حدیث شماره 30: «ارتباط بي‌نيازي و عزّت با توكّل‏»

مَنْ تَوكَّلَ عَلَى اللّه ذَلَّتْ لَهُ الصِّعابُ وَ تَسَهَّلَتْ عَلَيْهِ الأَسْبابِ؛

هر كس به خدا توكل كند، دشوارى ها براى او آسان مى شود و اسباب برايش فراهم مى گردد. امام علي عليه السلام

خداوند متعال در بسياري از فرمايشاتشان و ائمه در احاديثشان بر ايمان و توكل تأكيد نموده اند. ايشان فرموده اند كه روزيِ هيچ بنده اي قطع نخواهد شد. هيچ مصيبتي بي پايان نخواهد ماند و بعد هر سختي آساني خواهد آمد. اجر هيچ فردي كه در مقابل گناه صبر كند فراموش نخواهد شد و آنكس كه در مقابل بدي خوبي كند خسران نخواهد ديد.........

اما اين ما بندگان هستيم كه به خود بد مي كنيم.اين ما هستيم كه ايمانمان را كنار گذاشته ايم و بيش از پيش براي دنيا تلاش ميكنيم. تلاش بجاي خود اما چرا خدا فراموش شده! چرا مسجد نمي رويم چرا صله ارحام نمي كنيم و فقط به فكر پول در آوردن هستيم. اين نتيجه همان كم شدن ايمان و توكل بر خداست. يادمان رفته كه روزي دست خداست و اگر نخواهد نمي دهد هرچند كه تلاش كني!

اوست كه تو را به عرش مي رساند و تو را به زير مي كشد. اوست كه تو را عزت مي دهد يا خفت نصيبت مي كند ....پس توكل بر خدا فراموش نشود.

اجر همگی اول و آخر با خدا همینطور با امام حسین(ع).

درمورد ائمه داریم توسل، و توکل رو فقط و فقط برای خدا داریم. درسته؟

من هم در مشکلی که برام پیش اومده یعنی آوردن فقط توکلم و تمام امیدم به خداونده. البته شما هم برام دعا کنید. ( اینم یه نوعی از واسطه )

یه معامله با خدا برای دیگران دعا کنیم تا حاجات خودمون برآورده بشه. البته با توکل به خدا.

خیلی ممنون

امام حسین(علیه السّلام) فرمودند:

إنَّ الْغِنى وَ اْلِعزَّ خَرَجا يَجُولانِ، فَلَقيا التَّوَكُلَّ فَاسْتَوْطَنا.

عزّت و بى‌ نيازى -هر دو- شتاب‌زده به دنبال پناه‌گاهى مى‌دويدند، چون به توكّل برخورد كردند، آرامش پيدا نموده و آن را پناه‌گاه خود قرار دادند.

حدیثی که در بالا ذکر شد  آثار و پيامدهاى توكل را بیان می کند،
آرى كسى كه بر خدا توكّل نمايد احساس غنا و بى نيازى و عزّت مى‏ كند همان گونه كه در  حديثى از امام صادق عليه السلام مى خوانيم:

«انَّ الْغِنَى وَ الْعِزَّ يَجُولَانِ فَاذَا ظَفَرَا بِمَوْضِعِ التَّوَكُّلِ اوْطَنَا؛

غنا و عزّت پيوسته در حركتند، هنگامى كه به محلّ توكّل برسند آنجا را وطن خويش قرار مى‏ دهند»!
افزون بر اينها توكّل، بسيارى از صفات زشت و رذيله را مانند حرص، حسد، دنياپرستى، بخل و تنگ‏نظرى را از انسان دور مى‏ سازد، چرا كه وقتى تكيه‏ گاه انسان خداوند قادر على الاطلاق باشد جايى براى اين اوصاف رذيله وجود ندارد.
هنگامى كه انسان آيه شريفه وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ  را زمزمه مى‏ كند، خود را سرشار از موفّقيّت و بى نيازى و امكانات مى ‏بيند،

