مرحوم شيخ عباس قمي در منتهي الامال مينويسد: روايت شده که دعبل خزاعي وقتي که قصيده تائيّه خود را براي حضرت امام رضا (عليه السلام) سرود چون به اين شعر رسيد:
خروج امام لا محاله خارج يقوم علي اسم اللَّه بالبرکات
امام رضا (عليه السلام) چون نام قائم را شنيد، برخاستند و سر خود را به سوي زمين خم کردند، پس از آن کف دست راست خود را بر سر گذاشتندو فرمودند: «اللهم عجل فرجه و مخرجه و انصرنا به نصراً عزيزاً».
شايد بتوان گفت : به خاطر عظمت مقام و منزلت و همچنين ادب حضور در خدمت امام (عليه السلام)..
