0

کدام کنسول بازی مناسب شماست؟

 
tachberdee
tachberdee
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مهر 1391 
تعداد پست ها : 4133
محل سکونت : گلستان

کدام کنسول بازی مناسب شماست؟

اگر اهل بازی‌های ویدئویی بوده باشید یا تازه بخواهید به جمع این قشر خوشبخت بپیوندید، حتما همیشه برای انتخاب بین یکی از کنسول‌ها درگیری داشته‌اید.

واقعا جنگ کنسول‌ها و رایانه‌های شخصی حتی از جنگ بین گوشی‌های موبایل هم داغ‌تر و پرتنش‌تر است. چرا که هنوز هم خرید یک کنسول بازی یا جمع کردن سیستمی مخصوص بازی، خرجی به مراتب بیشتر از خرید یک گوشی تلفن همراه روی دست خریدار می‌گذارد و هیچ‌کس هم دوست ندارد بگوید ماست خودش ترش است. همان طور که هواداران تیم‌های قرمز و آبی بندرت زیر بار نقص و کاستی تیم‌های خود رفته و با تکیه به چند اتفاق خوب و تاریخ‌ساز، در اوج نتیجه‌گیری‌های ضعیف تیم محبوب خود، باز هم آن را قَدَر و یکه‌تاز می‌دانند.

در این بین آن کسی که واقعا دنبال تفریح و سرگرمی سالم است، دچار سردرگمی می‌شود. هر گیمر بر حسب سلیقه‌ی خود، همان چیزی که می‌پسندد را توصیه می‌کند و در نتیجه قدرت خرید هوشمند را از گیمر نوپا سلب می‌کند.

از آنجایی که بحث سر برتری فلان کنسول به بهمان کنسول هنوز داغ است و با ورود به نسل هشتم داغ‌تر هم شده، تصمیم گرفتیم با تحریر و انتشار یک سلسله مقاله در باب خوب و بد هر کنسول به صورت طبقه‌بندی شده (مشخصات کلی، بازی‌ها، احترام به مشتری، لوازم و سخت‌افزارهای جانبی و...) یک بار برای همیشه خط بطلانی روی این بحث‌های بی‌پایان بکشیم.

پیش از هر چیز باید بر این نکته تاکید کنیم که مایکروسافت، سونی، انویدیا، اِی.تی.آی، اینتل، اِی.اِم.دی و به طور کل هر تولید کننده‌ای که در این بازار دستی دارد و از آن کسب روزی می‌کند، اول و آخر یک فروشنده به حساب می‌آید و گیمرها هم مشتریانش.

 

نه داستان پهلوانان مردمی است که با فدای دار و ندارش، زندگی را وقف مردم کرده باشد، نه ماجرای سازمان‌های خیریه‌ی مستقل است که اگر هم درآمدی کسب کنند، در نهایت نیّتشان امور خیریه باشد. سونی و مایکروسافت و دیگر شرکت‌ها، هر کدام ابرقدرتی در بازار سرگرمی و زمینه‌های مربوطه به شمار می‌روند که در بازاری کاملا رقابتی حضور دارند.

هر کدام برای حفظ مشتریان کنونی و جلب توجه مشتریان بالقوه، خود را به آب و آتش می‌زنند. در این بین آن که بتواند بهتر نیازهای مخاطب خود را تشخیص داده و با محصولات اقناع‌کننده‌تری تغذیه‌اش کند، پیروز میدان خواهد شد و دیگری باید پشت سرش بیافتد و روی جاپایش لِی‌لِی کند. وقتی از این زاویه به ماجرا نگاه می‌کنیم، مفهوم و ذات فن‌بوی بودن یا هواداری از این شرکت‌ها چه بسا پوچ به نظر می‌آید و عقل حکم می‌کند که بالکل قضاوت کلی راجع به سر تا پای یک ابرقدرت را ترک کرده، به تک‌تک زوایا نگاه کرده و هر گوشه را بر اساس کیفیت همان گوشه بسنجیم. قطعا سزاوارترین نوع نقد هم همین است. انتقادی که تمام خوب یک نفر را به خاطر یک بد خراب کند، و تعریفی که به خاطر یک خوب، تمام بدی‌های دیگری را ندید بگیرد، به یک اندازه پوچ و بی‌ارزش هستند.