و همان گونه كه در بعضى از ادعيه آمده است:

«اللَّهُمَّ اغْنِنِى بِالْيَقِينِ وَ اكْفِنِى بِالتَّوَكُّلِ عَلَيْكَ؛ خداوندا! مرا با يقين (به ذات پاكت) بى نياز كن، و با توكّل بر خودت همه چيز مرا كفايت فرما»!
توكّل بر خداوند نور اميد بر دل مى ‏پاشد و به خاطر آن توان و استعداد انسان شكوفا مى‏ گردد، خستگى راه بر او چيره نمى‏ شود، و در همه حال احساس آرامش مى‏ كند، لذا اميرمؤمنان على عليه السلام در سخن كوتاه و پرمعنايى مى‏ فرمايد:«لَيْسَ لِمُتَوَكِّلٍ عَنَاءُ؛ كسى كه توكّل بر خدا دارد رنج و خستگى ندارد»!
 توكّل بر خدا، هوش و قدرت تفكّر را مى‏ افزايد و روشن‏ بينى خاصّى به انسان مى‏ دهد، زيرا قطع نظر از بركات معنوى اين فضيلت اخلاقى، توكّل، سبب مى‏ شود كه انسان در برابر مشكلات دستپاچه و وحشت‏ زده نشود و قدرت بر تصميم‏ گيرى را حفظ كند و نزديك‏ترين راه درمان و حلّ مشكل را بيابد.
از اين رو در حديثى از اميرمؤمنان على عليه السلام مى‏ خوانيم:

«مَنْ تَوَكَّلَ عَلَى اللَّهِ اضَائَتْ لَهُ الشُّبُهَاتِ وَ كَفَى الْمَؤُونَاتِ وَ امِنَ التَّبِعَاتِ؛

كسى كه بر خدا توكّل كند تاريكى شبهات براى او روشن مى‏ شود، و اسباب پيروزى او فراهم مى‏ گردد و از مشكلات رهايى مى‏ يابد»!
 

پروردگارا! به ما توفيقى ده كه مخلصانه تو را «پرستش» كنيم، و عاشقانه به تو «توكّل» نمائيم!
پروردگارا! در اين برهه از زمان، كه مشكلات  از هر سو ما را احاطه كرده، و دشمنان براى خاموش كردن نور اين انقلاب تلاش و كوشش مى‏ كنند، تنها اميد ما توئى، و تكيه‏ گاه براى حل اين مشكلات، ذات پاك تو است!
پروردگارا! اين ما نبوديم كه راه را تا بدينجا پيموديم، بلكه تأئيدات آشكار و نهان تو بود كه در همه جا، ما را در رسيدن به اين مرحله توان بخشيد، در باقيمانده راه نيز ما را از اين موهبت بزرگ محروم مفرما، و لطف خاصت را از ما دريغ مدار.
 

عرض سلام واخترام به دوستان خوبم ...

امام علی علیه السلام در غررالحکم ص 279میفرمایند :اظهارالغنی من الشکر :یعنی اظهار بی نیازی از مردم درواقع شکر معبود است ...

درواقع عزت انسان به بی نیازی  او از مردم هست همونطور که امام صادق علیه السلام در کافی ج 2 میفرمایند :عزت مومن به این است که از آنچه در دست مردم است نا امید باشد

یکی از صفات مومن هم عزت در دنیا و جزع فزع نکردنه اوست ...(مضمون فرمایش امام صادق علیه السلام )

یکی از مثالهای توکل به خدا

در امر ازدواج هست که باید فرد با ایمان ،توکل به خدا کند و در عین حال بی نیازی خود را به نامحرم اعلام و احساس نیاز خودرا به معبود ببرد ...این یعنی توکل وتکیه کردن به خدا ....

این آیه مصداق توکل به خدا و ارجاع نیاز به خدا (امر ازدواج): ان یکونوا فقراء یغنهم الله من فضله ...

