دلم مي خواست تمام نفرتم را توي صورتش بيندازم انگار ذهنم را خواند! موذيانه

خنديد و گفت: من كاري با كسي ندارم مي بيني فقط گوشه اي بساطم را پهن

كردم و آرام نجوا مي كنم نه قيل و قال مي كنم و نه كسي را مجبور به خريدن! 

مي بيني آدمها خودشان دور من جمع مي شوند.

جوابش را ندادم آنوقت سرش را نزديك تر آورد و گفت: البته تو با اينها فرق داري تو

زيركي و  ايمان بسيارت تو را نجات مي دهد اما اين مردم ساده اند و به راحتي

فريب مي خورند.

ازشيطان بدم آمد از حرفهايش! اما برايم شيرين بود. گذاشتم او بگويد و هي

گفت و گفت و گفت...

ساعتها كنار بساطش نشستم تا اينكه چشمم به جعبه كوچك عبادت افتاد كه

لابلاي چيزهاي ديگر بود يواشكي آن را برداشتم با خودم گفتم :بگذار يكبار هم شده

او فريب بخورد! بگذار يكبار هم كسي چيزي از شيطان بدزدد.

به خانه آمدم و در جعبه عبادت را بازكردم اما در آن جز "غرور " چيزي نبود.

جعبه عبادت از دستم افتاد و غرور توي اتاق ريخت.فريب خورده بودم.

دستم را روي قلبم گذاشتم نبود...

فهميدم آنرا كنار بساط شيطان جا گذاشته ام...

تمام راه را دويدم تمام راه خدا خدا كردم مي خواستم يقه نامردش را بگيرم و

عبادت دروغي اش را توي سرش بكوبم و قلبم را پس بگيرم.

به ميدان رسيدم  اما شيطان نبود....!

آنوقت نشستم و هاي هاي گريستم از ته دل...اشك هايم كه تمام شد بلند شدم.

بلند شدم تا بي دلي ام را با خود ببرم كه صدايي شنيدم...صداي قلبم  را...آنوقت

بي اختيار به سجده افتادم و به شكرانه قلبي كه خداوند دوباره به من بخشيده

بود زمينش را بوسيدم...

آري!خدا مرا بخشيد و قلبم را به من بازگرداند...

خداي مهربون ما، منتظر بازگشت دوباره ماست...