تفاوت‌های اساسی کنسول و پی.سی چیست؟

یک تفاوت اساسی بین کنسول‌های بازی و رایانه‌های شخصی وجود دارد. کنسول‌های بازی تاریخ انقضا دارند و معمولا پس از شش یا هفت سال از رده خارج می‌شوند، در حالی که رایانه‌های شخصی همیشه پابرجا هستند. البته انقضا نداشتن رایانه‌های شخصی بیشتر پارادوکس است تا حقیقت. اتفاقا کنسول‌های بازی طی 6-7 سالی که روی بورس هستند، همیشه میزبان بازی‌های مطرح هستند؛ در حالی که جاودانگی رایانه‌های شخصی فقط برای کلیت این پلتفرم صدق می‌کند و پی.سی بازها (کامپیوتربازها) خوب می‌دانند که برای بازی کردن با سیستم خود در شرایط ایده‌آل، باید هر یکی دو سال قطعاتش را ارتقا بدهند.

بهتر بگوییم، بازی‌های رایانه‌ای هر روز دچار پیشرفت می‌شوند. رایانه‌های شخصی بیشتر برای بازیکن محدودیت ایجاد می‌کنند و سازندگان تا حد قابل توجهی می‌توانند جاه طلبی به خرج داده و سنگین‌ترین گرافیک‌ها را برای بازی‌های خود در نظر بگیرند. این در حالی است که همان سازندگان مجبورند بازی را برای کنسول‌های بازی بهینه کنند تا با سخت‌افزار محدود آن‌ها بخواند. به همین دلیل است که معمولا تا دو سه سال پایانی عمر کنسول‌های بازی، تفاوت بین نسخه‌های کنسولی با نسخه‌های پی.سی چندان مشهود نیست؛ در حالی که نسخه‌های کامپیوتری سخت‌افزار قوی‌تر و گران‌تری برای اجرا شدن طلب می‌کنند.

به عنوان یک اجماع کلی، باید بگوییم که بازی با پی.سی همیشه دست شما را برای لذت بردن از آخرین تکنولوژی‌ها باز می‌گذارد؛ به شرطی که از نظر مالی بسته نباشد. در مقابل، کنسول‌های بازی تا چند سال بدون دردسر تجربه‌ی بهترین عناوین را برای شما فراهم کرده، در قبالش فقط یک بار از شما تقاضای خرید سخت‌افزار اجرایی می‌کنند.

البته مسائل نه چندان مشهود دیگری هم در انتخاب بین این دو قبیله وجود دارد:

مثلا برای بازی با پی.سی باید چند ساعتی را مثل چوب خشک روی صندلی بنشینید و اگر صندلی مناسبی نداشته باشید (که خرج خودش را دارد) بعد از مدتی نیاز به روغن‌کاری خواهید داشت! در عوض، موقع بازی با کنسول می‌توانید به پشتی، روی مبل و کاناپه، روی زمین، یا حتی به دیوار لم داده و از بازی خود لذت ببرید. البته اگر کمی ماجراجو باشید، می‌توانید لپ‌تاپ خود را هم با کابل اچ دی‌ام‌آی به تلویزیون متصل کرده و با دسته‌ی ایکس‌باکس که مثل آب شدن قطاب در دهان بوسیله‌ی ویندوز شناخته می‌شود، هر جا بخواهید لم بدهید. البته در این مورد باید دسته‌ی سیم‌دار استفاده کنید که باز هم یک سری گزینه‌های راحتی را غیرممکن خواهد کرد.