حاج آقافرحزاد میگفتند در روایات که ابراز بینیازی به مردم برای انسان عزته ....حتی در موارد جزیی هم در خواست نکنید تا اونجایی که

امکان داره :مثلا تا اونجایی که خودتون میتونید ساعت رو ببینید نپرسید ببخشید ساعت چنده؟....سوالات علمی رو تا اونجایی  که میتونید

جوابش رو خودتون پیداکنید وسوال نکنید ...

در احوال امام خمینی ره  که در اون سن بالاشون اصلا دسرخواست کارهاشونو از بچه ها وهمسرشون نمیکردند وخودشون چای میریختن واسه خودشون یا آب میاوردند ....در واقع هم به عزت خودشون توجه داشتند وهم عزت دیگران رو درنظر میگرفتند ....

ای کاش این حرف ها و حدیث هایی که مطرح میشه رو یه ذره هم که شده  بهش دقت عملی داشته باشیم....

صدقه در ماه صفر فراموش نکنید

بنام خدا

انسان ها بگونه ای آفریده شده اند که زندگی اجتماعی دارد و در هر حال برای  گذران امورات خود باید با دیگران ارتباط داشته باشد و به دیگران کمک کند و از آنها کمک بگیرد و در این مبحث باید وابسته به دیگران نشود و در اصل بی نیازی به آن معنی نیست که فرد به تنهائی خودش همه کارهایش را انجام دهد بلکه باید با حفظ عزت  با دیگران روابط برقرار نماید و گوشه نشین نشود.مهمترین موضوع در این مورد توکل است و آنهم توکل به خداوند متعال که از همه بی نیاز است و بر اساس آیات قرآ« توکل به او کافیست که از هر مخلوق دیگری بی نیاز باشیم.وقتی به خدا توکل شود با برکت و حمایت خدا به خودکفائی رسیده و بی نیاز از غیر می شود.آنهائی که به خدا توکل می کنند برای انجام دستور خدا و پیامبر و ائمه به دیگران کمک میکنند و پاداش آن را از خدا میگیرند.

با سلام

توكل به هر كاري به خداوند منان ارامش دهنده قلبهاست پس بنابراين ما انسانها بايد تو هر كاري به خدا توكل كنيم و خودمونيم هم درست عمل كنيم ديگه اينطوري نشهكه بشينيم و بگيم خدا روزي ميرسونه درسته خدا روزي رسونه ولي راه درستش پس بايد عجله وامثال اين رو تو هر كاري بزاريم كنار و با ياد خدا و توكل به خدا هر كاري رو شروع بكنيم من خودم رو بگم حتي موقع خوابيدن هم يه بسم الله .... ميگم و اين باعث ارامش قلبي خودم مي دونم

خيلي ها هستند كه خيلي چيزها دارند اما عزت ندارند و خيلي ها هستند كه خيلي چيزها ندارند اما عزت دارند و سر تعظيم جلوي هر كس و ناكسي فرود نمي آورند!

 سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ فَقَالَ التَّوَكُّلُ عَلَى اللَّهِ دَرَجَاتٌ مِنْهَا أَنْ تَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّهِ فِي أُمُورِكَ كُلِّهَا فَمَا فَعَلَ بِكَ كُنْتَ عَنْهُ رَاضِياً تَعْلَمُ أَنَّهُ لَا يَأْلُوكَ خَيْراً وَ فَضْلًا وَ تَعْلَمُ أَنَّ الْحُكْمَ فِي ذَلِكَ لَهُ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ بِتَفْوِيضِ ذَلِكَ إِلَيْهِ وَ ثِقْ بِهِ فِيهَا وَ فِي غَيْرِهَا.

