عمرت چه دو صد بود، چه سيصد، چه هزار
| عمرت چه دو صد بود، چه سيصد، چه هزار |
| زين كهنه سرا، برون برندت ناچار |
| گر پادشهى ، و گر گداى بازار |
| اين هر دو به يك نرخ بود آخر كار |
اميرمؤ منان :
اَلدَّهرُ يَومانِ، يَومٌ لَكَ وَ يَومٌ عَلَيكَ.
روزگار دو روز است : روزى به سود تو ، و روزى به زيان تو است .
آن روز كه به سود تو است تاخت و تاز مكن . و آن روز كه به زيان تو است صبور و شكيبا باش .
از نظری که میدهید متشکرم