در حال حاضر در بازار ما، کنسول‌های مرجع حاضر عبارتند از: Xbox360، Xbox One، Playstation 3، Playstation 4 و اگر خوش شانس و خوش هزینه باشید، می‌توانید از بعضی سوراخ سنبه‌ها Nintendo Wii و WiiU هم پیدا کنید.

پنج شنبه 13 آذر 1393  3:36 PM
تشکرات از این پست
tachberdee
tachberdee
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مهر 1391 
تعداد پست ها : 4133
محل سکونت : گلستان

پاسخ به:کدام کنسول بازی مناسب شماست؟

کدام کنسول بازی مناسب شماست؟ (بخش دوم)

 

کنسول‌های Xbox 360، Playstation 4 و Nintendo Wii کنسول‌های نسل هفتم هستند که از سال 2005 با عرضه‌ی X360 شروع شد و با عرضه‌ی PS3 و Wii ادامه پیدا کرد. X360 و PS3 از نظر قدرت تقریبا برابر هستند. کنسول X360 از پردازنده‌ی سه هسته‌ای زنون 3.2 گیگاهرتز PowerPC و PS3 از Cell Broadband Engine 3.2 گیگاهرتز بهره می‌برد. تا مدت‌ها پس از عرضه، مقایسه‌هایی که بین بازی‌های اجرا شده روی دو کنسول انجام می‌شد، حکایت از برتری نسبی X360 از نظر گرافیکی داشت. معمولا بافت‌ها و سایه‌پردازی‌ها روی ایکس باکس نمود بهتری داشت و خرابی و افت و فریم کمتری از این کنسول گزارش می‌شد. از همان ابتدا گفته می‌شد که این مسئله به خاطر سخت بودن کار با سخت‌افزار PS3 است که با ورود به سال آخر نسل هفتم و عرضه‌ی بازی‌های انحصاری بیشتر، PS3 این حرف را در عمل ثابت کرده و رسما ایکس باکس را جا گذاشت.

پردازنده‌ی گرافیکی X360 نیز ATI Xenos 500 مگاهرتزی و پردازنده‌ی PS3، محصول مشترک سونی و انویدیا، Reality Synthesizer 550 مگاهرتزی بود. حداکثر حجم دیسک سختی که تا امروز برای X360 ارائه شده، 320 گیگابایت و برای PS3 500 گیگابایت است. همینجا تاکید می‌کنیم که این حجم‌های بالا برای کسانی ارائه شده که از شبکه‌های تحت قرارداد این شرکت‌ها اقدام به دانلود فیلم و بازی و محصولات دیگر می‌کرده‌اند. اگر بخواهید ایکس باکس بخرید، یک هارد 60 گیگابایتی هم کفافتان را می‌دهد. چرا که همه‌ی بازی‌های این کنسول در بازار، روی دی.وی.دی عرضه می‌شوند و کمتر عنوانی نیاز به نصب فایل روی هارد دارد. اگر دوست دارید بازی‌هایتان را دانه‌دانه مزمزه کنید و به اتمام برسانید، با نصب و پاک کردن بازی پس از اتمام، هیچ نگرانی برای پر شدن هارد خود نخواهید داشت. خیالتان هم از بابت ذخیره‌های بازی راحت. با نصب یا پاک کردن بازی و محتوای آن، فایل‌های ذخیره از بین نخواهند رفت و بعدا می‌توانید دوباره از جایی که بازی را ترک کرده‌اید تجربه‌ی خود را از سر بگیرید.