از ایشان درباره کلام خدای عز و جل سوال شد که می فرمایند «و هر كس به خدا توكل كند او براى وى بس است» توكل كردن بر خدا درجاتى دارد: يكى از آنها اين است كه در تمام كارهايت به خدا توكل كنى و هر چه با تو كرد از او خشنود باشى و بدانى كه او نسبت به تو از هيچ خير و تفضّلى كوتاهى نمى كند و بدانى كه در اين باره حكم، حكم اوست، پس با واگذارى كارهايت به خدا بر او توكل كن و در آن كارها و ديگر كارها به او اعتماد داشته باش. امام موسي كاظم عليه السلام

بنام خدا

در مورد توکل کردن به خدا دوستان مطالب زیادی نوشتند و از احادیث هم نمونه آوردند بنده مطلبی را از قرآن در مورد توکل برایتان میگذارم و امیدوارم مفید واقع گردد.

توکل تضمین الهی برای کسی است که همیشه‏ حامی و پشتیبان حق است. قرآن کریم می‏ گوید از پیمودن راه حق نترسید و به خدا توکل کنید، از نیروی باطل نترسید و به خدا توکل کنید. قرآن همه پیغمبرانی که بعد از نوح آمده‏ اند، را مثال می آورد که آنها به مردمی که با آنها مخالفت می ‏کردند و سد راه آنها می ‏شدند، می‏گفتند: «وَ ما لَنا أَلاّ نَتَوَکَّلَ عَلَی اللّهِ وَ قَدْ هَدانا سُبُلَنا وَ لَنَصْبِرَنَّ عَلی ما آذَیْتُمُونا وَ عَلَی اللّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُتَوَکِّلُونَ»( ابراهیم: 12) ؛ «و چرا بر خدا توکل نکنیم و حال آن که ما را به راه هایمان رهبری کرده است؟ و ما بر آزاری که به ما رساندید البته صبر خواهیم کرد و اهل توکل باید تنها بر خدا توکل کنند.» این آیه در کمال صراحت، توکل را به صورت یک امر مثبت ذکر می ‏کند.

خداوند در آیه دیگری می ‏فرماید: «فَإِذا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَی اللّهِ»( آل عمران: 159 )؛ «(ای پیغمبر!) همین که عزم کردی و تصمیم‏ گرفتی، به خدا اعتماد کن و کار خود را دنبال کن.» قرآن نشستن و دست روی دست گذاشتن را نهی می کند و می‏ فرماید کار خود را بکن و به خدا توکل کن. همان اندازه که به هنگام مشورت باید، نرمش و انعطاف به خرج داد، در زمان اتخاذ تصمیم نهایى باید قاطع بود. بنابر این پس از برگزارى مشاوره و روشن شدن نتیجه مشورت، باید هر گونه تردید و دو دلى و آرای پراکنده را کنار زد و با قاطعیت تصمیم گرفت. این، آن چیزى است که در آیه فوق از آن تعبیر به عزم شده است که به آن تصمیم قاطع نیز می گویند. جمله فوق بیانگر آن است که به هنگام تصمیم نهایى باید بر خدا توکل داشت؛ یعنى در عین فراهم نمودن اسباب و وسایل عادى، استمداد از قدرت بى پایان پروردگار را فراموش نکرد.

قرآن کریم، در آیات دیگری می فرماید: «وَ مَنْ یَتَّقِ اللّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللّهُ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْرًا»(طلاق: 2 و 3)؛ «هر کس پرهیزکاری کند، خداوند راه خروجی برای رهایی وی از مشکلات‏ قرار می ‏دهد و از طریقی که گمان ندارد، روزیش را می ‏رساند و هر کس بر خدا اعتماد کند و کار خود به وی واگذارد، خدا برای او کفایت است. همانا خدا فرمان خویش را به نتیجه می‏رساند و آنچه را که بخواهد تخلف ندارد. راستی که خدا برای هر چیزی قدر و اندازه ‏ای معین کرده است.» در این آیه، گویی قانونی که فوق همه قوانین و حاکم بر همه آنهاست‏، بیان گردیده و آن، قانون تقوا و توکل است.

ضمن عرض سلام و ادب و تشکّر ویژه از دوستانی که ما را همراهی نمودند.

امتیازات مشارکت‌کنندگان در این بحث به شرح زیر می‌باشد: