نوحه و متن شب عاشورا، شهادت امام حسین علیه السلام

مُقبِل کاشانی می گوید : یک سالی زوار زیادی از اصفهان جهت زیارت امام حسین عازم کربلا بودند من هم خیلی دوست داشتم با آنها کربلا بروم اما تهی دست بودم . به یکی از آشنایانم گفتم می ترسم بمیرم آرزوی زیارت حسین در دلم بماند ، دلش به حال من سوخت گفت ناراحت مباش تا کربلا مهمان من باش .

حرکت کردیم نزدیک گلپایگان رهزنان اموال زوار اب عبدالله را غارت کردند بعضی قرض کردند و رفتند من هم همانجا ماندم ، نه اسبابرفتن داشتم نه دل برگشتن ، تا محرم شد شب وروز گریهمی کردم،

شب عاشورا در عالم رؤیا دیدم کربلا رفته ام خواستم وارد حرم امام حسین بشوم کسی آمد مانع من شد

گفت مقبل امشب زهرای مرضیه و جمعی انبیاء زیارت حسین آمدند .

دست مرا گرفت وارد محفلی کرد دیدم انبیا نشسته اند ، صدر مجلس خاتم النبیا نشسته است . ساعتی نگذشت محتشم کاشانی وارد شد پیغمبر فرمود : محتشم شب عاشورا است پیغمبران برای زیارت فرزندم حسین آمده اند می خواهند عزاداری کنند اشعار جان سوز خود را بخوان . بالای منبر رفت شروع کرد به خواندن :

کشتی شکست خورده طوفان کربلا                         در خاک و خون فتاده به میدان کربلا

گر چشم روزگار بر او فاش می گریست         خون می گذشت ز سر ایوان کربلا

از آب هم مضایقه کردند کوفیان                   خوش داشتند حرمت مهمان کربلا

بودند دیو و دد همه سیراب می مکید                       خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا

صدای ناله پیغمبران بلند شد .

روزیکه شد به نیزه سر آن بزرگوار                 خورشید برهنه بر آمد ز کوهسار

موجی به جنبش آمد و برخاست کوه کوه      ابری ببارش آمد و بگریست زار زار

جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل     گشتند بی عماری و محمل شتر سوار

صدای انبیا بلند شد ، محتشم ساکت شد خواست ادامه ندهد یک وقت پیغمبر فرمود : محتشم هنوز دل ما از گریه خالی نشد بخوان .

محتشم کاشانی با دستش اشاره کرد به طرف قبر سید الشهدا عرض کرد یا رسول الله :

این کشته فتاده به هامون حسین تست

                                                            وین صید دست و پا زده در خون حسین تست

این ماهی فتاده به دریای خون که هست

                                                            زخم که از ستاره بر تنش افزون حسین تست

این خشک لب فتاده دور از لب فرات

                                                            کز خون او زمین شده جیحون حسین تست

در همین حال بود که ملکی صدا زد محتشم بس است .

خاموش محتشم که دل سنگ آب شد                     مرغ هوا و ماهی دریا کباب شد

محتشم از منبر فرود آمد به خلعت مفتخرش کردند مورد احترام قرار گرفت . مقبل می گوید : خیلی ناراحت بودم یک وقت دیدم یک قاصدی دوان دوان خدمت رسول الله رسید عرض کرد یا رسول الله دخترت فاطمه خواسته مقبل  هم اشعار خود را بخواند .

پیغمبر فرمود : مقبل دخترم فاطمه خواهش کرده تو هم بخوان عرض کرد یا رسول الله :

نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت            نه سیدالشهدا بر جدال طاقت داشت

هوا ز باد مخالف چو قیر گون گردید               عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید

بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد               اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد

صدای شیون بلند شد یک مرتبه قاصدی آمد مقبل بس است فاطمه دیگر طاقت ندارد1. همه صدا بزنید حسین .

زهرای اطهر به آن واعظ نهاوندی فرمود : آیا روضه حسین مرا می خوانی ؟ عرض کرد بلی خیلی می خوانم ، فرمود یک توقع از تو دارم . عرض کرد چیست خانم ، فرمود : روضه وداع حسین مرا خیلی بخوان ، روضه وداع خیلی جانسوز است سخت ترین حالات ابا عبدالله همین حالت است که آمد در خیمه صدا زد : زینبم خداحافظ ، کلثوم خداحافظ ، سکینه ام خداحافظ و... همه بیائید دورم را بگیرید که آخرین دیدار من با شما است ، دیگر شما را نمی بینم و شما مرا نمی بینید زن و بچه ها دور عزیز فاطمه را گرفتند ، یکی می گوید بابا مرا به که می سپاری ، فرمود : همه تان را به عمه تان زینب و زینب را به خدا سپردم .

سفارش بچه ها را خواهر کرد سوار اسب شد دید ذوالجناح حرکت نمی کند دید سکینه جلوی اسب را گرفته نمی گذار د ، دخترم چرا نمی گذاری ؟ بابا از اسب پیاده شو تا بگویم ، حضرت از اسب پیاده شد دختر را بغل کرد بابا می دانم دیگر بر نمی گردی ، بابا مرا نوازش کن .(رُدّ نا الی حَرَمِ جَدِّنا)بابا ما را به حرم جدمان برگردان .

فرمود : دخترم ، لا تُحرِقی قَلبی بِدَمعِکِ حَسرةً  مادامَ مِنّی الرُّوحُ فِی جُسمانی1 .

خیزد از نای دل ، نوای یا حسین                  چون کند یاد نینوای حسین

جای آزادگان اگر جویی                               نظری کن به کربلای حسین

پیش دشمن نمی شود تسلیم                               هر که را دل شد آشنای حسین

کرد نهضت پی عدالت و حق                                   بود این هر دو ، مدعای حسین

تا قیامت در اهتزاز بود                                            در تمام جهان ، لوای حسین

نیست هرگز ز جاه و منزلتش                                  کسی آگه به جز خدای حسین

کرد چون بهر دین فداکاری                                      باد جانها ی ما فدای حسین

بانگ آزادی هنوز به گوش                                      می رسد در جهان ز،نای حسین

هدفش گر بری زیاد چه سود                                  گر کنی گریه از برای حسین

پای بگذار جای پای حسین                                    گرکه داری به سر هوای حسین1

به فدای آن بدنی که خواهرش زینب نشناخت ، دیدند زینب دارد خیره خیره به آن بدن نگاه می کند ، یک وقت هم صدا زد آیا تو حسین منی ، غوغا کرد این خواهر کنار بدن برادر ، یک وقت هم یک دست کوچکی به شانه بی بی خورد ، تا نگاه کرد دید سکینه ناز دانه است صدا زد : عمه جان این بدن کدام شهید است ؟ ( رحمت خدا بر این گریه ها ).

آی دلهای آماده ، فرمود سکینه جان این بدن بابایت حسین است ، تا بدن را شناخت ، خودش را انداخت روی بدن بابا ، یک جمله ای گفت :  نگفت بابا من تشنه ام ، نگفت بابا من گرسنه ام ، صدا زد : بابا بلند شو ببین دارند عمه ام را تازیانه می زنند .

حالا اگر آرزوی کربلا داری ، حاجت داری ، چند مرتبه بگو یا حسین ، یا حسین .

ای یکّه تاز عرصۀ صبر و رضا حسین                        وی رهنمای قافلۀ کربلا حسین

ای حج نا تمام تو مقبول کردگار                   طی شد به وصف عمرۀ تو عمر ما حسین

احرام بسته ای تو و پوشیده ای کفن                        تا آوری مناسک حج را بجا حسین

راز شناخت در عرفات تو بود و بس                    ای چشمۀ هدایت و فیض و دعا حسین

اصحاب با وفای تو در طواف خیمه ها                        هر دم بجای تلبیه گویند یا حسین

قربانی تو کودک شش ماهه تو بود                      ای سوخته ز ماتم تو جان ما حسین

پر می زند دلم به هوای حریم تو                         آنجا که مستجاب شود هر دعا حسین

مهر تو جان ما بود و هیچ قدرتی                   ما را نمی توان کند از تو جدا حسین

                                    از یاد رفت داغ عزیزان ما ولی

                                    داغ تو کی رود ز دل و جان ما حسین

قافله ابی عبد الله روز به روزدارد نزدیک کربلا میاد ، قربان قافله و سر نشینان این قافله ، علمدار این قافله عباس (حاجت دارها ، درد دارها)قافله سالار حسین فاطمه است ، این قافله علی اکبر دارد ، این قافله علی اصغر دارد ، این قافله قاسم و عون و جعفر دارد ، این قافله شیر زنی مثل زینب کبری دارد .

راوی می گوید : در یکی از منازل دیدم جمعی دور محملی را گرفته اند یک کسی می خواهد پیاده شود . اما اینقدر عظمت دارد دیدم یک طرف علی اکبر ایستاده ، آقا ابوالفضل زانوش رکاب قرارداده ، گفتم نزدیک برم کیه ؟ تا نزدیک رفتم گفتم کی می خواهد پیاده شود .(آی دلهای آماده) روز یازدهم محرم هم که می خواست  از کربلا حرکت کند ، دیدم دیگر عباس نداره ، دیگر علی اکبر نداره ، عزیزانش روی زمین افتاده اند ، زینب یک نگاه به بدن حسینش کرد . حسینم پاشو خواهرت را سوار محمل کن .

خدا را شکر مهمان حسینم                                                همیشه بر سر خوان حسینم

به خود می بالم ای یاران عاشق                                        که من طفل دبستان حسینم

ندارم هیچ اندر کوله بارم                                                  گدای خوان احسان حسینم

بدم اما شما را دوست دارم                                                در این وادی پریشان حسینم

                                                خداوندا برس بر حال زارم

                                               که من خار گلستان حسینم

 عاشقان کربلا ، چند تا وداع داشت پسر فاطمه ، یک وداع در مدینه بود ، قبل از حرکت آمد مقابل قبر جدش پیغمبر ایستاد عرضه داشت یا رسول الله ، من حسین پسر دخترت فاطمه ام ، سر روی قبر پیغمبر نهاد گریه کرد ، لحظه ای به خواب رفت ، در عالم خواب رسول خدارا دید ، حسین را در آغوش گرفت میان چشمان حسین را بوسید فرمود : حسینم می بینم بزودی آغشته به خون ، تشنه لب در کربلا شهید خواهی شد فرمود : " یا حسین ، اُخرُج فَاِنَّ الله تعالی شاءَ اَن یَراک قَتیلاً "

شبانه با قبر مادر وداع کرد ، با قبر برادرش امام مجتبی وداع کرد ، آماده حرکت شد ، برادرش محمد حنیفه جلو آمد ، حسین جان حالا که می روی برو ولی چرا این زن و بچه ها را همراه می بری ؟ زینب را کجا می بری ؟ جریان خواب را برای محمد حنیفه تعریف کرد ، بعد ابی عبدالله فرمود :" قَد شاء الله تعالی اَن یَراهُنَّ سَبایا1"خدا خواسته که آنان را اسیر ببینند .

تمام دارو ندارم حسین مظلوم است                       طبیب قلب فکارم حسین مظلوم است

در این زمانه که صبر و قرارها رفته                            تمام صبر و قرارم حسین مظلوم است 

به صحنه های طبیعت اگر نظر فکنم                          گل و صفا و بهارم حسین مظلوم است

شنیدم آن که بفرموده احمد مرسل                          شفیع امت زارم حسین مظلوم است

یک روزی پیغمبر وارد خانه فاطمه شد . دید زهرا تو حجرۀ خلوت ، با کسی حرف می زند ، فاطمه جان داری با که حرف می زنی ؟

عرضه داشت بابا : بچۀ میان رحمم انیس من ، مونس من ، اما گاهی یک حرفهایی می زند دلم را آتش می زند . بابا یک روز صدا می زند : انا الغریب ، یک روز صدا می زند انا المظلوم ، یک روز صدا می زند انا العطشان .

فرمود : فاطمه جان بچه ات پسر است اسمش حسین ، واقعه کربلا پیش می آید حسین تو را بین دو نهر آب با لب تشنه می کشند .

می خواهم بگم زهرا جان شنیدی یک روز قرار کربلا حسین تو را بکشند ناله کردی روی زمین افتادی .(اما شنیدن کی بود مانند دیدن) .

من بمیرم برای آن خواهری که آمد دید شمر دارد از گودی قتلگاه بیرون می آید .

 یه جمله در مورد امام حسین علیه السلام،  اگه مومن به حساب و کتاب باشد، عملش منظمه، روز عاشورا یک دسته از لشکر رفتن سوی خیام ،آقا باحال ناتوانی فرمود: آل ابو سفیان اگر مذهب ندارید از قیامت نمی ترسید آزاد و با شرف باشید، شمر گفت: پسر زهرا چه می گویی، فرمود: من با شما ها جنگ دارم با من می جنگیدید، زینب و سکینه گناه ندارن، تا من زند ه ام به خیام نروید، تا زند ه بود از حرم دفاع کرد، بعده حضرت ریختند در خیام ،زینب دید شعله آتش از خیمه بالا میرود.

