شنیدن وحی در کودکی

ابن‏شهرآشوب می‏گوید: 
ابوالسعادات در «الفضائل» نقل کرده است:شیخ ابوالفتوح در مدرسه‏ی ناجیه، این حدیث را املاء کرد:امام حسن بن علی علیه‏السلام در هفت سالگی، در مجلس رسول الله صلی الله علیه و آله حاضر می‏شد، وحی [آیات قرآن] را می‏شنید و آن را حفظ می‏کرد. 
سپس نزد مادر خود (حضرت زهرا علیهاالسلام) می‏آمد و آن‏ها را به او ابلاغ می‏کرد. هرگاه علی علیه‏السلام (به منزل) می‏آمد، فاطمه علیهاالسلام را (پیشاپیش) آگاه به آیات نازل شده می‏یافت. از او در این باره می‏پرسید، می‏فرمود:از فرزندت، حسن (می‏آموزم). 
روزی علی علیه‏السلام در خانه پنهان شد حسن علیه‏السلام که وحی را شنیده بود، آمد و خواست آن را به مادر خود ابلاغ کند؛ زبانش بند آمد. مادرش تعجب کرد. گفت:مادرم! تعجب نکن؛ زیرا بزرگواری سخن مرا می‏شنود. گوش کردن او، مرا از سخن گفتن بازداشته است. در این هنگام، علی علیه‏السلام بیرون آمد و او را بوسید. 
در روایتی آمده است که امام حسن علیه‏السلام فرمود:مادرم! بیانم کوتاه و زبانم بند آمد؛ گویا آقایی مرا زیر نظر دارد. [1] . 

پی نوشت ها: 
[1] مناقب 7:4.