ادامه:
بداخلاقی، خشم و غضب رو میشه کنترل کرد تو خیلی از موارد، تو خیلی از مواردم نمی شه واقعاً نمیشه. مثلاً مسئله ناموسی باشه نه یه چیز الکی پلکی. مسئله مربوط به آبرو باشه.
آدم خوش اخلاق دوستان زیادی داره، اعتماد و اعتبار زیادی هم داره. اگه یه خصلت بد دیگه هم داشته باشه (البته نه اونقدر بد که این اخلاق خوشش تو اون گُم باشه. نسبتاً بد ) مردم میگن بگذر فلانی خوش اخلاقه میشه روش حساب کنی حالا یه خبط و خطایی هم کرد شما ببخشید.
البته نباید از اخلاق خوش دیگران هم سوء استفاده کرد و به قولی اونارو تلکه کرد یا موارد دیگه. از طرف دیگه نباید با اخلاق خوش هم از مردم سوء استفاده کرد. اینطور نباشه که مردم به اخلاق خوش طرف اعتماد کنن ولی از یه خصلت دیگه اون ضربه بخورن. این ظلم بزرگیه به مردم.
هرکسی یه ظرفیتی داره، درسته ولی هرکی بخواد میتونه ظرفیت خودشو بالا ببره و دیرتر یا اصلاً عصبانی نشه و اخلاق بدشو نشون مردم نده. هر کدوم از ما هم اخلاق خوب داریم هم اخلاق بد. اینکه کدومشو کجا و چه موقع نشون چه کسایی بدیم بستگی به خودمونو انصافو انسانیتمون داره. می تونیم همیشه اخلاق خوبمونو نشون بدیم و اخلاق بدمونو فرو ببریم می تونیمم برعکس عمل کنیم. عواقبشم باید یعنی ناچاریم بپذیریم در هر دو حالت.