پریشون ِ زینب

بی سامون ِ زینب

شلوغه تو گودال

نرو جون ِ زینب

پاشو ای برادر

جلو چشم مادر

تو خوردی زمین و

اومد شمر با خنجر

من و می دید

خنجر رو حنجر می  كشید

وحشیونه شمر پلید

سر از تن ِ تو می برید

***

خدایا پرم سوخت

خدا معجرم سوخت

زآتیش خیمه

تمام سرم سوخت

سنان نیزه داره

تنم لرزه داره

میترسم برادر

چشم هرزه داره

كو قمرم

دارن میان سمت حرم

با چی بپوشونم سرم

حالا كه سوخته معجرم

حزینه ام

یه دنیا غم تو سینه ام

میترسم از این كوفیا

دلواپس سكینه ام

غوغاشده

برا سرت دعوا شده

خودم دیدم برادرم

سرت رونیزه جا شده

دلم شكست

وای از چشم خولی مست

بابام كجاست تا ببینه

دشمن تو دستم و بست

***

مادرم و نزن،نزن نزن

از كوچه خوندن دردسر داره

كی از حال حسن خبر داره

دانلود مداحی
 

در عزای پور زهرا عرش اعلی گریه کرد

کرسی ولوح وقلم زین سوگ عظمی گریه کرد

روز اول خواند احمد نوحه از بهر علی

مجتبی زد سینه و ام ابیها گریه کرد

تا شنید از جبرئیل آدم حدیث کربلا

ناله ای زد از دل وهمراه حوا گریه کرد

داستان کربلا را نوح از آدم شنید

جامه بر تن چاک زد در قلب دریا گریه کرد

تا خلیل بت شکن از شرح آن آگاه شد

سوخت همچون شمع سرتا پا و تنها گریه کرد

شرح عاشورا به موسی گفت حق در کوه طور

از کف موسی عصا افتاد و موسی گریه کرد

تا رسید آوازه اش بر عیسی گردون نشین

نوحه خوان گردید جبرئیل و مسیحا گریه کرد

قرن ها بگذشت تا آن روز شیدایی رسید

روز شیدایی رسید و قلب شیدا گریه کرد

تا ز اکبر نعره الله اکبر شد بلند

از صدای دلنشین چشم لیلا گریه کرد

نجمه زلف قاسمش را شانه کرد وهمچو ابر

خیره خیره شد بر او محو تماشا گریه کرد

تا برادر را برادر گفت پرچمدار عشق

بر سر بالین او بنشست و زهرا گریه کرد

خنده اصغر به مرگ سرخ ، باعث شد که تیر

خون به جای اشک روی دست بابا گریه کرد

تا نگوناز صدر زین گردید پور بو تراب

آسمان شد تیره و در کوه و صحرا گریه کرد

تا که دیده دید خنجر را به روی حنجرش

گریه کرد آن سان که چشم خلق دنیا گریه کرد

تا سرش را بر سر نی دید آب از شرم او

سر به زیر افکند و از خجلت به مولی گریه کرد

ژولیده

ذوالجناح ای حامل آیات نور

باید امشب رفت تا کنج نور

ذوالجناح ای عرش پیما مرکبم

می روم اما به فکر زینبم

ای خمّاران را شرابی سوخته

ما عطشناکیم و آبی سوخته

بی تو در چاهیم و آهی آتشین

دلوی از دود طنابی سوخته

دوش دیدم خیمه هایی را به خاک

شعله گون د رپیچ و تابی سوخته

از حرارت سوختم آبی کجاست

چشم حسرت ماند و خوابی سوخته

خشک سالی تپد از شش جهت

آسمان دارد سحابی سوخته

ذوالجناح آمد ولیکن بی سوار

خسته با زین و رکابی سوخته

کاروان بر باد کوبین می رود

مرغ ماتم در نقابی سوخته

می رود تا شام دربعد غروب

بر سر نی آفتابی سوخته

چشمش به سوی زینب و آن را نگاش کرد

هنگام آمدن به سوی ات چکمه پاش کرد

یک نیزه دار بغض علی را به سینه داشت

سر نیزه را میان دهان تو جاش کرد

خندان به روی سینه ی تو ماندگار شد

با خنجرش گلوی تو را آشناش کرد

با خنجرش به روی گلو تا دوازده

هی ضربه زد به سختی و آخر جداش کرد

سر را برید از بدنت،نعره ای زد و

از گیسویت گرفت و بدن را رهاش کرد