حکایت PS3 بازها حکایت دیگری است. X360 سیستم امنیتی ضعیف‌تری داشته و به همین خاطر خیلی ساده‌تر کرک شده است. برای همین است که بازی کردن با آن زیاد دنگ و فنگ ندارد. اما PS3 بازها مجبورند برای کار با این کنسول، حتما بازی‌ها را روی هارد بریزند و از روی هارد اجرا کنند. خود پروسه‌ی نصب بازی یک جور عذاب است و نگهداری و اجرای آن‌ها عذابی دیگر. اگر ایکس باکس باز باشید، همیشه آرشیوتان دم دست است و فاصله‌ی بین گذاشتن دیسک و اجرای بازی یک دقیقه است. اما بازی با PS3 یعنی تحمل چندین دقیقه برای کپی کردن و اجرای بازی. پس طبیعی است که هر چقدر هارد PS3 خریداری شده ظرفیت بیشتری داشته باشد، اذیت و آزار بازیکن هم کمتر می‌شود. اگر هم هارد PS3 شما ظرفیت کافی نداشت، می‌توانید یک هارد اکسترنال پاسپورتی بخرید و بازی‌هایتان را روی آن بریزید که قطعا به اندازه‌ی چند ثانیه بارگذاری بیشتر هم که شده، اذیتتان خواهد کرد.

کنسول Wii هم که مظلوم‌ترین کنسول در این بین (البته در ایران!) است و در حال حاضر قریب به مفقود است، از ابتدا به منظور فراهم کردن تفریح سالم برای کل خانواده ساخته شد. اگر اهل بازی‌های ساده و سالم برای تمام خانواده هستید، این کنسول بهترین گزینه برای شماست. گرافیک آن از همه‌ی کنسول‌های اشاره شده ضعیف‌تر است، اما بهترین بازی‌های کودکانه و خانوادگی را ارائه می‌کند. دسته‌اش هم ژیروسکوپی است و انواع ژان گولر را با آن می‌توان اجرا کرد. اگر با دسته‌ی بی‌سیم PS3 و X360 می‌توان روی زمین و در و دیوار بازی کرد، با دسته‌ی ژیروسکوپی Wii می‌شود از سقف آویزان شد و بازی کرد! بازی‌های این کنسول هم از طریق فروشگاه‌های اینترنتی بازی‌های رایانه‌ی قابل تهیه است. کافی است یک سرچ مختصر بزنید.

WiiU اولین کنسول نسل هشتمی است و حدودا دو سال از عرضه‌اش می‌گذرد. البته هنوز در نسل هشتمی بودنش شک و تردید وجود دارد. بعضی می‌گویند نسل هشت کشک است و هفتش گرو هشتش است و بیشتر از اینکه هیجان بدهد نعش کش است... ولی شوخی به کنار، این کنسول اصلا به موفقیت Wii دست پیدا نکرده و در حال حاضر ضعیف‌ترین عملکرد را بین کنسول‌های موجود دارد. اگر قصد خریدش را دارید، فعلا دست نگهدارید. اگر هم پولش را دارید، 4-5 تا بازی درجه یک دارد که باید اصلشان را بخرید. ضرر نمی‌کنید. اگر روزی کرک بشود، می‌توانید بازی‌های Wii را هم با آن اجرا کنید.

اما دو کنسول برتر این نسل در حال حاضر Xbox One و PS4 هستند که از نظر قدرت باز هم مشابه هستند. پردازنده‌ی PS4 غول هشت هسته‌ای AMD به نام جگوار، و پردازنده‌ی XOne هم هشت هسته‌ای اختصاصی مایکروسافت است. گرافیک هر دو کنسول توسط محصولات AMD اجرا می‌شود، اما از ظواهر امر سخت‌افزار PS4 باز هم قوی‌تر است. این امر از هم‌اکنون قابل مشاهده است. تازه‌ترین نمونه‌ای که دیدیم، فارکرای 4 بود که به وضوح جزییات PS4 بهتر بود.


اما اصل مطلب!

