‌بریج را انتخاب کنیم یکی از سوالات اساسی کاربران است، زیرا گاهی دیده می‌شود که کارایی این مدل‌ها در مقایسه با پردازنده‌های نسل قبلی تفاوت چندانی ندارد و از نظر قیمت نیز تقریبا مشابه و گاهی گران‌تر از نسل قبلی هستند. قبل از پرداختن به تفاوت‌ها توجه داشته باشید که در حال حاضر چهار تراشه برای مادربورد این سیستم‌ها وجود دارد. تراشه‌های سری H61 که شامل مدل‌های ارزان قیمت هستند (نسبت به سایر اعضای این خانواده و نه در مقایسه با مدل‌های موجود در بازار) امکانات این تراشه‌ها برای بسیاری از کاربردها کافی و مناسب است با این حال در مقایسه با تراشه‌های حرفه‌ای دارای محدودیت‌هایی هستند.

تراشه‌های P67 و H67 اوایل امسال معرفی شدند و دو گروه متفاوت از کاربران را هدف قرار دادند. تراشه‌های P67 روی مدل‌های گیم و اورکلاک تمرکز داشتند و تراشه‌های H67 به دلیل قابلیت‌های مالتی‌مدیا و خروجی‌های تصویری، برای کاربران خانگی با کاربردهای متوسط پیشنهاد شدند. این تراشه‌ها به دلیل نقصی که در ساختار خود داشتند، در کار با درگاه SATA‌مشکل پیدا کردند و همین عامل باعث شد تا خیلی دیرتر از زمانی که باید در بازار توسعه پیدا کنند و مدل‌های اولیه هم از بازار جمع‌آوری شدند. همزمان با ورود تراشه‌های اصلاح شده، اینتل تراشه جدیدی به نام Z68 را معرفی کرد. این تراشه‌ از تلفیق توانایی دو تراشه‌ قبلی ساخته شده‌ است و علاوه بر توانایی استفاده از هسته گرافیکی پردازنده‌، می‌تواند در زمینه اورکلاکینگ هم کارایی بالایی داشته باشد. در نتیجه اگر قصد خرید دارید بهتر است به سراغ Z68ها بروید که امکانات بیشتری دارند.

هسته گرافیکی

تمام پردازنده‌های سندی‌بریج دارای یک هسته گرافیکی هستند که می‌توان از آن به جای کارت گرافیکی استفاده کرد. این هسته گرافیکی اگرچه قدرت بالایی برای اجرای محتوای سه‌بعدی و بازی‌‌ها ندارد اما کارایی آن در فعالیت‌های روزمره مانند مرور وب و کار با اسناد کافی است، ضمنا فعالیت‌های حرفه‌ای‌تر مانند رمزگشایی قالب‌های تصویری که توسط پردازنده گرافیکی انجام می‌شود در مدل‌های سندی‌بریج در سطح مطلوبی قرار دارد. 

حتی برخی فناوری‌های خاص در این پردازنده‌ها به اصلاح و بهبود کیفیت تصاویر کمک خواهند کرد. این پردازنده‌ها فرکانس مناسبی دارند و حتی در زمانی که به توانایی بیشتری نیاز باشد می‌توانند خود را اورکلاک کنند به عنوان مثال پردازنده CORE i7 2600 دارای فرکانس گرافیکی ۸۵۰ مگاهرتز است اما این فرکانس در حالت توربو به ۱۳۵۰ مگاهرتز می‌رسد.

مدل‌های ارزان نیز این فرکانس در حد مناسبی است مثلا در CORE i3 2100 فرکانس هسته ۸۵۰ مگاهرتز است و در حالت توربو به ۱۱۰۰ مگاهرتز می‌رسد. در این پردازنده‌ها ۱۲ واحد اجرایی فعال هستند با این حال از دایرکت ایکس نسخه یازده پشتیبانی نمی‌کنند و با رابط ۱/۱۰ سازگار هستند.

توربو بوست

در پردازنده‌هایی CORE i که بر اساس معماری نیهالم معرفی شدند، فناوری جدیدی به نام توربو بوست اضافه شد که می‌تواند در مواقع مورد نیاز فرکانس پردازنده را به صورت خودکار افزایش دهد. این ویژگی با مصرف انرژی در ارتباط و برای بهینه‌سازی مصرف انرژی ایجاد شده است.

بطوریکه اگر میزان بار پردازشی برای یکی از هسته‌ها کافی باشد بقیه هسته‌ها غیرفعال می‌شوند و اگر نیاز باشد همان یک هسته نیز اورکلاک می‌شود تا بقیه هسته‌ها اجرا نشوند. این حالت در شرایطی که به بار تمام هسته‌ها نیاز باشد تکرار می‌شود و تمام هسته‌ها اورکلاک خواهند شد.

