پايان حيراني

خورشيد من! امشب پرتو نيفشاني

كز من نمي‏آيدْ آيينه گرداني

امشب دلم ابري است، دارم براي تو

يك چشم باراني، يك روح طوفاني

حس مي‏كنم ديري است همرنگ چشمانت

ننوشته مي‏خوانم، ناگفته مي‏داني

اي دل! پذيرا شو، دردي كه مي‏گفتي

ناخوانده مي‏آيدْ امشب به مهماني

امشب كه مي‏تركدْ بغض قفس‏هامان

بايد پري افشاندْ اي روح زنداني!

مردي تبر بر دوش، از كعبه مي‏آيد

مردي كه پيموده است يك راه طولاني

پايان نمي‏گيرد، راهي كه او دارد

آغاز آيينه است پايان حيراني

وقتي كه او آمد، آيينه بايد شد

تا گل كند در ما، خورشيد پنهاني