کرک شده‌ی هر دو کنسول PS3 و X360 در بازار وجود دارد. متاسفانه انگار نسخه‌های نوی PS3 در بازار کمیاب شده و به احتمال زیاد باید به دست دومش اکتفا کنید. نوی این کنسول در صورت یافت شدن حدود 1,900,000 تومان قیمت دارد و دست دومش حدود 900,000 تا 1,000,000 تومان. ایکس باکس هم نویش از 700,000 تومان شروع می‌شود تا 950,000 تومان؛ Xbox One با قیمت 1,500,000 تومان (کرک نشده) و PS4 به قیمت 1,600,000 تومان (کرک نشده). معلوم هم نیست که دو کنسول آخر کی کرک بشوند.

خرید دو کنسول نسل هشتمی ما حکم خربزه‌خوری دارد و در صورت ارتکاب این عمل باید پای هر بازی یک 200 هزار تومانی هزینه بدهید. البته ظاهرا سایت‌هایی هستند که بازی کرایه می‌دهند یا اشتراک ماهانه از شما می‌گیرند. مثلا با ماهی 30 هزار تومان، می‌توانید هر بار یک بازی از آن‌ها گرفته و هرچقدر دلتان خواست بازی کنید. خوبی این کار این است که هر ماه فقط 30 هزار تومان از جیبتان می‌رود و بدی‌اش این که هر زمان فقط یک بازی در دست خواهید داشت. اگر از آن دسته افراد هستید که سلایق خاص دارند (مثلا فقط شوتر یا اکشن ماجرایی یا نقش‌آفرینی بازی می‌کنید) این گزینه برای شما عالی است.

از آنجایی که دو کنسول نسل هفتمی ما کرک شده‌اند، می‌توانید بازی‌هایشان را با قیمتی بسیار پایین‌تر تهیه کنید. هر دی.وی.دی بین 3 تا 10 هزار تومان (بسته به انصاف فروشنده و کیفیت دی.وی.دی) قیمت دارد. بازی‌های PS3 را می‌توانید بدهید خود فروشنده‌ها با قیمتی مشابه برایتان نصب کنند.

در اینجا به پایان جمع بندی اولیه‌مان از مشخصات کنسول‌های بازی موجود در بازار می‌رسیم. لطفا قسمت‌های بعدی این مقاله را هم دنبال کنید تا درباره‌ی همه چیز این کنسول‌ها (دسته‌ی اصلی، دوربین، مشتری‌مداری و اعتبار و بازی‌های انحصاری و...) اطلاعات لازم را کسب کنید. مطمئن باشید در پایان این مقالات نه تنها با خیال راحت خرید خواهید کرد، بلکه مثل یک حرفه‌ای به دیگران هم مشاوره خواهید داد!


 

پنج شنبه 13 آذر 1393  3:36 PM
تشکرات از این پست
tachberdee
tachberdee
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مهر 1391 
تعداد پست ها : 4133
محل سکونت : گلستان

پاسخ به:کدام کنسول بازی مناسب شماست؟

کدام کنسول بازی مناسب شماست؟ (بخش سوم)

 

سومین مبحثی که در سلسله مطالب مقایسه بین کنسول‌های بازی و رایانه‌های شخصی به سراغش می‌رویم، کنترل و سخت افزار جانبی دستگاه‌هاست. آن طور که در مقدمه‌ی نخست اشاره کردیم، با اتصال دسته‌ی سیم‌دار ایکس باکس به لپ تاپ یا رایانه‌های شخصی مجهز به ویندوز، به راحتی می‌توانید بازی‌ها را با دسته بازی کنید. از این حیث، رایانه‌های شخصی یک برتری محسوس نسبت به کنسول‌های بازی دارند؛ ماوس و صفحه‌کلید.

