سخن امام حسن درباره‏ حوادث آینده

مجلسی رحمه الله از امام صادق علیه‏السلام نقل کرده است: 
چون امام حسن علیه‏السلام با معاویه صلح کرد، در نخیله نشستند و معاویه گفت:ابامحمد! به من گفته‏اند که رسول خدا صلی الله علیه و آله، [خرمای] نخل‏ها را تخمین می‏زد، آیا شما چنین علمی داری؟ شیعیان شما عقیده دارند که هیچ دانشی، نه در زمین و نه در آسمان، از شما پنهان نیست. 
امام حسن علیه‏السلام فرمود:رسول خدا صلی الله علیه و آله پیمانه پیمانه تخمین می‏زد و من شماره شماره. 
معاویه گفت:این نخل، چقدر خرما دارد؟ 
امام حسن علیه‏السلام فرمود:چهار هزار و چهار خرمای نارس. 
مجلسی رحمه الله دنباله‏ی روایت را از ابن‏عباس جوهری این چنین نقل کرده است:معاویه دستور داد تا خرماها را از درخت کندند و شمردند. چهار هزار و سه دانه بود. امام حسن علیه‏السلام فرمود:سوگند به خدا! به من دروغ نگفته‏اند؛ من نیز دروغ نگفته‏ام. پس نگریستند و دیدند آن یک دانه، در دست عبدالله بن عامر بن کریز است. 
سپس، امام حسن علیه‏السلام فرمود:معاویه! اگر کافر نمی‏شدی، به تو می‏گفتم در آینده چه کارهایی خواهی کرد؛ زیرا رسول خدا صلی الله علیه و آله در زمانی بود که تکذیب نمی‏شد، و تو [مرا] تکذیب می‏کنی و می‏گویی:با آن خردسالی‏اش، چه زمانی از جد خود شنید؟! 
سوگند به خدا! زیاد [بن ابیه] را به [پدر] خود نسبت می‏دهی، حجر را می‏کشی و سرها را از شهری به شهر دیگر می‏بری و نزد خود می‏آوری. 
پس [چنان شد که امام علیه‏السلام فرمود]، زیاد را [در سال 44 هجری] به [پدر] خود نسبت داد [و او را زیاد بن ابی‏سفیان نامید] و حجر را کشت و سر بریده‏ی عمرو بن حمق خزاعی را نزد خود آورد. [1] . 

پی نوشت ها: 
[1] بحارالانوار 329:43، ح 9.