نوحه و متن شب عاشورا، شهادت امام حسین علیه السلام

آمده ام بر سر پیمان من                            الهی با همه یاران من

آمده ام بر سر عهد ازل                              تا که به میثاق نمایم عمل

صحنه عشق است مرا این محل                جان بدهم به حب جانان من

     الهی با همه یاران من

     آمده ام بر سر پیمان من

آمده ام که حج اکبر کنم                             چهره اسلام منوّر کنیم

جهاد با مردم ابتر کنم                               نتیجه گیرم ز رقیبان من

     الهی با همه یاران من

     آمده ام بر سر پیمان من

به معرض بیع فرآمده ام                              هرآنچه بوده باخود آورده ام

گلشن اخلاص پرورده ام                             گلاب گیرم ز گلستان من

     الهی با همه یاران من

     آمده ام بر سر پیمان من

این من و عباس و علی اکبرم                    این من واین عون وعلی اصغرم

این من واین قاسم و این جعفرم                  این من و این جمع محبّان من

                                         الهی با همه یاران من

                                        آمده ام بر سر پیمان من

این من و این صحنه میدان جنگ                  این من و این نیزه و تیر و خدنگ

این من و این سپاه بی نام و ننگ                این من و این لشکر عدوان من

                                         الهی با همه یاران من

                                        آمده ام بر سر پیمان من

این من و این اسیری خواهرم                                  این من و این یتیمی دخترم

این من و این نوای اهل حرم                                  ناصح ما دست به دامان من

                                         الهی با همه یاران من

                                        آمده ام بر سر پیمان من

                                                                                   (ناصح)

تا خانه تو قبلة راز است حسین                   ما را به درت روی نیاز است حسین

گردد در کعبه باز سالی یک بار              وین خانه درش همیشه باز است حسین

                                                                                                            (مؤیّد)

*****************

سرم سودائی جام حسین است    همیشه بر لبم نام حسین است

دلم گر چون کبوتر پر بگیرد                          اقامتگاه او بام حسین است 

لبم لبریز از جام حسین                                 عروج اوج من بام حسین است

حسین بن علی را ظهر عاشورا                                 به مقتل ذکر جانپرور نماز است

به زیر تیر باران بست قامت                                       که از جان نیز بالاتر نماز است

تا پرچم تو در اهتزاز است حسین                 پاینده و جاوید نماز است حسین

از خون تو آئین محمد برپاست                   اسلام هم  از تو سرفراز است حسین

*****************

در قیامت ذات حق قدرت نمائی می کند         کربلا را پایگاه کبریایی می کند

ذو الجناح ای حامل آیات نور                              باید امشب رفت تا کنج تنور

ذوالجناح ای عرش پیامبر کبم                                می روم اما به فکر زینبم

سر دفتر کائنات است حسین                  باب جنت و راه نجات است حسین

گر عالم دنیا چو دریاست ز گنه               غمگین مشو سفینة النجاة است حسین

یا رب به حسین و خون رخسار حسین          ما را برسان به فیض دربار حسین

مات از عطش تو کائنات است حسین                 آتش به دل آب فرات است حسین

لب تشنه لب آب روان جان دادی                      با آنکه لبت آب حیات است حسین

در مکتب عشق شاهباز است حسین           مرآت دل اهل نیاز است حسین

سر داد نداد تن به ذلت آری                          جاوید کنندة نماز است حسین

سرچشمه فیض لایزال است حسین          دلداده ذات ذوالجلال است حسین

               با آب فرات کام او را چه نیاز              لب تشنة چشمه وصال است حسین 
 

**************

من به عشق روی تو جان می سپارم یا حسین بهتر از جان در رهت چیزی ندارم یا حسین

وقت مردن آرزو دارم به بالینم بیایی           جان زهرا مادرت چشم انتظارم یا حسین

مطاف اهل خاک حسین است                       ملک در عرش غمناک حسین است

شنیدم هاتفی در گوش جان گفت                 شفا در تربت پاک حسین است

                                                                                     احمد شجری(محبوب)

آن حسینی که خدا کرده دو صد تحسینش    او امیر است و بود خلق جهان مسکینش

آب مهریة زهرا و لب آب فرات                       تشنه جان دادی که تا زنده بماند دینش

در کشور دل ما فرمانروا حسین است            آنکه گره گشاید از کار ما حسین است

کی می شود که بال و پرم را تو وا کنی

دل را دوباره زائر کرب و بلا کنی

دوباره این دل من هوای کربلا کرد

دل شکسته ام را به غصه مبتلا کرد

کاش که من بال و پری داشتم

تا سر کوی ات گذری داشتم

کاش به بوسیدن آن آستان

مرتبت رفتگری داشتم

به جان داداشت که عشقش این همه راه اومدیم

می کشدم آرزوی تربتت

کاش بر آن خاک سری داشتم

تا بدهم شرح غمت کاشکی

از دل زینب خبری داشتم

کاش به یاد لب خشکیده ات

اشک بهاری بصری داشتم

کاش به جای همه ی کاش ها

در خور زانوت سری داشتم

یا بر سر من از سر نی سایبان بده

یا بر بلند نیزه مرا آشیان بده

جانم به لب رسیده ولی جان نداده ام

گفتم به دل که صبر کن و امتحان بده

نیزه سوار گشته ای و تند می روی

جا مانده ام برای رسیدن زمان بده

پایم دگر برای خودم نیست باغبان

بر ساقه های مرده ی من باز جان بده

با گیسوی رها شده در دست بادها

از نی مسیر قافله ات را نشان بده

دیدم که گفت چشم ربابت به نیزه دار

گهواره ی عزیز دلم را چکار بده

اگه دست تو نبود بر سینه ی زینب

زینب تا اینجا صد بار مرده بود

یا حسین ...

دلبرم کمند خویش فکند و مرا گرفت     زلفی رسید و باز مرا دست و پا گرفت       

بر زلف او نوشته که یا ایها العزیز                   یعنی مرا برای رضای خدا گرفت

عالم تمام سوخت که یارم کفن نداشت         اصلا تمام شعله از این بوریا گرفت

وقتی زدی به آب دقیقا چگونه بود           چشم تو را به یاد ندارم کجا گرفت

پرسیدم از مادرم او هم خبر نداشت           اصلا رفا قت من و تو از کجا گرفت

ما غرق شد گنا هیم به دریای معصیت         ارباب به خاطر زهرا مرا گرفت

هر تار زلف دوست به یک جاست متصل     قلبم جدا گرفت زبانم جدا گرفت

در حیرتم چگونه خجا لت نمی کشد           هر کس برای خود کفن از کربلا گرفت

من بعد از این به درد خودم گریه می کنم     آقا به خرج خویش برایم دوا گرفت

تن که بیمار طبیبان شد دچا رش بهتر است    

                                                           دل که نذر کربلا شد بی قرارش بهتر است

بردن چیزی به دربار کر یمان خوب نیست

                                                         سا ئل آقا شدن اصلا ندار ش بهتر است

ما چرا بیچار ه آنها که حسینی نیستند

                                                    هر شد وقف محرم رو ز گا رش بهتر است

فا طمه با گر یه اش ما را اسیر خود نمود

                                                      آری آری گریه اصلا گریه دارش بهتر است

نو کری آسوده می میرد که بیند بعد او

                                                     در غلامی از خودش ایل و تبا رش بهتر است

سن پیری بیشتر از هر چه باید گریه کرد

                                                       میوه خسته زمستان آبدارش بهتر است

روز روشن بود آقا کشته شد

                                                 پس بعد این گریه ماه محرم آشکارش بهتر است

حسین جان شیعه ات همواره  آقاست       مقام نوکر از ارباب پیداست

نشستن در حریم روضه ها یت              تمام دل خوشی ما به دنیا ست

اگر روزی بدون تو بیا ید                   برای ما همان روز مبا داست

کمی از رنگ و بوی تو گرفتن               خدا داند تمام همت ماست

نشا ط ما پس از پایان روضه                 نشا نی قبول این تو لا ست

بهشتی که خدا وصفش نموده                 برای عا شقان تو همین جاست

تو ذره ذره در جانم نشستی                    که این گونه دلم سوی تو بر خاست

خو شم امروز مهمانم تو هستی                زمان میز بانی تو فر داست

خدا را شکر با با تو آشنا ییم                   جدایی از غم تو رنج عظما ست

اسما عیل گوسفندان را در صحرای طف لب آب فرات دید سر بالا می کنند با همهمه ،

از خدا پرسید اینا تشنه بودن چی شد آب نمی خورند ،خطا ب رسید این جا وادی طف است فرزندی از نسل تو به نام حسین را در این جا سر می برند بین دو نهر آب تشنه....