از وقتی که مایکروسافت با همسان سازی دسته‌ی ایکس باکس با رایانه‌های شخصی یکی از مهم‌ترین برتری‌های کنسول به PC را از بین برد، انجام بازی‌هایی مثل Devil May Cry یا هر نوع بازی اکشن، اکشن/ ماجرایی (شاهزاده‌ی پارس)، یا هک اند اسلش (No More Heroes) که از قدیم‌الایام با لفظ با مسمای "شمشیری" از آن یاد می‌کردیم، روی رایانه‌ها نیز میسر شد. گیمرهای کارکشته خوب می‌دانند به همان مقدار که دسته‌ی بازی در تجربه‌ی عناوین اکشن و هک اند اسلش موثر است، ماوس و صفحه‌کلید در بازی‌های نقش‌آفرینی و شوتر، مخصوصا اول شخص به کار می‌آید. این برتری را با مثالی برایتان روشن‌تر می‌کنیم:

دسته‌های بازی برای حرکت و کنترل دوربین (همچنین هدفگیری) از دو آنالوگ یا چوبک استفاده می‌کنند. آزادی عمل و دقت این دو آنالوگ حتی در مقایسه با یک ماوس نسبتا خوب با دقت متوسط هم ضعیف به نظر می‌آید. از سوی دیگر، چه در بازی‌های نقش‌آفرینی و چه در بازی‌های شوتر، بازیکن نیاز به دسترسی سریع به اسلحه و آیتم‌های مختلف دارد. در نسخه‌های رایانه‌های شخصی، این آیتم‌ها به ردیف عددی بالای صفحه‌کلید الصاق می‌شود و از این رو، بازیکن با کمی عادت، به راحتی می‌تواند در خلال نبرد چندین آیتم را مدیریت کرده و بهترین بازی را ارائه دهد. این در حالی است که به خاطر محدودیت کلیدهای دسته‌های بازی، معمولا یکی از دکمه‌های شانه‌ای را مسئول سویچ بین اسلحه و دیگری را مسئول سویچ بین آیتم‌ها می‌کنند (معمولا LB و RB در ایکس باکس و L1 و R1 در پلی استیشن). سازندگان اغلب برای جبران این کاستی، از در اختیار گذاشتن یکجای تمام آیتم‌ها خودداری کرده و همزمان اجازه‌ی الصاق دو یا سه آیتم به یک دکمه را می‌دهند. البته چند سالی هم هست (با ظهور بازی Saint’s Row) که بازیسازان راهکار بهتری پیدا کرده و در عناوینی مانند Mass Effect و بازی یاد شده، بازیکن با نگه داشتن دکمه‌ای، منوی خاصی را بالا آورده و آیتم مورد نظر را از داخلش انتخاب می‌کند. منتهی وقتی در این نکته ریز می‌شویم، می‌بینیم که توقف مدام بازی به بهانه‌ی انتخاب آیتم‌ها، تا حد قابل توجهی از رئالیزم و غوطه ور شدن در بطن بازی می‌کاهد و در این مورد، باز هم رایانه‌های شخصی بهترین انتخاب هستند. شایان ذکر است که یک سری از بازی‌ها هم از دکمه‌های جهتی در این باب بهره می‌گیرند، اما باز رایانه‌های شخصی در موضع قدرت هستند.

از طرف دیگر، بازی دائم با صفحه‌کلید، دست را اذیت می‌کند. یکی از مهم‌ترین دلایل محرومیت قابل توجه این پلتفرم از بازی‌های اکشن و مبارزه‌ای، تجربه‌ی ناخوشایند این گونه بازی‌ها با صفحه‌کلید بوده و هست. در این زمینه، بهترین گزینه دسته‌ی کنسول است.

فقط نظر ما نیست اگر بگوییم دسته‌ی ایکس باکس 360 ارگونومیک‌ترین و بهترین دسته‌ی عرضه شده برای کنسول‌های بازی است. این دسته چنان خوش دست است که پس از ساعت‌ها بازی مداوم با X360، اگر از درد کمر و گردن یا خون مردگی پا کارتان به بیمارستان نکشد، از جانب دست هیچ مشکلی پیدا نخواهید کرد!

همان طور که می‌دانیم X360 حدودا از یک سال قبل از PS3 به بازار عرضه شد. پس باید X360 را بنیان گذار دکمه‌های شانه‌ای حساس به فشار بدانیم. این انقلاب در دسته‌ی بازی که امروز یک امر بدیهی به شمار می‌آید، به کاربر اجازه داد که سرعت گاز دادن و ترمز گرفتن با خودرو، شدت ضربه یا مقدار زوم دوربین را کنترل کند و در کنار انقلابی که سونی پیش از آن با آنالوگ‌هایش ایجاد کرده بود، یعنی امکان تعیین راه رفتن یا دویدن شخصیت با مقدار فشار وارده به آنالوگ، تجربه‌ی بازیکن را غنی‌تر کند.

سونی که مدتی بعد دسته‌ی خود را معرفی کرد، این امکان را به عاریه گرفت و در دسته‌های خود جا داد. با این تفاوت که دکمه‌های شانه‌ی پشتی دسته‌ی ایکس باکس باریک هستند و با نوک بند انگشت راحت می‌توان آن‌ها را فشرد، اما دکمه‌های شانه‌ی پشتی دسته‌ی PS3 پهن‌تر هستند و آن خوشدستی ایکس باکس را ندارند.

موضع دکمه‌های جهتی دو دسته تفاوت دارد. دکمه‌های جهتی ایکس باکس که یک تکه هستند، به معنای کلمه افتضاح کار شده‌اند. اگر اهل بازی‌های مبارزه‌ای، مثل تکّن (Tekken) یا مبارز خیابانی (Street Fighter) یا... هستید، یا باید دور این کنترل را خط کشیده، یا دسته‌های آرکید مخصوص این بازی‌ها را بخرید، یا در کمال متانت به آنچه هست قانع باشید و با آنالوگ‌ها بازی کنید؛ به این امید که قر و فری که به آنالوگ می‌دهید، در نهایت حرکت مورد نظرتان را پیاده کند! دسته‌ی PS3 در این مورد بهتر عمل می‌کند.

یکی دیگر از امتیازهای دسته‌ی PS3 به دسته‌ی X360، این است که دسته‌ی PS3 ژیروسکوپ دارد. این یعنی در حین بازی، یک سری حرکات را می‌توانید با تکان دادن دسته در هوا انجام بدهید. این ژیروسکوپ‌ها پیامد تلاش ناخوشایند سونی برای عقب نماندن از دسته‌های ژیروسکوپی نینتندو است. قطعا رسم روزگار بود که این امکان دسته‌های سونی هیچ وقت حضور پررنگی در بازی‌ها پیدا نکرد و بیشتر حکم زنگوله پای تابوت این دسته را دارد. به این معنی که حداقل از نظر نویسنده‌ی این متن، ارزش بهانه کردن برای خرید این کنسول را ندارد.

این تلاش ناکام سونی بعدها به خلق Move منجر شد. کنترلر ژیروسکوپی انحصاری سونی که کاملا از دسته‌ی نینتندو Wii تقلید شده و عین همان دسته، دو تکه دارد. با این فرق که سر دسته‌ی سونی یک توپک بسیار زشت قرار دارد که در مقابل ظاهر شیک و کلاسیک دستگاه، مثل کیسه حمامی است که داماد در شب عروسی تا کرده و به جای دستمال سفید در جیب کتش گذاشته باشد! حضور این توپ زشت هم مرهون عدم آینده نگری سونی است که به خاطر ناکارآمدی Eye Toy ، دوربین پلی استیشن، سر Move قرار داده شده تا دقت آن را بالا ببرد.

