وقتي روز اول ماه به آسمان نگاه مي کنيم هلال خيلي باريکي از ماه را توي آسمان مي بينيم هر روز که ميگذرد هلال ماه
توي آسمان بزرگ وبزرگتر ميشود واز شکل هلال خارج شده وبه قرص کامل نزديک ميشودبا فرارسيدن شب چهاردهم قرص
کامل ماه در آسمان قرار ميگيرد و زيباترين چهره ماه درآسمان نمايان ميشود.وبا ديدن آن چهره است که همگان اذعان دارند
ماه زيباست هر چند همه ما ميدانيم که اين قرص کامل ،همه وجود ماه نيست ما قادريم حداکثر نيمي از چهره ماه را بينيم
که امکان آن نيز در شب چهاردهم مهيا ميشود.ولي هيچگاه نظرما در مورد زيبا بودن نيمه ديگر تغيير نکرده است و آن نيمه
پنهان را نيز مانند همين قرص کامل زيبا مي دانيم گرچه انرا نمي بينيم!!!
همين مسئله ووجود همين نيمه پنهان براي ما انسانها نيز صادق است هر چند با پيچيدگي بيشتر وجالبتر!!!
ما انسانهاعلاوه بر جسم مادي داراي روح معنوي نيز هستيم ووجود اين دوبعد شناخت مارا مشکل تر ميکند علاوه بر ان همه
انسانها بخشي دروجود شان هست که فقط وفقط خودشان از آن مطلع هستندوشناخت آن براي ديگران غيرممکن است.چه
زيباست که ما آدمها نيز در شناخت ديگران مانند ديدن همان نيمه آشکار ماه عمل کنيم ووقتي بخشي ازوجود قابل دستيابي
ديگران را شناختيم وزيبا يافتيم نيمه پنهان را نيز زيبا وخوب بدانيم...