مبحث هفتاد و ششم طرح صالحین: «رمز و راز خوشی‌ها و ناخوشی‌های زندگی»

این جمله خیلی زیباست. واقعاً هم همینطوره. خیلی هم به این داراییشون مینازن.
 

بعضی جاها نباید خوش بود یعنی درست نیست. جاهایی که عرف جامعه، عرف دین خوش بودن رو صحیح نمی دونه. مثلاً تو مراسم ختم. تو ایام شهادت ائمه. نباید خوش بود البته ناخوشی اینجا معنی متفاوتی داره. ناخوشی یعنی ناراحت بودن، عصه دار بودن. اینجوری نشون میدیم که ما هم از غمشون ناراحتیم و حتی شریک غمشونیم. فقط به زبون آوردن که حساب نیست باید نشون هم بدیم. این درست نیست که با خنده به صاحب عزایی بگیم تسلیت عرض می کنیم قربان. اینجوری فکر می کنن داریم مسخرشون می کنیم. مگه دوست داریم کسی با ما اینطوری رفتار کنه. باید داغی از دلشون برداریم نه بدتر داغی رو دلشون بزاریم. باید تصلی خاطرشون باشیم نه اینکه .........

در مورد ائمه (ع) هم همینطور ما تسلیت وفات و شهادت همه ائمه رو به محضر آقا امام زمان (عج) می رسونیم پس باید مراقب رفتار و گفتار و کردارمون باشیم.

مثلاً تو ایام شهادت، ( مثلاً محرم و صفر و ایام فاطمیه و دیگر ایام ) برگزاری مراسم جشن و پایکوبی کار خوبی نیست. این یک نوع بی احترامی به صاحبان عزاست. یا در ایام ختم دیگر مردم. اگه در مورد خودمون این کارو بکنن چقدر ناراحت میشیم خُب در مورد دیگران این کارو نکنیم. در مورد امام حسین (ع)، حضرت فاطمه (س)، حضرت علی (ع) و دیگر ائمه این کارو نکنیم. تو مراسم جشن و تولدشون خوشی کنیم. همونطور که خودشون فرمودن تو خوشی ما خوش باشید و تو ناراحت و غم ما ناراحت و غمگین. اینم نمیشه که همیشه ناراحت باشیم و عزاداری کنیم. داغ امام حسین (ع) همیشه و همه جا هست و تمومی نداره ولی محرم و صفر فقط دو ماهه. اینکه ما خوشی دیگر روزهارو به خودمون حروم کنیم داغ بزرگتری رو دل امام حسین می گذاریم. همینطوره درمورد بقیه ائمه.

ببخشید قصد جسارت ندارم. شهادت این بزرگوار رو عرض کردید هفتم تیر ماه، پس چطور این روزها سالروز شهادتشونه.

جایی خوندم اینکه هر روز که میگذره میگید یه روز به عمرمون اضافه شد، اینطوری نیست یه روز از سرمایه عمرمون کم شده. پس بنگریم که با این سرمایه گران قیمت چه می کنیم با خوشی بیش از حد یا ناخوشی بیش از حد تلف می کنیم یا نه.

جایی شنیدم ممکنه دوستی رو که باهات خندیده فراموش کنی ولی کسی رو که باهات گریه کرده هرگز فراموش نمی کنی.

یا این جمله: به اندازه گریه گنجشک دوستت دارم. آخه گنجشک ها وقتی گریی می کنن می میرن.

گریه همیشه نشون ناخوشی نیست. گریه شوق داریم، گریه خوشحالی و ....................

نشون مثل: هرچه کنی به خود کنی یا از ماست که بر ماست.  چیزی که به نظرم اومد شایدم بی ربط باشه.

آدما همونجوری هستن که نشون میدن هرچند در ظاهر اینطور نباشه.

سلام

ای کاش معنی شعر رو هم میگذاشتید.