اگر بتوانید روی ظاهر زشت این توپک چشم بپوشید، Move قادر است لحظات نسبتا خوشی را در حین تجربه‌ی بازی‌های اکشن برایتان فراهم کند. می‌گوییم نسبتا خوش، چون اکثر کاربران کنسول‌ها می‌خواهند در اوقات استراحت بازی کنند و بالا گرفتن دست، آن هم به حالتی که به شانه و ستون فقرات فشار غیرطبیعی وارد آورد، به مذاق کسی خوش نمی‌آید. البته اگر خیلی گیمر باشید، تعداد قابل توجهی قالب سلاح در بازار هست که با قرار دادن Move در آن، می‌توانید تجربه‌ی خود را غنی‌تر کنید. هرچند در نهایت با تجربه‌ای مشابه بازی کردن گیتار هیرو با دسته‌ی گیتارش طرف هستید. کمی جالب‌تر از دسته‌ی بازی است؛ اما جنس واقعی نیست. پس لذتش هم خیلی زود از دل می‌رود.

دوربین و دسته‌ی حسگردار سونی به کنار، لااقل مایکروسافت با خودش روراست‌تر بود و به یکباره دوربینی قوی به بازار عرضه کرد که قادر است تمام بدن را تا حد قابل قبولی اسکن کرده و تجربه‌های نابی در اختیار بازیکن قرار بدهد. برای خریدن دوربین مایکروسافت، ماوسوم به کینکت، 300 هزار تومان پول و اقلا یک فضای دو در سه متر نیاز دارید (البته مقدار فضای لازم با قد و بالا و انرژی کاربر رابطه‌ی مستقیم دارد!).

بازی‌های انحصاری کینکت اکثرا به معنای کلمه افتضاح هستند. اما حداقل این پلتفرم در عرضه‌ی بازی‌های با محوریت حرکات موزون و ورزش کاملا موفق بوده است. جدا از بازی برند Zumba برای این کنسول که برنامه‌های خاص تناسب اندامش در دنیا کولاک کرده، بازی‌هایی مانند Dance Central برای کینکت هست که واقعا سرگرمی سالمی ارائه می‌کنند.

اگر زبان انگلیسی شما در سطح خوبی باشد، می‌توانید از ویژگی‌های جالب دیگر این دوربین بهره بگیرید. به غیر از کنترل کردن کنسول خود با صدا، می‌توانید در بازی اسکایریم نام جادوها را فریاد بزنید تا اجرا شوند یا در Mass Effect بدون نیاز به متوقف کردن بازی، به همراهان خود دستور بدهید. این امکانات در بازی‌های زیادی فراهم است.

به منظور ساده‌تر کردن تصمیم‌گیری برای مخاطب، لیستی از خوب و بد کنترل این کنسول‌ها برای دوستان ارائه می‌کنیم؛ یک سری نکات را هم برای کوتاه‌تر کردن مطلب در این بخش می‌آوریم:

رایانه‌ی شخصی

خوب:

تجربه‌ی عالی شوتر و نقش‌آفرینی با ماوس و صفحه‌کلید

امکان اتصال دسته‌ی ایکس باکس (از 40-50 هزار تومان به بالا قیمت دارد) به ویندوز

امکان نزدیکی به مانیتور و دقت بیشتر

بد:

خستگی ناشی از بازی طولانی با صفحه‌کلید

حس مصنوعی‌تر صفحه‌کلید نسبت به دسته


ایکس باکس 360

خوب:

دسته‌ی فوق‌العاده ارگونومیک

کینکت و تجربه‌ی پرتحرک


بد:

دکمه‌های جهتی نامناسب

کمبود بازی‌های خوب برای کینکت

سر و صدای زیاد کنسول حین کار


PS3

خوب:

تجربه‌ی مشابه Wii با Move

کنترل ژیروسکوپ دار

سر و صدای کم

بد:

عدم بهره‌گیری مناسب از Move؛ عدم فراوانی بازی‌های مناسب

عدم پررنگی نقش ژیروسکوپ دسته


 

پنج شنبه 13 آذر 1393  3:38 PM
تشکرات از این پست
دسترسی سریع به انجمن ها