بال فرشته که خاک پای حسین است

                                                      فرش حسینیه عزای حسین است

فاطمه دنبالش از صبح قیامت

                                                      هر که به دنبال دسته های حسین است

شعر من و تو که افتخار ندارد

                                                  تا که خدا مرثیه سرای حسین است

رحمت زهرا برای اینکه بریزد

                                                منتظر گریه برای حسین است

در دل مردم چه هست کار نداریم

                                                 در دل ما که بر و بیای حسین است

دست به دست کسی دراز نکر دیم

                                                هر دو جهان دست ما گدای حسین است

گندم شهر حسین روزی ما شد

                                                 باز سر سفر ه ها غذای حسین است

پرچم کرببلا همیشه بلند است

                                              حا فظ پرچم اگر خدای حسین است

غزه بدون حسین است که این است

                                                 راه نجات بشر ولای حسین است

هر چه که ما خواستیم فاطمه داده

                                                    آنچه فقط مانده کربلای حسین است

عشق تورا حسین به  عالم نمی دهم               در دست غیر حلقه خاتم نمی دهم

زلف من از ازل به تو پیوند خورده است         این وصل را به گیسوی پر خم نمی دهم

حمد خدا به بزم عزای تو آمدیم                        این بزم را به جنت اعظم نمی دهم

روزی که بر غمت بگرییم دل خوشیم                حزن تو را به عید عجم هم نمی دهم

نام مقدست نمک زندگی ماست                    جز شور یا حسین دگر دم نمی دهم

این اشک نیست چشمه جوشان فاطمه است     این آبرو به چشمه زمزم نمی دهم

سینه زن تو بیمه عبا س تا که هست            دیگر محل به دارو و مرهم نمی دهم

بیرق علم کتیبه بود اعتقاد ما                    در دست دشمنان تو پرچم نمی دهم

 شور و نشا ط سال جهان را             به لحظه ای از روضه های ماه محرم نمی دهم

ما را مقیم خیمه غم آفریده اند              یعنی غلام اهل حرم آفریده اند

شکر خدا که در ره اربا بمان حسین      بر جمع ما ثبات قدم آفریده اند       

شکر خدا که ماه محرم رسید                این را ازل به لوح و قلم آفرید ه اند

روزی که رزق و روزی ما را رقم زدند    آب و گلم ز رنج و الم آفرید ه اند

این پرچم و سیا هی تو می کشد مرا       ما را شهید میر و علم آفرید ه اند

ما با غمت به موی تو سوگند خوش دلیم    نام تو را برای قسم آفرید ه اند

آهنگ یا حسین ز انفاس زینب است        آن را برای نوحه و دم آفرید ه اند

بانی خدا و خرج محرم ز فاطمه است    این تکیه را ز جود و کرم آفرید ه اند

تو کشتی نجاتی و دریاست عالمین        ما را نجات داده ز یم آفرید ه اند

کوهیم و جز برای خدا خم نمی شویم        ما را فدای قامت خم آفریده اند

ای پیرو قیام حسین این پیام اوست         فریاد را علیه ستم افرید ه اند

وای اگر دل نشود تنگ برای ارباب                            نکنم از جگر خسته صدا یت اربا ب

کشته اشک بیا چشم مرا دریا کن                      هر چه در یا ست بریزم به پا یت اربا ب

ای که هستند عوالم همه در گیر غمت                     اهل بیتند سیه پوش برایت اربا ب

این محرم که همان شورش عالم گیر است              هست از نا حیه کر ببلایت ار با ب

این فرا خوان بزرگی است به معروف بزرگ               که جهان جمع شود زیر لوایت اربا ب

تو توانی همه را عبد خدا وند کنی                      که تویی سرور و سا لار هدایت اربا ب

کربلا ارض بهشت است تو سلطان بهشت            تو دعا کن بکشم پر به هوایت ارباب

قرب درگاه خدا در گرو روضه هاست                    که مقرب شود عا شق ز بلایت اربا ب

گریه بر رو ضه تو روزی هر کس نشود                         ناله و زمزمه محتاج دعایت اربا ب

سیل باید رود از هر مژه در روضه تو                            خون دل از چه نریزم برایت اربا ب

اشک آن است که هر صبح و مسا ء می ریزم    جان فدایت که تویی خون خدایت اربا ب

یا لثا رات که مهدی ز حرم می گوید                           تازه آن روز شود روز ولایت اربا ب

امام صادق علیه السلام فرمود هر کس بر حسین علیه السلام گریه کند حق ما را ادا کرده است