مبحث هفتاد و ششم طرح صالحین: «رمز و راز خوشی‌ها و ناخوشی‌های زندگی»

نقل قول shirdel2
 

نقل قول ehsan007060

چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید
واژه ها را باید شست
واژه باید خود باد، واژه باید خود باران باشد

چترها را باید بست
زیر باران باید رفت
فکر را، خاطره را، زیر باران باید برد
با همه مردم شهر، زیر باران باید رفت
دوست را، زیر باران باید دید
عشق را، زیر باران باید جست
زیر باران باید با زن خوابید
زیر باران باید بازی کرد
زیر باید باید چیز نوشت، حرف زد، نیلوفر کاشت (احتمالا باران درست هست)
زندگی تر شدن پی در پی،
زندگی آب تنی کردن در حوضچه "اکنون" است

بنام خدا

سلام دوست گرامی

این شعر بسیار خوب و زیباست اما به نظر میرسد برای مبحث ما کاربرد ندارد ولی شاید برای پاسخ به مطلب بالا متعلق به nargesza باشد.
 

خوشی اونه که بتونی خوشی دیگران رو ببینی هرچند خودت ناخوش باشی، و همچنین از ناخوشیشون ناخوش بشی، و ناخوشی اونه که نتونی خوشی بقیه رو ببینی، و از ناخوشیشون خوش باشی.

بنظر بنده :

ناخوشی اینه که بتونی خوشی بقیه رو ببینی و از خوشیشون خوش باشی و این یعنی حدیثی از معصوم و کریم اهل بیت هر انچه برای خود میپسندی و نمیپسندی برای دیگران هم مثل خودت بپسند یا نپسند

در پناه حق

سلام دوست خوب و گرامی

نمی دانم باز هم این مثال از آن مثال های طنز هست یانه ؟ ولی حدیث درست هست اما دلیلی نداره که شما وقتی ناخوشی نباید بخواهی دیگران هم که خوش هستند برای شما ناخوش باشند و برعکس.اما بهر حال انسانیت این را میگه که بهترین حالت اینه که اگر ناخوش هم هستی از خوشی و خوشحالی دیگران خوشحال بشوی .

با تشکر و احترام.
 

سلام دوست عزیزم خسته نباشید

منظور بنده هم دقیقا  اینه :

وقتی من ناخوشم چرا  خوشی بقیرو  نتونم تحمل کنم ؟  یه به اصطلاح  نتونم خوشیشونو ببینم ؟

این قضیه باید اینطور باشه تا مفهوم حدیث معصوم در ما جلوه پیدا کنه بصورت زیر:

***وقتی کسی ناخوشه منم هرچند خوشم ولی باید در ناخوشیش ناخوش باشم و بر عکس وقتی کسی خوشه و من نا خوش باید به احترامش منم  خوش باشم **

منظور بنده این بود و طنزی در این نبود شیر دل جان

بقول امیر ملک کلام باید در هر حال میانه رو بود نه افراط نه تفریط

موید باشید.