تو موعودی هستی که خدا وعده آن را به اهل ایمان داده است. خدا وعده داده که سرانجام در روزی زمین، بندگان خوب او حکومت کنند و عدالت را بر پا کنند. تو همان وعده خدایی هستی!
وقتی خدا اراده کند که تو ظهور کنی، همه پیامبران کنار بیت المعمور جمع خواهند شد، چه مراسم با شکوهی خواهد بود!
شنیده ام که بیت المعمور، کعبه فرشتگان است و در آسمان چهارم است، همواره هزاران فرشته گرد آن طواف می کنند، «بیت المعمور» به معنای «خانه آباد» است.
اجازه ظهور تو آنجا صادر می شود و همه دنیا آباد می شود، آری! در روزگاری که تو از دیده ها پنهان باشی، دنیا خراب و ویران است، اما وقتی که تو ظهور کنی، دنیا آباد می شود، برای همین، آبادی دنیا از کنار خانه آباد(بیت المعمور) آغاز می شود.
آن شب با شکوه، همه پیامبران در کنار بیت المعمور جمع می شوند، آدم و نوح و عیسی و موسی و ابراهیم علیهم السلام و... همه می آیند. گروهی از مومنان هم در آنجا خواهند بود. همه نگاه ها به آن سو خیره می ماند. فرشتگان چند منبر نورانی را به سوی «بیت المعمور» می آورند.
چهار منبر نورانی!
پیامبر، علی، حسن و حسین علیهم السلام به سوی این منبرها می روند و بالای آن ها می نشینند. شوری در میان این فرشتگان و انبیاء و مومنان بر پا می شود.
لحظاتی بعد، درهای آسمان گشوده می شود، پیامبر دست های خود را برای دعا رو به آسمان می گیرد، همه فرشتگان و پیامبران نیز با پیامبر هم نوا می شوند.
پیامبر چنین می گوید: «خدایا! تو وعده دادی که بندگان خوبت را فرمانروای زمین گردانی. دیگر لحظه عمل به آن وعده فرا رسیده است».
آری! پیامبر با خدا در مورد تو سخن می گوید، تو همان وعده ای هستی که خدا به بندگان خویش داده است. و خدا در آن شب، دعای پیامبر را مستجاب می کند و تو در حالی که پرچم عدالت در دست داری به سوی کعبه می شتابی و از کنار کعبه فریاد بر می آوری: من مهدی هستم!
سپس پیامبر، علی، حسن و حسین علیهم السلام در بالای آن منبرها به سجده می روند ...
آری! پیامبر با خدا در مورد تو سخن می گوید، تو همان وعده ای هستی که خدا به بندگان خویش داده است.
و خدا در آن شب، دعای پیامبر را مستجاب می کند و تو در حالی که پرچم عدالت در دست داری به سوی کعبه می شتابی و از کنار کعبه فریاد بر می آوری: من مهدی هستم!
تو همچون مهتاب در تاریکی ها می درخشی و راه را برای ما روشن می کنی، نور تو هدایت گر همه است و هر کس می خواهد به رستگاری رسد باید از نور تو بهره ببرد.
تو صاحب پرچمی هستی که خدا آن را برافراشته می سازد، پرچم تو پرچم فتح و پیروزی است، همان پرچمی که جبرئیل برای پیامبر در جنگ بدر از آسمان آورد.
آن پرچم تاکنون، فقط دو بار مورد استفاده قرار گرفته است، اوّلین بار زمانی بود که جبرئیل آن پرچم را برای پیامبر آورد و او هم در جنگ بدر آن را باز نمود و لشکر اسلام در آن جنگ به پیروزی بزرگی دست یافت.
پیامبر بعد از جنگ بدر، آن پرچم را جمع کرد و دیگر در هیچ جنگی آن را باز نکرد و تحویل حضرت علی علیه السلام داد. آن حضرت نیز فقط در جنگ جمل، آن پرچم را باز نمود و دیگر از آن استفاده نکرد.
خدا آن پرچم را برای تو ذخیره کرده است و تو صاحب آن پرچم هستی، و سرانجام روزی آن را به اهتزاز در می آوری.
