متن روضه و اشعار سینه زنی به مناسبت شهادت امام رضا علیه السلام

امـــــــشب ز چه در خُلد نبی می گرید      زهرای بتول با علی می گرید

گویا که عزای خسرو طوس رضاست      زیــــــرا که محمد تقی میگرید

رضا جان گر ببندی در برویم         دگر راز دلم با که بگویم

فقط تو این دلم را می کنی باز         ببین بهر گدائی آمدم باز

تو می دانی غریب و بی پناهم         نشسته منتظر بهر نگاهم

ای غریبی کــــــــــــــه ز جد و پدر خویش جدائی

                                         خُــــــــــفته در خاک خراسان، تو غریب الغربائی

این رواق تو و صحن و حرمت همچو بهشت است

                                         روضه ات جنت فـــــــــــــردوس مسمّا به رضائی

آه از آنـــــــــــــــدم که ز سوز جگر و حال پریشان

                                      نــــــــــــــــــــــــاله ات گشت بلند آه تقی جان کجائی

ای شه یثرب و بَطــــــــــــــحا تو غریبی به خراسان

                                     سرور جــــــــــــــــــــــمله غریبان و معین الضعفائی

اغنیا مکـــــــــــــــــــــــــــه روند و فقرا سوی تو آیند

                                     جــــــــــــــــــــان به قربان تو شاها که تو حج فقرائی

ای که عاجز خَــرد از وصف مقام تو بود

                                                وی که چشم هــــمه بر رحمت عام تو بود

هر سحر گـاه که زمشرق بدر آید خورشید

                                                بــــــــــــــــی تعظیم تو و بهر سلام تو بود

توئی آن بندۀ صالح که خدا از تو رضاست

                                                آشکار ایــــــــــن سخن از نام کران تو بود

بهر توصیف مقــام تو همین نکته بس است

                                                 کـــــــــــه علی باب تو و فاطمه مام تو بود

قبـــــــــــــــــــــلۀ هشتمی و پارۀ قلب احمد

                                                کــــــــــــــعبۀ اهل نظر رکن و مقام تو بود

هــــــــر که بر درگهت آید نرود دست تهی

                                                جـــــــــود و احسان و کرم کار مدام تو بود

مــــــــی شوی ضامن ما روز جزا می دانم

                                                یــــــــــــــاری از مردم بیچاره مرام تو بود

روز محشـــــر که سر از خاک لحد بردارم

                                                بخــــــــــــــــــــدا ذکر لبم یکسره نام تو بود

تــــــــــــــو نگهدار خراسان ز بلا می باشی

                                                 کـــــــــــــــــــه قضا بندۀ امر تو رام تو بود

تـــــــــــــا ابد ساکن کویت ز وفا خواهد بود

                                                 هر کـــه از روز ازل سر خوش جام تو بود

نتوانم کـــــــــــه بغیر از تو دهم دل به کسی

                                                 زانـــــــــکه مرغ دل من بسته به دام تو بود

به نشابور حــــــــــدیثی تو بخواندی و هنوز

                                                گـــــــــــــــــوهر گوش بشر دُرّ کلام تو بود

بــــــــــــا چنین قلب رئوف تو کجا بود سزا

                                                 کـــــــــــــــه زیبداد عدو زهر به کام تو بود

بــــــــــه زوال تو کمر بست عدو غافل بود

                                                  کــــــــــــــــه دوام همه عالم ز دوام تو بود

چــــــــــــه غم از آتش سوزندۀ دوزخ دارد

                                                 هــــــر که چون خسرو مداح و غلام تو بود

[خسرو]

رضا دستم به دامانت(2)          رضــا جانم به قربانت

بُــــود چشمم به احسانت          رضا جانم، رضا جانم

قبولـــــم کُن تو ای مولا           بــه جانِ مادرت زهرا

روا کــــن حاجت ما را           رضا جانم، رضا جانم

تــــــــــوئی آن مظهر امید رضا       توئی آن کُــــــشته توحید رضا

تو ملقّب بـــــــــه رضائی و خدا       خُلق و خـــوی تو پسندید رضا

گشته مـایوس هر آنکس ز دری        نیست هرگز ز تو نومید رضا

تــــــــــوئی آن مظهر انوار خدا        نور حق در تو توان دید رضا

هر کسـی شیعۀ اثنی عَشَر است        غــــــــــیر راه تو نپوئید رضا

محبوب رضاست هر که دل ریش تر است

                                           از کــــــــــعبه صفای این حرم بیشتر است

اینجاست طــــــــــبیبی کـــــــه ندارد نوبت

                                           هــــــــر دل که شکسته تـر بود پیشتر است

[مؤید(مشهد)]

من یه پرندم خدائیه دلم

رو خاكم اما هوائیه دلم

قاتل من چیست؟ جدائیه دلم

شكر خدا كه رضائیه دلم

رضا كیه شهن شاه خراسان و میگم

رضا كیه شه خته ی شیران و میگم

رضا كیه پل بركت ایران و میگم

السلطان یا ابا الحسن علی علی

خالق منان رها خواسته منو

بنده ی باب شفا خواسته منو

قبله ی عشقم میشه كربُ بلا

اما برای رضا خواسته منو

خواسته منو كه پروانه ی مرقدش بشم

خواسته منو كه جلب بوم مشهدش بشم

خواسته منو گدای شاه و مسندش بشم

رضا كیه شهن شاه خراسان و میگم

رضا كیه شه خته ی شیران و میگم

رضا كیه پل بركت ایران و میگم

السلطان یا ابا الحسن علی علی

من یه پرندم گدای كرمم

دونه به گیر شه محترمم

عاشق اشك چشای ترمم

زنده شده از شفای حرمم

شفا كجاست توی صحن گوهرشاد رضا

شفا كجاست دم پنجره فولاد رضا

شفا كجاست میون دست صیاد رضا

رضا كیه شهن شاه خراسان و میگم

رضا كیه شه خته ی شیران و میگم

رضا كیه پل بركت ایران و میگم

السلطان یا ابا الحسن علی علی

دانلود مداحی