خیلی ممنون

تربیت خانوادگی:

خوبه که پدر و مادر از همون دوران کودکی به فرزندانشون یاد بدن که خوشی رو تو ناخوش کردن بقیه به دست نیارن. دنبال خوشی تو ناخوشی دیگران نگردن. سعی کنن تا اونجایی که می تونن ناخوشی دیگران رو تبدیل به خوشی کنن نه برعکس. یاد فرزندانشون بدن که تحمل خوشی دیگران رو داشته باشن و از این امر خودشون خوش و خوشحال باشن نه اینکه تحمل نکنن، حسادت کنن و خوشی اون ها رو به هم بزنن. با عمل یادشون بدن. اینکه مراقب همدیگه باشن. وقتی خسته هست ملاحظه همدیگه رو بکنن و سعی کنن خستگی طرف مقابلشونو با خوشی رفع کنن نه با ناخوشی بیشترش کنن.

با دیگران مهربون باشن. سعی کنن همسایه و دوست و آشنا و فامیلشونو خوش و خوشحال کنن ( البته بی منت، این خیلی مهمه، حتی مهم تر از خوشحال کردنشونه، اینکه با منت گذاشتن سر دیگران ثواب خودشونو کباب کنن خوب نیست. ) و اگه احیاناً مشکلی، مسئله ای دارن و به موجب اون ناخوش ان سعی کنن برطرفش کنن. نه اینکه با زخم زبون و تهمت و تحقیر خوشی ناچیزشونم ناخوش کنن.

البته محیط اطراف هم تأثیر میگذاره توی دید ما. باد و بارون ملایم ما رو امید وار میکنه و طوفان تند و سهمگین نا امید. اینکه آدم چقدر قدرت داشته باشه و چقدر اعتماد به نفس ....................

موافقم. البته خیلی قدرت می خواد که همیشه راضی باشی به رضای خدا و همیشه توکل کنی به خدا و خودتو به او بسپاری. انشالله همه بتونن این کارو بکنن.

خیلی خوب میشه، عالی میشه

همینطور:

اگه در معرض گناه قرار بگیری و گناه نکنی هنر کردی. نه اینکه تو یه مکان بی زمینه گناه ادعای ایمان قوی داشته باشی. تا گناه نباشه ایمان خودشو نشون نمی ده.

بله دیروز که گذشت فردا هم که هنوز نیومده پس به فکر امروز باشیم تا فردایی بهتر و همینطور دیروزی بهتر داشته باشیم. البته باید به فردا امیدوار باشیم چون هنوز نیامده و از گذشته عبرت بگیریم و جبرانش کنیم چون گذشته و تمام شده.

بنام خدا

سلام دوست گرامی و همراه فعال مباحث

نکات خوبی را بیان کردید و واقعیت همان است که باید خوشی واقعی باشد تا حتی اگر زود گذر هم بود خاطره آن ماندگار باشد و در این خوشی خیری باشد که در آخرت بتواند کمک حال ما در عبور از پل صراط گردد.

قطعا زندگی فراز و نشیب زیادی برای همه دارد و نمی توان گفت برای فردی زندگی یکنواخت هست.مهم این است که از چه زاویه ای (مادی  یا  معنوی) به زندگی و خوشی و ناخوشی ها نگاه کرد.از نظر دین مبین اسلام عوامل متعددی باعث خوشی و ناخوشی یا حوادث مربوطه میشود که علل مادی یک بخشی از آن است وبرخی عوامل دیگر آن عبارتند از : آزمایش الهی، شکوفائی و تکامل ، حفظ و تقویت ایمان و پیشگیری و درمان.

لذا باید به این باور برسیم که راضی باشیم به رضای خدا.

با احترام

ببخشید هم کاربری های عزیز از مطالب و عکس ها و عکس نوشته هایی که قرار دادید خیلی ممنون و بسیار استفاده کردم. اشکالی نداره که در جای دیگه ای هم از اونها استفاده کنم.

گفتم که راضی باشید.

خیلی ممنون