حالت توربو بوست روی هسته گرافیکی نیز موثر است. در سندی‌بریج‌ها، نسخه دوم این فناوری معرفی شده است و می‌تواند تا بیش از ۲۰ درصد توان پردازنده را افزایش دهد ضمن اینکه مقدار نوسان توربو بوست تا یک گیگاهرتز نیز می‌رسد.

اصلاح ساختار

ساختار پردازنده‌های سندی‌بریج نسبت به نسل قبل اصلاح شده است و مهمترین عامل در این اصلاح ساختار نیز تغییر فناوری ساخت نسبت به مدل‌های قبلی است. در نسل اول از فناوری ساخت ۴۵ نانومتری استفاده می‌شد و به همین دلیل قرارگرفتن حجم زیادی از ترانزیستورها درون هسته‌های پردازشی باعث افزایش حجم و اندازه سی‌پی‌یو می‌شد.

در کنار این مورد، هرچقدر فاصله بین ترانزیستورها بیشتر باشد، میزان مقاوت الکتریکی نیز بیشتر می‌شود و در نتیجه توان مصرفی بالاتر می‌رود. این مقاومت باعث تبدیل انرژی الکتریکی به حرارت می‌شود و حرارت این محصولات نیز افزایش خواهد یافت. در نگاه اول شاید این مقدار مقاومت اندک چندان قابل توجه نباشد ولی وقتی آن را میان میلیاردها اتصال بین ترانزیستورها بررسی کنیم خواهیم دید که برای یک پردازنده با‌ آن حجم کوچک رقم قابل مطلاحظه‌ای است. بعد از فناوری ساخت، اصلاح در اجزای مختلف پردازنده دیده می‌شود.

به عنوان مثال بخش کنترل حافظه، بخش کنترل گرافیکی و هسته گرافیکی و همچینین اصلاح رابط پردازنده برای افزایش نرخ انتقال اطلاعات از دیگر تغییرات در ساختار جدید هستند.

کارایی بیشتر

افزایش کارایی در مدل‌های سندی بریج کاملا چشمگیر است. اینتل اعلام کرده در این پردازنده‌ها راندمان پردازش تا ۵۰ درصد افزایش یافته است که بطور مستقیم در کارکرد سیستم موثر خواهند بود.

لبته شاید در نگاه نخست متوجه این افزایش کارایی نشوید زیرا یک دستور پردازشی به عملکرد سایر اجزا سیستم نیز وابسته است. داده ها باید از روی هارد فراخوان شوند و بعد از بارگذاری روی رم، در اختیار پردازنده قرار بگیرند. به همین دلیل نقش پردازنده وابسته به عملکرد سایر بخش‌ها است اما در فعالیت‌هایی که مستقیما توسط پردازنده انجام می‌شود خواهید دید که کارایی این پردازنده‌ها بهبود یافته است. پردازش تصاویر از جمله این فعالیت‌ها هستند.

مصرف پایین‌تر

پردازنده‌های سندی‌بریج علیرغم اینکه کارایی بیشتری در فعالیت‌های پردازشی دارند اما مصرف انرژی آنها کاهش پیدا کرده است. دو عامل در این کاهش مصرف انرژی تاثیر گذار بوده‌اند که شامل فناور‌ی‌ساخت بهتر و ساختار مناسب‌تر نسبت به نسل قبلی می‌شوند. فناوری ساخت از ۴۵ نانومتر در پردازنده‌های نسل اول CORE I به ۳۲ نانومتر رسیده است. در نتیجه فاصله میان ترانزیستورها کمتر شده و این قطعات نیز اندازه کوچک‌تری در مقایسه با قبل دارند.

کاهش مقاومت و حرارت تولیدی نیز از مزایایی بهبود فناوری ساخت هستند. اصلاح ساختار پردازنده هم می‌تواند در این مورد موثر باشد. به عنوان مثال بخش‌های تنظیم ولتاژ، کنترلرها و هسته‌ها راندمان بیشتری در مقایسه با میزان مصرف انرژی پیدا می‌کنند.

ارتقای فناوری‌هایی مانند توربو بوست یکی دیگر از عوامل موثر در مصرف انرژی است. با کمک این فناوری زمانی که به بار پردازشی نیاز نیست فرکانس و ولتاژ هسته‌ها پایین می‌آید و زمانی که بار روی پردازنده بیشتر شد این فرکانس افزایش خواهد داشت.